Tagarchief: mis

Why the New Mass is Invalid / Waarom de nieuwe mis ongeldig is

Standaard

Category / categorie: video

.

.

Why the New Mass is Invalid / Waarom de nieuwe Mis ongeldig is

.

 

.

.

.

.

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

.

.

Advertentie

Profetieën van Marie-Julie Jahenny

Standaard

categorie : religie

 

 

 

 

 

 

Profetieën van Marie-Julie Jahenny (1850-1941),

 de Bretoense zieneres die stigmata droeg

 

 

De val van de geestelijkheid

 

In hun (priesters) dwaling zullen ze hun geloften breken. Het Boek des Levens bevat een lijst van namen die het hart verscheurt.

Door het weinig respect die ze hebben voor de apostelen van God wordt de kudde zorgeloos en houdt het op de geboden te volgen. De priester zelf is verantwoordelijk voor het gebrek aan respect omdat hij niet genoeg respect opbrengt voor zijn heilige bediening en de plaats die hij bekleedt in zijn gezegende functie. De kudde treedt in de voetsporen van zijn pastoors; dit is een grote tragedie.

De geestelijkheid zal streng gestraft worden omwille van hun onvoorstelbare wispelturigheid en grote lafheid dat niet verenigbaar is met hun functie.

Een verschrikkelijke kastijding wacht degenen die elke morgen de trappen van het Heilig Offer (h. Mis) bestijgen. Ik ben niet op jullie altaren gekomen om gemarteld te worden. Ik lijd honderdvoudig meer van dergelijke harten dan van iemand anders. Ik vergeef jullie van jullie grote zonden, Mijn kinderen, maar Ik kan geen vergiffenis schenken aan deze priesters.

 

 

De nieuwe Mis

 

Ik waarschuw jullie. De discipelen die niet tot Mijn Evangelie behoren werken hard om de Mis te veranderen volgens hun ideeën en onder de invloed van de vijand van zielen. Een Mis die woorden bevat die afschuwelijk zijn in mijn ogen. Wanneer het fatale uur komt wanneer het geloof van mijn priesters op de proef wordt gesteld zullen het deze teksten zijn die gevierd zullen worden in deze tweede periode.

De eerste periode is degene van Mijn Priesterschap dat bestaat sinds Mij. De tweede periode is degene van de vervolging, wanneer de vijanden van het Geloof en van de Heilige Religie hun formules zullen opdringen in het boek van de tweede viering (van de H. Mis). Vele van Mijn heilige priesters zullen dit boek weigeren omdat het de woorden van de afgrond bevat. Spijtig genoeg zullen onder hen ook priesters zijn die het zullen aanvaarden.

Ze zullen niet stoppen op dit hatelijke en heiligschennend pad. Ze zullen verdergaan om alles in een keer te compromitteren. In een ruk, de Heilige Kerk, de geestelijkheid en het geloof van mijn kinderen te bezoedelen.

 

 

De Heerschappij en Triomf van het Kwaad

 

Lucifer : Ik zal de Kerk aanvallen. Ik zal het Kruis omverwerpen. Ik zal het volk op grote schaal afslachten, Ik zal een grote zwakheid van geloof in de harten zaaien. Er zal ook een grote verloochening zijn van religie. Voor een tijd zal ik meester zijn van alle dingen, alles zal onder mijn controle vallen, zelfs Jullie tempel en al Jullie mensen.

Sint Michaël zegt dat Satan alles in bezit zal hebben voor enige tijd en dat hij volledig zal heersen over alles; dat alle goedheid, geloof, religie zal begraven worden in het graf. Satan en de zijne zullen triomferen met vreugde, maar na deze triomf zal de Heer op Zijn beurt de Zijne verzamelen en Hij zal regeren en triomferen over het kwaad en zal herrijzen uit het graf samen met de begraven Kerk en het neerliggende Kruis.

Er zal geen restje meer overblijven van het Heilig Misoffer, geen spoor van geloof. Verwarring zal overal heersen. Alle werken die goedgekeurd zijn door de onfeilbare Kerk zullen ophouden te bestaan zoals ze nu bestaan voor een tijd. In deze smartelijke teloorgang zullen briljante tekenen zich manifesteren op aarde. Omwille van de goddeloosheid van de mensen zal de Heilige Kerk in duisternis dwalen. De Heer zal ook duisternis zenden dat de goddelozen zal stoppen op hun zoektocht naar goddeloosheid.

 

 

 

.

De drie dagen van duisternis

 

De crisis zal plotseling toeslaan; de straffen zullen door allen gevoeld worden en zullen opeen volgen zonder onderbreking. De drie dagen van duisternis zullen vallen op een donderdag, vrijdag en zaterdag. De aarde zal bedekt worden door duisternis en de hel zal losgelaten worden op aarde.

Gedurende deze drie dagen van verschrikkelijke duisternis mogen geen ramen geopend worden opdat niemand in staat zou zijn de aarde te zien en de verschrikkelijke kleur die het zal hebben in die dagen van straf zonder ineens dood te vallen.

De lucht zal vol vuur zijn, de aarde zal splitten. Gedurende deze drie dagen van duisternis zal enkel gewijde kaarsen voor licht zorgen, niets anders zal schijnen. Niemand buiten een schuilplaats zal overleven. De aarde zal schudden zoals bij het oordeel en de angst zal groot zijn. Ja, we zullen luisteren naar de gebeden van onze vrienden; niet een van hen zal verloren gaan. We zullen hen nodig hebben om de glorie van het Kruis te verkondigen. Alleen de kaarsen van gezegend was zullen licht geven gedurende deze afschuwelijke duisternis. Een kaars alleen zal genoeg zijn voor de duurtijd van deze helse nacht. In de huizen van de goddelozen en vervloekers zullen deze kaarsen geen licht geven. Alles zal schudden behalve de kandelaar waarin de gezegende kaars brandt. Jullie zullen errond verzameld zijn met de crucifix en mijn gezegende afbeelding. Dit is wat deze terreur zal weghouden.

Gedurende deze duisternis zullen de duivels en de goddelozen de meest afschuwelijke vormen aannemen, rode wolken zoals bloed zullen door de lucht voorbijtrekken. De donderslagen zullen de aarde doen beven en ongure bliksem zal de hemelen treffen. De aarde zal op zijn grondvesten daveren. De zee zal stijgen, zijn bulderende golven zullen over het continent zich verspreiden… De aarde zal als een grote begraafplaats zijn. De lichamen van de goddelozen en de rechtvaardigen zullen de grond bedekken. Drie vierden van de bevolking van de aardbol zal verdwijnen. De helft van de Franse bevolking zal vernietigd worden.

