.
.
Prasioliet is groene amethist en ontstaat door de verhitting van paarse amethist. Dit kan natuurlijke wijze gebeuren door middel van vulkanische activiteit maar meestal gebeurt dit kunstmatig.
ruw
Prasioliet wordt o.a. gevonden in Brazilië, Verenigde Staten, Rusland, Madagaskar, Sri Lanka, Namibië en Finland.
ruw
samenstelling: SiO2
hardheid: 7
dichtheid: 2,6
.
.
Muscoviet is een mica soort. Het kan onder andere roze, bruin, groen, geel of helder van kleur zijn en heeft een gelaagde structuur. Fuchsiet is een groene muscoviet variant. Muscoviet is een van de meest voorkomende mica’s, en het komt in een grote verscheidenheid aan gesteenten voor, maar voornamelijk in stollingsgesteente, zoals graniet.
.
Muscoviet wordt onder andere gevonden in Rusland, Brazilië, Zwitserland, Oostenrijk, Australië en de Verenigde Staten.
samenstelling: KAl2(AlSi3)O10(OH)2
hardheid: 2 – 2,5
dichtheid: 2,82
ster muscoviet
muscoviet met albiet
|
Muscoviet
|
||
 |
||
| Mineraal | ||
| Chemische formule | KAl2(AlSi3)O10(OH)2 | |
| Kleur | Wit, grijs, zilverkleurig, bruinwit of groenwit | |
| Streepkleur | Wit | |
| Hardheid | 2 – 2,5 | |
| Gemiddelde dichtheid | 2,82 kg/dm3 | |
| Glans | Glasglans | |
| Opaciteit | Doorzichtig tot doorschijnend | |
| Splijting | [001] Perfect | |
| Kristaloptiek | ||
| Kristalstelsel | Monoklien | |
| Dubbele breking | (0,035-0,049) | |
muscoviet en rozenkwarts
aquamarijn met muscoviet
muscoviet op albaniet
fuchsiet
Shungiet is een koolstofvariant, verwant aan antraciet en grafiet. De kleur is antracietgrijs tot diepzwart. Het mi-neraal heeft een bijzondere structuur: de moleculen bestaan uit 60 of 70 atomen koolstof en hebben de vorm van een voetbal of rugbybal. Het koolstofgehalte van het shungiet gesteente varieert van 30 procent tot maar liefst 98 procent. Koolstof heeft een sterk absorberende werking bij diarree of vergiftiging. Denk bijvoorbeeld aan het po-pulaire geneesmiddel Norit, dat bestaat uit koolstof. Shungiet heeft dit effect nog sterker; het absorbeert alles wat niet in ons lichaam en niet in onze aura hoort. Shungiet geeft een beetje af, ook als het gepolijst is.
Tot voor kort hadden weinig mensen buiten Rusland gehoord van shungiet. Rusland zelf bezit bijna de gehele we-reldvoorraad van shungiet en buiten Rusland was het jarenlang nauwelijks te krijgen. In Rusland geniet shungiet grote faam als helende steen. Ook in de westerse edelsteentherapie wordt shungiet tegenwoordig gebruikt. De steen staat bekend als een New Age-steen. Vanwege zijn absorberend vermogen werken edelsteentherapeuten graag met shungiet. Bij allerlei soorten vergiftiging en contactallergie kan shungiet goed ingezet worden. Het is ook een bijzonder prettige steen om vast te laten houden na hevige schrik, shock en acute trauma’s.
Shungiet ontleent zijn werking aan zijn structuur en de manier waarop het gevormd is. Shungiet is, net als de meeste andere carboon (koolstof), ontstaan onder natte omstandigheden, waarin plantenresten vergingen door oxidatie. Vervolgens klonken ze door tijd en druk in tot een massa. Die veranderde door blootstelling aan vulkanische activiteiten. Zo zijn in dit kristal de elementen water, aarde, lucht en vuur verenigd.
Shungiet dankt zijn naam aan de vindplaats, de Zazhoginskoye-afzetting in de regio Shunga in Karelië, een streek in het noordwesten van Rusland.
Shungiet wordt gevonden tussen gesteenten uit het Precambrium, het oudste geologische tijdperk van de aarde, dat 542 miljoen jaar geleden eindigde. Er is veel gespeculeerd over de precieze ouderdom van shungiet. Aanvan-kelijk dacht men dat dit mineraal ontstaan was toen er nog geen planten op aarde bestonden. Shungiet zou zelfs twee miljard jaar oud zijn, en afkomstig van een meteoriet. Nu denkt men shungiet ongeveer 600 miljoen jaar ge-leden ontstaan is uit zeealgen.
