Mookaiet , ook Australische jaspis genoemd, is een variƫteit jaspis en is geel, bruin of roodachtig van kleur.
ruw
samenstelling: SiO2
hardheid: 6-7
dichtheid: 2,64
ruw
Kleur
Gemeleerd grijs, violet, bruin, groen, paars
Vindplaats
Amegreen wordt in Afrika gevonden
ruw
samenstelling: SiO2
hardheid: 7
dichtheid: 2,6
Magnesiet is kleurloos, wit, geel, groen tot bruin. De steen is doorschijnend tot doorzichtig met een glasachtige glans. De steen kan, gepolijst, makkelijk verward worden met howliet. Magnesiet wordt soms turquoise geverfd als goedkope imitatie van turkoois. Het verschil tussen magnesiet en howliet is met het blote oog bijna niet te zien. De mineralen kunnen alleen betrouwbaar onderscheiden worden met behulp van een zuurtest waarbij mineraalpoeder voorzichtig in een verwarmde oplossing van 10% zoutzuur wordt gestrooid.
Magnesietpoeder ontwikkelt hierbij gasbelletjes en howliet veranderd in een gel-achtige massa. Uiterlijk is het enige verschil dat de aders in howliet eerder grijs zijn en in magnesiet meer bruin of zwart. Het verven van magnesiet maakt zijn energie of werking minder krachtig.
samenstelling: MgCO3
hardheid: 3,7-4,3
dichtheid: 3
Lavasteen ontstaat na een vulkaanuitbarsting uit gestolde lava en kan zwart, bruin, groen en rood van kleur zijn.
Rode jaspis is een van de weinige edelstenen die je gewoon tijdens een wandeling kunt vinden op een grindpad, op het strand of in een zandverstuiving. De rode jaspis is geliefd voor ringen, hangers en kralen. En het is een van de belangrijkste heelstenen, die vooral voor de onderste drie chakraās wordt gebruikt. De jaspis is meestal rood, maar kan ook geel, bruin of groen zijn.
Het woord jaspis komt waarschijnlijk uit een Semitische taal in het Midden-Oosten. Het betekent ‘gespikkelde steen’. Een andere naam is silex. Dit is Latijn voor āvuursteen, kwartsā.
Jaspis werd in de Oudheid voor de moeder van alle edelstenen gehouden. De edelsteen wordt genoemd in La-tijnse, Griekse en Hebreeuwse geschriften. Ook documenten van de oude Indusbeschaving (ca 3300-1300 v.Chr.) verwijzen naar deze steen. Jaspis was een geliefkoosd materiaal voor kleine amuletten, sieraden, versiering van het heft van wapens. In het Stenen Tijdperk werden wapens, sieraden en gebruiksvoorwerpen vervaardigd van ro-de jaspis. Er zijn Babylonische rolzegels van rode jaspis gevonden. De oudsten worden geschat op ongeveer 4000 jaar oud. Met je persoonlijk rolzegel gaf je in die tijd je akkoord voor een transactie (vergelijkbaar met je handte-kening nu).
In Egypte sneed men graag scarabeeĆ«n uit rode jaspis. Deze amuletten moesten beschermen tegen enge ziektes, heksen en demonen en rampspoed. ScarabeeĆ«n die aan doden meegegeven werden, moesten hun eigenaar beschermen tegen onheil in het dodenrijk. Er zijn rode jaspis-amuletten van slangenkoppen gevonden; zoān slangenkop moest beschermen tegen slangenbeten.
In de Middeleeuwen was de rode jaspis een echte mannensteen. Vanwege de rode kleur werd hij verbonden met Mars, de oud-Romeinse oorlogsgod. Wapens versierd met rode jaspis zouden de kracht en moed van de eigenaar aanmerkelijk versterken. Het zwaard Balmung van Siegfried uit de Nibelungensage had volgens de legende een heft bezet met jaspis. In de Middeleeuwen geloofde men dat een amulet van rode jaspis je scherp van gedachten en snel van actie maakte. Daarnaast zou dit amulet beschermen tegen pech, onheil en onnodige risicoās. Ook in deze tijd was de rode jaspis een geliefde steen voor zegelringen, kralen en sieraden.