 

 

 

 

 

Woorden van de Heilige Maagd en Jezus over de driedaagse duisternis

 

De Heilige Maagd : Wees niet bevreesd voor de drie dagen van duisternis, die over de aarde zullen komen. Degenen, die leven volgens mijn boodschappen en wiens inwendig leven er een van gebed is, zullen door een inwendige stem worden gewaarschuwd, een week of drie dagen voordat dit alles zal geschieden. Broeder David Lopez, 15 augustus 1987.

 

Onze Heer: De zon zal verdwijnen om plaats te maken voor de duisternis, die drie dagen en drie nachten zal duren. Dat allen in staat van genade zijn, en dat zij na een volmaakt berouw, bevrijd van hun zonden door de biecht, met eerbied en deemoed de Heilige Eucharistie ontvangen, volgens de traditie van de Kerk. Een zienster uit de streek van Brussel, 22 juli 1974.

 

Jezus spreekt: Uit een massa vuurrode wolken zullen vernietigende bliksemstralen heen en weer schieten daarbij alles in brand zettend en tot as terugbrengend. De dampkring zal worden gevuld met giftige gassen en dodelijke dampen. Wervelstormen zullen alle werken, bouwsels van hoogmoed, van dwaasheid en van de wil tot macht in puin leggen. Het menselijk geslacht zal moeten erkennen dat er boven haar een Wil bestaat, die de eerzuchtige plannen van haar streven als een kaartenhuis in elkaar zal smijten. Marie-Julie Jahenny, Blain, West-Frankrijk, 1850-1941.

 

Jezus spreekt: Ik wil u beschermen, beminde gelovigen, en u de tekenen meedelen, die u het begin zullen aangeven van het oordeel. Wanneer tijdens een koude winternacht de donder zal dreunen, zodanig, dat de bergen ervan schudden, sluit dan snel ramen en deuren. Uw ogen mogen niet door nieuwsgierige blikken de verschrikkelijke gebeurtenissen ontwijden. Verenig u in gebed voor het kruisbeeld. Stel u onder de bescherming van Mijn Heilige Moeder. Laat geen enkele twijfel zich in u vast zetten. Brandt gewijde kaarsen en bid de Rozenkrans. Volhard drie dagen en twee nachten. De volgende nacht zal het schrikbewind langzamerhand minder worden. Marie-Julie Jahenny, Blain, West-Frankrijk, 1850-1941.

 

Uit vurige wolken zullen bliksemstralen neerdalen, en een vreselijke orkaan, bezwangerd met een vurige gloed, zal over de aarde razen. Allerwegen zal een verwoestende regen van stenen grote gebieden vernietigen. Deze gesel zal de ergste zijn, welke de mensheid ooit heeft doorgemaakt. Zuster Ajello, gestigmatiseerd, 16 april 1954.

 

De Heilige Maagd: Sluit deuren en ramen en luister naar niemand, die buiten zou kunnen staan roepen. Alstublieft, laat uw aandacht daar niet door trekken, want het zijn niet degenen, die u liefhebt, maar wel de duivels, die zullen proberen u naar buiten te doen gaan. Broeder David Lopez, 15 augustus 1987.

 

De indrukken, die ik heb opgedaan terwijl de Heilige Maagd tot mij sprak zijn de volgende: tijdens de driedaagse duisternis zullen er geen duivels meer in de hel zijn, allen zullen zij zich op de aarde bevinden. Deze drie dagen zullen zo donker zijn, dat niemand zijn eigen handen zal kunnen zien. Degenen, die niet in staat van genade zijn, zullen in de loop van die drie dagen sterven van afgrijzen, opgewekt door het zien van de afschuwelijkste demonen, of zij zullen sterven na krankzinnig te zijn geworden. De grootste verleiding zal erin bestaan, dat de duivels de stemmen zullen nadoen van degenen, die wij liefhebben. Mocht dit alles in die tijd voorvallen dan zal het zo koud zijn, daar er geen normale of kunstmatige warmte zal zijn. Broeder David Lopez, 15 augustus 1987.

 

De Heilige Maagd zei mij: De driedaagse duisternis zal precies 72 uur duren. De enige wijze om te weten of zij voorbij is, zal zijn door op een mechanische klok te kijken, want er zal geen elektriciteit beschikbaar zijn. De duister dagen zullen heel moeilijk zijn voor degenen, die alleen zijn, en voor de ouders, vooral voor die ouders, waarvan de kinderen volwassen zijn, want zij zullen de stemmen van hun kinderen buitenshuis horen. Gedurende de dagen van duisternis zullen de gebeden van kinderen wonderen kunnen bewerken. Broeder David Lopez, 15 augustus 1987.

 

Het zal donker worden op zekere dag tijdens de oorlog. Dan komt de hagel neer onder bliksem en donder, en aardbevingen doen de aarde schudden. Ga dan niet uit huis, niet naar buiten! Lampen branden niet, behalve kaarsen, de stroom valt uit. Wie het stof buiten opsnuift, krijgt krampen en sterft. Maak de vensters niet open, bedek ze met zwart papier. Al het open water wordt vergiftigd, en ook alle niet afgedekte spijzen, en eten, dat niet in afgesloten dozen zit. Evenmin voedsel in glazen potten; die weerhouden het gif niet. Buiten waart de dood door het stof rond. Er zullen zeer veel mensen sterven. Na 72 uur is alles weer voorbij. Echter nogmaals zeg ik: Ga niet naar buiten, kijk niet door het raam naar buiten, laat een gewijde kaars of waskaars branden. En bid. In die nachten zullen er meer mensen sterven dan in twee wereldoorlogen. Alois Irlmaier, Beieren, voorjaar 1959.

 

.

 Wat moeten de mensen doem om de grote duisternis

en het kosmische stof te doorstaan?

.

.

