Categorie: religie / video
03. Bijbelboek Psalmen (Deel 2)
De krijgerhouding is goed voor je balans, versterkt de harmonie, kalmte en kracht in je, de buikorganen worden geactiveerd en de beenspieren versterkt. Voor de oefening van vandaag moet je ook weten hoe je de krijgerhouding doet. Ga in een spreidstand staan, zet je rechtervoet 90 graden naar rechts en je linkervoet iets naar rechts. Buig je rechterknie totdat het rechterbovenbeen evenwijdig is aan de grond. Strek je armen zijwaarts.
Breng je bovenlichaam naar voren, strek je armen voor je uit en breng je gewicht naar je voorste been en strek het. Til je achterste been op en draai je been naar binnen. Maak een rechte lijn van je handen tot je voet. Blijf een aantal tellen staan en kom langzaam in een normale houding. Nu wissel je van kant.
Bouw deze oefening op in tijd maar ook in zijde. Doe hem eerst 1x en de volgende keer 2x en zo opbouwend, zorg dat je stabiel staat en niet wiebelt eventueel hou je iets vast om in balans te blijven. Hierboven zei ik dat ik een makkelijke houding zocht, wanneer je je concentreert is de houding te doen maar ben je afgeleid en onrustig dan gaat dit hem niet worden aan gezien je stabiel moet staan om hem goed uit te kunnen voeren.
Het lijkt misschien een vreemde naam voor een Yoga houding, maar de yoga krijger is een bekende houding in de Yoga wereld. In het Sanskriet ook wel Virabhadrasana genaamd.
De krijgerhouding is een ideale houding om de bovenbenen wat te versterken en je balans te trainen. De yoga krijger voer je staand uit en bestaat uit een aantal verschillende bewegingen die je achterelkaar uitvoert. Interessant is om te weten dat de krijgerhouding ook een achtergrond heeft.
Yoga heeft toch niks met vechten te maken zou je zeggen? Nee, niet met fysiek geweld. De yoga krijger staat voor de spirituele krijger die het innerlijke gevecht voert met de oorzaak van al het leiden of onwetendheid. Dit komt uit de Bhagavad-Gita, een van de bekendste yoga teksten, en is een dialoog tussen de twee gevreesde krijgers Krishna en Arjuna. Naast een fysieke inspanning richt de krijgerhouding zich dus ook op het innerlijke.
preview en aankoop boek “De Openbaring “:
http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget
.
.
Kosmos, geboorte, levensloop en sterven van de mens;
zondeval en verlossing door Christus (niet door de engelen);
de H. Drievuldigheid;
Doopsel en de Kerk als lichaam van Christus;
de Kerk als Stad Gods in de loop der geschiedenis, waarin de mysteries van Christus en der gelovigen centraal staan;
de Wederkomst en het Oordeel;
.
a) Oude Testament,
b) Nieuwe Testament
c) Apocalyps.
.
Dit kader waarbinnen het geheel van Scivias is opgebouwd kunnen we ook leren kennen door uit de tekst van de visioenen die passages te lichten waar sprake is van de Stem uit de Hoge. Als we dan uit de toespraak bij ieder visioen de kernboodschap nemen, en we schrijven al deze boodschappen achter elkaar op, dan hebben we de mooiste samenvatting van de boodschap en de getuigenis van Hildegard, die dan ongeveer als volgt luidt:
.
.
.
“Hildegardis, roep, ja schreeuw het uit, wat je existentieel in één lichtflits, in één mystieke ervaring hebt mogen beleven. Ik, God, dwing je daartoe. Immers, zij die eigenlijk de blijde boodschap, het evangelie moesten verkondigen, laten door zelfzucht verstek gaan.”
“Dit zijn de wegen des Heren. Wie instemt met God zal nooit uit het hemels evenwicht losgerukt worden wees dus niet bang. Immers, in de geschapen, zichtbare dingen openbaart God de onzichtbare geestelijke dingen.”
De grootste openbaring is, dat de tweede Persoon van de H. Drieëenheid voor ons zichtbaar is geworden door de Menswording uit de Maagd Maria. Omdat eens Adam en na hem ieder mens in schuld verstrikt is geraakt, wil Gods Woord zelf, door ook mens te worden, ons hulp bieden en ons terug voeren op de wegen des Heren.
Vóór de Menswording van Christus hield God het uitverkoren volk wel de wet voor. Het bleek dat deze te zwaar was voor hen. Christus heeft die gestrengheid in de mildheid der genade veranderd en zalfde zó de mens die door de wet gewond was geraakt.
Vóór Christus, in Christus’ dagen en na Christus’ helpen de engelen ieder van ons, door Gods boodschappen over de juiste wegen door te geven.
.
.
.
“Ondanks de tegenwerking van de geestelijkheid die je, om je vrouw-zijn, het spreken wil beletten: Roep toch, zoals Ik het je geopenbaard heb”.
De levende God schiep alles door Zijn Woord en door ditzelfde Woord verlost Hij de mens en brengt hij hem in het hemelse Jeruzalem. Deze verlossingswil ligt in het hart van de H. Drievuldigheid. Daar ligt de bron van alle natuurlijk en geestelijk leven. De hemelse stad Jeruzalem, welke hier op aarde reeds in de Kerk een aanvang neemt, wordt gevormd door levende stenen.
Dat zijn zowel de grote als de kleine gelovigen, gelijk ook een net grote en kleine vissen ophaalt. Iedere gelovige, groot en klein, wordt herboren in het doopsel en ontvangt zijn volwassenheid door de zalving van de H. Geest. Maar de uitgroei naar volwassenheid wordt hevig tegengewerkt door de gevallen engel en zijn trawanten. Christus echter overwint hen.
.
.
.
Nu volgt onder het dynamisch beeld van de opbouw van een stad, weer de verkondiging van dezelfde mystieke verlichting. Justitia, de Gerechtigheid Gods, eist dat de Schepper, die ook de Verlosser is, alle eer toekomt en in trouw geloof aanbeden wordt.