De Duitse mystica Hildegard von Bingen (1098-1179) gebruikte graag rode jaspis tegen een groot aantal kwalen en problemen, waaronder beten van insecten, spinnen en slangen, vallende ziekte en maanziekte. Door tijdens het baren een stuk rode jaspis vast te houden, zou de moeder zichzelf en haar kind beschermen tegen boze gees-ten. De Amerikaanse Indianen gebruikten de rode jaspis in rituelen om regen op te roepen. De steen stond bij hen te boek als regenbrenger.
* Rode jaspis maakt vasthoudend, doelgericht en wilskrachtig.
* De rode jaspis versterkt de creativiteit, ondersteunt de groei van geesteskinderen. Latent aanwezige talenten en vaardigheden komen tot bloei met rode jaspis, inclusief intuĆÆtie en visionaire gaven.
* Rode jaspis vergemakkelijkt uittredingen en reizen naar andere dimensies. De edelsteen helpt om weer veilig terug te keren.
* Rode jaspis vergroot de liefde voor de medemens en de bereidheid om iets voor anderen te betekenen.
* Rode jaspissoorten helpen negatieve energieƫn af te vloeien en positieve energieƫn aan te trekken.
* Jaspis maakt eerlijk en oprecht (ook naar jezelf!).
* Rode jaspis helpt moeilijke situaties te hanteren en vervelende taken uit te voeren.
* Rode jaspis helpt bij het verwerken van oude traumaās en verdriet
De rode kleur wordt veroorzaakt door ingesloten ijzeroxide. Rode jaspis kan overgaan in andere kleuren jaspis. De steen kan vlekken of strepen in allerlei kleuren vertonen. Dat is meestal witte kwarts of een andere kleur jaspis.
Samenstelling: SiO2 + Fe2O3 of Fe3O2
Hardheid: 6,5 – 7
Glans: mat, vetglans, glasglans
Transparantie: ondoorzichtig
Breuk: schelpvormig, ruw
Splijtbaarheid: geen
Dichtheid: 2,58 – 2,91
Kristalstelsel: trigonaal, microkristallijn
John Astria
Goed te herkennen aan
– de grote, oranjegele, 4-tallige bloemen en
– de langwerpige bladeren met gave rand en spitse top
Algemeen
Muurbloem is een overblijvende, zeer zeldzame, aangenaam geurende plant van 20 tot 90 cm hoog. Ze groeit op kalkrotsen en op oude stadsmuren en ruĆÆnemuren, die gevoegd zijn met zachte kalkspecie.,Meestal groeit ze niet op de rechte delen, maar op de uitspringende of scheef gezakte delen van de muur.
Ze is wettelijk beschermd en staat op de rode lijst. Oorspronkelijk is ze afkomstig uit het oostelijke Middellandse Zeegebied. Ze is als sierplant verspreid over Europa en vanuit tuinen verwilderd. Als tuinplant heeft ze goudgele tot oranje of bruine tot donkerpaarse bloemen.
tuinplant
tuinplant
Bloem
Muurbloem bloeit in mei en juni met oranjegele bloemen. De bloemen staan in trossen aan het einde van de stengel en zijstengels. Ze hebben 4 zacht behaarde kroonbladen en 4 kelkbladen. De kelkbladen zijn meestal groen, maar ze kunnen ook bruin zijn.
Blad en stengel
Alle bladeren zijn langwerpig, hebben een gave rand en een spitse top. De stengels verhouten aan de voet.
