Categorie: mode en kledij
.
Christian Dior-2000-fall-couture
.







































.
.
Migraine wordt gekenmerkt door herhaalde aanvallen van matige tot heftige, bonzende hoofdpijn met misselijkheid en/of braken, die erger worden bij lichamelijke activiteit zoals traplopen. Daarnaast is er vaak licht- en geluidsovergevoeligheid. Migraine ontstaat door een soort kortsluiting in de hersenstam die kan uitgelokt worden door prikkels zoals bijvoorbeeld een slaaptekort, menstruatie, blootstelling aan fel licht of luide muziek, een weersverandering, enzovoorts. Welke prikkels een migraine-aanval kunnen uitlokken, verschilt van persoon tot persoon. Ook kunnen die prikkels in de loop van het leven veranderen. Soms is een combinatie van meerdere nodig. En heel vaak is er geen duidelijke aanleiding.
Veel migrainepatiënten zijn ervan overtuigd dat bepaalde voedingsmiddelen of voedingsbestanddelen bij hen een migraine-aanval kunnen uitlokken.
• Voedingsproducten die vasoactieve amines (zoals tyramine histamine, fenylethylamine) bevatten, zoals rode wijn, kaas, vis- en vleesproducten, gistproducten, chocolade, bier, sojamelk, schaal- en schelpdieren, lever, vijgen, zuurkool, sommige bonen, uien, enz.
• Voedingsproducten die natriumglutamaat bevatten. Dat is een smaakversterker die veel in de Chinese keuken wordt gebruikt, maar ook in sojasaus, bouillon, en in vele bereide soepen en kant-en-klaar gerechten.
Glutamaten komen van nature ook voor in allerlei eiwitrijke voedingswaren voor, zoals erwtjes, tomaten, champignons, granen, vlees, vis enzovoorts.
• Voedingsproducten die nitriet bevatten, zoals bewerkte vlees- en viswaren (worsten, hesp, salami…).
• Voedingsproducten die sulfiet bevatten, zoals wijn en rood vlees.
• Groenten die veel nitraten bevatten, zoals bleekselderij, andijvie, spinazie, sla, venkel, koolrabi, spitskool, chinese kool en rode bieten.
• Sommige fruitsoorten, zoals avocado, bananen, citrusvruchten.
• Noten en bereidingen met noten (zoals pindakaas).
• Bewerkte zuivelproducten zoals yoghurt.
• Aspartaam, een kunstmatige zoetstof.
• Cafeïnehoudende dranken (koffie, thee, cola, cacao, energiedranken…) en eetwaren (bv. chocolade).
Behalve voor cafeïne, is van geen enkel van deze voedingsmiddelen of –bestanddelen wetenschappelijk aangetoond dat ze effectief een migraine-aanval kunnen uitlokken. Dit betekent niet dat ze géén rol kunnen spelen, alleen is dit tot nu toe nauwelijks serieus onderzocht.
.
.
De berberis vulgaris, oftewel de zuurbes, is een 1 tot 2 meter hoog wordende struik met heel veel stekende doornen. Vandaar dat je de struik nogal eens tegenkomt als afscheiding van tuintjes. Maar van oudsher werd de struik al gebruikt als afscheiding in wallen om het vee op zijn plek te houden, samen met onder andere de meidoorn.
In de herfst draagt deze struik prachtige langwerpige bessen (model van een klein worstje) die ongelooflijk zuur zijn. Onze ouders gebruikten de berberis vulgaris bij ontstekingen die met koorts gepaard gaan. Dit had een verkoelend effect. Maar ze gebruikten de berberis vulgaris bij nog meer ongemakken, zoals bij hoesten (problemen van de luchtwegen) en bij gal- en spijsverteringsklachten (sterk antibacterieel). De berberine is een heel bekend natuurgeneeskundig product gebruikt in fytotherapie en homeopathie.