Op het fundament van dit geloof wordt het gebouw van de Gerechtigheid opgetrokken. Vóór het Oude Verbond was alleen de aanleg te zien, denken we slechts aan de aartsvaders. Maar onder de joodse wet en met Christus’ komst ging het gebouw de hoogte in. Omwille van Gods Zoon toont God zich in het Nieuwe Verbond wel mild, maar Hij straft in een scherp oordeel elk verhard gemoed dat de Geest versmaadt.
Het Oude Verbond liet duidelijk zien, wat de eerste voorwaarde is voor de geestelijke opbouw, n.l. in deemoed gehoorzaamheid betuigen aan wie door de Geest in gezag gesteld zijn. Door Christus is het mysterie van de Drieëenheid openbaar geworden, maar net als met het mysterie van de Menswording van de tweede Persoon kan men deze geheimen alleen doorgronden in zover de H. Geest ze wil openbaren.
De Zoon Gods roept alle deugdzamen op om samen de verdedigingsmuur te vormen tegen de vijand, opdat geen gelovige door duivelse list geroofd kan worden. Ieder die zichzelf weet te verloochenen, ontdekt dat de Zoon Gods, die zetelt op hoeksteen in het Oosten, degene is uit wie alles voortkomt en tot wie alles terugkeert.
Wel gaat al het geschapene te gronde, maar de bruid van de Zoon Gods zal in groter heerlijkheid opstaan en in de armen van haar geliefde vallen. Al het geschapene zal overgaan in een nooit eindigend lichtvisioen waar een nieuw lied weerklinkt:
“Lofzang komt de hoogste Schepper toe, door Wie niet alleen de volmaakte gelovigen als engelen en heiligen, maar ook de steeds struikelende gelovigen met de hulp van Zijn genade tot de hemelse glorie worden gevoerd. Amen”.
Als we nu deze samenvatting overlezen, komen twee blijde boodschappen op ons af. In de eerste gaat het over God en het mensgeworden Woord, Christus, en daarna over de Kerk als stad, als een bolwerk met verdedigingsmuren, waarvan alles steunt op één hoeksteen. Die hoeksteen is weer de Christus en zo wordt er een nauw verband gelegd tussen God, Christus en de stad Jeruzalem ofwel de Kerk.
En deze verhouding tussen Christus en de Kerk wordt op het einde bij de wederkomst des Heren geformuleerd in termen van de bruid die in de armen van haar Geliefde zal vallen. Dit is de eerste boodschap door onze profetes verkondigd.
Maar de tweede is wellicht nog belangrijker. Aan de absolute eis van de Justitia, dat aan de Schepper, die tevens de Verlosser is, alle eer moet toekomen, is uiteindelijk volledig voldaan. De wegen des Heren leiden hoe dan ook alle naar God zelf. Daarom hoort Hildegard aan het slot een nieuw lied:
“Lofzang komt de hoogste Schepper toe door Wie niet alleen de volmaakte gelovigen, als engelen en heiligen, maar ook de steeds struikelende gelovigen met de hulp van Zijn genade tot de hemelse glorie worden gevoerd”.
Wat is het nieuwe in dit lied? Dat dank zij het verlossende lijden van Christus ook de zwakke broeders in het geloof het einddoel zullen bereiken. De blijde boodschap, het ware Evangelie, is dat Christus in het hart van de Drieëenheid zich ontfermt over de arme massa.
God kan aanvullen wat er bij ons kleingelovigen ontbreekt en Hij heeft dit ook gedaan. De grootheid van God is dat Hij, toen de hoogste geesten weigerden Hem te aanbidden en in de afgrond vielen, de minste der geesten, de mens, in hun plaats koos. En God heeft kans gezien om de onvolmaakte mens binnen te dragen in Zijn Rijk om de opengevallen plaatsen in te nemen.
Terecht zou iemand kunnen opmerken: Wat Hildegard ons als profetes meent te moeten meedelen, is toch eigenlijk geen nieuws! Wat de leer betreft inderdaad niet, maar wat de beleving en verkondiging ervan betreft wel.
Hier treedt een vrouw naar voren, die ons verzekert geroepen te zijn, om de door God aangewezen bisschoppen en priesters terecht te wijzen. De hele Scivias is gericht tot de geestelijkheid, die volgens de hemelse stem haar plicht verwaarloost.
Maar Hildegard aarzelde lang om deze opdracht te vervullen, wat helemaal niet moeilijk te begrijpen is. Zij was immers een vrouw en vrouwen hadden zeker in háár tijd geen enkele stem in de kerkelijke hiërarchie. Toen zij desondanks begon te spreken, voelde zij het als een bijna onoverkomelijk bezwaar, dat zij geen onderricht had gehad in welsprekendheid.
Het nauwelijks Latijn dat zij kende had ze zich eigen gemaakt door het veelvuldig lezen en zingen van de H. Schrift. En toch moest zij spreken, maar hoe? Terwijl zij over de korte maar hevige ervaring van de Godsontmoeting en verlichting begon na te denken, waaierde het licht uit als een regenboog, of beter als een reeks kerkramen van gebrandschilderd glas in een kathedraal.
Het licht werd haar duidelijk in beelden maar altijd in beelden die in haar geheugen reeds aanwezig waren. Als zij deze dan ook beschrijft, herkennen we veel motieven uit de kerkelijke iconografie van de eerste eeuwen van het christendom.
Evenwel, de bekende beelden waren voor haar niet toereikend om haar strikt persoonlijke ervaring tot uitdrukking te brengen. Voor die momenten ontwerpt Hildegard nieuwe composities van vorm en kleur. Daarom dienen we attent te zijn zodra we, bij het bestuderen van de vijfendertig miniaturen, nieuwe iconografische gegevens tegenkomen.