Vanwege de aanwezigheid van shungiet werd Karelië in het begin van de18e eeuw de locatie van het eerste kuuroord vanRusland. Stichter was tsaar Peter de Grote (1672-1725), die in Duitsland en België had kennis-gemaakt met kuuroorden in Pyrmont en Spa. De tsaar wist dat het water in Karelië van bijzondere kwaliteit was. Peter had zelf vastgesteld dat stenen uit Karelië (shungiet dus) de houdbaarheid en zuiverheid van water verbe-terden.
Peter de Grote wilde iedere soldaat in het Russische leger standaard een shungiet geven, zodat iedereen zijn wa-ter zou kunnen zuiveren. Hij hoopte hiermee dysenterie en buikloop te voorkomen. Later onderzoek heeft beves-tigd dat shungiet inderdaad een antibacterieel en zuiverend effect heeft. De Russische geoloog en paleontoloog Alexander Alexandrowitsch Inostranzew (1843-1919) was de eerste die de shungiet beschreef en het mineraal zijn naam gaf.
Shungiet wordt inEuropa sinds de 18e eeuw gebruikt als pigment voor verf. Het werd verkocht onder de naam zwarte oker of carbon black. In de Sovjet-Unie ontstond de naam shungite natural black. Het geeft een mooie diepe, permanente kleur zwart en kan goed vermengd worden met andere kleuren. Het bijmengen van shungiet geeft mooie dekkende kleuren, ook bij heldere kleuren zoals rood, geel of groen. In de jaren zeventig van de20e eeuw is shungiet wel gebruikt als isoleermateriaal, onder de naam shungisiet. Dit werd gemaakt door rotsen met een vrij laag shungietgehalte te verhitten tot zo’n 1100 graden Celsius. Hierdoor ontstaat een zgn. low-density filler, een materiaal dat gemakkelijk mengbaar en verwerkbaar is.
Op verschillende locaties in Rusland zijn shungiet-kamers gemaakt, onder meer in militaire medische academies zoals die van Sint Petersburg, kuuroorden, gevangenissen en scholen. Het verblijf in zo’n shungiet-kamer heeft een krachtig effect op de geestelijke en lichamelijke gezondheid, zowel bij volwassenen als bij kinderen. Een be-zoek van 20-30 minuten aan zo’n kamer pept je op, geeft je weer energie en zin om dingen te ondernemen.
Sommige overlevenden van het gijzelingsdrama in Beslan in 2004 (1200 kinderen en onderwijzers werden in deze school gegijzeld door terroristen; bij de bloedige bevrijding door het Russische leger vielen meer dan 330 doden) bezochten de shungiet kamer daar regelmatig. Daardoor konden zij dit trauma sneller en beter verwerken. Door deze ervaringen wordt shungiet in Rusland de Steen van de Troost genoemd.
In Rusland wordt graag gewerkt met shungietpoeder. Soms wordt het poeder verwerkt tot papjes voor bandages en pakkingen. Dit wordt gebruikt bij de behandeling van huidklachten, met name voor mensen die allergisch zijn voor de reguliere middelen. Het poeder kan gebruikt worden in baden voor mensen met huidklachten. Dergelijk badwater zou ook heilzaam werken bij astma, COPD, keelklachten en longontsteking.
Russen verwerken shungietpoeder ook tot een gezichtsmasker dat de huid verjongt en verfrist. Het werkt ook pri-ma tegen cellulitis. Bovendien zou zo’n shungietpakking haarverlies tegengaan en de haargroei zelfs compleet herstellen.
* Shungiet is kalmerend en troostend.
* Shungiet harmoniseert alle chakra’s en zuivert de aura. De steen verdiept en versterkt spirituele groei.
* Shungiet is aardend, maar tegelijkertijd verheffend.
* Shungiet helpt je kansen te zien en deze te pakken
* Shungiet helpt bij het loslaten van sterke emoties en stressvolle gedachten. Het is een goede steen tegen stress, is kalmerend en rustgevend. Bij depressie en somberheid maakt shungiet weer vrolijk.
* Shungiet beschermt tegen negativiteit. Het mooie, het goede en positieve wordt versterkt en geconcentreerd.