Bij aambeien en beenkramp kun je het blad en de bast van de twijgen gebruiken. Je maakt een kompres door een linnen of katoenen doek te dompelen in thee die je 10 minuten getrokken hebt van het blad en de bast. Dit is voor uitwendig gebruik. De blaadjes en thee niet innemen. De blaadjes zijn giftig!
De struiken komen veel voor in het Midden-Oosten. De bessen die in de natuurvoedingswinkels verkocht worden komen daar vandaan. In het Midden-Oosten wordt dankbaar gebruik gemaakt van de bessen door ze toe te voegen aan salades, rijstschotels, toetjes en gebak. Beroemd in Iran is een rijstschotel met berberis en saffraan.
In de fytotherapie wordt met name de wortel en de wortelbast gebruikt. Soms wordt de bes en het blad eveneens aangewend voor medicinale doeleinden. De belangrijkste werkzame stof in zuurbes is de alkaloïde berberine. Daarnaast zitten de alkaloïden jatrorrhizine, palmatine, oxyacanthine, magnoflorine, berberubine, berbamine, columbamine, isoterandine en chelidoninezuur erin. Voorts bevat de zuurbes resinen, tanninen en vitamine C.
De bittere alkaloïden berberine en oxyacanthine maken van zuurbes een eetlustopwekkend middel. Daarnaast is het een maagversterkend middel. Het zorgt ervoor dat er meer galzuren worden aangemaakt zodat het eten beter verteerd kan worden. Daardoor is het goed voor de spijsvertering in het algemeen en worden voedingsstoffen beter opgenomen in het lichaam. Hierdoor zorgt het tevens voor een laxerende werking. Verder is het zurige van de bes een middel dat braakneigingen indamt. In de fytotherapie wordt zuurbes ingezet bij de volgende indicaties:
Dyspepsie,
Anorexia,
Lever- en galstuwingen,
Galstenen,
Galkolieken,
Misselijkheid, braakgevoelens,
Constipatie.
Zuurbes heeft een urinedrijvende werking. Er zitten stoffen in die de nieren stimuleren in hun werking. Op deze manier worden ongewenste afvalstoffen beter uit het lichaam afgevoerd en kunnen nierproblemen zoals nierstenen niet of minder snel ontstaan. Er geldt een contraindicatie voor het gebruik van zuurbes bij nierproblemen als met tijdens een nieraandoening koorts heeft. Mocht de patiënt geen koorts hebben dan kan de zuurbes worden aangewend bij:
Nefrolithiasis of nierstenen,
Oedeem,
Urineretentie,
Ureterpijnen.
De zuurbesbast is een tonicum voor de bloedvaten en wordt bij spataderen en aambeien ingezet. De antibacteriële werking van zuurbes wordt gebruikt bij infectieuze diarree, giardiasis, oppervlakkige ooginfecties, leishmaniasis, malaria, trichomoniasis en trypanosomiasen.
De wortel moet slechts in beperkte mate gegeten worden. De voorgeschreven maximum dosis is 0.6 gram, driemaal daags. Van de wortel wordt een kort afkooksel die je als thee kan drinken. Hiervoor wordt 40 gram per liter water gebruikt en er wordt aangeraden hier drie koppen thee per dag van te drinken teneinde de medicinale werkzaamheid te verkrijgen. Je kunt een tinctuur of moedertinctuur kopen op basis van een voorschrift van en fytotherapeut. Zuurbes wordt niet gegeven aan zwangere vrouwen omdat het de baarmoeder te veel stimuleert. Bij irritatie van het maagdarmslijmvlies wordt zuurbes niet voorgeschreven omdat het een te prikkelende werking heeft.
Voor een hoestsiroop pers je de rijpe bessen, door ze in de blender te doen. Voeg zoveel honing toe dat het gelijke delen zijn en het mengsel een beetje te pruimen is (minder zuur). Dit mengsel niet verhitten! Roer het mengsel elke dag om. Zo krijg je een verzadigde oplossing. Na circa 14 dagen kun je dit mengsel in een donker glas op een koele plaats bewaren tot gebruik. Om het langer te bewaren moet het mengsel verzadigd zijn door de honing.