Bij die nieuwe voorstellingen en kleurencombinaties kunnen we er op rekenen, dat in de tekst hele persoonlijke ontboezemingen onder woorden zijn gebracht en wel zo persoonlijk, dat we van unieke ervaringen van zuiver mystiek gehalte kunnen spreken.
.
.
Pasteltekeningen van John Astria
De Openbaring is het laatste boek van het Nieuwe Testament en de Bijbel. Het werd geschreven door de apostel Johannes op het eiland Patmos, een eiland in de Egeïsche Zee vlakbij Turkije. Het boek is gedateerd in 96 NC, alhoewel er ook argumenten zijn voor een vroegere datum. Omdat de teksten in het Grieks geschreven zijn, noemt men het boek ook de Apocalyps. Hedendaags gebruikt men dit woord wanneer men de klemtoon wil leggen op een grote ramp. Het is een profetisch boek en bevat 22 hoofdstukken. God openbaart Johannes via een visioen geheimen over de eindtijden, gebeurtenissen die de mens zijn verstand te boven gaan.
Dit zijn citaten uit de Bijbel waarin God de mens aanmaant kennis in zich op te nemen over zichzelf en Jezus Christus. Wie God zoekt zal hem vinden. Het is aan de mens om de eerste stap te zetten. Wanneer we God om inzichten vragen zal de Heilige Geest ons geestelijk denken verlichten. Het onbegrijpelijke wordt plots of op het gepaste moment verstaanbaar. In het eerste en het laatste hoofdstuk van de Openbaring zegt Christus tot twee maal toe dat het lezen ervan een zegening geeft. Het woord van God, de Bijbel, is meer dan de traditionele preken en parabels die we al jaren kennen. Kennis opnemen van God is niet alleen bestemd voor theologen, maar voor iedereen. Door die opname van kennis krijgen we inzichten in het verleden en heden waardoor we met een gerust hart en vertrouwen de toekomst tegemoet kunnen gaan.
-zijn doel met deze wereld
-de toekomst van Israël en de wereld
-het mysterie van het goede en het kwade
-de bestraffing van het goede en de bestraffing van het kwade
-de toekomstige natuurrampen en oorlogen
-de wederkomst van de Messias
-de dag des oordeel
-het uitzicht in de hemel en zijn troon
-de nieuwe hemel en de nieuwe aarde
De Openbaring is moeilijk te begrijpen door de vele mystieke symbolen in de teksten en de verwijzingen naar het Oude Testament. De geschiedenis van Israël is een leidraad doorheen de 22 hoofdstukken. Jeruzalem wordt het centrum van Goddelijke theocratie voor gans de wereld.
.
Pasteltekening van John Astria
.
In het sterk geseculariseerde Europa denken velen dat de Israëlisch-Palestijnse kwestie vooral met het verleden te maken heeft, maar religieuze verwachtingen over de toekomst spelen een minstens even belangrijke rol in de huidige spanningen.
De Al Aqsa moskee, derde heilige plaats van de moslims, bevindt zich letterlijk in het centrum van het conflict. Immers, op de Tempelberg, exact op de plaats waar de Al Aqsa moskee staat, willen extremistische joden hun Derde Tempel bouwen. De potentieel catastrofale gevolgen laten zich raden.
Secties van religieus extreem rechts van verschillende godsdiensten geven aan de gebeurtenissen in de wereld een betekenis vanuit een apocalyptisch kader, vanuit een geloof in de eindtijden. Zij vinden dat de messias slechts zal komen tijdens een apocalyptische wereldbrand.
En sommige extreme groepen daarvan gaan zo ver dat zij het nodig vinden zo’n epische wereldoorlog uit te lokken. Zij voeden en drijven al decennia een wederzijds vijandbeeld op in de hoop zo het Westen, moslimlanden en Rusland elkaar te doen aanvallen.
De wereld bekijken door een prisma van geloof in de eindtijden is geen randfenomeen van fanatiekelingen. Dat President Bush zijn oorlog omschreef in religieuze termen als een kruistocht en een oorlog tegen “de as van het kwaad” is geen toevallige woordkeuze.
President Bush verbijsterde destijds President Chirac toen hij om de steun van Frankrijk te verwerven om oorlog te voeren, verwees naar profetische verzen over de Eindtijden in de Bijbel om zijn zaak te maken.
Hij voegde daaraan toe dat deze oorlog “gewild was door God, die dit conflict wil gebruiken om de vijanden van zijn volk weg te vegen voor een Nieuw Tijdperk aanbreekt”. Ook Donald Rumsfeld bediende zich van een bijbels discours van eindtijden in zijn verslagen voor president Bush. Voormalig Iraans president Ahmadinejad drukte zich eveneens in apocalyptische termen uit tijdens zijn toespraak voor de Verenigde Naties.
De drie Abrahamische godsdiensten die allemaal in dezelfde ene God geloven, hebben elk ook een leer over de eindtijden (eschatologie). Daarbinnen zijn er in elke religie verschillende visies over wat er dan te gebeuren staat. Hoewel de meeste gelovigen van de drie godsdiensten er geen idee hebben van wat er in de eindtijden allemaal verwacht wordt, zijn er in de drie godsdiensten invloedrijke extreemrechtste groepen voor wie dit grote ernst is.
Zij willen wat er in de wereld gebeurt aftoetsen aan hun versie van de voorspellingen en de eindtijden bespoedigen. Zij willen dit bewerkstelligen door een wereldoorlog van apocalyptisch formaat uit te lokken omdat zij denken dat dan de messias zal terug keren. Een aantal vooraanstaande theologen verklaren dat zij het niet eens zijn met de interpretatie van de profetische voorspellingen door de extremisten en al helemaal niet akkoord gaan met hun overtuiging dat men de eindtijden kan uitlokken.