wild
Algemeen
– kruisbloemenfamilie (Brassicaceae)
– overblijvend
– zeer zeldzaam, stadsplant
– ook als tuinplant
– beschermd en op de rode lijst
– 20 tot 90 cm
Bloem
– geel
– mei en juni
– tros
– stervormig
– 2 tot 2,5 cm
– 4 kroonbladen, niet vergroeid
– 4 kelkbladen
– 6 meeldraden
– 1 stijl
Blad
– verspreid
– enkelvoudig
– langwerpig
– top spits
– rand gaaf
– voet gevleugeld
– veernervig
– behaard
Stengel
– rechtop
– onderste gedeelte verhout
– behaard
– geribd
zie wilde bloemen
Agaat is een grotendeels fijnkristallijne doorzichtige, maar soms ook opake variƫteit van kwarts en een subva-riƫteit van chalcedoon. De chemische structuur van agaat is identiek aan jaspis, vuursteen, hoornkiezel en agaat wordt vaak samen met opaal gevonden. Agaat bestaat vooral uit vervlochten kristallen kwarts en moganiet (beide kwarts, maar met een andere kristalstructuur, respectievelijk trigonaal en monoklien). Een agaat heeft vaak een parallelle bandering (of concentrische dunne lijnen).
In het algemeen zijn agaten samengesteld uit chalcedoon (een zeer fijnvezelige vorm van kwarts), soms in com-binatie met Ć©Ć©n of meer grofkristallijne varianten van kwarts, zoals amethist, rookkwarts, gecombineerd met car-neool en/of jaspis. Ook komen de mineralen calciet (calciumcarbonaat) en celadoniet (een bleekgroen mineraal behorend tot de chlorietgroep) voor.
Karakteristiek voor agaten is de groene buitenkant, ook wel huid genoemd, rond de binnenste blaas. Die minerale huid bestaat uit Ć©Ć©n of meer silicaatmineralen, zoals celadoniet, chloriet en saponiet. Agaten worden gevormd in gesteente waarin zich blazen, scheuren of spleten bevinden, zoals in het vulkanisch gesteente andesiet en in ba-salt. De in scheuren of spleten gevormde agaat wordt aderagaat of nerf-agaat genoemd. Agaten komen ook voor in sedimentgesteenten of afzettingsgesteenten en – eenmaal losgemaakt uit de matrix – als zwerfsteen.
Sommige agaten tonen een structuur alsof materiaal naar buiten is geperst, via een kanaal of een ontsnappings-tuit. Hoe exact agaten worden gevormd is nog steeds een raadsel. Mogelijk ontstaan agaten uit zeer dicht gelei-achtig silicaat in een afgesloten kleine ruimte, onder hoge druk. De kleurrijke, gestreepte exemplaren worden ge-bruikt als halfedelsteen. De naam agaat komt van het Griekse į¼ĻĪ¬ĻĪ·Ļ, AchatĆØs, de naam van de huidige rivier de Dirillo in het zuiden van SiciliĆ«, waar agaten en andere chalcedonen gevonden werden. Agaat wordt wel gebruikt om bladgoud bij boekversiering te polijsten.
Agaatverbindingen vormen zich als oplossing van kiezelzuur in holten in oudere rotsen. De stenen kunnen kunst-matig worden bevlekt om kleurcombinaties te verkrijgen die levendiger zijn dan die gevonden worden in de na-tuur. De belangrijke bronnen van agaat zijn BraziliĆ«, Uruguay en de Verenigde Staten (Oregon, Washington en rond het Bovenmeer). Dichter bij Nederland en BelgiĆ« wordt ook agaat gevonden in de HunsrĆ¼ck in Duitsland, en in Auvernge in Frankrijk. In het grind dat door de Rijn is meegevoerd, komt ook een enkele keer agaat voor.
.
Agaat is kwarts met ingesloten ijzer, aluminium, mangaan en soms andere elementen. Zuivere kwarts is helder wit of kleurloos transparant. Agaat vertoont vooral aardkleuren, zoals rood, bruin, oranje en geel. Deze worden ver-oorzaakt door ijzer en soms mangaan. Groene en blauwe kleuren worden veroorzaakt door koper of nikkel en soms aluminium. Zwart komt door ingesloten koolstof. De agaat die uit Zuid-Amerika wordt geĆÆmporteerd, heeft minder levendige kleuren dan de Duitse agaat. Om die reden wordt deze agaat vaak kunstmatig gekleurd. Van-wege het ingesloten water behoort agaat ook tot de chalcedoonfamilie. Agaat bevat soms andere leden van de kwartsfamilie, zoals bergkristal, opaal of carneool.