Voor de berberisjam, -confiture of -compote kun je de bessen aan de kook brengen met een pectinegeleer-middel (bijvoorbeeld Marmello), geleisuiker of stevia. Daarna de potjes op de kop wegzetten tot gebruik. Heerlijk voor onder andere op je boterham of in je muesli. Zo serveer je gezondheid op je bord met berberis vulgaris.
De Heilige Drievuldigheid
Pasteltekening van John Astria
Het getal 333 is het getal van de Heilige Drievuldigheid;
God de vader, God de Zoon en God de Heilige Geest.
2. Hij verbleef 3 dagen in zijn graf en verrees.
1+2 is de hereniging van 333 na de verrijzenis voor eeuwig!
Na Jezus’ ervaring in Nazareth meegemaakt te hebben, wisten zijn discipelen dat niet iedereen graag hun Meester zou verwelkomen, nog minder zijn leer. Ze hadden geen illusies.
Als ze enige twijfel hadden of ze weerstand en afwijzing zouden ervaren, maakten zijn instructies aan hun duidelijk dat dit met hun zou gebeuren. Hij vertelde hen wat ze mee moesten nemen op hun missie, hoe ze zich zouden moeten gedragen en wat ze zouden moeten doen als hun boodschap niet ontvangen werd.
Echter, hun boodschap was een noodzakelijke boodschap. Zij waarschuwden de mensen over de consequentie wanneer ze hun rug naar hun zonden keren. Ze toonden Jezus’ macht over de demonische wereld. Ze zegenden velen met genezing. Met andere woorden, zij verspreidden de boodschap van hun Meester naar veel meer mensen dan Jezus zelf kon doen.
.
Echter, wanneer ze werden afgewezen, moesten ze verder gaan en Gods werk doen waar het meer hartelijk ontvangen werd, niet hun tijd verspillen proberen mensen te overtuigen die niet zouden geloven.
.
.
.
Als je een stad of een dorp binnenkomt, bekijk dan wie het daar waard is dat je bij hem logeert. Blijf bij hem tot je weer uit die stad vertrekt. 12 Als je zijn huis binnengaat, wens de mensen die er wonen dan vrede toe. 13 Als die mensen het waard zijn, zal je vrede over hen komen. Maar als ze die vrede niet waard zijn, zal je vrede bij je terugkomen. 14 Als mensen niet naar je willen luisteren, ga dan weg uit dat huis of die stad. Klop het stof van je voeten af om hen te waarschuwen. 15 Luister goed! Ik zeg jullie dat het voor de streek van Sodom en Gomorra minder erg zal zijn op de dag van het oordeel dan voor die stad.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Ulexiet is een hele zachte steen en is kleurloos, doorschijnend of wit. Het wordt ook wel tv-steen genoemd vanwege de optische eigenschappen van de steen. Een op de juiste manier vlak gemaakte ulexiet steen van goede kwaliteit kan een beeld van iets wat er aan de achterzijde van de steen bevindt, aan de voorzijde projecteren door haar vezels.
Ulexiet heeft een witte streepkleur en een perfecte splijting volgens de kristalvlakken [010] en [110]. De gemiddelde dichtheid is 2,95 en de hardheid is 2,5. Het kristalstelsel is triklien en het mineraal is niet radioactief.
Ulexiet is vernoemd naar de ontdekker van de steen Georg Ludwig Ulex.
Ulexiet wordt in de Verenigde Staten gevonden.
