Tagarchief: Parijs

jun13

De geschiedenis van de kledij deel 3: 16e eeuw tot 19e eeuw

Geplaatst op door
Standaard

categorie : mode en kledij

 

 

 

       Kleding in de 2e helft van de 16e eeuw

 

Spanje was in deze periode het rijkste land van Europa. Dit kwam door de grote goudvondsten in het pas ontdekte Amerika. Spanje was hierdoor de trendsetter in de mode. Toch verwerkte ieder land de mode op een andere manier. Door de 80-jarige oorlog brachten de Spanjaarden hun mode mee naar Nederland. Filips II was op dat moment koning van Spanje en Heer der Nederlanden.

Filips II was een zwaar gelovige katholiek en hij verbood opzichtige kleding en laag uit gesneden kleding voor vrouwen. Zwart werd de meest gedragen kleur. Sommige delen van de kleding werden stijf opgevuld.

 

 

 

 

 

 

 

 

Vrouw

 

De meeste kleding van de vrouw blijft hetzelfde. Het decolleté verdwijnt echter. Dames dragen hoog gesloten japonnen, waaruit een klein geplooid kraagje komt. In Engeland werd de Spaanse mode niet overgenomen. Hier dragen vrouwen een rok in een tonvorm.

Deze vorm ontstond door een stijf opgevulde rol, die op de heupen werd gelegd onder de rok. Ook in Nederland draagt een enkeling deze rok, genaamd “beuling”. Een Engelse en Franse dame willen het Spaanse kraagje niet. Zij dragen de “Stuartkraag”, een grotere kraag gemaakt van kant.

 

 

 

 

 

Man

 

Mannen in Spanje dragen, na het verbod op luxe van Filips II, een klein onversierd kraagje. In Spanje hebben de mannen een spits baardje en een snor. De schoenen zijn donker en gesloten. Veel mannen hebben schoudercapes.

 

 

 

 

 

Barok

 

De barok ontstond rond 1600 in Nederland en duurde tot aan de Franse Revolutie. Wat kleding betreft leek de baroktijd op de Renaissance. Dure, lichte stoffen, vele versieringen, sieraden, borduursels en veel kant werden gebruikt voor de kleding.

In Nederland was vooral de mode van de kooplieden populair. Door handel waren kooplieden rijk geworden en dit lieten ze zien. Het wordt in Nederland ook wel de Gouden eeuw genoemd. Onder Lodewijk de 14e werd de kleding van het hof van Versailles bepalend voor heel Europa. Parijs werd de hoofdstad van de haute-couture.

 

 

 

 

 

Eerste helft 17e eeuw

 

In de 17e eeuw verminderde de macht van Spanje. Frankrijk werd steeds machtiger. Ook de Republiek der Verenigde Nederlanden werd een belangrijk land. Er werden handelsondernemingen opgericht. Door de toenemende handel steeg de welvaart.

De Spaanse kleding moest aangepast worden. De opvullingen verdwenen, waardoor kleding veel natuurlijker werd. Ook de kleuren werden lichter en vrolijker. De molensteenkragen werden zonder steun en stijfsel gedragen, waardoor het haar ook weer langer kon zijn.

Vooral de mannenkleding onderging hevige veranderingen. De mode werd sterk beïnvloed door officierskleding gedragen aan het Franse hof. De broeklengte bleef tot de knie, maar de spleten onderaan de broek, konden nu met knopen worden gesloten.

 

 

 

 

 

 

 

Eerste helft 17e eeuw in Nederland

 

De 17e eeuw was voor Nederland de Gouden eeuw. Een nieuwe klasse van jonge rijke kooplieden ontstond. Deze gingen zich kleden als adel. Ze gebruikten kleurrijke, dure stoffen met veel kant. Ouderen hielden echter nog lang vast aan de kleding van de Renaissance, het zwarte regentenkostuum, wat mode was tijdens de Spaanse overheersing.