Samenstelling: SiO2 + Al, C, Ca, Cu, Fe, Mg, Mn + (MnO2, nH2O)
Hardheid: 6 – 7
Glans: glasglans
Transparantie: doorzichtig, doorschijnend
Breuk: ruw, schelpvormig
Splijtbaarheid: geen
Dichtheid: 2,58 – 2,65
Kristalstelsel: trigonaal
agaat |
||
| Mineraal | ||
| Chemische formule | SiO2 + Al, Ca, Fe, Mn | |
| Kleur | agaten zijn altijd meerkleurig met overwegend grijze, grijsblauwe en witte tinten, witgrijs, groen, rood en zwart | |
| Streepkleur | geen | |
| Hardheid | 6-7 Mohs | |
| Gemiddelde dichtheid | 2,6 kg/dm3 | |
| Glans | glasglans, mat, zijdeglans | |
| Opaciteit | Doorzichtig tot doorschijnend | |
| Breuk | ruw, schelpvormig | |
| Splijting | geen | |
| Kristaloptiek | ||
| Brekingsindices | Ne 1,539-1,544, No 1,526-1,535 | |
| Dubbele breking | 0,004 – 0,009 | |
| Luminescentie | soms zwak tot felgeel, groenachtig, lichtblauw, wit | |
| Overige eigenschappen | ||
| Veredeling | kleuren, verhitten | |
| Bijzondere kenmerken | iriseren | |
.
De agaat wordt al meer dan 8000 jaar gebruikt. De naam agaat is gegeven door Theophrastus (371-287 v.Chr.), een Griekse filosoof en schrijver. In zijn tijd werden kleurrijke agaten gevonden langs de rivier Achates op Siciliƫ. Tegenwoordig heet deze rivier Dirillo en worden er weinig agaten meer gevonden. De Oude Egyptenaren heb-ben rolzegels, scarabeeƫn en kralen van agaat gemaakt.
Op Kreta zijn rolzegels van agaat uit het MinoĆÆsche tijdperk (ca 2200 v.Chr.- 1700 v.Chr.) gevonden, met teksten in lineair A, het oudste Europese alfabet. De Oude Grieken maakten prachtige cameeĆ«n en intaglioās, waarbij be-wust gebruik werd gemaakt van de verschillende kleurlagen van de agaat. Bij de camee werd de achtergrond om een onderwerp weggeslepen tot de onderliggende laag, zodat het onderwerp er fraai uitsprong. Bij de intaglio werd het onderwerp diep in de steen uitgekrast, zodat de onderliggende kleurlaag bloot kwam te liggen.
Uit de Romeinse tijd stammen prachtige zegelringen, cameeƫn en andere sier- en gebruiksvoorwerpen van a-gaat. De Romeinen gebruikten agaat als talisman tegen vergiftigingen door slangenbeten en (moedwillige) voed-selvergiftiging. Men onthulde vergiftiging door een hanger of ring van agaat in een beker drinken te dopen; bij contact met gifstoffen zou de steen verkleuren. De Romeinen dachten dat het dragen van agaat oogklachten kon verminderen en voorkomen. Ook dachten ze dat onweer en blikseminslag voorkomen kon worden door sieraden van agaat in huis te hebben. Romeinse en Griekse lijders aan epilepsie gebruikten agaat ter voorkoming van epileptische aanvallen.
Toen het Romeinse Rijk aan het eind van de vijfde eeuw ten einde liep, werd PerziĆ« het middelpunt van hoog-ontwikkelde edelsteen-snijkunst. De Perzen gebruikten veelvuldig agaten. Men ontdekte hoe de kleur van agaten en andere stenen veranderd kon worden door ze te verhitten, al dan niet in combinatie met andere stoffen. In de Middeleeuwen dacht men dat je door agaat te dragen het weer gunstig kon beĆÆnvloeden; regen en onweer zou-den afgewend worden, en een overvloedige oogst zou zo gewaarborgd zijn. Ook meende men dat mannen met sieraden van agaat seksueel zeer aantrekkelijk zouden zijn voor dames.