Chemische samenstelling: NaCaB5O6(OH)6.5(H2O)
dichtheid: 2.9
hardheid: 2,5
Ulexiet
|
||
![]() |
||
Mineraal | ||
Chemische formule | NaCaB5O6(OH)6·5(H2O) | |
Kleur | Kleurloos of wit | |
Streepkleur | Wit | |
Hardheid | 2,5 | |
Gemiddelde dichtheid | 1,95 kg/dm3 | |
Opaciteit | Doorschijnend | |
Splijting | Perfect, [110] & [010] | |
Kristaloptiek | ||
Kristalstelsel | triklien | |
Overige eigenschappen | ||
Vergelijkbare mineralen | colemaniet |
Hieronder vindt u alle soorten onkruid die ons land kent. Een enorm groot overzicht maar netjes op alfabetische volgorde en met omschrijving. Veel succes met het herkennen en bestrijden van deze vaak hardnekkige planten.
De GEWONE/GROTE KLAPROOS (Papaver rhoeas) is al sinds het eind van de zestiende eeuw in cultuur. De moderne, grootbloemige rassen echter (de zogenaamde Shirley-papavers) zijn ontstaan aan het eind van de vorige eeuw door het werk van de Engelsman William Wilks. De wilde vorm is een meestal eenjarige, maar vaak ook tweejarige, plant van 30 tot 60 cm hoogte. Hoewel de plant bij ons in het wild niet meer zo algemeen is als vroeger zien we hem soms toch nog in grote groepen bij elkaar.
De scharlakenrode bloemen hebben vier bloembladen met fijn geplooide randen en meestal een zwarte vlek aan de basis. Ze groeien op lange stelen vanuit de bladoksels en de hangende knoppen zijn behaard. De onderste bladeren zijn gesteld en één- of tweemaal geveerd; de bovenste bladeren zijn stengelomvattend en gewoonlijk in drie slippen verdeeld, waarvan de middelste verreweg de langste is.
Alle bladeren zijn afwisselend en evenals de stengels en bloemstelen borstelig behaard. De Gewone klaproos, die per plant wel 20.000 zaden kan voortbrengen, is verspreid in Europa, Noord-Afrika en de gematigde delen van Azië; verwilderd in delen van de Verenigde Staten. In ons land algemeen op bouwland, langs wegen, op gestoorde terreinen enzovoort. Bloeit in juni en juli.
KLEINE/BLEKE KLAPROOS (Papaver dubium) is gemakkelijk van de vorige soort te onderscheiden door de doosvruchten, die langwerpig knotsvormig zijn in plaats van omgekeerd eivormig. De hoogte die de planten bereiken is dezelfde, de bladeren hebben kortere en bredere segmenten en een kleinere middenslip. De bloembladeren overlappen elkaar aan de voet altijd en zijn bleker dan bij de Gewone klaproos; de donkere vlek ontbreekt. De zaden zijn blauwachtig-zwart. Kleine klaproos komt meestal voor op lichtere gronden dan de vorige soort en is verspreid in gehele Europa; in de Verenigde Staten verwilderd. In ons land algemeen. De bloeitijd is juni tot augustus.
Papaver somniferum is de SLAAPBOL. Deze kan in tuinen een hardnekkig onkruid worden, omdat men de neiging heeft hem ongemoeid te laten vanwege zijn grote witte of paars-rode bloemen, die de plant – net als de blauw-groene bladeren – een aantrekkelijk uiterlijk geven. De kale, ovale bladeren staan afwisselend; de onderste zijn kortgesteeld, de bovenste stengelomvattend. De vrucht is rond, meestal groot, en bevat blauwe of witte zaden.
Deze papaver is de leverancier van opium en bevat ongeveer 20 verschillende alkaloïden, waarvan de belangrijkste de narcotica morfine en codeïne zijn. Alle delen zijn giftig, vooral de onrijpe vruchten. De plant wordt 0,60 tot 1,20 meter hoog en bloeit van juni tot en met augustus. Slaapbol wordt in ons land veel gekweekt en komt ook vaak verwilderd voor. Oorspronkelijk afkomstig uit Klein-Azië.