 

 

 

 

 

vrouw

 

Kenmerkend voor Holland is de ‘vlieger’, een zware mantel voor de vrouw van zwarte stof. Het lijfje is een los kledingstuk dat aan de ‘vlieger’ zit vastgespeld. Het lijfje is versierd met pareltjes en edelstenen. Het haar zit onder een mutsje. Dit bestaat uit een ondermuts en daarboven een siermutsje.

 

 

 

 

 

Man

 

De Hollandse man draagt een knielange pofbroek. Hij draagt een ‘kastoor’ op zijn hoofd. Dit is een hoed van beverhaar. De band van de hoed is van zilver en versierd met edelstenen. Voor mannenkleding zijn er in de 17e eeuw speciaal kleermakers. Voor dames- en kinderkleding kan men terecht bij de wollennaaister.

 

 

 

 

 

2e helft van de 17e eeuw

 

Het Franse hof onder leiding van Lodewijk XIV was heel belangrijk. De renaissance is nu echt overgegaan in het tijdperk van de Barok. Alle kleding werd statig, maar ook zeer indrukwekkend. Alle versieringen waren zwaar en symmetrisch. Men maakte veel gebruik van tegenstellingen in vormen en kleuren. Kleding straalde macht en trots uit, zowel voor mannen als voor vrouwen.

 

 

 

 

 

Man

 

Mannen dragen een grove jas die tot de knieën reikt. Deze jas heeft grote zakken en geweldige grote mouwen. Over de hele jas zijn knoopsgaten aangebracht, toch wordt de jas wordt open gedragen. Onder de jas draagt de man een vest met zakken, die even lang is als de jas.

De broek is meestal onzichtbaar door de lange jas en het vest. Om de hals draagt hij een lange witte shawl. De uiteinden van de shawl vallen over het vest. Later worden de uiteinden van de shawl door de knoopsgaten gestopt. Om groter te lijken dragen de mannen schoenen met hakken. Aan het franse hof zijn de hakken rood gekleurd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lodewijk XIV verloor zijn eigen haar en daarom schafte hij een pruik aan. Dit werd een rage. De pruik moest van golvend haar zijn en werd van voren opgekamd. Pruiken waren wit en bepoederd met krijt of meel. Ze werden steeds indrukwekkender. Gezichten werden wit geschminkt en op de wangen bracht men schoonheidsvlekjes, Tache-de Beauté, aan.

De lippen en wangen werden rood geschminkt. Wenkbrauwen werden als hoge bolle lijnen getekend.
De hoed werd met een punt naar voren gedragen. De punt werd gemaakt door de rand aan 2 kanten op te slaan, zo ontstond de driesteek.

 

 

 

 

 

Vrouw

 

Ook de kleding van de vrouw wordt deftiger en stijver. De taille wordt ingesnoerd. De rok is weer stijf en kegelvormig, maar is aan de onderkant minder wijd dan in het begin van de 16e eeuw. De diepere kleuren worden veel gebruikt en men draagt vaak fluweel. De japon sluit netjes aan en de hals is diep uitgesneden. Rondom de diep uitgesneden hals is een smal stukje kant.

Het lijfje is versierd met een driehoekig borststuk en halflange mouwen met brede stroken kant.
De rok is van voren gespleten en naar achteren omgeslagen waardoor de voering zichtbaar wordt. Vaak is de kleur van de voering contrasterend met de kleur van de rok. Op de onderrug wordt een versteviging aangebracht. De rok sleept aan de achterkant over de grond.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2e helft 17e eeuw in Nederland

 

Rijke Hollandse burgers kleedden zich volgens de mode, die bepaald werd door het Franse en Engelse hof.

 

 

Man

 

De heer draagt een nonchalant kostuum. Het is gemaakt van soepele stoffen en er worden heel veel linten, strikken, pluimen en kant gebruikt. Dit kostuum wordt het Rhingraven kostuum genoemd. Deze naam is ontstaan, omdat de Rijngraaf Pfaltz het pak introduceerde aan het franse hof.