Antwoord Irlmaier: koop enkel gesoldeerde blikken dozen (conserven) met rijst en peulvruchten. Brood en meel (in een afsluitbare verpakking) blijven goed, alles wat vochtig is bederft, zoals bijv. vlees, behalve in blikken bewaardozen. Water uit de leiding is wel te genieten, dit geldt echter niet voor melk. Erg veel honger zullen de mensen niet lijden tijdens de [kosmische] ramp en de duisternis. Maak gedurende de 72 uur niet het raam open. De rivieren zullen zo weinig water bevatten, dat men er gemakkelijk doorheen zal kunnen gaan. Het vee valt om, het gras wordt geel en verdort, de dode mensen worden helemaal geel en zwart. De wind zal de dodelijke wolken verdrijven. Alois Irlmaier, Beieren, voorjaar 1959.

.

.

rozenkrans

 

Slechts de gewijde waskaarsen zullen licht kunnen geven gedurende de 3 dagen en 2 nachten van algehele duisternis over de gehele wereld. In elk huis zal een enkele kaars volstaan voor de drie dagen van duisternis, maar in het huis van de goddelozen en de godslasteraars zal de gewijde kaars geen enkel lichtstraal geven. Marie-Julie Jahenny, Blain, 23 februari 1928.

 

 

gewijde kaars

 

 

Het Heilig Hart van Jezus over vuur uit de aarde en uit de hemel: de hitte zal verschrikkelijk zijn. Een kruisteken gemaakt met wijwater, zal de warmte doen verminderen en de vonken terug drijven. Gij moet 5 kussen geven aan de kruisjes waaraan een aflaat is verbonden. Kruisjes [met vinger of duim] getekend op de 5 wonden van een afbeelding van de gekruisigde Jezus, zullen hetzelfde gevolg hebben. Marie-Julie Jahenny, Blain, 23 februari 1928.

 

Heer, aan Pater Pio hebt u aangekondigd, dat een harde tuchtiging plaats zou hebben in de winter. De Heer: de zielen die Mij steeds hebben bemind, moeten niet vrezen. Zolang als de tuchtiging duurt, moeten zij bidden en ons aanroepen. Ze mogen niet naar buiten kijken, maar zij moeten de ogen gericht houden op Onze beeltenis en het vertrouwen in Onze Harten bewaren. Zij moeten ervoor zorgen in staat van genade te zijn, en zij moeten trouw blijven aan het dagelijks rozenkransgebed. Een zienster uit de streek van Brussel, 20 augustus 1973.

 

Onze Heer: Ziehier onze laatste onderrichtingen: bid zonder ophouden en overweegt de 20 geheimen van de Rozenkrans, bid gedurende de straf de Litanie van het Heilig Hart van Jezus, van de Allerheiligste Maagd Maria en die van de Heilige Jozef, patroon van de christengezinnen en van een goede dood. Slechts de gewijde kaarsen zullen tijdens de donkere dagen licht geven. Draag om de hals de Wonderdadige Medaille, het scapulier van de berg Carmel (het Bruine Scapulier) of bij gebrek daaraan de Scapuliermedaille. Draag steeds uw Rozenkrans bij u, want deze sacramentaliën zullen u beschermen wanneer de machten der hel losbreken.

 

 

De wonderbare medaille

 

Wie niet in het bezit is van Gewijde Zakdoekjes van San Damiano, en van het miraculeuze water van deze uitverkoren plaats zal gebruik kunnen maken van een bronwater, dat afkomstig is van een van de verschijningsplaatsen van Mijn Allerheiligste Moeder of bij gebrek daaraan van gewijd water. Laat door een priester witte zakdoeken zegenen, doordrenk ze met voornoemd water en leg ze op het aangezicht, ze zullen het beschermen. Verlaat onder geen enkele voorwaarde uw huis. Kijkt niet naar buiten. Houd de vensters dicht en sluit de gordijnen. Aanroep voortdurend Onze Barmhartige Harten en blijf op Ons vertrouwen. Een zienster uit de streek van Brussel, 22 juli 1974.

 

 

 

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

 

 

De heilige Konrad van Konstanz

Standaard

categorie : religie

 

 

 

Konrad van Konstanz, Duitsland; bisschop; † 975

 

 

 

 

Hij moet rond 900 te Altdorf bij Konstanz geboren zijn uit het beroemde geslacht der Welfen. Hij was proost aan de dom van Konstanz en hoofd van de Domschool, toen hij in 934 tot bisschop benoemd werd. Hij mocht zich een persoonlijke vriend noemen van keizer Otto I († 973).

In een tijd dat kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders zich vooral met de landspolitiek bemoeiden, bleek hij een goed herder en stond hij vanwege zijn heilige levenswandel in hoog aanzien. Zo deelde hij nagenoeg zijn hele persoonlijk vermogen uit aan de armen. Drie keer maakte hij een pelgrimstocht naar het Heilig Land. In zijn diocees stichtte hij meerdere kerken.

 

 

 

Legende

 

Een legende weet nog te vertellen hoe te Einsiedeln (Zwitserland) de inwijding van de Meinradskapel en van de kloosterkerk die aan Maria zou worden toegewijd, in zijn werk is gegaan.

In de dagen die aan de feestelijke wijding voorafgingen, hadden zich vele gasten, pelgrims en kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders ter plaatse verzameld. Bisschop Konrad kon in de laatste nacht de slaap niet vatten en begaf zich midden in het pikkedonker naar de kloosterkerk om er te bidden.

Plotseling werd hij omgeven door een hemelse liturgie. Christus zelf verscheen in bisschoppelijk ornaat, juist zoals hij zelf, Konrad, morgen gekleed zou zijn voor de wijdingsplechtigheid. De vier evangelisten assisteerden Hem, evenals Petrus en de grote Paus Gregorius († 604; feest 3 september): ze gaven onze Heer mijter, staf en wijwaterkwast aan.

Talloze andere heiligen woonden de plechtigheid bij. Ook Maria was natuurlijk aanwezig. Tenslotte werd de kerk aan haar toegewijd. Zij troonde boven het hoogaltaar. Engelen deden intussen het werk van misdienaars en acolieten: ze zwaaiden met het wierookvat, droegen toortsen, gaven de nodige antwoorden, musiceerden en zongen hemelse mis gezangen. Konrad neuriede mee.