Christenen en moslims geloven allebei dat Jezus de messias was (voor christenen was hij ook zoon van God, voor moslims was hij ook profeet van God) en wachten dus op Zijn wederkomst. Joden erkennen Jezus niet als de messias erkennen, zij wachten nog op hem.
Voor sommig extremisten is de term wachten overigens misplaatst gezien zij er juist niet willen op wachten. Middels het zich doen plaatsvinden van een aantal gebeurtenissen, willen zij de messias doen terug keren. Meer nog, sommigen onder hen zijn ervan overtuigd dat zonder deze gebeurtenissen te doen plaatsvinden, de messias niet zal komen. Volgens hen leven we al in de eindtijden of staan ze toch zeer dicht voor de deur.
.
Pasteltekening van John Astria
.
.
De joodse godsdienst erkent Jezus niet als messias. De joden wachten dus nog steeds op de Moshiach, wiens komst deel uitmaakt van hun kijk op de eindtijden. Er zijn verschillende versies over wie dat is. Één van de versies beschouwt de messias als een afstammeling van Koning David. Hij zal geen bovennatuurlijke nederdaling zijn, maar een groot leider die ervoor zal zorgen dat alle joden verenigd zijn in Israël.
Er wordt verwacht dat hij door de ganse wereld als groot leider zal erkend worden en dat er een tijd van wereldvrede zal aanbreken omdat iedereen in God zal geloven en zich ethischer zal gedragen. Sommige rabbijnen denken dat de eindtijden voor de deur staan.
Wat Israël betreft is het zo dat sommige joden vonden dat Israël al moest gecreëerd worden nog voor de messias er was om zijn komst te bespoedigen. Veel joden waren het daar aanvankelijk niet mee eens. Door de holocaust steunden vele joden toch de oprichting van Israël vanuit een noodzaak aan een eigen staat waarin ze veilig zouden kunnen leven.
Een minderheid van joden vindt evenwel nog steeds dat pas als de messias er is Israël kan gecreëerd worden. Zij erkennen de staat Israël dan ook niet en zijn joodse antizionisten. In de joodse eschatologie zal er op een gegeven moment een Derde Tempel gebouwd worden.
Voor velen zal die pas gebouwd worden nadat de messias er is, maar voor sommige joodse rechtse extremisten moet die zo snel mogelijk gebouwd worden, omdat het bestaan van de tempel volgens hen de komst van de messias zal bespoedigen.
Deze Derde Tempel moet komen op de plaats waar nu de Al Aqsa moskee staat. U ziet het gevaar al komen. Onder de Al Aqsa gebeuren ook al jaren door Israël archeologische opgravingen om bewijs te vinden dat daar vroeger de Tweede Tempel stond en dat daar dus nu de derde moet komen.
Volgens de moslims zijn het pogingen om het gebouw te destabiliseren en te doen instorten, wat een steekvlam doorheen het hele Midden-Oosten zou jagen, waardoor in het spoor daarvan mogelijks de hele wereld zou kunnen ontvlammen.
Steeds meer joden bestormen de Al Aqsa om daar te gaan bidden. Voorvechters daarvan beroepen zich naar eigen zeggen op godsdienstvrijheid en profileren zich als verdedigers van mensenrechten. De voorvechters van deze opvatting zijn echter gevaarlijke extremisten zijn die niet alleen elk territoriaal compromis voorgoed onmogelijk maken maar die het conflict kunnen doen omslaan in een bloederige religieuze oorlog .
Dergelijke joodse extremistische groeperingen ijveren ook voor gebiedsuitbreiding van Israël omdat ook dat volgens hen een noodzaak is om de komst van de messias te bespoedigen of uit te lokken.
.
.
Ook het christendom heeft zo zijn eigen kijk op de Eindtijden waarin locaties als de tempelberg en de olijfberg in Jeruzalem eveneens een belangrijke rol spelen, omdat ook christenen verwachten dat Jezus in die omgeving zal terugkeren. Van de christelijke eindtijdenleer doen verschillende versies de ronde.
Een versie gaat ervan uit dat men de joden moet helpen in hun streven om het ‘Heilig Land’ te vestigen en te vergroten, alsook in hun inspanningen om de Derde Tempel te bouwen omdat dit de wederkomst van Jezus zal bespoedigen om de Antichrist te bestrijden. Jezus zal korte metten maken met de Antichrist en zal tegelijk alle niet-christenen (ook de joden) doden.
Een minder extreme versie gaat er van uit dat joden die zich bekeren tot het christendom niet gedood zullen worden. Dan zal, nadat alle vijanden gedood zullen zijn, onder Jezus een tijdperk van vrede aanbreken. In een andere versie gaat de wereld er al de hele tijd moreel op achteruit en zullen in deze gebeurtenissen de gelovige christenen miraculeus weggeplukt worden van de wereld (de ‘rapture’).
Zij zullen Jezus “in de lucht” ontmoeten, waarna al wie nog op de wereld achterblijft (en dat zal de meerderheid van de wereldbevolking zijn) ten prooi zal vallen aan de rampspoed van de eindtijden. Om zo snel mogelijk weggeplukt te worden uit deze aardse poel van verderf, moet de zaak in de meest extreme versie evenzeer bespoedigd worden.
Extremisten lobbyen sterk bij Amerikaanse politici voor de gebiedsuitbreiding van Israël en steunen de joodse rechtse extremisten om Israël uit te breiden en om de Derde Tempel te bouwen, Al Aqsa te bezetten of te vernielen. Dit doen zij niet omdat ze de Joden genegen zijn, maar omdat met de wederkomst van Jezus het finale doek over het jodendom valt.
Ze willen ook een aanval op Iran en Rusland in hun grote oorlog betrekken, omdat dit noodzakelijk is om de wederkomst van Jezus te bespoedigen of uit te lokken. Zij sturen aan op een derde wereldoorlog om de gebeurtenissen te versnellen. Tot deze strekking behoren ook enkele media-magnaten en predikanten die haatdiscours verkondigen om de clash te bespoedigen.