De 60 atomen koolstof (C) in het shungiet molecuul zijn gerangschikt in de vorm van een afgeknotte icosaëder (een regelmatige twintigvlak). Het molecuul bestaat uit 12 vijfhoeken en 20 zeshoeken, en lijkt op een voetbal.
Dergelijke bolvormige holle moleculen komen zelden voor in de natuur en zijn nog maar kort bekend. De ontdek-kers van dergelijke fullerenen kregen in 1996 de Nobelprijs voor de Chemie. De fullerenen met 60 C-atomen wor-den wel buckyballen of buckminster-fullerenen genoemd.
De shungiet moleculen met 70 C-atomen zijn gerangschikt als 12 vijfhoeken en 25 zeshoeken. Ze lijken op een rugbybal. Ook dit zijn fullerenen.
Geologen verdelen shungiet gesteente in drie kwaliteiten.
Edelshungiet is glasachtig zwart en metaalachtig glanzend. Voorwerpen van shungiet, zoals sieraden en bollen, worden gemaakt van zwarte shungiet.
Samenstelling: C60, C70 + andere elementen, vooral kwarts, veldspaten, chloriet, en een beetje rutiel en zwavel
Hardheid: 3,5
Glans: matglans of glasglans of metalig
Transparantie: ondoorzichtig
Breuk: schelpvormig, bros
Splijtbaarheid: onduidelijk
Dichtheid: 1,9 – 2
Kristalstelsel: amorf
JOHN ASTRIA
.
.
Charoiet is een mooi blauwpaars gesteente uit Rusland, Siberië. Het gesteente wordt ook wel tsaroiet genoemd, een verwijzing naar de Russische tsaren. De kleur kan variëren: lichtbruin, licht- tot donkerviolet, soms blauw- violet, met gouden, donkergroene, grijze of zwarte insluitsels. De zuiverste kwaliteit is paarsblauw. De charoiet is steen van de hoop, van de toekomstverwachting en van de vrijheid – die je altijd zelf kunt kiezen, ook al lijkt dat niet zo.
Charoiet is nog niet zo lang bekend als heelsteen. Rond 1915 werden in Siberië grote voorraden van het gesteente ontdekt, ongeveer gelijktijdig met de grote revolte in Rusland. Charoiet werd gevonden toen tsaar Nicolaas II gedwongen werd afstand te doen van de troon. Het volk interpreteerde dat als een moment van hoop, dat er nu een einde zou komen aan de bittere armoede in Rusland. De steen werd daarom voor de Russen de steen van de hoop. Het gesteente was in Rusland lange tijd in de handel als paarse canasiet.
Pas in 1978 werd het beschreven als zelfstandig mineraal en kreeg het zijn tegenwoordige naam. Charoiet is niet echt zeldzaam. Maar omdat Rusland zeer strikte regels voor de export hanteert, is het aanbod op de markt klein. In Siberië bestaat de traditie om een charoïet mee te koken in het theewater. De aldus verrijkte thee zou de familiebanden sterken en beschermen tegen allerlei negatieve zaken. In Rusland werden van charoiet vazen, schalen en kistjes gesneden.
Sinds 1947 wordt de steen ook tot sieraad bewerkt. Het is een geliefde steen voor het slijpen van cabochons, die gebruikt worden in broches, hangers en ringen. Russen gebruiken charoiet ook wel als siersteen in de bouw. De steen is immers decoratief dankzij een rijkgeschakeerd uiterlijk, met mooie vloeiende lijnen en groene, blauwe, zwarte en gouden insluitsels.
.
.
Eigenlijk is charoiet geen mineraal, maar een gesteente dat uit verschillende mineralen bestaat. De steen kan vele kleuren vertonen, maar wordt niettemin tot de paarse stenen gerekend. Zuivere charoiet is paars-paarsblauw. Uiteenlopende insluitsels zijn verantwoordelijk voor andere kleuren. Het gesteente kan sporen bevatten van onder meer gele tinaksiet, witte tot lichtgroene nefelien, donkergroene aegirien en roze mangaan.
.
Samenstelling:
(Ca,Na)4(K,Sr,Ba)2[(OH,F)(Si9O22)].H2O
+ Al, Ba, Ca, F, Fe, K, Mn, Na, Si, Sr, Ti
Hardheid: 5 – 6
Glans: glasglans, zijdeglans, parelglans
Transparantie: doorschijnend, doorzichtig,
ondoorzichtig
Breuk: ruw, oneffen
Splijtbaarheid: zeer goed
Dichtheid: 2,54 – 2,78
Kristalstelsel: monoklien
JOHN ASTRIA
Git is een mineraloïde dat onder hoge druk ontstaan is uit hout. Het is zwart of donkerbruin van kleur
.