Men meende in de banden van de agaat heiligen en andere figuren te herkennen. Hieraan werd allerlei betekenis toegeschreven. In de vroegchristelijke tekst Physiologus (onderdeel van een manuscript uit de 9e eeuw) staat dat parelvissers een agaat aan een touw over boord gooien. De agaat trekt naar de parel en zo zouden ze meer pa-rels kunnen vinden. De parel wordt vergeleken met Jezus Christus, en de agaat met de Heilige Johannes. Jezus Christus en Johannes waren vrienden. De Duitse mystica Hildegard von Bingen (1098-1179) beval agaat aan als middel tegen geestesziektes, oogklachten, angina pectoris, miltsteken, maagklachten, koortsaanvallen en runder-pest.
Vanaf de 16e eeuw werd in Duitsland, en met name in Idar-Oberstein, agaat van edelsteenkwaliteit gevonden. De agaatmijnen in Duitsland zijn inmiddels uitgeput, maar Idar-Oberstein heeft nog steeds een reputatie op het gebied van de verwerking van agaat. Alleen wordt de agaat sinds de 18e eeuw geĆÆmporteerd uit Zuid-Amerika, met name uit BraziliĆ«. Je kunt nog steeds bij Idar-Oberstein langs de zogenaamde āEdelsteinstrasseā agaatmijnen, stenenslijperijen en edelstenenwinkels bezoeken. De natuuronderzoeker en arts Adam Lonitzer (1528-1586) uit Marburg (Duitsland) beschrijft hoe de bont geaderde agaat zeer gevarieerde dromen kan schenken.
* Agaat maakt rationeel, minder emotioneel. Het helpt bij het verwerken van verdriet. Agaat bevordert de innerlijke groei en de ontwikkeling van spiritualiteit.
* Agaat maakt gefocust en geeft welsprekendheid.
* Agaat geeft een gevoel van geborgenheid, harmonie en ingetogenheid. Het versterkt het contact met Moeder Aarde
* Agaat reinigt de aura van negatieve energieƫn.
* Het dragen van een witte agaat versterkt de intuĆÆtie.
* Agaat beschermt. Angsten en fobieƫn worden minder met het dragen van agaat. Vooral roze agaat helpt. Let op de tekening van je agaat: stenen met regelmatige bandpatronen werken kalmerend. Agaten met grillige lijnen kunnen helpen vastgeroeste patronen te doorbreken. Agaten met bergkristal in hun kern geven fantasie en kunnen helpen bij concentratieproblemen.
* Chaos en wanorde worden te overzien en beheersbaar met mosagaat.
John Astria
Hyperstheen is een magnesium-ijzer-inosilicaat en behoort tot de orthopyroxenen. Qua samenstelling zit hyper-stheen tussen enstatiet en ferrosiliet in. Het heeft een zijdeglans en is doorzichtig tot doorschijnend. De kleur is grijs-wit, groen-wit, geel-wit, bruin of zwart-grijs. Hyperstheen wordt ook wel fluwelen labradoriet genoemd hoewel het geen labradorietsoort is.
ruw
De naam van het mineraal hyperstheen is afgeleid van de Griekse woorden hyper en stenos (“boven” en “kracht”).
Hyperstheen is een veelvoorkomend orthopyroxeen in mafische stollingsgesteenten en meteorieten. De typelo-catie is het donkere magmatisch gesteente van de Adirondack regio in de staat New York. Hyperstheen komt voor in de zandfractrie van Nederlandse rivier sedimenten. In de mineraal analyse wordt het mineraal ingedeeld bij de zogenoemde instabiele groep en wordt het als vulkanisch mineraal beschouwd. Hyperstheen wordt nog gevon-den in de VS, Duitsland, China en Australiƫ.
Het grijs-witte, licht-groene of bruin-zwarte hyperstheen heeft een grijs-groen-witte streepkleur, een glas- tot zijdeglans en een perfecte splijting volgens de kristalvlakken [100] en [010]. De gemiddelde dichtheid is 3,55 en de hardheid is 5,5 tot 6. Het kristalstelsel is orthorombisch en het mineraal is niet radioactief.
chemische formule: MgFe2+Si2O6
hardheid: 5,5 – 6
dichtheid: 3,55
|
Hyperstheen
|
||
 |
||
| Mineraal | ||
| Chemische formule | MgFe2+Si2O6 | |
| Kleur | Grijs-wit, groen-wit, geel-wit, bruin of zwart-grijs | |
| Streepkleur | Grijs-groenig wit | |
| Hardheid | 5,5 – 6 | |
| Gemiddelde dichtheid | 3,55 kg/dm3 | |
| Glans | Zijdeglans | |
| Opaciteit | Doorzichtig tot doorschijnend | |
| Splijting | [100] Perfect, [010] Perfect | |
.