Toen het schouwspel ten einde was, raakte bisschop Konrad in verlegenheid. Nu de kapel door de Heer Jezus zelf was ingewijd, kon hij dat morgen toch niet nog eens over doen? Hij verkeerde zolang in tweestrijd, dat hij door de monniken tot spoed moest worden gemaand. De openingsgezangen waren al aan de gang en de bisschop was nog niet eens met de voorbereidingen begonnen. Ze reikten hem zijn tabberd, mijter en staf; ze droegen wijwater en wierookvat mee.

Plotseling klonk luid en duidelijk dwars door de liturgische gezangen heen een stem van boven: “Laat maar, broeders; het hoeft niet meer. De kapel is al ingewijd door God zelf.” Iedereen viel stil. Toen vertelde bisschop Konrad wat hij die nacht had meegemaakt. Uit dankbaarheid voor dit grote wonder werd een prachtig genadebeeld van Maria gemaakt en boven op het hoofdaltaar geplaatst, juist zoals Konrad het had gezien. Jaarlijks komen er nog duizenden pelgrims naar deze plek; en elk jaar wordt op de gedenkdag van dit wonder, 14 april, de zogeheten ‘engelenwijding’ gevierd.

Na veertig jaar het ambt van bisschop bekleed te hebben overleed hij; hij werd te Konstanz begraven in de door hem gestichte Mauritiuskerk. Later werd hij bijgezet in de domkerk.

 

 

 

 

 

Verering & Cultuur

 

Mede op grond van de vele wonderen die er na zijn dood rond zijn graf gebeurden, werd hij door paus Callistus II († 1124) in 1123 heilig verklaard. Tijdens de Reformatie werden zijn relieken in de Bodensee gegooid, alleen zijn hoofd werd gered; het bevindt zich thans in de schatkamer van de dom. Hij is patroon van het aartsbisdom Freiburg en van het bisdom Konstanz.

Koenraad van Konstanz wordt vaak afgebeeld met een kelk, waarop een spin zit. Volgens een middeleeuwse legende zou Koenraad toen tijdens een mis een spin, die in de miswijn was gevallen, met de wijn opgedronken hebben. De reden hiervoor was dat hij niet de reeds geconverteerde wijn wilde weggooien. Later is de spin weer ongeschonden uit zijn mond gekomen en vrijgelaten.

Zijn feestdag is op 26 november.

 

 

 

 

 

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

 

 

De osmogenese van Pater Pio

Standaard

categorie : religie

 

 

De osmogenese is een bijzondere gave die aan enkele uitverkorenen werd verleend. Het is wel zo dat hun aanwezigheid en habijt, eenvoudigweg hun uitstraling werd opgemerkt door een bepaalde geur, die wij kennen als de ‘geur van heiligheid’. Pater Pio was daarvoor bekend. Dit kwam zo dikwijls voor, dat men niet aarzelde het de ‘geuren van Pater Pio’ te noemen. Vaak ging het rechtstreeks van zijn persoon uit, soms had het te maken met zijn habijt of voorwerpen die hij had aangeraakt. Op andere momenten bleef de geur hangen op plaatsen waar hij was voorbijgekomen.

 

 

paterpiobrief

 

 

 

 

Op een dag verwijderde een befaamde arts een windsel dat met bloed van zijn zijde was doordrenkt. Vervolgens bracht hij het in een flesje om hiervan een analyse te laten maken in zijn labo in Rome. Tijdens de reis – waarvan niemand op de hoogte was van wat de arts bij zich droeg – begonnen een officier en andere medereizigers de geur op te merken, die geleek op wat van Pater Pio uitging. De arts bewaarde het recipiënt in zijn bureel en gedurende lange tijd bleef die geur daar hangen, waarover meerdere mensen zich bevraagden.

 

 

Aldus getuigt E.H. Modestino: “ Toen ik mijn vakantie eens nam in San Giovanni Rotondo gebeurde dit. ’s Morgens begaf ik mij naar de sacristie om de mis te dienen van Pater Pio Maar ook anderen eisten die eer op. Om de knoop door te hakken, zegde Pater Pio hen dat er slechts één misdienaar nodig was en dat ik het was. Iedereen zweeg. Ik vergezelde Pater Pio naar het altaar van St.Franciscus. Zodra het hek gesloten was, begon ik de mis te dienen in de diepste concentratie.

Bij het ‘Sanctus’ kwam in mij het verlangen op om opnieuw die fijne geur op te vangen, die ik reeds had bemerkt bij het kussen van zijn hand. Ineens overviel mij een wolk parfum; deze omgaf mij en groeide zo aan dat ik buiten adem geraakte. Vrezend dat ik bewusteloos zou vallen, hield ik mij aan de leuning vast. Inwendig bad ik Pater Pio om te voorkomen dat ik zou vallen, want dit zou de gelovigen hebben doen opschrikken.

Op datzelfde ogenblik hield de geur op. ’s Avonds vergezelde ik Pater Pio naar zijn cel en ik vroeg hem mij dit fenomeen te verklaren. Hij gaf me dit antwoord: “Mijn zoon, daar weet ik helemaal niets van af. Het is de Heer die handelt. Hij verleent zijn geur aan wie Hij zelf wil en wanneer Hij wil. Alles verloopt naar zijn genade”.

 

 

“Ik bevond mij achter het raampje van de biechtstoel. Vandaar zag ik Pater Pio luisteren om achter een ander raampje de biecht af te nemen van een dame. Onder de indruk van de gedachte dat ik me tot een heilige zou richten, ving ik een sterke leliegeur op. Dat raakte me des te meer, daar ik nooit had geloofd wat mensen hierover vertelden, nl. dat de aanwezigheid van Pater Pio te merken was aan geuren. Sindsdien heb ik er niet langer aan getwijfeld”.

 

 

In Bologna had een jonge dame van 24 jaar haar rechterarm gebroken. Drie jaar voordien was zij er al aan geopereerd geweest na een zwaar ongeval. Na een tweede behandeling en vele pijnlijke en lange nazorgen, liet de chirurg aan haar vader weten dat zij die arm niet meer zou kunnen gebruiken. Na de mislukking om de beenderen aan mekaar te zetten, waarbij een deel van het schouderblad was weggenomen, was de arm helemaal stijf geworden. Ontmoedigd trokken vader en dochter naar San Giovanni Rotondo om Pater Pio te ontmoeten.