De naam komt van het Grieks Lithos Gagatès dat steen uit Gagas betekent. Gagas was een plaats en een rivier in het antieke Griekse Lycië, Klein-Azië. Via het Oud-Franse jaiet werd de naam verder verbasterd tot git. De Nederlandse wetenschappelijke naam is gagaat.
.
Git wordt o.a. gevonden in Engeland, Polen, Duitsland, Frankrijk, Spanje, Rusland, de Verenigde Staten en India.
Hallstatt-cultuur armbanden gemaakt van git en brons, opgegraven bij Magdalenenberg
Git is eenvoudig te polijsten en wordt voor sieraden en kunstvoorwerpen gebruikt. De lage dichtheid maakt het mogelijk om grote, maar niet te zware sieraden te maken. Git wordt traditioneel gebruikt voor rozenkransen van monniken.
.
Rozenkrans H. Peregrinus, bergkristal met git
Git is een fossiel met een dichtheid van 1,23 kg/dm³ dat ten tijde van het Jura onder hoge druk in modder is ontstaan uit 135 miljoen jaar oud hout van de araucariaceae-boomfamilie. Het wordt in twee vormen gevonden, hard en zacht, met een hardheid van 4 resp. 3 op de hardheidsschaal van Mohs. De harde soort is het resultaat van de koolstofcompressie in zout water, terwijl koolstofcompressie in zoet water de zachte soort oplevert.
Flogopiet, ook wel magnesium mica genoemd, is een aluminium houdend mineraal dat tot de mica familie van de fylosilicaten behoort. De doorzichtig tot doorschijnende kristallen zijn kleurloos tot roodbruin, oranje, geel of groen van kleur, met een parelachtige glans.
Het mineraal heeft een witte streepkleur. Het kristalstelsel is monoklien en de splijting is perfect volgens kristalvlak [001]. De gemiddelde dichtheid is 2,8 en de hardheid is 2 tot 2,5. Zoals meer mica’s, is flogopiet zwak radioactief.
De naam flogopiet is afgeleid van het Griekse phlogopos, wat ‘lijkend op vuur’ betekent.
Flogopiet wordt onder andere in Groenland, Rusland, Canada en de VS gevonden.
samenstelling: KMg3AlSi3O10F(OH)
hardheid: 2 – 2,5
dichtheid: 2,8
| Mineraal | ||
| Chemische formule | KMg3AlSi3O10F(OH) | |
| Kleur | Bruin, grijs, groen, geel of roodbruin | |
| Streepkleur | Wit | |
| Hardheid | 2 – 2,5 | |
| Gemiddelde dichtheid | 2,8 kg/dm3 | |
| Glans | Parelglans | |
| Opaciteit | Doorzichtig tot doorschijnend | |
| Splijting | [001] Perfect | |
| Kristaloptiek | ||
| Kristalstelsel | Monoklien | |
Het kleurloze, blauwige, witte, gele, roze of bruine fenakiet heeft een witte streepkleur en een glasglans. De hardheid van het mineraal is 8 op de schaal van Mohs en het doorzichtig tot doorschijnende mineraal komt voor in kristallen of korrelige of radiale aggregaten. Het soortelijk gewicht van fenakiet is 2,98 en het mineraal heeft een trigonaal kristalstelsel.
De naam van het mineraal fenakiet is afgeleid van het Griekse phenax, dat “bedrieglijk” betekent want het werd met kwarts verwisseld.
Fenakiet komt voor in pegmatieten en is zeldzaam. De typelocatie is Takovaya in het Oeralgebergte in Rusland waar men tot 18 centimeter grote kristallen gevonden heeft. Gele en rode kristallen komen voor in Brazilië en in de VS. Grote kristallen (tot 8 centimeter) komen voor in het Habachdal in Oostenrijk.