Het mineraal hoornblende is een calcium- magnesium- ijzer- aluminium inosilicaat met de chemische formule Ca2(Mg,Fe,Al)5(Al,Si)8O22(OH)2. Het is de meest voorkomende van de amfibolen.
Het zwarte, groene of bruin tot groenbruine hoornblende heeft een glas- tot parelglans en een witte streepkleur. Het kristalstelsel is monoklien. De gemiddelde dichtheid is 3,23 en de hardheid is 5 tot 6.
De naam van het mineraal hoornblende komt uit het Duits, en is een samenstelling van het Duitse “Horn”, en het werkwoord voor “verblinden” of “bedriegen”.
Zoals andere amfibolen, komt hoornblende voor in stollings- en metamorfe gesteenten, zoals graniet. Hoorn-blende komt voor in de zandfractie van Nederlandse rivier sedimenten onder andere van de Rijn. In de zware mineraalalalyse wordt het mineraal ingedeeld bij de zogenoemde instabiele groep. Er worden diverse variƫteiten onderscheiden.
|
Hoornblende
|
||
 |
||
| Mineraal | ||
| Chemische formule | Ca2(Mg,Fe,Al)5(Al,Si)8O22(OH)2 | |
| Kleur | Zwart, groen of bruin tot groenbruin | |
| Streepkleur | Bruin of grijs | |
| Hardheid | 5 – 6 | |
| Gemiddelde dichtheid | 3,23 kg/dm3 | |
| Opaciteit | Opaak | |
collectie van diverse hoornblende mineralen
.
.
Granaat kan rood, bruin, oranje, groen en zwart van kleur zijn. Grossulaar is een een groene of oranjebruine variĆ«teit, uvaroviet is een groen met zwarte soort, melaniet is een zwarte granaat en almandien is een roodbruin tot zwarte variĆ«teit. De steen is doorzichtig tot doorschijnend met een glasachtige glans. De bruinoranje variĆ«teit van grossulaar heet hessoniet, de smaragd groene variant tsavoriet. Het mineraal grossulaar of grossulariet is een calcium–aluminium–silicaat met de chemische formule Ca3Al2(SiO4)3. Het nesosilicaat behoort tot de granaatgroep.
uvaroviet – ruw
.
uvaroviet trommelsteen
melaniet ruw
melaniet trommelsteen
almandien ruw
hessoniet trommelsteen
tsavoriet ruw
tsavoriet gepolijst
.
Het kleurloze, groene, grijze, gele of bruine grossulaar heeft een glasglans, een bruinwitte streepkleur en de splijting van het mineraal is onduidelijk volgens een onbekend kristalvlak. De gemiddelde dichtheid is 3,57 en de hardheid is 6,5 tot 7,5. Het kristalstelsel is isometrisch en grossulaar is niet radioactief.
grossulaar
De naam van het mineraal grossulaar is afgeleid van het Latijnse grossularia, dat “kruisbes” betekent.
hessoniet
.
Grossulaar is een granaat en komt als zodanig voor in sterk gemetamorfoseerde gesteenten. De typelocatie is gelegen op het eiland Mull in Schotland. Het wordt ook gevonden in de Val d’Aosta, ItaliĆ«, in de Jeffrey mijn, Quebec, Canada en in de Sierra de la Cruz, Mexico.
.
grossulaar
samenstelling: X3Y2(SiO4)3′, waarbij X en Y verschillende metalen zijn
hardheid: 6,5-7,5
dichtheid: 3,5-4,5
hessoniet trommelsteen
.
hessoniet gepolijst
.
.
Mensensamenleving.me 