Christopher Hedges, winnaar van de Pullitzer Prize stelt dat deze evangelische christenen gelijkenissen vertonen met de vroege fascistische bewegingen in Italië en Duitsland in het begin van de 20st eeuw en daardoor een toenemende bedreiging inhouden voor de Amerikaanse democratie. Dergelijke christelijke zionisten zijn een bedreiging voor de hele wereld.
Het gaat om een minderheid bij de 2,1 miljard christenen ter wereld maar ze hebben wel aanzienlijke politieke invloed en van daaruit ook maatschappelijke impact. Veel christenen die Israël steunen hebben daar echter helemaal niets mee te maken en zijn liberalen. Volgens Ellis (professor Amerikaanse en Joodse Studies) steunen zij Israël vanuit een schuldgevoel voor de holocaust.
.
.
Net zoals de andere godsdiensten kent ook islam een eschatologie en maken de eindtijden deel uit van het geloof, temeer omdat de daarop volgende Oordeelsdag voor de islam een centraal geloofspunt is. Het leven is een test. Elk mens komt vrij van zonde op de wereld, heeft keuzevrijheid over hoe zich te gedragen, en op het einde van de rit zal dan een oordeelsdag volgen over hoe men het ervan afgebracht heeft.
Afhankelijk daarvan zal men de eeuwigheid doorbrengen in het paradijs of in de hel. De Koran stelt dat geen mens weet wanneer de eindtijden eraan komen, alleen God weet dat en Hij houdt het verborgen (Koran 20:15). In de heilige geschriften van de islam worden wel tekenen beschreven van de eindtijden, de zogenoemde kleine en grote tekenen van Qiyamah.
Eén van deze tekenen is de komst naar de aarde van de Imam Mahdi die de aanwezigheid van Jezus zal aankondigen, samen zullen ze strijden tegen de ‘Al Masih Al Dajjal’, de valse messias, de Antichrist. Hij is iemand die zichzelf uitgeeft voor Jezus of de Messias maar dat niet is. Daarna zal een tijdperk van wereldvrede volgen. Deze finale confrontatie zal zich volgens de tradities voltrekken in de buurt van Jeruzalem.
Net zoals in de andere twee godsdiensten zijn er religieuze extremisten voor wie dat ernst is. We verwezen in de inleiding naar de voormalige president van Iran, Ahmadinejad. Net als president Bush gaf ook president Ahmadinejad betekenis aan de gebeurtenissen vanuit zijn kijk op de Eindtijden.
Ahmadinejad was destijds in Iran naar verluidt een drijvende kracht achter het uitdragen van de overtuiging dat de eindtijden zeer nabij zijn. Net als Bush, was ook hij ervan overtuigd dat hij daarin een rol te spelen had.
De terreurgroep Islamitische Staat heeft ook een apocalyptische visie die afwijkt van de mainstream. Dat is nieuw want andere terreurbewegingen, die zich naar eigen zeggen op de islam beroepen, hebben dat niet. Het is echter zo dat moslims, hun leiders, hun geleerden en overheden terreur formeel verbieden.
Ook de terreurgroep IS ziet het groot. Ze denken dat ze een soort elitestrijders van de eindtijden zijn. Voor wie denkt van daar recht naar het paradijs te gaan is het leven goedkoop. En het leven van wie zij als hun tegenstanders zien stelt in zo’n discours al helemaal niets meer voor.
Zij hebben zich met de hielen in het zand van Dabiq in Syrië vastgezet omdat daar volgens hun verwachtingen een belangrijke veldslag te gebeuren staat. Ze willen een grote confrontatie uitlokken, omdat zij denken dat daarmee de Imam Mahdi zal komen die de aanwezigheid van Jezus kenbaar zal maken.
Net zoals de extreem-rechtse joden en extreem-rechtste christenen, situeert ook IS zich in extreem-rechts. Alle drie zijn het in wezen politieke fascitische fenomenen, met een pseudo-religieuze saus erover. Ze willen alle drie als eerste aan de meet van de eintijden komen.
Zij willen dat doen via een grote wereldoorlog en overspoelen al decennia hun samenlevingen met wederzijdse vijandbeelden om die oorlog uit te lokken. In essentie gaat het drie keer om hetzelfde: een fascistisch model. IS is daar een gewelddadige exponent van.
.
Pasteltekening van John Astria
.
.
De islam, de hadiths, de koran en de shariah beschouwen terreur als een zware misdaadtegen de samenleving waarvoor de doodstraf kan uitgesproken worden.
De terreuraanslagen van 9/11 werd in de hele moslimwereld meteen veroordeeld.
Ook alle andere aanslagen werden veroordeeld en in de hele moslimwereld wordt “IS” veroordeelddoor de hoogste religieuze gezagsdragers.
Moslimgeleerden wereldwijd en ook in België zeggen dat terreur helemaal geen jihad is.
In de moslimwereld worden terroristen veroordeeld tot gevangenisstraffen of zelfs tot de doodstraf.
Er lopen in de moslimwereld al meerdere jaren contra-ideologische programma’s tegen terreur en extremisme
De kernwaarden van de islam zijn verdraagzaamheid en vrede.
Moslims zien christenen helemaal niet als vijand. Zij worden in de koran vernoemd als “de mensen van het boek”, dat zijn al diegenen die in de geopenbaarde boeken van God geloven. Moslims beschouwen ook de Bijbel (joods en christelijk deel) als een heilig boek al zijn ze van mening dat ze in de loop der tijden aangepast zijn.
Moslims zijn verplicht christenen in hun gemeenschap te beschermen. Profeet Mohamed zei immers over de mensen van het boek dat al wie hen krent, God krenkt en zelfs de geur van het Paradijs niet zal ruiken.
“Diegene die iemand van de mensen van het boek kwaad toebrengt, en hij die mij kwaad toebrengt, ergert God”.