De linten die het kostuum van de man versieren maakt men in de Nederlandse steden Haarlem en Leiden door middel van lintmolens. Ook  gebruikt men goud en zilverkant in deze periode om kleding te versieren.

 

 

 

 

 

Vrouw

 

De kleding van de vrouw is ook in Nederland wat gewaagder en eleganter geworden. De kleding wordt gemaakt van soepele, lichte stoffen zoals zijde en satijn. De mouwen zijn een stuk korter en ze heeft bijna ontblote schouders.

 

 

 

 

 

Rococo

 

In 1715 stierf Lodewijk XIV. Toen Lodewijk XV aan de regering kwam ging het niet goed met het franse hof. Lodwijk XV  interesseerde zich niet voor staatszaken of het volk dat steeds armer werd. Toen hij stierf kon Lodewijk XVI niet veel verbeteren aan de situatie. Het volk kwam in opstand en in 1789 barstte dan ook de franse revolutie uit. De invloed van de adel verminderde.

De kleding ging mee met deze ontwikkelingen. Tijdens de regeerperiode van Lodewijk XIV was de kleding statig, deftig en fors. Tijdens de regeerperiode van Lodewijk XV was de kleding vrouwelijk, lichtzinnig en luchtig. Er werd veel zijde in pastelkleuren gedragen. De symmetrie van de versiering verdween. Het tijdperk van de Rococo brak aan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

18e eeuw : Rococo 1750-1780

 

 

vrouw

 

Frankrijk is toonaangevend voor de vrouwenmode. Het is een vrijere versie van de hofkledij. Het belangrijkste kenmerk van de kleding van de vrouw zijn de brede heupen. Aan de breedte van de heupen is de stand af te lezen waartoe de vrouw behoort. Hoe breder de heupen, hoe hoger de klasse. Het uiterlijk van de vrouw wordt in deze periode steeds extremer. Vooral kapsels trekken de aandacht. Pruiken worden steeds hoger en rijker versierd.

 

 

 

 

 

 

Man

 

Engeland is toonaangevend voor de mannenmode. De mannenmode bestaat nog steeds uit een driedelig pak met een kniebroek.

 

 

 

 

 

 

 

Kindermode

 

Voor de eerste keer ontstaat er aparte mode voor kinderen. Voorheen droegen kinderen dezelfde kleding als volwassenen. Het kind mag zich makkelijker kunnen bewegen. Het meisje hoeft daarom geen korset meer te dragen en de jongens krijgen een lange broek aan. De belangrijkste oorzaak van deze verandering is het werk van Jean-Jacques Rousseau. Hij had vernieuwende ideeën over opvoeding en deze werden doorgevoerd in de kleding.

 

 

 

 

 

          18e eeuw : Franse Revolutie 1789-1800

 

De Franse revolutie begon in 1789 met de bestorming van de Bastille. Tijdens deze bestorming droegen de mannen lange broeken en liepen ze op klompen. Na de Franse Revolutie verdween de standenmaatschappij. De kleding werd hierdoor eenvoudiger.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Man

 

De man draagt lange broeken, een halsdoek en een lange gestreepte jas. Men wil niet te veel opvallen.

 

 

 

 

 

 

 

 

Vrouw

 

Ook vrouwen willen niet opvallen. Haar jurk wordt eenvoudig. Borduurwerk, kant en de pruik verdwijnen. De favoriete kleuren zijn de kleuren van de Revolutie; rood, wit en blauw. De productie van kleding wordt simpeler door de machines. Kleding wordt hierdoor goedkoper. Kleding kan op voorraad gemaakt worden, omdat de kleding zo eenvoudig is. Zo ontstaat de eerste confectiekleding.

 

 

 

 

 

 

 

 

       19e eeuw : Kleding tijdens de Empire ( 1800 – 1815 )

 

Na de Franse Revolutie kwam in Frankrijk Napoléon Bonaparte aan de macht. Deze legerbevelhebber veroverde delen van Italië en werd na een periode als consul door de senaat tot “Keizer der Fransen” uitgeroepen. Napoléon vergeleek zijn macht met die van de Romeinse keizers. Napoleon bracht zijn keizerlijke macht in beeld door symbolen van Romeinse keizers te imiteren, zoals adelaars en lauwerkransen. Er was sprake van een Klassieke opleving.