Deze groep planten is te herkennen aan de drietallige bladeren en aan de vlinderbloempjes die dicht bijeen in hoofdjes staan en na bevruchting tot peultjes uitgroeien. De uit vijf bloemblaadjes opgebouwde bloemen worden vlinderbloemen genoemd vanwege de vermeende gelijkenis met een vlinder. Ze bestaan uit een breed, rechtopstaand bloemblad, de vlag genaamd; twee zijdelingse, die de zwaarden worden genoemd en daaronder twee bloemblaadjes die samen de kiel vormen.
WITTE KLAVER (Trifolium repens) is een kruipende, overblijvende plant, die wortelt op de knopen. Te onderscheiden van verwante soorten door twee kenmerken: ten eerste natuurlijk door de kleur van zijn welriekende bloemen (wit, aan de onderkant met een roze tint) en ten tweede door het feit dat de blaadjes aan de top afgerond zijn en aan de basis een met wit omzoomde donkere vlek bezitten. De langwerpige peul bevat soms maar één zaad, maar meestal vier. De bloeitijd is van mei tot oktober. Komt voor in geheel Europa en in Amerika. Veel gekweekt als voederplant voor het vee.
De RODE KLAVER (Trifolium pratense) is gewoonlijk een overblijvende plant, hoewel hij maar een paar jaar oud wordt. Hij heeft behaarde stengels van 30-60 cm lang, die op de grond liggen of bijna rechtop staan. De bloeiwijze is aan de onderkant omsloten door steunblaadjes, heeft een rozeachtig-rode of roze-paarse (een enkele maal witachtige) kleur en een doorsnee tot 3 cm. De bloeitijd is april tot oktober. Rode klaver heeft ongeveer hetzelfde verspreidingsgebied als Witte klaver en is in ons land de meest algemene Klaversoort. Wordt veel gekweekt.
Rode klaver is te onderscheiden van BOCHTIGE KLAVER (Trifolium medium) door het feit dat de bloemen niet zo vol van kleur zijn en doordat de puntige blaadjes voorzien zijn van een witte vlek of omgekeerde V.
INKARNAATKLAVER (Trifolium incarnatum) is een eenjarige, soms tweejarige plant. Ze komt van nature voor in het Middellandse zeegebied: Portugal, Spanje, Frankrijk, Italië, het Balkanschiereiland en Turkije. Door het gebruik als veevoer komt inkarnaatklaver tegenwoordig als neofyt overal voor.
Inkarnaatklaver bloeit van mei tot juli met rode of rose, soms geelachtig witte bloemen, die in een eindstandige, 2-6 cm lange en 1-1,5 cm brede hoofdjesachtige tros zitten.
HOPKLAVER (Medicago lupulina) is een plaag in het gazon. De taaie stengels die uit de wortelstok ontspringen en over de grond kruipen, verstikken snel het aanwezige gras. Ze worden 30-60 cm lang. Deze soort is te herkennen aan de kleine bloemhoofdjes, die ovaal van vorm zijn en kleine peultjes voortbrengen die één zaad bevatten en in rijpe toestand zwart zijn. Deze beperkte hoeveelheid zaad en de korte levensduur (de plant is éénjarig) worden gecompenseerd door de lange bloeiperiode: van april tot in de herfst. Het verspreidingsgebied omvat Europa, de USSR en Noord-Amerika. In ons land zeer algemeen, ook gekweekt als voederplant.
KLEINE KLAVER (Trifolium dubium) bloeit van juni tot september. Lijkt veel op de Hopklaver maar is te onderscheiden door de lichtbruine zaden en de blekere, ronde in plaats van ovale bloemhoofdjes. Deze staan op steeltjes in de bladoksels en worden bij het verbloeien donkerbruin. De vlag is smal en na de bloei kokervormig opgerold.
Kleine klaver komt in vrijwel geheel Europa voor en is in sommige delen van Noord-Amerika verwilderd. In ons land zeer algemeen langs wegen en op schrale gronden.