Deze zegende hen en verzekerde: “Wees niet moedeloos! Vertrouw op de Heer en de arm zal genezen!” Dit gebeurde einde 1930. De zieke keerde naar Bologna terug. Niets was eraan verbeterd. Zou Pater Pio zich vergist hebben? Na enige tijd was de zaak zowat vergeten geraakt. Op 17 september, de verjaardag van Franciscus’ kruiswonden, werd de verblijfplaats van de familie omgeven door een buitengewone geur van rozen en tijloos.

Dit duurde ongeveer een kwartier. De andere huurders waren verwonderd en vroegen zich af waar dit vandaan kwam. Diezelfde dag kreeg de jonge vrouw het gebruik van haar arm terug. Een radiografie, die zij voortaan met zorg bewaarde, wees uit dat been en kraakbeen zich beiden hersteld hadden.

 

 

Een man vertelde: “ Op een dag gaf ik toe aan de wens van mijn echtgenote om Pater Pio te gaan opzoeken. Ik voeg eraan toe dat ik sinds de dag van ons huwelijk geen voet meer in de kerk had gezet. De behoefte kwam bij mij op om te biechten. Maar zodra ik mij tegenover Pater Pio bevond, zei hij zonder mij te bekijken: “Ga weg!” Ik reageerde: “Maar ik ben gekomen om te biechten. Wilt u mijn biecht afnemen?” Maar hij opnieuw: “Ik zeg u: ga weg!”

Holderdebolder verliet ik het kerkje en ging terug naar het hotel. Mijn vrouw had me zien lopen en was me naar de kamer gevolgd. Ze vroeg me: “Wat scheelt er? Wat doe je daar?” Ik gaf haar ten antwoord: “Ik maak terug mijn koffers klaar om van hier te vertrekken”. Ineens kwam daar een dikke walm over me met heerlijke geuren. Ik stond hoogst verbaasd. Stilaan vond ik mijn kalmte terug. Tegelijkertijd kwam in mij het verlangen op om terug naar Pater Pio te gaan. Dit deed ik ’s anderendaags na een nauwkeurig gewetensonderzoek. Ditmaal ontving Pater Pio mij welwillend en gaf me de absolutie.

 

 

Een dame vertelde: “Na een ongeluk werd mijn man, zwevend tussen leven en dood, opgenomen in een hospitaal in Taranto. De dokters vreesden dat zij hem niet meer zouden kunnen redden. Iedere dag als ik hem ging bezoeken, bleef ik bidden voor een beeld van Pater Pio daar in het hospitaal. Op een dag kreeg ik een teken van de heilige: een heerlijke leliegeur. Sindsdien is de toestand van mijn man altijd maar gaan verbeteren tot hij helemaal weer gezond was”.

 

 

Een man uit Toronto vertelde: “ In 1947 werd mijn vrouw dringend in een kliniek in Rome opgenomen om een delicate ingreep te ondergaan. Ik begaf me naar San Giovanni Rotondo en ging biechten bij Pater Pio. Na de absolutie deelde ik hem mee dat mijn vrouw erg ziek was en voegde eraan toe: “Padre, wil je met mij bidden?” Op hetzelfde ogenblik werd ik verrast door een doordringende geur.

Later op de avond thuisgekomen, had ik nauwelijks de drempel overschreden of ik rook opnieuw wat ik bij Pater Pio had opgemerkt en ik vond mijn vertrouwen weer. De chirurgische ingreep werd succesvol. Ik vertelde mijn vrouw welke wondere ervaring ik had opgedaan en beiden zijn we erkentelijk naar Pater Pio toegegaan om hem te danken.

 

 

Een jong Pools echtpaar woonde in Engeland en moest een belangrijke beslissing nemen. In hun situatie waren ze ten einde raad. Wat doen? Iemand sprak hen over Pater Pio. Ze schreven hem aan , maar het antwoord bleef uit. Dan beslisten ze maar naar San Giovanni Rotondo af te reizen om rechtstreeks hulp en raad te krijgen. De reis van Engeland naar Puglia was zeer lang. In Bern stapten ze uit en vroegen zich angstig af of ze nog zouden doorgaan. Wat doen als P.P. zou weigeren hen te ontvangen?

Op een avond zaten ze in een bescheiden hotelkamer en waren terneergedrukt in gesprek met elkaar. Uit besparing hadden ze een zolderkamer afgehuurd. Het was midden de winter en het sneeuwde. De bittere koude drukte nog meer op hun ontmoedigde stemming.

Bijna hadden ze beslist om terug te keren, als ze eensklaps een zo doordringende en aangename geur opvingen die hen nieuwe moed gaf. De jonge echtgenote opende de linnenkast en de kleerkast in de mening dat een verstrooide gast een flesje parfum had achtergelaten. Ze vond echter niets. Kort nadien verdween de geur en kwam de gewone onaangename reuk van stof en schimmel terug.

Nu wendde het jonge paar zich tot de hotelbaas en ondervroeg hem over die parfum, maar die bleek het niet te verstaan. Het was wel de eerste keer dat klanten in zijn hotel, dat zeker niet gekend was voor zoete geuren, teken gaven dat ze hier een heerlijke parfumgeur hadden opgevangen.

Wat er ook van weze, het voorval gaf hen terug moed en ondersteunde hun voornemen om ten allen prijze door te reizen. Aangekomen in San Giovanni Rotondo werden ze door Pater Pio met open armen ontvangen. Het jonge paar kende slechts enkele woorden Italiaans en stuntelde wat over een brief aan Pater Pio waarop nooit een antwoord kwam.

Verbaasd antwoordde Pater Pio: “ Wat zeg je daar? Dat ik niet geantwoord heb? Heb ik jullie dan niet geantwoord in jullie Zwitsers hotel?” Met weinig woorden gaf Pater Pio hen goede raad. Ze verlieten hem vol blijdschap en dankbaar, nog onder de indruk van de eigenaardige wijze waarop de geestelijke communiceerde met hen die op zijn raad beroep deden.

 

 

Het was een vreemde samenloop van omstandigheden toen een man hoorde spreken van Pater Pio. Hij vertelde: “ik hoorde voor de eerste keer de naam van Pater Pio, na de oorlog, van een vriend, journalist zoals ikzelf, die vaak over hem sprak. Hij kende Pater Pio goed en sprak met een enthousiasme dat ik eigenlijk wat overdreven vond. Mijn eerste reactie was ongeloof en onverschilligheid, vooral omdat mijn vriend me vertelde over verschillende fenomenen, zoals geuren, die de aanwezigheid of tussenkomst van Pater Pio aangaven, vaak op verre afstand.