| Mineraal | ||
| Chemische formule | Be2SiO4 | |
| Kleur | Kleurloos, wit, blauwig, geel, roze, bruin | |
| Streepkleur | Wit | |
| Hardheid | 7,5 – 8 | |
| Gemiddelde dichtheid | 2,98 kg/dm3 | |
| Glans | Glas | |
| Opaciteit | Doorzichtig tot doorschijnend | |
| Breuk | Schelpvormig (bros) | |
| Splijting | Duidelijk, [1020] | |
| Kristaloptiek | ||
| Kristalstelsel | Trigonaal | |
| Brekingsindices | 1,654 – 1,670 | |
| Dubbele breking | 0,0160 | |
| Dispersie | 0,015 | |
| Fluorescentie | Bleek groenachtig, blauw | |
| Luminescentie | Soms violet tot roze | |
| Pleochroïsme | Duidelijk, kleurloos tot oranjegeel | |
Faden kwarts is een type kwarts waarbij binnenin witte ‘draden’ of ‘snaren’ door het kristal lopen. Deze insluitsels vormen zich door het kenmerkende breken en opnieuw sluiten van het kristal. Het kwarts vormt zich vaak in vrij platte kristallen. Faden kwarts is doorzichtig, met witte draden of snaren er doorheen.
.
.
Faden kwarts is vernoemd naar het Duitse Faden, wat ‘draad’ betekent.
.
.
Faden kwarts wordt onder andere gevonden in de Alpen, Rusland en Pakistan.
samenstelling: hoofdzakelijk SiO,
hardheid: 7
dichtheid: 2,6
Natroliet is meestal wit of kleurloos maar kan ook geel- of roodachtig zijn. Het vertoont vaak een fijne, naald- achtige kristal structuur en behoort tot de zeolieten familie. Fargiet is een rode natroliet uit Glenfarg, Schotland en bergmanniet of spreustein is een onzuivere natroliet variant uit Noorwegen.
.
.
Natroliet kan beter niet met water gereinigd worden omdat het een vrij kwetsbare structuur heeft waardoor er stukjes van het kristal afgebroken kunnen worden als het onder stromend water gehouden wordt.
.
Natroliet is een samenvoeging van de Griekse woorden natron (soda) en lithos (steen).
Natroliet wordt gevonden in Duitsland, Frankrijk, Rusland, Canada en de Verenigde Staten.
.
chemische samenstelling: Na2Al2Si3O10·2H2O
hardheid: 5 – 6
dichtheid: 2,25
Het doorzichtige tot doorschijnende kleurloze, witte, (licht)blauwe of lichtgroene euklaas heeft een witte streep- kleur, een glasglans en de splijting is perfect volgens kristalvlak [010]. De gemiddelde dichtheid is 3,04 en de hardhheid is 7,5. Het kristalstelsel is monoklien en het mineraal is niet radioactief.
.
.
De naam van het mineraal euklaas is afgeleid van de Griekse woorden eu en klasis goed breken. Deze naam lijkt opvallend, omdat de hardheid van het mineraal 7,5 bedraagt. Breken is echter niet afhankelijk van hardheid.
.
Hoewel euklaas al in 1792 is beschreven wordt het nog niet zo lang als edelsteen gebruikt.
Euklaas is, zoals andere berylliumhoudende mineralen, een algemeen mineraal in pegmatieten, maar het wordt ook gevonden in gebieden met hydrothermale activiteit. De typelocatie is het Orenburg district in de Zuidelijke-Oeral, Rusland. Het wordt ook gevonden in Colombia. Rijke vindplaatsen van blauwe en groene euklaaskristallen bevinden zich in Brazilië. Grote euklaas kristallen worden ook gevonden in Zimbabwe, Oeganda, Kongo, Zuid-Afrika, Noorwegen en Oostenrijk.
chemische samenstelling: AlBe(OH)SiO4)
hardheid: 6,5 – 7,5
| Euklaas | ||
 |
||
| Mineraal | ||
| Chemische formule | AlBe(OH)SiO4) | |
| Kleur | kleurloos, groenachtig, blauw | |
| Streepkleur | wit | |
| Hardheid | 6,5-7,5 | |
| Glans | glasglans, diamantglans | |
| Breuk | schelpvormig | |
| Splijting | zeer goed | |
| Kristaloptiek | ||
| Brekingsindices | Np 1,652, Nm 1,656, Ng 1,672 | |
| Dubbele breking | 0,019-0,025 | |
| Dispersie | 0,016 | |
| Luminescentie | soms donkerrood, onduidelijk | |
| Pleochroïsme | zwak tot sterk, geelachtig tot blauwgroen | |
| Overige eigenschappen | ||
| Veredeling | niet bekend | |
| Bijzondere kenmerken | geen | |
ruw