“Diegene die iemand van de mensen van het boek doodt, zal zelfs niet de geur van het Paradijs ruiken.”
“Wie iemand van de mensen van het Boek kwaad toebrengt, van hem ben ik de vijand, en ik zal zijn vijand zijn op de Oordeelsdag”.
“Op de Dag van het Oordeel zal ik twist leveren met iedereen die een persoon van onder de Mensen van het Convenant onderdrukt, zijn rechten breekt, die hem verantwoordelijkheden geeft die zijn krachten te boven gaan, of die hem iets ontneemt tegen hun wil”.
.
Voor sommige religieuze rechtse extremisten is de wereld om zeep en de nakende Apocalyps die zij uitlokken een grote ernst
Het zijn opvattingen van minderheden waarvan sommige terroristische groepen een exponent zijn. Zij dreigen, door hun al decennia wederzijds gepropageerde vijandbeelden, de wereld mee te sleuren in een draaikolk van geweld.
Door de aanhangers van deze drie godsdiensten worden daarentegen ook zeer veel verzoenende inspanningen geleverd vanuit een toekomstvisie van wereldvrede, broederlijkheid, vriendschap en hartelijke samenwerking.
Maar het ziet er wel naar uit dat onze toekomst van deze hartelijk samenwerkende groepen van aanhangers van het jodendom, het christendom en de islam zal afhangen. Of we werken samen, of we krijgen een wereldbrand van ongeziene omvang.
Laat ons de bril van vijandbeelden, die religieuze extremisten ons voorhouden, afzetten en weer het goede in elkaar ontdekken en waarderen.
God/Allah heeft immers, al sinds het begin der tijden, een plan met de wereld. Hij heeft een nieuwe hemel en aarde beloofd nadat het kwade, samen met zijn demonen en diegenen die niet geloven in het zoenoffer van Christus als Messias, voor eeuwig in de vuurpoel zullen gegooid zijn.
Het is dom en een illusie te denken om God/Allah te kunnen beïnvloeden. Hij is de Alfa en de Omega en doet alles zoals Hij het wenst op het gepaste moment.
.
.
.
Religie doet zich voor als de manier om God te leren kennen, maar niets houdt meer mensen weg van God, als religie. De meeste mensen willen best wel Gods liefde leren kennen, maar ze zijn als de dood voor religie. Hoe komt dat?
.
Het woord religie komt van het Latijnse woord ‘religare’, wat betekent ‘opnieuw binden”. Religie bindt mensen. Het geeft je geen echte vrijheid maar het onderdrukt en controleert je. Religie bindt je vast aan menselijke controle, wetten, tradities, kritiek, schuldgevoelens, prestatiedrang, enz.
Religie staat letterlijk haaks op wat Jezus Christus zei dat Hij voor elk mens wil doen:
‘Als de Zoon van God je vrij gemaakt heeft, zul je werkelijk vrij zijn.’ (Johannes 8:36)
‘Opdat wij werkelijk vrij zouden zijn, heeft Christus ons vrijgemaakt. Houdt dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen.’ (Galaten 5:1)
.
Hij neemt lasten van je schouders af en breekt de deuren van religie voor je open, zodat je het overvloedige leven met God kunt ontdekken, zonder angst en zonder schuldgevoelens. Jezus neemt de zware jukken van menselijke kritiek, veroordeling, verstikkende tradities en zinloze uiterlijkheden van je af en gaat recht naar je hart.
.
.
.
Het enige wat Jezus wil, is dat je zijn liefde ervaart en dat je anderen liefhebt. Het gaat Hem enkel en alleen om liefde. Liefde voor God en liefde voor je naaste. Alle kenmerken van religie, zoals uiterlijkheden, gedragingen, gewoonten, geboden en verboden zijn helemaal niet belangrijk voor God. Ze houden God zelfs weg van de mensen, omdat ze het uiterlijk voorop zetten, in plaats van het hart.
In religie kun je perfect hypocriet zijn. Je uiterlijke vertoning kan overeen stemmen met de eisen van de religie, terwijl je hart nog steeds zelfgericht en oneerlijk is. Daarom noemde Jezus Christus de religieuze leiders van zijn tijd ‘witgekalkte graven vol dorre doodsbeenderen.’ De buitenkant ziet er prachtig uit maar innerlijk is het duister, omdat het ik voorop staat en niet de liefde van God.
.
.
Omdat religie op het uiterlijk gericht is, beoordeelt het mensen altijd op een verkeerde manier. Religie is dan ook sterk veroordelend. God ontfermt zich over mensen die meestal door religie buitengesloten worden. En God ont-maskert mensen die in religie de hoogste plaatsen innemen.
.
Het beeld dat religie schetst van God, staat in schril contrast met wie God is. Daarom schrikt religie talloze men-sen af van God, in plaats van te laten zie hoe bevrijdend het is om God te kennen, zoals Hij echt is.
.
.
.
De Bijbel laat zien hoe God echt is. God is liefde, God is goed, God is vrijheid, God is alles waar je blij, gelukkig en gezond van wordt. God is vol creativiteit en maakt mensen vrij om zich creatief te uiten. God is echt en hij maakt je ook echt, zonder alle maskers en harnassen waar religie je in wil stoppen. Mensen die gebonden zijn door religie, ervaren echter Gods vrijheid, vreugde, liefde en goedheid niet ten volle en leven vaak vanuit een houding van kritiek, veroordeling, wetticisme, afwijzing en negatief denken.
.
Jezus Christus zei niet: ‘Ik ben gekomen om jullie een nieuwe religie te geven.’ Hij zei:
‘Ik ben gekomen opdat jullie leven zouden hebben en wel leven in overvloed.’ (Johannes 10:10)
.
.
.
Jezus Christus zei:
Ik ben het licht dat in de wereld gekomen is. Als je Mij volgt, zul je nooit meer in duisternis wandelen. (Johannes 8:12)
Wie dorst heeft, laat hij bij mij komen om te drinken. De Schrift zegt over wie in mij gelooft: Zijn hart zal een bron zijn waaruit stromen levend water vloeien. (Johannes 7:38)
.