Maar ondertussen stelde ik zelf op mijn beurt diverse vreemde feiten vast. Zoals bijvoorbeeld die dag dat ik een intens parfum van viooltjes waarnam, op een plaats waar er absoluut geen viooltjes waren. Ik dacht onmiddellijk aan Pater Pio, en geloofde dat het een vorm van autosuggestie was. Enige tijd later, toen ik op vakantie was met mijn echtgenote, gingen we naar het station om een brief te posten. En daar werd ik opnieuw, sterker dan voorheen, het onvergetelijke parfum gewaar van de viooltjes.

Terwijl ik wegzonk in gedachten hierover, vroeg mijn echtgenote: ‘ruik je dat parfum? Ik vraag me af waar het vandaan komt…’ Geschrokken antwoordde ik haar dat dit parfum een teken was van Pater Pio en dat de laatste tijd een doordringende geur van viooltjes me zowat overal achtervolgde. Mijn echtgenote antwoordde: ‘als ik in jouw plaats was, zou ik een bezoek brengen aan San Giovanni Rotondo.

’s Anderendaags begaven wij ons daarheen. Toen we daar aankwamen en pater Pio ontmoetten, zei hij: ‘ha, daar zijn onze helden; men zou kunnen zeggen dat het tijd gevraagd heeft om ze te overtuigen.’ Ik had een lang gesprek met hem en sinds die dag is mijn leven veranderd.’

 

 

Een man vertelde: ‘sinds enkele jaren had ik last van een hartinfarct. Mijn dokter had me een operatie aangeraden. Het was in juni 1991. Tijdens de operatie kreeg ik vier overbruggingen van de aorta. Bij het ontwaken uit de verdoving, had ik een verlamming aan arm en been langs de rechterzijde. Het was een zware beproeving maar eens de oorspronkelijke ontmoediging overwonnen was kwam het geloof terug en begon ik tot Pater Pio te bidden.

Ik bad de noveen voor hopeloze gevallen, die mijn lieve moeder me aanraadde en dezelfde ochtend dat ik de noveen beëindigde – omringd door enkele andere zieken – rook ik een intens parfum van meiklokjes. Toen verdween de geur en een tinteling in mijn rechtse voet vertelde me dat mijn gebeden verhoord werden.’

 

 

Een dame vertelde: ‘ik had zware problemen met mijn ogen, van die aard dat ik veel pijn leed en amper kon zien. Ik consulteerde verschillende dokters en na veel onderzoekingen stelde men een onomkeerbare schade aan het oog vast en een tumor, waarschijnlijk aan de hypofyse. Ik had zeer veel angst toen ik hoorde dat de dokters mijn ziekte als ongeneesbaar beschouwden. Toen ik langs de stad Bénévent kwam, wou ik me naar Pietrelcina begeven, waar ik de kans zou hebben om de plaatsen te bezoeken waar Pater Pio uitgenodigd was.

Tijdens het bezoek aan Pietrelcina overviel me een uitermate diepe emotie en terwijl ik bad voor mijn familieleden, nam ik een intense geur van wierook waar. In de trein die me terugbracht naar Rome, mediteerde ik over alles wat gebeurd was en kreeg ik spijt over het feit dat ik niet tot Pater Pio gebeden had voor mijn zieke ogen. Daarom vroeg ik alsnog met overtuiging zijn tussenkomst.

De hulp van de Pater liet niet op zich wachten: mijn toestand verbeterde van dag tot dag en na een korte tijd was ik helemaal genezen. De specialist die ik nadien raadpleegde kon alleen maar met verbazing vaststellen dat mijn zicht zich volledig hersteld had.’

 

 

Een man uit Canicatti vertelde: ‘ in het begin van het jaar 1953 werd mijn echtgenote, die in de eerste maanden van haar zwangerschap was, getroffen door een zware ziekte die, volgens de dokters, haar leven in gevaar bracht evenals dat van haar kind. Geen enkele remedie bleek doeltreffend te zijn. De 3e mei schreef ik totaal hopeloos een brief naar Pater Pio om zijn gebed te vragen.

Enkele dagen later werden zowel mijn echtgenote als ikzelf een mysterieus parfum van rozen gewaar, terwijl we nochtans in twee verschillende plaatsen vertoefden. Op hetzelfde moment klopte de postbode op de deur en gaf ons een brief van het convent van San Giovanni Rotondo waarin stond dat Pater Pio gebeden had voor mijn echtgenote en voor het ongeboren kind. De volgende morgen was mijn echtgenote volledig genezen.’

 

 

Een gewaardeerd advocaat en vertrouweling van Pater Pio vertelde: ‘op een dag bevond ik mij in de oude kapel van het convent om deel te nemen aan de uitgebreide mis opgedragen door Pater Pio.  Even niet aandachtig op het moment van de consecratie, bleef ik rechtstaan terwijl de andere gelovigen knielden. Er was een doordringende geur van viooltjes die me terugbracht naar de realiteit.

Ik knielde zonder verder veel aandacht te schenken aan het parfum dat ik geroken had. Zoals altijd ging ik na de mis Pater Pio groeten, die me onthaalde met volgende zin: “was jij niet een beetje verstrooid vandaag?” Ik antwoordde: “gelukkig heeft uw parfum me uit mijn overpeinzingen gehaald.” Pater Pio antwoordde: “parfum? Jij verdient een paar oorvegen!”

 

 

Een Siciliaanse ambtenaar wilde na zijn bekering biechten bij pater Pio. Deze hield diens rechterhand stevig tussen de zijne. De ambtenaar vertelt dat toen hij in Foggia aankwam, hij merkte dat zijn rechterhand een geur had die zijn linker niet had. Het was dezelfde geur die hij rook toen hij bij pater Pio was. De geur verdween niet, ook niet als hij zijn handen waste.

Pater Pio had hem een penitentie van twee maand gegeven en in heel deze periode steeg er een identieke geur van zijn borst naar zijn neus. Die geur was zó aangenaam dat hij zich als in een roes voelde. Soms verdween de geur en dan probeerde hij toch de geur gewaar te worden maar zonder resultaat. Eens de penitentie voorbij was, verdween de geur.