Deze Klassieke opleving zette zich ook door in de mode. Voor de dames werd nu het ideaal om gekleed te gaan als een Griekse of Romeinse dame uit de Oudheid.
De Franse dames probeerden dit na te volgen door zo min mogelijk ondergoed onder dunne soepele bovenkleding te dragen. Dat betekende geen korset of onderrok. Dit imiteren van de mode uit de oudheid werd wel de ”naakte mode” genoemd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vrouw

 

Zij dragen een eenvoudige vormloze japon met korte mouwtjes. De taille zit hoog, net onder de borsten. Vlak onder de buste en aan de wijd uitgesneden hals wordt de jurk met een bandje ingerimpeld. Dit doet denken aan de tunica die met een koord om het middel werd vastgebonden. Er worden doorzichtige stoffen gebruikt, zoals mousseline en tule.

Als de schaarsgeklede dames dan toch naar buiten gaan, dragen zij zoals de Romeinen, enorme rechthoekige shawls, ook wel stola’s genoemd. Geliefd zijn de kostbare kashmirsjaals, teken van een modieus statussymbool. Aan de voeten draagt men lichte zijden schoentjes zonder hak die zo laag waren uitgesneden dat zij met banden tegen het uitslippen moesten worden beschermd.

 

 

 

 

 

 

 

 

Man

 

Ook de mannen krijgen hun eigen mode. Voor de herenkleding kijkt men naar Engeland. De man draagt een strakke kniebroek, een jas met lange achterpanden en een halsdoek, die losjes om het opstaande boord wordt geknoopt.

 

 

 

 

 

Haardracht

 

De dameskapsels uit deze tijd lijken veel op die van de Grieken en Romeinse dames. Vaak worden diademen gedragen. Evenals armbanden en oorsieraden zijn deze vaak versierd met cameeën, stenen waarin een antiek vrouwenkopje is uitgesneden.

 

 

 

 

 

  De 19e eeuw

 

Door de Franse revolutie kwam er een einde aan de overdadige versieringen van de kleding. In de tijd van Napoleon droeg men de zogenaamde ‘empirekleding’, maar ook daarna kwamen er weer grote veranderingen. De kleding van de vrouw veranderde helemaal. Jurken werden van dikker materiaal gemaakt en sloten hoger aan. Ook werd de rok weer wijder.

Na 1850 werden de rokken zelfs heel wijd. De onderrokken werden in die tijd verstevigd door paardenhaar. Natuurlijk was deze kleding erg onhandig en de ‘tournure’ deed zijn intrede. Dit was een rok, die alleen extra ruimte had aan de achterkant. Dit benadrukte het achterwerk van de vrouwen. Een erg belangrijk feit in de 19e eeuw is de opening van het eerste Haute-couture huis in 1858 in Parijs. Dit werd gedaan door modeontwerper Charles Frederick Worth.

 

 

 

 

 

 

 

 

De Romantiek (1830-1860)

 

Vanaf de 19e eeuw begon de mode pas echt een rol te spelen binnen de kledingdracht. De periode van de Romantiek was daar een goed voorbeeld van. Door de industrialisatie ontstond werkloosheid. Er kwamen grote verschillen tussen arm en rijk. Niet langer bepaalde het hof het modebeeld, maar de burgers die rijk werden door de industrie.

 

 

vrouw

 

De romantiek staat voor heimwee naar het verleden. De modebewuste vrouw draagt in de Romantiek een zeer wijde rok en een grote luifelhoed. Bovendien wensen de vrouwen afhangende schouders  en een zeer smalle taille. Tegelijkertijd protesteren vrouwen tegen hun ongemakkelijke kleding. Daarom gebruikt men katoen, wol, zijde, tafzijde en batist.