Verscheidene soorten Oxalis zijn een plaag geworden op akkers en in tuinen; in Zuid-Europa ook in wijngaarden. Het gaat daarbij vooral om soorten die zich vermeerderen met behulp van ondergrondse knolletjes. Deze planten zijn niet gevoelig voor onkruidbestrijdingsmiddelen. Als u uw woede op de knolletjes koelt door er op te staan stampvoeten, dan bevordert dat alleen maar hun groei. Chemische middelen hebben hetzelfde effect. De knolletjes zullen hun groei hervatten zodra u de strijd opgeeft. Er zijn ook andere methoden beproefd, maar die bleken te kostbaar. Wel heeft men soms resultaten geboekt door in velden die door Oxalis overwoekerd waren, varkens de knolletjes te laten opgraven. In de meeste tuinen zal dat echter geen erg praktische oplossing zijn. Wie de strijd wil winnen moet geduld oefenen en jaar na jaar de spa hanteren; zorg er daarbij voor dat nergens anders een stukje van een knolletje terechtkomt, want zelfs de kleinstestukjes kunnen voor een nieuwe ‘epidemie’ zorgen. Men vermoedt dat de verspreiding ook bevorderd is door het transport van in potten gekweekte planten en van turfmolm dat gebruikt werd voor bodembedekking.
Blijf voortdurend waakzaam, let op zaailingen en prijs u gelukkig als u de indringer kunt oprooien nog voordat hij zijknolletjes heeft gevormd.
WITTE KLAVERZURING (Oxalis acetosella) is een overblijvende plant die geen knolletjes vormt, maar een dunne kruipende wortelstok met gezwollen, beschubde knopen. Uit ieder daarna ontstaat in het voorjaar een groepje bladeren in rozetvorm en bloemen, die, net als de bladeren, op lange steeltjes staan. De heldergroene bladeren bestaan uit drie hartvormige segmenten die zich ’s nachts samenvouwen. De bloemen, die in april-mei verschijnen, hebben vijf afgeronde witte of licht roze bloemblaadjes, met iets donkerder aderen. In de natuur groeit de plant op vochtige, beschaduwde plaatsen en ook in de tuin voelt hij zich in een dergelijke omgeving goed thuis. Het ins ongetwijfeld een aantrekkelijke plant, maar men moet oppassen dat hij andere planten niet verdringt. Deze soort is inheems in Europa, Azië en Noord-Amerika; in ons land plaatselijk vrij algemeen.
GEHOORNDE KLAVERZURING (Oxalis cornculata) is evenmin voorzien van knolletjes. De stengels komen tevoorschijn uit een spoelvormige penwortel en liggen op de grond. De knopen vormen wortels en er ontstaan dan stengeltjes met afwisselend staande bladeren. Vanuit de plaats waar die bij elkaar komen groeien lange stelen, die de bloemen dragen. Deze staan soms afzonderlijk, maar soms in kleine groepjes in een scherm. Ook hier zijn de bladeren in drie hartvormige segmenten verdeeld; deze zijn meestal bruinachtig en aan de onderkant zacht behaard. De bloemen zijn geel, met vijf smal wigvormige bloemblaadjes die samen een trechter vormen. Ze verschijnen van april tot en met oktober. Deze plant is oorspronkelijk afkomstig uit Zuid-Europa, maar komt thans in vele andere gebieden voor. In ons land geen algemene verschijning.
Zoals de naam al aangeeft groeit de STIJVE KLAVERZURING (Oxalis europaea) meer rechtop; de plant bereikt een hoogte van 10-30 cm. Het is een overjarige plant die slanke, ondergrondse uitlopers heeft en stengels die spaarzaam vertakt kunnen zijn en al dan niet voorzien van beharing. De bladeren staan in kransen, zijn enigszins purper getint en gewoonlijk zacht behaard. De gele bloemen staan met 2-6 bijeen in een scherm op een lange steel en verschijnen van juni tot en met oktober. De vruchten zijn langwerpig. Dit is een lastig onkruid op akkers en in tuinen, vooral in het gazon. Ondanks de aanduiding europaea is deze soort afkomstig uit Noord-Amerika en Oost-Azië; hij is echter sedert lang in ons werelddeel ingevoerd. In ons land thans algemeen voorkomend.