De kelk en hostie zijn nog net te zien onder het opgeslagen kelkkleedje. Bij goed toezien kan men in het missaal zelfs nog de beginwoorden van de oude canon ontcijferen ‘ Te igitur clementissime Pater ’ ,wat betekent ‘ U meest barmhartige Vader ‘. Vanwege de Sanctus-zang, na de prefatie, zijn hier ook de engelen afgebeeld.

De benedenhelft van deze miniatuur toont ons de verschillende groepen van de gelovigen die ter communie gaan. De verschillen van gunstige en ongunstige instelling en het daaruit voortvloeiend effect op de zielen is in kleuren uitgebeeld.

De bovenste rij mensenfiguren wordt gevormd door zielen in staat van genade. Het is een groep van dertien personen van wie er vier monialen (kloosterzusters) zijn. Eén van die monialen is samen met nog vier andere gelovigen volledig in goud weergegeven. Dit zijn de zielen die de hoogste trappen van het geestelijk leven bereikt hebben.

Drie van de acht anderen in deze rij dragen rode klederen. Zij staan symbool voor het martelaarschap. De vijf overigen dragen blauwe gewaden met witte sterretjes. Dit blauw met witte sterren zijn we in deze serie van de sacramenten voortdurend tegengekomen als achtergrond bij het doopsel, vormsel en de H. Eucharistie.

Waarschijnlijk hebben we hier een symbool van het bovennatuurlijk leven van de gelovigen, die in navolging van Christus barmhartig zijn voor anderen. Het komt in de 35 miniaturen veertien maal voor (miniatuur 2, 3, 4, 5, 10, 12, 13, 15, en 16, 17, 19, 25, 34, 35). De witte puntjes zijn bedoeld als decoratie en om de kleur blauw in haar bescheidenheid iets naar voren te halen. Het blauw als zodanig verwijst naar het mensgeworden Woord, vooral in zijn openbaring als de zachtmoedige.

Dan zien we vier groepen van communicanten. Links hebben we twee groepen van zes personen en rechts twee groepen van vijf. Deze laatsten zijn in heel sombere kleuren weergegeven, omdat zij het in hun zondige staat toch waagden te communiceren en zich zo in nog groter duisternis hulden. Bij de vijf onderste ontdekken we bloedvlekken op hun donkere kleren waarmede de bloeddorstigheid van sommigen wordt weergegeven.

De linker groep vanboven bestaat uit gelovigen met hier en daar bloedkleurige vlekken op hun kleren. Zij dragen niet het rood van de martelaren, maar dat van door zweren ontstoken lichamen. Hier zijn niet de kwaadwilligen aangeduid, maar de zwakke en zieke zielen, die kleingelovig zijn en dikwijls door hun hartstochten meegesleurd worden. Als zij desondanks in geloof ter communie gaan, kan de genade ondanks alles in hun zielen zegevieren.

Zo zien we links onderaan hoe deze zes donkerrode kleingelovigen toch nog veranderen in gelukzaligen zoals die van de bovenste rij mensenfiguren. Ook zij worden overstraald door de goddelijke genade, verwerven de blauwe kleren van bovennatuurlijk leven, en kunnen zelfs de rode kleren van het martelaarschap verdienen.

.

.