Deze stoffen zijn een stuk beter te verwerken en veel lichter en soepeler dan de eerdere stoffen. Ook in de kleuren en patroon komt een verandering. Men gebruikt  pasteltinten en smalle strepen of kleine bloemetjes. Na 1850 wordt de crinoline populair, in de volksmond hoepelrok genoemd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

man

 

Voor de man doet het pak zijn intrede. Dit tijdloze kledingstuk, een effen jasje en broek met vest, zou 150 jaar lang hetzelfde gedragen worden. Vaak heeft het vestje felgekleurde ruiten. Er was grote ophef toen George Sand, een Franse schrijfster, voor het eerst in het openbaar een lange broek droeg.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fin-de-siècle

 

Aan het eind van de 19e eeuw hadden vrouwen het zwaar. De queque was in waardoor haar kont uitstak. Om een zeer smalle taille te krijgen werd het korset gedragen.  Het gevolg was dat vrouwen ademhalingsproblemen kregen en af en toe flauw vielen. Soms kwam het voor dat de ribbenkast vervormde of dat vitale organen verschoven werden.

De man droeg het driedelige pak. Typisch in deze tijd was  dat het modebeeld opnieuw bepaald werd door het hof. Hierbij speelde koningin Victoria van Groot-Brittannië een belangrijke rol. Haar kleding werd geïmiteerd wat door de komst van de naaimachine mogelijk werd. Bovendien konden mensen zich volgens de laatste mode kleden door de verkoop van kleding in warenhuizen.

Mode werd zo in een korte tijd toegankelijker voor een grote groep mensen. De vrouwen van hogere sociale standen wilden zich blijven onderscheiden. Zij gingen naar een haute-couturehuis. Hier kozen zij ontworpen kleding uit waarna de kleding op maat gemaakt werd.

 

 

man en vrouw

 

 

vrouw

 

 

vrouw

 

 

 

vrouw

 

 

 

man

 

 

 

 

3d-gouden-pijl-5271528

 

 

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

 

 

 

JOHN ASTRIA

JOHN ASTRIA

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

mei27

Simon de Beauvoir, een wereldberoemde schrijfster

Geplaatst op door
Standaard

categorie : beroemde mensen 

 

 

 

De meest middelmatige mannen voelen zich halfgoden in vergelijking met vrouwen’ , aldus Simone de Beauvoir. Toen ze veertien jaar oud was stond ze bekend als atheïst in haar gelovige, bourgeoisie familie. Niemand kon toen vermoeden dat Simone de Beauvoir een wereldberoemd schrijfster zou worden, wiens werk de basis werd voor de tweede feministische golf. De Beauvoir werd geboren op 9 januari 1908 in Parijs.

 

 

 

 

De familie van Simone de Beauvoir was afkomstig uit de bourgeoisie, maar raakte tijdens de Eerste Wereldoorlog bijna al hun geld kwijt. Om toch de schone schijn van welvarendheid op te houden stond Francoise de Beauvoir erop dat haar dochters Simone en Hélène naar een privéschool gingen. In haar vroege jeugd was De Beauvoir een vroom meisje en wilde ze zelfs non worden. Naar eigen zeggen maakte ze op 14-jarige leeftijd echter een geloofscrisis mee, waarna ze atheïst werd.

 

 

Sorbonne en Jean-Paul Sartre

 

Op de privéschool werd duidelijk dat De Beauvoir erg intelligent was. Haar vader stimuleerde haar intellectuele capaciteiten en ze ging na de middelbare school wiskunde, literatuurwetenschap en filosofie studeren aan de prestigieuze Sorbonne universiteit in Parijs.

Dit was ook een noodzaak, omdat het gezin De Beauvoir inmiddels nog sterker verarmd was. De Beauvoir moest dus doorleren, om later in haar eigen onderhoud te kunnen voorzien.  Ze studeerde af in 1928 en begon aan een lerarenopleiding. Hier ontmoette ze de man die haar levensgezel zou worden, Jean-Paul Sartre.