 

 

 

 

 

3d-gouden-pijl-5271528

 

 

 

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

 

 

 

JOHN ASTRIA

De bilocatie van Pater Pio

Standaard

categorie : religie

 

 

 

Bilocatie

 

Bilocatie is in feite het gelijktijdig aanwezig zijn op twee verschillende plaatsen. De christelijke traditie is rijk aan bilocatieverhalen. Vele heiligen ontvingen die gave, onder wie ook pater Pio. Hier volgen enkele getuigenissen.

 

 

saint_padre_pio_postcard_004-p239242458678405622baanr_400

 

 

 

 

Mevrouw Maria was een geesteskind van pater Pio. Op een avond sluimert Maria’s broer in, terwijl hij aan het bidden is. Plots voelt hij een klap op zijn rechterwang. Volgens het geluid dat de klap maakte, had hij de indruk dat de hand die hem geslagen had, gehandschoend was. Hij dacht onmiddellijk aan pater Pio. ’s Anderendaags vroeg hij aan pater Pio of hij hem geslagen had. Die antwoordde: “Slaap je terwijl je bidt?”. Het was dus pater Pio, die de aandacht van de man wou trekken onder een vorm van bilocatie.

 

 

Een gepensioneerde legerofficier kwam op een dag de sacristie binnen. Hij ziet pater Pio en zegt: “U bent het werkelijk, alle twijfel is uitgesloten”. Hij kwam dichter, knielde voor pater Pio en weende, terwijl hij zei: “Dank U pater omdat U mijn leven heeft gered”. Daarna vertelde de man aan de aanwezigen: “Ik was infanteriekapitein. Op een dag zag ik midden op het slagveld in volle strijd een monnik met een bleek gezicht en expressieve ogen, die me zei: ‘Mijnheer de kapitein, ga weg van hier!’.

Ik ging op hem af en alvorens ik bij hem was, ontplofte een granaat vlak op de plek waar ik tevoren stond en liet een gapende afgrond achter. Ik keerde me naar de monnik, maar hij was verdwenen”. Pater Pio had hem in bilocatie het leven gered.

 

 

Priester Alberto, die pater Pio in 1917 leerde kennen, vertelde: “Ik zag pater Pio onbeweeglijk aan het venster zitten, terwijl hij naar de bergen keek. Ik kwam nader om hem de hand te kussen, maar hij deed alsof hij me niet zag en zijn hand leek me verstijfd. Dan hoorde ik hem duidelijk de absolutieformule uitspreken. Even later leek hij te ontwaken uit een slaap, zag me en zei: “Bent u hier? Ik had u niet gezien”.

Enkele dagen later kwam een telegram uit Torino aan voor onze overste. Daarin werd hij bedankt om pater Pio naar het sterfbed te zenden. Toen begrepen we dat de zieke gestorven was op hetzelfde moment dat pater Pio de absolutiewoorden te San Giovanni Rotondo had uitgesproken. Onze overste had hem natuurlijk niet naar de stervende gestuurd, maar pater Pio was er in bilocatie.

 

 

In 1946 kwam er een Amerikaanse familie uit Philadelphia naar San Giovanni Rotondo om pater Pio te bedanken. Hun zoon was immers tijdens de Tweede Wereldoorlog piloot van bommenwerpers en hij was gespaard gebleven boven de Stille Oceaan dank zij pater Pio. Toen hij zich klaarmaakte om na een bombardement terug te keren naar het eilandje waar hij was gevestigd, werd hij geraakt door Japanse jachtvliegtuigen.

De piloot vertelde: “Het vliegtuig stortte neer en ontplofte nog voor dat mijn bemanning de tijd had om met hun parachute te springen. Ik kon wel springen, ook al herinner ik me niet hoe. Ik probeerde mijn parachute te openen zonder succes. Ik zou dodelijk zijn neergestort, als ik geen gebaarde monnik had gezien, die me zachtjes neer plaatste bij de ingang van mijn commandopost.

U kunt zich de verwondering indenken toen ik mijn relaas deed, maar precies het feit dat ik gezond en gered was bracht iedereen tot geloof. Enkele dagen later was ik met verlof en keerde naar huis terug. Toen toonde mijn moeder mij een foto van pater Pio, aan wie ze mijn bescherming had toevertrouwd. Ik herkende onmiddellijk de monnik die mij het leven had gered”.

 

 

De echtgenote van een industrieel uit Liguria verbleef bij haar dochter te Bologna. Ze had een tumor in de arm. Na een gesprek met haar dochter besloot ze zich te laten opereren. De chirurg vroeg om nog enkele dagen te wachten, de tijd nodig om een afspraak voor de chirurgische ingreep vast te leggen. In die tussentijd stuurde haar schoonzoon een telegram naar pater Pio met het verzoek om ten voordele van zijn schoonmoeder tussen te komen.

Het uur waarop pater Pio het telegram werd overhandigd, zag de dame die alleen in de woonkamer van haar dochter was, een kapucijnermonnik binnenkomen, die zei: “ik ben pater Pio van Pietrelcina”. Hij vroeg haar wat de chirurg had gezegd en spoorde haar toen aan om zich tot de heilige Maagd te wenden. Dan maakt hij een kruisteken over de arm, groette en verdween.

De dame riep de dienstmeid, haar dochter en schoonzoon en vroeg waarom ze het bezoek van pater Pio niet hadden aangekondigd. Ze antwoordden dat ze hem niet hadden gezien en niemand hadden binnengelaten. ’s Anderendaags, toen de chirurg bij de dame kwam om de operatie voor te bereiden, was de tumor verdwenen.

 

 

Pater Pio ging in bilocatie bij de bisschop die hem tot priester had gewijd op 10/08/1910 in de kathedraal van Benevento. Op het einde van zijn leven werd de bisschop door pater Pio op zijn dood voorbereid.

 

 

De zalige Dom Orion gaf een getuigenis over het vermogen van P.P. om zich op twee plaatsen tegelijkertijd te bevinden: “Gedurende de plechtige zaligverklaring van de kleine Teresia van Lisieux zag ik P.P. glimlachend naar mij toekomen. Ik baande mij een weg tussen het volk om hem tegemoet te gaan. Wanneer ik hem echter genaderd was,  bleek hij verdwenen”.

 

 

In 1951 ging P.P.voor in een mis in de kapel van een zusterklooster in Tjechoslovakije. Na de viering begaven de Zusters zich naar de sacristie om hem te bedanken en hem uit te nodigen op een kop koffie. Welnu, in de sacristie was niemand te zien. Aldus kwamen de Zusters tot de ontdekking dat P.P. zich onder hen had begeven bij wijze van bilocatie.