.
Jezus was vol liefde en leert ons te leven vanuit Gods liefde, naar elkaar toe. Religie zal wel woorden van liefde hanteren, maar de harten blijven kil en hard. De liefde is niet echt.
.
.
De Geest van God verandert je innerlijk. Je wordt werkelijk opnieuw geboren, door de Heilige Geest, die je tot een kind van God maakt. En hoe meer je werkelijk in die vrijheid leeft, hoe meer je vrij wordt van religie, hoe echter je zult worden en hoe meer liefde er in je hart zal stromen.
.
.
Een kenmerk van God is dat hij lasten van pijn, verdriet en lijden wegneemt en mensen opricht om te genieten van het leven. Daarom werd de bediening van Jezus Christus gekenmerkt door het genezen van de zieken. Overal waar Jezus Christus kwam, verrichte Hij talloze wonderen van genezing. In het evangelie van Mattheus staat maar liefst zes maal dat Jezus allen genas.
‘Hij genas hen van alle ziekten en kwalen. Ze brachten hem allen die er slecht aan toe waren, mensen met allerlei ziekten en pijnen, bezetenen, lijders aan vallende ziekte en verlamden, en hij maakte hen beter.’ (Matteus 4:23,24)
.
.
.
Wie waren de vijanden van Jezus Christus? De godsdienstige leiders, zij die dag en nacht in de tempel en synagoge stonden. Zij vervolgden Jezus Christus. Hij paste niet in hun controlesysteem, waar mensen macht hebben over elkaar.
‘God, de Heer, heeft mij gezalfd:
van zijn geest ben ik vervuld.
Dit is mijn opdracht:
goed nieuws brengen aan de armen,
opbeuren wie alle moed verloren,
gevangenen de vrijheid aanzeggen,
wie opgesloten zitten, loslaten.’
(Jesaja 61:1)
Pasteltekening van John Astria
.
.
De vrijheid die Jezus Christus ons wil geven is echt een ongekende vrijheid. We denken dat we vrij zijn, maar in werkelijkheid zijn we allemaal in bepaalde opzichten nog gebonden door religie. God heeft een vrijheid voor ons, die we nog niet kennen. Die vrijheid heeft te maken met het ware kennen van het hart van God, dat ons vrijheid, leven, vreugde, ontspanning, rust, liefde en geluk geeft.
.
.
Als we Gods vaderhart, Gods vriendelijke hart, Gods warme hart, Gods genadige en ontfermende, geduldige en liefdevolle hart meer en meer leren kennen, worden we meer en meer bevrijd van religie. Religie spreekt wel heel vroom, maar is eigenlijk erg haatdragend en stookt broeders op tegen elkaar, veroorzaakt twisten en conflicten, maakt mensen hoogmoedig en hard, eigenzinnig en niet bereid tot luisteren en leren. De Geest van God maakt je zacht, warm, bewogen, vergevend, bereid tot luisteren, bereid om te leren, altijd zoekend naar het hart van de ander, zoekend naar verzoening en broederschap.
Het is gruwelijk om te horen hoe ijskoud en keihard veroordelend mensen kunnen zijn. Laten we alsjeblieft ons hart heel wijd openen voor de liefde van God. Hij is vol bewogenheid voor mensen. Hij is een echte Vader!
.
.
Het grootste kenmerk aan de hemel zal zijn, dat mensen daar elkaar in alle oprechtheid van harte zullen liefhebben. Oordeel niet. Het doet zoveel kwaad en richt zoveel schade aan in de harten van Gods dierbare mensen. Al kennen ze Hem nog niet ten volle, heb ze lief. Want Jezus is gekomen om zondaars te redden. En het zijn de religieuzen die Hem haatten en vermoordden. Wees niet als hen maar heb genade en diepe ontferming. Dan zien mensen wie Jezus is.
.
.
.
God heeft een ander plan voor hen. Gedachten van hoop en niet van onheil, om hen een hoopvolle toekomst te geven. We hebben ook gebeden voor genezing en vertrouwen erop dat de Heer hen volkomen zal vernieuwen, naar geest, ziel en lichaam.
Pasteltekening van John Astria
.
1) Religie wil altijd de mond snoeren van zij die God echt kennen en die vrijheid brengen.
2) Religie gebruikt steeds weer nieuwe vormen en weet zich overal een weg in te banen.
3) Religie is een geestelijke, demonische macht waar elke dienaar van God tegen te strijden heeft.
4) Religie spreekt altijd doorheen gelovigen, en vaak doorheen mensen van wie je het minst verwacht.
5) Religie heeft invloed op ons allemaal. De uitdaging is om nederig genoeg te zijn om te erkennen dat ook jij en ik nog niet ten volle vrij zijn van religie.
6) Religie wordt gekenmerkt door die zweep waar God over sprak. Woorden als een zweep. Het kunnen de juiste woorden zijn, maar de geest die ze spreekt, gebruikt ze om je achteruit te dwingen, met valse beschuldigingen.
7) Religie is de hoofdvijand van God, omdat religie God imiteert. Religie spreekt de woorden van God uit de Bijbel, en doet zich voor als God Zelf. Daarom is dit de meest gevaarlijke vijand van God Zelf.
.
.
Ontstaan
Ontstaan als reactie op en hervorming van het hindoeïsme. Het boeddhisme wijst het hele hindoeïstische goden-pantheon af en is daarmee geen godsdienst in de strikte zin van het woord. Het kastensysteem en priesterbemiddeling worden afgewezen. Heilige boeken worden niet erkend en dus is er ook geen taak meer voor het Sanskriet. De kringloop der wedergeboorten kan op eigen kracht worden doorbroken waarmee het Nirwana binnen het bereik komt.
.
