categorie : religie

 

 

 

 

 

De Koran brengt een boodschap van vrede. Vrede is de wenselijke toestand wat gestuurd wordt door het verkondigen van het belang van barmhartigheid, rechtvaardigheid, verdraagzaamheid en pluralisme. De islam staat voor een ideaal waarin niet-moslims verregaande rechten krijgen om hun eigen godsdienst daadwerkelijk te beleven, en waarin niet-moslims ook beschermd worden tegen aanvallen.

De omgang tussen verschillende godsdiensten wordt gereguleerd door het principe : “wedijver met elkaar in goede daden”. Geen naijver, geen afgunst, geen dwang om anderen te bekeren, maar verdraagzaam samenleven met respect voor eenieders eigenheid, waarbij elk vanuit het eigen model aangemoedigd wordt het beste van zichzelf te geven en op de best mogelijke manier met anderen om te gaan.

Daarnaast is het zo dat de weinige uitzonderingen waarin oorlog toegestaan wordt, zodanig strikt omschreven zijn en telkens ingeperkt worden door zulk danige beperkingen, dat de oorlog alleen toegestaan is om een aanval op de vrede af te slaan en gericht is op een zo spoedig mogelijke terugkeer naar de vrede.

In oorlogstijd krijgen soldaten dusdanige instructies dat ze voortdurend verplicht zijn zich aan een hoogstaande morele gedragscode te houden. Niet alleen mogen geen burgers, burgerconstructies, gebedshuizen, religieuze leiders, dieren, enz. het slachtoffer worden van de oorlog, bovendien moet zelfs de houding tegenover de vijandige soldaten telkens getemperd worden en mag men ook in oorlogstijd alleen een vijandig soldaat doden als er geen logistieke mogelijkheid is om hem gevangen te nemen en dus zijn leven te beschermen.

Wanneer iemand van de vijand asiel vraagt (soldaat of burger) moeten moslims dit asiel schenken en de persoon in veiligheid brengen. De manier waarop het oorlogrecht in de Koran omschreven staat, wordt gekenmerkt door uitermate grote voorzichtigheid. Elke keer als een toestemming verleend wordt tot strijden, om zich te verdedigen tegen een aanval, wordt er op verschillende manieren aan herinnerd dat dit geen carte blanche is en dat alle beperkende bepalingen blijven gelden. Ook in oorlogsomstandigheden blijven de morele principes gelden.

 

 

 

 

De algemene koranische regel dat men gedrag moet beantwoorden met gedrag dat beter is, blijft ook dan behouden. Men mag ook nooit in de immoraliteit van de ander vervallen. Wanneer bijvoorbeeld een vijand de moslimgemeenschap aanvalt met als doel de moslimgemeenschap uit te roeien, krijgen moslims (na eerst geprobeerd te hebben via onderhandelingen de vrede te bewaren) toestemming om de aanval af te slaan tot op het moment dat de tegenpartij vrede aanvaardt en godsdienstvrijheid erkent.

Het wordt de moslims verboden de tegenpartij op haar beurt uit te roeien. Vrede is het hoogste goed, en dat wordt nagestreefd door rechtvaardigheid en een hoogstaande morele gedragscode, ook in de weinige omstandigheden dat oorlog gewettigd kan worden.

Een ander belangrijk aspect is dat in de Koran moslims niet tegenover niet-moslims gesteld worden, maar dat rechtvaardigheid tegenover onrecht geplaatst wordt. Diegenen die in God geloven (ongeacht via welke weg) en rechtvaardig en goed handelen, worden geplaatst tegenover diegenen die mensen verdrukken en onrecht aandoen.

Dit is een punt dat niet genoeg beklemtoond kan worden. De Koran erkent immers dat er verschillende wegen zijn om tot God te komen. Er is geen ‘wij versus zij’ mogelijk op grond van natie, ras, huidskleur, taal, e.d.m., zelfs niet op grond van religie. Er is alleen rechtvaardigheid tegen onrecht.

De moslimgemeenschap bestaat overigens typisch ook uit niet-moslimminderheden wier godsdienstvrijheid door de Koran gegarandeerd wordt en over wiens veiligheid het moslimleger moet waken. Uit de bespreking van de verzen die door islamofoben en ‘islam bashers’ aangehaald worden om het tegendeel te bewijzen, blijkt dat de islamofoben op zijn minst onwetendheid en mogelijks intellectuele oneerlijkheid aan de dag leggen en de verzen geheel uit hun context lichten.

Dat zou overeenkomen met uit het Belgisch strafwetboek de zinsnede dat doden niet bestraft wordt te lichten, er niet bij te vermelden dat het om een uitzonderingsregel gaat die enkel van toepassing is op gevallen van wettelijke zelfverdediging, om daaruit vervolgens te besluiten dat de Belgische wetgeving aanzet tot geweld en doodslag want dat het “zwart of wit” zo in de wet staat.

Ja, er zijn natuurlijk gevallen van geweldpleging door moslims. Er zijn ook gevallen van geweldpleging door niet-moslims waar de godsdienst echter niet wordt bijgesleurd. Waarom sleurt men er de islam dan wel bij? Het is duidelijk dat niets, maar dan ook niets in de hele Koran, geweldpleging tegen en doden van onschuldige burgers toestaat.

 

 

DE ISLAM IS DE GOEDSCHIKSE

TEGENBEWEGING

TEGEN HET WARE CHRISTENDOM

 

 

 

 

 

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget