.
.
.
.
.
.
aardpeer
.
bezemkruiskruid
duizendblad
gewone melkdistel
harig knopkruid
klein kruiskruid
tuinbingelkruid
vogelmuur
herderstasje
klein streepzaad
madeliefje
paardenbloem
witte dovenetel
.
.
In de muziek zijn vele liederen en muziekstukken te vinden die wereldberoemd zijn geworden. Een paar voorbeelden zijn:
Candle in the wind van Elton John. Geschreven en gezongen op de uitvaart van Prinses Diana van Engeland
Vierentwintig rozen van Toon Hermans (Nederlands cabaretier)
Het bloemenlied uit Alice in Wonderland
De roos van Marco Borsato
Het bloemenduet uit de opera Lakmé van Léo Delibes.
The rose van Bette Midler
Een klassiek gedicht van Frederik van Eeden (1860-1932):
De Waterlelie
Ik heb de witte water-lelie lief,
daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplooit in ’t licht.Rijzend uit donker-koele vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenst niet meer…
Twee bekende rijmpjes voor kinderen:
Roses are red,
Violets are blue,
Sugar is sweet,
And so are you
en:
Ben je boos
Pluk een roos
Zet hem op je hoed
Ben je morgen weer goed
Het voert te ver om alle kunstschilders op te noemen die bloemen hebben geschilderd en ook heden ten dage nog schilderen, maar één bloemenschilder mag hier niet ontbreken en dat is natuurlijk Vincent van Gogh. Zijn serie schilderijen met zonnebloemen is wereldberoemd
Van Gogh’s ongelooflijke serie zonnebloemen verdient afzonderlijke aandacht. De serie laat in verschillende schilderijen het verloop van de bloeiwijze van zonnebloemen zien. Van Gogh was gek op zonnebloemen, zoals blijkt uit een brief aan zijn broer Theo waarin hij schrijft: “Op de een of andere manier is de zonnebloem van mij“.
Als de bloemen konden spreken zouden ze zwijgen.
Bertus Aafjes, Nederlands letterkundige (1914-1993)
Een leven zonder dromen is als een tuin zonder bloemen.
G. Beese
Iedere leeftijd heeft zijn eigen dwaasheden, evenals ieder jaargetijde haar eigen bloemen.
Etienne de Jouy
Een Japanse vrouw zal haar man nooit boos tegenspreken. Zij schikt de bloemen anders in de vaas.
Marshall McLuhan, Canadees communicatietheoreticus (1911-1980)
Pluk geen bloemen, het houdt u tegen op uw weg en onder ’t gaan zullen zij verwelken. Zie ze aan en bewonder hun schoonheid en op uw reis zullen zij u begeleiden met een groetende glimlach.
Inayat Khan
Een bloem heeft zon nodig om bloem te worden.
De mens heeft liefde nodig om mens te worden (en te blijven).
De mens kan niet duizend dagen ononderbroken goede tijden beleven, zoals bloemen niet honderd dagen kunnen bloeien.
Tseng-Kuang
Ik heb liever rozen op mijn tafel dan diamanten om mijn nek
Emma Goldman
Parfums zijn de gevoelens van bloemen.
Heinrich Heine
De wereld is een roos; ruik het en geef het door.
Perzisch spreekwoord
Bloemen zijn de eerlijkste taal der liefde.
Park Benjamin
Bloemen zijn het mooiste wat God ooit
heeft gemaakt, maar waar hij vergat een ziel in te stoppen
Henry Ward Beecher, Life Thoughts
JOHN ASTRIA
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Af en toe droog
Cycassen verbruiken weinig water. De wortels zijn gevoelig voor teveel water. Het is daarom van belang dat de grond uitdroogt alvorens deze binnenplant opnieuw water krijgt. In de winter mag de grond gerust 2 weken droog staan. In de zomer is het raadzaam water te geven wanneer de grond droog aanvoelt.
De hoeveelheid water is afhankelijk van onder andere de temperatuur, grootte en lichtintensiteit. Er mag absoluut geen laagje water onderin de pot komen te staan, de grond moet al het vocht kunnen absorberen. Voelt de grond na een week nog steeds vochtig, dan is het raadzaam om minder water per gietbeurt te geven. Bij twijfel kan er beter minder water worden gegeven.
De Cycas sproeien is niet noodzakelijk, maar bevordert absoluut de gezondheid. Sproeien helpt ook het stof te verwijderen.
Half schaduw
Cycassen ontvangen het liefst gemiddeld licht. Een zonnige standplaats is ook mogelijk. Maar pas in het begin op met direct zonlicht. De Cycas wordt namelijk opgekweekt onder gefilterd licht. Geleidelijk kan de Cycas dichterbij het raam komen te staan. Ongeveer 3-5 uur direct zonlicht per dag is wenselijk. Plaats deze kamerplanten daarom 2-3 meter voor een raam op het op westen of oosten. Bij een raam op het zuiden is een afstand van 3-4 meter van het raam aan te raden.
Direct voor een raam op het noorden is ook mogelijk. Bij een gebrek aan licht zullen nieuwe bladeren buiten pro-portie lang worden. Het is raadzaam deze te snoeien en de kamerplant dichterbij het raam te plaatsen. In de lente en zomer kan deze kamerplant ook naar buiten. Pas echter op met de overgang naar direct zonlicht. Vermijdt de middag zon.
Overdag: +/- 5 °C
‘S nachts: +/- 1 °C
Verpot de Cycas in de lente of direct na aanschaf. De lente heeft de voorkeur omdat eventueel beschadigde wor-tels dan sneller herstellen. Herhaal dit eens per 3 jaar. Plaats deze woonplant in een pot die minimaal 20% breder is en gebruik normale potgrond. Gebruik geen hydrokorrels op de bodem. Het stilstaande water wat zich tussen de hydrokorrels verzameld kan minder gemakkelijk door de wortels worden bereikt en gaat rotten. Het is wel raadzaam 10% hydrokorrels door de grond te mengen. Een grotere pot stimuleert de groei, verhoogd de gezond-heid van de plant en creeërt een grotere waterbuffer omdat de grond meer vocht kan opnemen.
De Cycas groeit langzaam en heeft daarom ook weinig voeding nodig. Bemesten met vloeibare voeding in de lente en zomer, absoluut niet in de winter. Gebruik 1/4 van de dosering welke staat aangegeven op de verpak-king.
Geel blad is niet meer te redden en kan je het beste verwijderen. Dit komt niet altijd door een slechte verzorging, het kan ook simpelweg oud blad zijn. Vaak is teveel water de oorzaak. Enkele vergelende blaadjes op de veren kan je eraf trekken. Indien een complete ‘veer’ geel wordt dien je deze zo dicht mogelijk bij de stam af te knippen. Zo bespaart de plant energie. Lees hieronder verder bij ‘snoeien’.
Zoals hierboven beschreven kan je geel blad het beste verwijderen. Indien een gehele ‘veer’ geel is knip je deze bij de stam af. Indien hierdoor de gehele kamerplant kaal wordt kan je deze het beste wegzetten op een koele lo-catie in het huis, bijvoorbeeld de zolder of slaapkamer. Hierbij heeft de stam nauwelijks water nodig. Plaats de Cycas in de lente op een warmere locatie met meer licht. Zodra de kamerplant in de kern nieuw blad gaat aan-maken heeft de plant meer water nodig. Hiervoor is geduld noodzakelijk; het kan soms tot een jaar duren voordat de Cycas een nieuwe bladkrans aanmaakt.
Alleen mogelijk door middel van zaad. Ontkiemen is eenvoudig, schimmel levert echter vaak tot problemen.
Een stam van ongeveer een halve meter bij mannelijke exemplaren. De vrouwelijke exemplaren zijn nauwelijks zichtbaar. Het komt echter zelden voor dat een Cycas als huiskamerplant bloeit.
De Cycas is giftig. Pas op bij dieren en kinderen.
Schildluis kan op de hoofdnerf van Cycassen verschijnen.
JOHN ASTRIA
Goed te herkennen aan
de trossen zacht lila bloemen in het vroege voorjaar
Algemeen
Pinksterbloem is een overblijvende, zeer algemeen voorkomende plant van 15 tot 50 cm hoog. Ze groeit op natte tot vochtige, voedselrijke grond in graslanden, loofbossen, moerassen en op drijftillen.
Bloem
Pinksterbloem bloeit vanaf april tot en met juni met zacht lila tot witte, donker geaderde bloemen. Het toppunt van de bloei ligt meestal eind april, dus ruim voor Pinksteren. De bloemen staan aan het einde van de stengel in een trosje. In de nacht en als het regent buigen de stengels zich en sluiten de bloemen.
Blad
De onderste bladeren vormen een rozet. Alle bladeren zijn oneven geveerd. De deelblaadjes van de onderste bla-deren zijn hartvormig tot eirond. Naar boven toe worden de deelblaadjes steeds smaller, totdat ze uiteindelijk bijna lijnvormig zijn.
Bijzonderheden
Pinksterbloemen worden door veel insecten bezocht, maar met name voor de oranjetip is de pinksterbloem een waardevolle plant. De vlinder haalt er nectar uit, zet haar eitjes af op de stengel, de rupsen voeden zich met de zaden en brengen de winter door als pop aan de voet van de plant. Zodra de pinksterbloemen gaan bloeien ver-schijnen ook de eerste vlinders. Op pinksterbloemen zie je vaak schuimvlokken zitten. Die worden gevormd door de larven van schuimcicaden (spuugbeestjes), die sappen uit de plant zuigen.
oranjetip op pinksterbloem
Algemeen
– kruisbloemenfamilie (Brassicaceae)
– overblijvend
– zeer algemeen voorkomend
– 15 tot 50 cm hoog
Bloem
– zacht lila tot wit
– vanaf april t/m juni
– tros
– 8 tot 18 mm
– stervormig
– 4 kroonbladen, niet vergroeid
– 4 kelkbladen
– 6 meeldraden
– 1 stijl
Blad
– rozet en verspreid
– veervormig oneven samengesteld
– top stomp
– rand gaaf, zelden getand
– veernervig
Stengel
– rechtop
– niet of alleen vanaf het midden vertakt
– glad en kaal
– rolrond, soms iets kantig
zie wilde bloemen
Goed te herkennen aan
– paars geaderde witte (soms roze) bloemen op lange stelen én
– het 3-delige klaverblad met breed hartvormige deelblaadjes
Algemeen
Witte klaverzuring is een lage, tere, sappige, overblijvende plant van 10 tot 15 cm hoog. Ze komt vrij algemeen voor in de Lage Landen. Ze heeft weinig licht nodig en groeit op vochtige, matig voedselrijke grond in bossen en aan beschaduwde slootkanten. Ze vermeerdert zich middels een dunne, kruipende wortelstok, waaruit groepjes bladeren en bloemen groeien.
Bloem
Witte klaverzuring bloeit in april en mei. De witte (soms roze) bloemen hebben 5 paars geaderde kroonbladen. De basis van de kroonbladen is geel, waardoor het hartje van de bloem geel is. De bloemen staan op een dunne, zacht behaarde steel. Halverwege de steel zitten 2 kleine schutblaadjes. Zowel de bloemen als de bladeren zijn grondstandig.
Blad
Het blad bestaat uit 3 breed hartvormige, behaarde deelblaadjes en doet denken een aan klaverblad. Toch is kla-verzuring geen klaversoort. De nieuwe bladeren zijn in het begin van de lente mooi lichtgroen. Later in het jaar worden ze donkerder en aan de onderkant paarsachtig. Ze zijn erg teer, maar ondanks dat blijven ze in de winter wel groen.
Toepassingen
De bladeren van witte klaverzuring kunnen gebruikt worden in sauzen, soepen en salades. De zurige smaak ont-staat door oxaalzuur. Teveel van het blad is niet goed, omdat het oxaalzuur gal- en nierstenen veroorzaakt. Af en toe een paar blaadjes als smaakmaker kan geen kwaad. In de homeopathie wordt het blad gebruikt bij lever- en gal aandoeningen, spijsverteringsstoornissen en stofwisselingsziekten.
Weetje
Als het donker wordt en bij regenachtig weer gaan de bloemen dicht en worden de deelblaadjes van het blad sa-men gevouwen langs de middennerf. Zowel bloemen als blaadjes gaan dan naar beneden hangen. Dit wordt de slaapstand genoemd.
Algemeen
– klaverzuringfamilie (Oxalisdaceae)
– overblijvend
– vrij algemeen tot ontbrekend
– 10 tot 15 cm
– verspreiding
Bloem
– wit (soms roze) en paars geaderd
– april en mei
– alleenstaand, wortelstandig
– stervormig
– 1,5 tot 2,5 cm
– 5 kroonbladen
– niet vergroeid
– 5 kelkbladen
– 10 meeldraden
– 5 stijlen
Blad
– wortelstandig
– samengesteld
– breed hartvormig
– top uitgerand
– rand gaaf
– voet wigvormig
– veernervig
– zacht behaard
Stengel
– rechtop
– zacht behaard
– rolrond
zie wilde bloemen
Goed te herkennen aan
– de compacte gele bloeiwijze, waarin de knoppen niet boven de open bloemen uit komen en
– de bovenste, (bijna) geheel stengelomvattende, blauwgroene bladeren en
– de ruw behaarde, liervormige, grasgroene, onderste bladeren
Algemeen
Raapzaad is een tweejarige, plaatselijk algemeen voorkomende plant van 30 tot 80 cm hoog op open, vochtige, voedselrijke grond, vooral in bermen.
Bloem
De hoofdbloei valt in april, maar tot augustus kun je raapzaad bloeiend aantreffen. Haar 4-tallige bloemen zijn helder geel, zoet geurend en hebben 6 meeldraden en 1 stijl. De knoppen in een bloeiwijze zitten altijd lager dan de open bloemen.
Blad
De onderste bladeren zijn grasgroen, liervormig en ruw behaard. De bovenste zijn blauwgroen, (bijna) geheel stengelomvattend met hartvormige voet en bijna altijd onbehaard.
Toepassingen
Raapzaad is een plant, die in verschillende vormen wordt gekweekt als groente (meiraapjes, paksoi, Chinese kool en raapstelen), als veevoer (soorten met tot knol opgezwollen wortel) en voor haar oliehoudende zaden.
Vergelijkbare soorten
Hieronder vindt u de meest in het oog springende verschillen tussen raapzaad en koolzaad.
koolzaad
– langgerekt bloeiwijze, knoppen boven de bloeiende bloemen
– alle bladeren blauwgroen
– bovenste bladeren half stengelomvattend of minder
raapzaad
– compacte bloeiwijze, knoppen onder de bloeiende bloemen
– bovenste bladeren blauwgroen, onderste grasgroen
– bovenste bladeren (bijna) stengelomvattend
Algemeen
– kruisbloemenfamilie (Brassicaceae)
– tweejarig
– plaatselijk algemeen voorkomend
– 30 tot 80 cm hoog
Bloem
– geel
– vanaf april t/m augustus
– tros
– 1 tot 2 cm
– stervormig
– 4 kroonbladen, niet vergroeid
– 4 kelkbladen
– 6 meeldraden
– 1 stijl
Blad
– verspreid
– enkelvoudig
– top rond
– netnervig
– onderste :
– grasgroen
– liervormig
– ruw behaard
– rand getand
– voet gevleugeld
– bovenste :
– blauwgroen
– langwerpig
– (bijna) stengelomvattend
– bijna altijd onbehaard
– rand gaaf
– voet diep hartvormig
Stengel
– rechtop
– groen, soms paarsig aangelopen
– soms verspreid enkele doornachtige haren
– rolrond
zie wilde bloemen
Goed te herkennen aan
– de 4-tallige helder gele bloemen en
– de glanzende, niet gesteelde bovenste bladeren
– met bochtig ingesneden rand
Algemeen
Gewoon barbarakruid is een overblijvende (meestal tweejarige) niet behaarde plant, die bloeit vanaf april tot en met juni. Ze wordt 20 tot 90 cm hoog en is vrij algemeen voorkomend. Ze wordt ook uitgezaaid. Je vindt gewoon barbarakruid op open of licht beschaduwde plaatsen in grazige, vochtige, voedselrijke grond in bermen, aan slootkanten en rivieroevers, ook in de duinen.
Bloemen
Gewoon barbarakruid bloeit met gele 4-tallige bloemen, die eerst in een zeer dichte bloeiwijze staan. Als de vruchten zich gaan ontwikkelen wordt de bloeiwijze langer.
Bladeren
De kroonbladen zijn tweemaal zo lang als de kelkbladen en staan min of meer twee aan twee tegenover elkaar in plaats van een kruis te vormen, zoals gebruikelijk is bij kruisbloemigen. De bladeren van gewoon barbarakruid zijn glanzend. De onderste zijn gesteelde wortelbladeren, diep geveerd met aan beide kanten twee tot vijf eirond tot langwerpige deelblaadjes en een groot, rond-achtige topblaadje.
De bovenste bladeren zijn (half) stengelomvattend met (meestal) kale oortjes, ongedeeld, bochtig ingesneden en met of zonder een paar zijslippen. De jonge bladeren kunnen rauw of gekookt gegeten worden. Ze bevatten veel vitamine C, maar smaken wel wat bitter.
Algemeen
– kruisbloemenfamilie (Brassicaceae)
– overblijvend, meestal tweejarig
– vrij algemeen tot zeer zeldzaam
– 20 tot 90 cm
Bloem
– helder geel
– vanaf april t/m juni
– tros
– stervormig
– 1 cm
– 4 kroonbladen, niet vergroeid
– 4 kelkbladen
– 6 meeldraden
– 1 stijl
Blad
– verspreid
– enkelvoudig
– bochtig getand
– top stomp
– rand bochtig getand
– voet (half) stengelomvattend
– veernervig
– glanzend
– kaal
Stengel
– rechtop
– kaal
– gegroefd
zie wilde bloemen
Goed te herkennen aan
– de geel-groene, klokvormige bloemen en
– de zachte beharing van de hele plant
Algemeen
Voorjaarshelmkruid is een overblijvende, meestal tweejarige, naar tuinkers ruikende plant van 15 tot 80 cm. Ze groeit op droge tot vochtige, voedselrijke, vaak omgewerkte grond in duinbos en duinstruikgewas, ook bij bui-tenplaatsen. Ze is plaatselijk vrij algemeen voor komend.
Bloem
Voorjaarshelmkruid bloeit vanaf april tot en met juni. De bloemen zijn geelgroen, klokvormig en staan in gesteel-de bijschermen in de bladoksels. Meeldraden en stijl steken buiten de bloemkroon.
Blad en stengel
De behaarde bladeren zijn 3-hoekig, hebben een hartvormige voet en een gezaagde rand. De onderste zijn lang gesteeld, de bovenste bijna zittend. De stengels zijn behaard met lange afstaande witte haren en bovenaan ook met korte klierharen.
Algemeen
– helmkruidfamilie (Scrophulariaceae)
– overblijvend, meestal tweejarig
– plaatselijk vrij algemeen tot zeer zeldzaam
– 15 tot 80 cm
Bloem
– geel-groen
– vanaf april t/m juni
– bijscherm
– 6 tot 8 mm
– klokvormig
– 5 kroonbladen, vergroeid
– 5 kelkbladen
– 4 meeldraden
– 1 stijl
Blad
– tegenoverstaand
– enkelvoudig
– 3-hoekig
– top spits
– rand gezaagd
– voet hartvormig
– netnervig
– behaard
Stengel
– rechtop
– behaard
– stomp of scherp vierkantig
zie wilde bloemen
Goed te herkennen aan
– blauwe (zelden witte), knikkende, 6-tallige bloemen en
– de vroege bloei
Algemeen
Oosterse sterhyacint is een bolgewas, oorspronkelijk afkomstig uit Zuidoost-Europa en Klein-Azië. Ze is zeldzaam en groeit op voedselrijke grond in loofbossen, vooral op buitenplaatsen. Ze behoort tot de stinsenplanten en is ook te koop als tuinplant.
Bloem
Oosterse sterhyacint bloeit in maart en april met blauwe, stervormige, knikkende bloemen, die alleen of met 2 tot 5, bij elkaar in een eenzijdige tros aan het einde van de stengel staan. De bloemen hebben 6 bloemdekbladen (geen aparte kroon- en kelkbladen), die vanaf de basis uiteen wijken en in het midden een donkere streep heb-ben. De bloemen van grote en kleine sneeuwroem zijn ook blauw en stervormig, maar de bloemdekbladen van die bloemen zijn aan de basis een klein stukje met elkaar vergroeid. Dat is goed zichtbaar aan de achterkant van de bloem.
Blad
Oosterse sterhyacint heeft 2 tot 4 breed lijnvormige bladeren met een gekapte spitse top. Na de bloei groeien de bladeren nog verder uit.
Vergelijkbare soorten
Er zijn meerdere vroeg bloeiende bolgewassen met blauwe, stervormige bloemen, zoals grote en kleine sneeuwroem en vroege sterhyacint.
| oosterse sterhyacint : bloemdek niet vergroeid, knikkende bloemen en bloemstelen korter dan de doorsnede van de bloem
vroege sterhyacint : bloemdek niet vergroeid, rechtopstaande bloemen en bloemstelen langer dan de doorsnede vd bloem
grote sneeuwroem : bloemdek vergroeid, doorsnede van de bloemen 20-35 mm, groot wit hart
kleine sneeuwroem : bloemdek vergroeid, doorsnede van de bloemen tot 12 mm, klein bleekblauw of wit hart
|
Algemeen
– aspergefamilie (Asparagaceae)
– overblijvend
– zeldzaam tot zeer zeldzaam
– ook als tuinplant
– 10 tot 25 cm
Bloem
– blauw, zelden wit
– maart en april
– tros
– stervormig
– 6 tot 14 mm
– 6 bloemdekbladen, niet vergroeid
– 6 meeldraden
– 1 stijl
Blad
– bolstandig
– enkelvoudig
– breed lijnvormig
– top gekapt, spits
– rand gaaf
– parallelnervig
Stengel
– rechtop
– glad en kaal
– rolrond
zie wilde bloemen
Mensensamenleving.me 
