Tagarchief: deelblaadjes

nov29

Witte klaverzuring : Oxalis acetosella

Geplaatst op door
Standaard

categorie : Kamerplanten en bloemen

 

 

 

 

 

Goed te herkennen aan
– paars geaderde witte (soms roze) bloemen op lange stelen én
– het 3-delige klaverblad met breed hartvormige deelblaadjes

 

 

 

 

 

Algemeen

 

Witte klaverzuring is een lage, tere, sappige, overblijvende plant van 10 tot 15 cm hoog. Ze komt vrij algemeen voor in de Lage Landen. Ze heeft weinig licht nodig en groeit op vochtige, matig voedselrijke grond in bossen en aan beschaduwde slootkanten. Ze vermeerdert zich middels een dunne, kruipende wortelstok, waaruit groepjes bladeren en bloemen groeien.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Witte klaverzuring bloeit in april en mei. De witte (soms roze) bloemen hebben 5 paars geaderde kroonbladen. De basis van de kroonbladen is geel, waardoor het hartje van de bloem geel is. De bloemen staan op een dunne, zacht behaarde steel. Halverwege de steel zitten 2 kleine schutblaadjes. Zowel de bloemen als de bladeren zijn grondstandig.

 

 

 

 

 

Blad

 

Het blad bestaat uit 3 breed hartvormige, behaarde deelblaadjes en doet denken een aan klaverblad. Toch is kla-verzuring geen klaversoort. De nieuwe bladeren zijn in het begin van de lente mooi lichtgroen. Later in het jaar worden ze donkerder en aan de onderkant paarsachtig. Ze zijn erg teer, maar ondanks dat blijven ze in de winter wel groen.

 

 

 

 

 

Toepassingen

 

De bladeren van witte klaverzuring kunnen gebruikt worden in sauzen, soepen en salades. De zurige smaak ont-staat door oxaalzuur. Teveel van het blad is niet goed, omdat het oxaalzuur gal- en nierstenen veroorzaakt. Af en toe een paar blaadjes als smaakmaker kan geen kwaad. In de homeopathie wordt het blad gebruikt bij lever- en gal aandoeningen, spijsverteringsstoornissen en stofwisselingsziekten.

 

 

 

 

 

Weetje

 

Als het donker wordt en bij regenachtig weer gaan de bloemen dicht en worden de deelblaadjes van het blad sa-men gevouwen langs de middennerf. Zowel bloemen als blaadjes gaan dan naar beneden hangen. Dit wordt de slaapstand genoemd.

 

 

 

 

 

 

Algemeen

 

– klaverzuringfamilie (Oxalisdaceae)
– overblijvend
– vrij algemeen tot ontbrekend
– 10 tot 15 cm
– verspreiding

Bloem
– wit (soms roze) en paars geaderd
– april en mei
– alleenstaand, wortelstandig
– stervormig
– 1,5 tot 2,5 cm
– 5 kroonbladen
– niet vergroeid
– 5 kelkbladen
– 10 meeldraden
– 5 stijlen

Blad
– wortelstandig
– samengesteld
– breed hartvormig
– top uitgerand
– rand gaaf
– voet wigvormig
– veernervig
– zacht behaard

Stengel
– rechtop
– zacht behaard
– rolrond

zie wilde bloemen

 

 

 

 

 

 

 

 

Advertentie
jun25

Gewone agrimonie : Agrimonia eupatoria

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

 

 

Goed te herkennen aan
– de gedeelde bladeren met afwisselend grote en kleine deelblaadjes
– en de lange, slanke, aarvormige trossen met
– talrijke 5-tallige gele bloemen tot 1 cm

 

 

 

 

 

Algemeen

 

Gewone agrimonie is een overblijvende, 30 tot 120 cm hoge plant. Ze is vrij algemeen voorkomend in de Lage Landen. Gewone agrimonie groeit op matig droge tot vochtige, vaak kalkhoudende grond op licht beschaduwde plaatsen tussen laag struikgewas, op dijken en in bermen.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Ze bloeit vanaf juni tot en met september met talrijke, tot 1 cm grote, gele bloemetjes, die in een lange, slanke, aarvormige bloeiwijze gerangschikt staan. De bloemetje hebben 5 uitgerande kroonbladen en ze hebben een lichte, zoete geur. Ze zien er wat gekreukeld uit. De onderste bloemen in een aar bloeien als eerst. Zodra de bloemen uitgebloeid zijn verlengt de bloeiwijze zich.

 

 

 

 

 

Blad

 

De donkergroene bladeren zijn oneven geveerd. De grotere deelblaadjes zijn eirond tot langwerpig en elk paar grotere deelblaadjes wordt afgewisseld met een aantal kleinere. De bladeren onderin zijn groter en hebben meer deelblaadjes dan de bovenste.

 

 

 

 

 

Vrucht

 

De vrucht zit in de hard geworden, dicht behaarde kelkbladen. Aan de bovenkant van de kelkbladen zitten haakvormige stekels. De onderste rijen stekels staan schuin tot recht uit. Ze zijn niet teruggebogen, zoals bij welriekende agrimonie.

 

 

 

 

 

Toepassingen

 

Agrimonie kent vele toepassingen als geneesmiddel, onder andere uitwendig als middel tegen verstuikingen en kneuzingen, inwendig voor diverse spijsverteringsproblemen.

 

 

 

 

 

Vergelijkbare soorten

 

Naast gewone agrimonie is er ook welriekende agrimonie. Het verschil tussen beide zit in kleine details, waarvan de meest in het oog springende de haakvormige borstels op de rand van de kelkbladen zijn. Bij welriekende agrimonie zijn de onderste stekels teruggebogen; ze maken een scherpe hoek met de verharde kelkbladen. Bij gewone agrimonie staan ze hooguit haaks op de kelkbladen.

 

 

welriekende agrimonie

 

 

 

Algemeen

 

– rozenfamilie (Rosaceae)
– overblijvend
– vrij algemeen tot ontbrekend
– 30 tot 120 cm

Bloem
– geel
– vanaf juni t/m september
– lange, slanke, aarvormige tros
– 0,5 tot 1,0 cm
– stervormig
– 5 kroonbladen, niet vergroeid
– 5 kelkbladen
– tot 12 meeldraden
– 2 stijlen

Blad
– verspreid
– samengesteld
– veervorming oneven
– top spits
– rand gezaagd
– voet wigvormig
– veernervig
– onderzijde behaard
– soms ook met weinig klierharen

Stengel
– rechtop

zie wilde bloemen