De stichter
Anders dan het hindoeïsme gaat het boeddhisme terug op een historische stichter, Sidharta Goutama. Hij werd geboren 560 v.C., als zoon van een rijk stamhoofd, huwde een weduwe en had bij haar een zoon. Op 29-jarige leeftijd kwam hij in een ernstige religieuze crisis, verliet huis en haard en probeerde eerst door een strenge ascese en zelfkastijding een oplossing te bereiken. Na zes jaar aldus geleefd te hebben en na een periode van 49 dagen van eenzame meditatie kwam de verlossing in de vorm van de verlichting. Gautama werd tot Boeddha (= dé Verlichte) en daarmee tot het centrum van de mensheid en zijn geschiedenis. Boeddha verzamelde een groep monniken om zich heen aan wie hij zijn (mondeling) leer doorgaf. .
Gautama Buddha
De leer
Boeddha leerde aan zijn volgelingen de volgende vier waarheden: (1) Leven is lijden (2) De oorzaak van het lijden is het verlangen of de begeerte. (3) Het verlangen moet worden overwonnen. (4) Het geëigende middel daartoe is het achtvoudige pad. Het achtvoudige pad geeft, in een opklimmende reeks, een leidraad voor het leven: (1) het juiste pad, (2) de juiste doelstelling, (3) het juiste woord, (4.) het juiste gedrag (niet stelen, niet doden), (5) het juiste middel voor het levensonderhoud, (6) de juiste inspanning (wilskracht, training), (7) het juiste bewustzijn (kennen van de drijfveren) en tenslotte (8) de juiste meditatie.
. In zijn zuiverste vorm laat het geen ruimte voor aanbidding aangezien er geen wezen is tot wie de aanbidding kan worden gericht. In latere ontwikkelingen is hierop toch ten dele teruggekomen.
Ontwikkeling
Nadat Boeddha zijn monniken zijn lering had bijgebracht, volgde een voorspoedige start van het boeddhisme. Na enige tijd ontstond de behoefte toch de leer in geschriften te formuleren. Er werden concilies gehouden. In 300 jaar bereikte het boeddhisme heel India (de onderlaag blijf het hindoeïsme trouw). Honderd jaar later breidde het zich uit over Sri Lanka, later over China waar het de cultuur diepgaand beïnvloed heeft. Rond het begin van onze jaartelling bereikte het boeddhisme Japan en Korea waar het zich mengde met de plaatselijke shinto. In Tibet kreeg het boeddhisme een geheel eigen vorm (het tantrisme). Rond 900 na Chr. volgde een teruggang en won het hindoeïsme althans in India weer vrijwel alle terrein terug (pas in deze eeuw is er weer sprake van een kleine opleving van het boeddhisme in India).
Heilige boeken
Het boeddhisme is een ‘godsdienst’ zonder heilige geopenbaarde boeken. Wel zijn de leringen van de Boeddha in later tijd vastgelegd. In de loop van de tijd is aan de overlevering over het leven en de leer van Boeddha veel toegevoegd. De teksten werden alleen in de kloosters bewaard en zijn in de meeste gevallen met de invallen van de islam verloren gegaan. Een reconstructie van de leer in zijn meest oorspronkelijke vorm is daarom echter niet goed mogelijk.
De leefregels
De leefregels volgen uit de opgaven van het achtvoudige pad. In de oorspronkelijke vorm van het boeddhisme is de mens sterk op zichzelf betrokken. Maar men mag de naaste geen schade berokkenen. De boeddhist zal overdaad mijden. Het is aan te bevelen een kortere of langere tijd als monnik te leven.
Richtingen
Rond 100 na Chr. splitste het boeddhisme zich in twee scholen: Hinayana (‘kleine voertuig’), de meest oor-spronkelijke en zuivere richting, tegenwoordig beter bekend onder de naam Theravada, en Mahayana (‘grote voertuig’). Het Hinayana leert dat de verlossing maar voor weinigen is weggelegd (= kleine voertuig). Het is een verdraagzame groep die met name Sri Lanka, Thailand, Birma, Cambodja en Laos te vinden is. Er komen helpers voor de mens, de Bodhisatva’s (heiligen). Hemel en hel worden aanvaard. Er wordt een plaats ingeruimd voor toekomstige Boeddha’s. De eredienst krijgt de trekken van een kerk. Plaatselijk vermengt deze vorm van boeddhisme zich gemakkelijk andere religies zoals dat in Japan (Shinto) en in Tibet het geval is geweest. Het zen-boeddhisme ( vajrayana of tantrisch boeddhisme) is rond 500 v.C. in China tot ontwikkeling gekomen vorm van het boeddhisme welke nadien ook in Japan vaste voet aan de grond heeft gekregen. Het zen-boeddhisme is nogal afkerig van theorie, is meer betrokken op de dienst aan de naaste en legt sterk de nadruk op geestelijke en lichamelijke discipline en op training. Na de Tweede Wereldoorlog is deze vorm van het boeddhisme ook in het Westen bekend en populair geworden. Yoga is een ander in het Westen bekend geworden boeddhistisch fenomeen dat dateert uit de vijfde eeuw n.Chr. Het is een methode om door ascese en geestelijke concentratie een hogere bewustzijnstoestand te bereiken. . .
. .
Feesten en kalender
De Boeddhistische kalender is (met uitzondering van Japan) een maankalender. Het jaar is 11 dagen korter en de feestdagen verschuiven derhalve ten opzichte van onze op de zon gebaseerde kalender. Veel feesten zijn sterk regionaal bepaald. Om er enkele te noemen: – Geboortefeest van Boeddha (d.w.z. zijn verlichting en eerste preek) – Feest van de Boeddha’s (Japan) – Dodenfeest (soort Allerzielen, alleen Japan) – Boeddha’s Hemelvaart (alleen Tibet).
Enkele teksten uit de boeken
. preview en aankoop boek “De Openbaring “:http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget.
|