 

 

In 1956 diende P.P. in bilocatie de mis voor de primaat van Hongarije in een gevangenis in Budapest. Iemand was op de hoogte van de zaak en vroeg hem:”U hebt de mis gediend en u hebt met hem gesproken, maar achteraf zijt u ook nog bij hem op bezoek geweest in de gevangenis”. P.P. gaf als antwoord: “Natuurlijk heb ik hem gezien, als ik met hem gesproken heb”.

 

 

Eerwaarde Moeder Speranza, stichteres van de orde van de dienaressen van de barmhartige Liefde, vertelde dat ze P.P. een jaar lang dagelijks in Rome had gezien. Welnu, P.P. begaf zich slechts bij uitzondering naar Rome, zoals die keer in 1917 toen hij een religieuze begeleidde die verlangde in te treden in een klooster. Het bleek hier om het verschijnsel van bilocatie te zijn.

 

 

De Italiaanse generaal Cadorna viel na de nederlaag te Caporetto in een zware depressie en besliste aan zelfdoding te doen. Op een avond gaf hij het bevel niemand binnen te laten en trok zich terug in zijn verblijfplaats. Eenmaal alleen in zijn kamer, nam hij zijn pistool en hield hem met de loop tegen zijn slaap. Daarop hoorde hij een stem: “Wel, generaal, wil je nu werkelijk zulke stommiteit uithalen?”

Die stem en die aanwezigheid van de monnik grepen de generaal erg aan; hij stond aan de grond genageld. Daarop vroeg hij de wachters hoe de monnik in zijn kamer was kunnen binnendringen. Zij echter verklaarden niemand te hebben gezien. Later las de generaal in de krant dat een monnik die in Gargona verbleef, wonderen verrichtte.

Incognito begaf hij zich naar San Giovanni Rotondo waar hij de monnik herkende die hij gezien had: het was P.P. in hoogsteigen persoon. Nog was hij niet aan het einde van zijn verrassing. Toen P.P. langs hem voorbijkwam, fluisterde hij hem toe: “Is het niet waar, generaal, dat u die avond aan de dood ontsnapt bent?”

 

 

 

 

3d-gouden-pijl-5271528

 

 

 

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

 

 

 

 

JOHN ASTRIA

Zestiende miniatuur : zesde visioen van het Tweede Boek

Standaard

categorie : Hildegard von Bingen

.

.

.

.

Zestiende miniatuur: Zesde visioen van het Tweede Boek

.

.

Scivias%20T%2016_Boek%20II,6

.

.

Op de zestiende miniatuur wordt ons het vervolg van de H. Mis getoond. Het tafereel handelt over de H. Communie van de gelovigen. Voor hen, die als katholieken de kerkelijke gewaden van vóór het Tweede Vaticaanse Concilie kennen, is het interessant te zien, hoe reeds in de 12de eeuw de albe, stola, manipel en kazuifel gedragen werden.

De kelk en hostie zijn nog net te zien onder het opgeslagen kelkkleedje. Bij goed toezien kan men in het missaal zelfs nog de beginwoorden van de oude canon ontcijferen ‘ Te igitur clementissime Pater ’ ,wat betekent ‘ U meest barmhartige Vader ‘. Vanwege de Sanctus-zang, na de prefatie, zijn hier ook de engelen afgebeeld.

De benedenhelft van deze miniatuur toont ons de verschillende groepen van de gelovigen die ter communie gaan. De verschillen van gunstige en ongunstige instelling en het daaruit voortvloeiend effect op de zielen is in kleuren uitgebeeld.

De bovenste rij mensenfiguren wordt gevormd door zielen in staat van genade. Het is een groep van dertien personen van wie er vier monialen (kloosterzusters) zijn. Eén van die monialen is samen met nog vier andere gelovigen volledig in goud weergegeven. Dit zijn de zielen die de hoogste trappen van het geestelijk leven bereikt hebben.

Drie van de acht anderen in deze rij dragen rode klederen. Zij staan symbool voor het martelaarschap. De vijf overigen dragen blauwe gewaden met witte sterretjes. Dit blauw met witte sterren zijn we in deze serie van de sacramenten voortdurend tegengekomen als achtergrond bij het doopsel, vormsel en de H. Eucharistie.

Waarschijnlijk hebben we hier een symbool van het bovennatuurlijk leven van de gelovigen, die in navolging van Christus barmhartig zijn voor anderen. Het komt in de 35 miniaturen veertien maal voor (miniatuur 2, 3, 4, 5, 10, 12, 13, 15, en 16, 17, 19, 25, 34, 35). De witte puntjes zijn bedoeld als decoratie en om de kleur blauw in haar bescheidenheid iets naar voren te halen. Het blauw als zodanig verwijst naar het mensgeworden Woord, vooral in zijn openbaring als de zachtmoedige.

Dan zien we vier groepen van communicanten. Links hebben we twee groepen van zes personen en rechts twee groepen van vijf. Deze laatsten zijn in heel sombere kleuren weergegeven, omdat zij het in hun zondige staat toch waagden te communiceren en zich zo in nog groter duisternis hulden. Bij de vijf onderste ontdekken we bloedvlekken op hun donkere kleren waarmede de bloeddorstigheid van sommigen wordt weergegeven.

De linker groep vanboven bestaat uit gelovigen met hier en daar bloedkleurige vlekken op hun kleren. Zij dragen niet het rood van de martelaren, maar dat van door zweren ontstoken lichamen. Hier zijn niet de kwaadwilligen aangeduid, maar de zwakke en zieke zielen, die kleingelovig zijn en dikwijls door hun hartstochten meegesleurd worden. Als zij desondanks in geloof ter communie gaan, kan de genade ondanks alles in hun zielen zegevieren.

Zo zien we links onderaan hoe deze zes donkerrode kleingelovigen toch nog veranderen in gelukzaligen zoals die van de bovenste rij mensenfiguren. Ook zij worden overstraald door de goddelijke genade, verwerven de blauwe kleren van bovennatuurlijk leven, en kunnen zelfs de rode kleren van het martelaarschap verdienen.

.

.

3d-gouden-pijl-5271528

.

.

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

.

.

JOHN ASTRIA