Sartre vroeg De Beauvoir in 1929 ten huwelijk. Ze had echter geen bruidsschat en het stel besloot een andere verbintenis te sluiten, een pact, waarbij ze allebei hun zelfstandigheid zouden bewaren en ook seksuele relaties zouden mogen aangaan met anderen.

 

 

Jean Paul Sartre

 

 

 

Marseille, WO II en eerste publicatie

 

In 1929, op 21-jarige leeftijd, rondde De Beauvoir de lerarenopleiding af, waarna ze een aanstelling als docent op een school in Marseille aannam. Hier ontwikkelde ze haar schrijfkunst, mede omdat ze zo ver verwijderd was van haar grote liefde Sartre. Volgens De Beauvoir ontstond literatuur namelijk uit een staat van ongelukkig zijn. In 1938 rondde ze haar eerste boek, L’Invitée af. Het werd echter pas in 1943 uitgegeven.

De Beauvoir, inmiddels diep ongelukkig omdat Sartre naar het front was gestuurd, werd in dat jaar ontslagen omdat ze een 17-jarige leerling verleid zou hebben. De oorlog, haar ontslag en de vermeende affaires van Sartre leidden ertoe dat De Beauvoir in de oorlogsjaren meerdere boeken schreef. Haar bekendste werk kwam echter pas uit in 1949.

 

 

 

De Tweede Sekse

 

Le deuxième sexe uit 1949 was het eerste echt feministische boek van De Beauvoir. Hierin legde ze uit dat in haar ogen de wereld gedomineerd wordt door mannen, die vrouwen domineren wanneer ze hun mannelijkheid bedreigd zien. Vrouwen zouden passieve objecten zijn terwijl mannen handelende subjecten zijn. De belangrijkste uitspraak uit het boek was dat iemand volgens De Beauvoir niet als vrouw geboren wordt, maar er één wordt.

Dit maakte haar een existentialistisch schrijfster, want de existentialistische stroming stelt de individuele vrijheid en verantwoordelijkheid voorop. Zoals Sartre het verwoorde, ‘bestaan gaat vooraf aan zijn’. Hij behoorde dan ook tot de existentialisten.

Le deuxième sexe sloeg in als een bom en werd door voorvechters van vrouwenrechten van de tweede feministische golf bijna als Bijbel vereerd. In de jaren ’70 werd de Beauvoir zelf ook actief in deze beweging in Frankrijk omdat het volgens haar een schande was dat sinds de invoering van het kiesrecht er niets wezenlijks meer was verbeterd in de positie van vrouwen.

 

 

 

Latere leven

 

Simone de Beauvoir schreef behalve De Tweede Sekse nog vele andere boeken, zoals Les Belles images (1966), La Femme rompue (1967), Quand prime le spirituel (1979) en een vierdelige biografie waarin ze zich afzette tegen het middenstandsleven van haar ouders. Na de dood van Sartre in 1980 ging het, ondanks de problemen die hun relatie had gekend, echter bergafwaarts met De Beauvoir. Haar reputatie werd echter steeds beter en groter en ze werd als dé feministe van de 20e eeuw gezien. Simone de Beauvoir stierf op 14 april 1986 in Parijs.

 

 

 

 

pijl-omlaag-illustraties_430109

 

 

 

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

 

 

JOHN ASTRIA

JOHN ASTRIA

mei14

Jacques-Yves Cousteau

Geplaatst op door
Standaard

categorie : beroemde mensen

 

 

Jacques-Yves Cousteau werd geboren op 11 juni 1910 in Saint André de Cubzac en overleed in Parijs op 25 juni 1997. Cousteau was een Frans marine officier, ontdekkingsreiziger en onderzoeker, die de zee bestudeerde en alle daarin voorkomende levensvormen.

 

.

.

Hij werd toegelaten op de École Navale (maritieme academie) in Brest en werd officier van de Franse marine, die hem de mogelijkheid gaf met onderwater-experimenten bezig te zijn. In 1936 testte hij een onderwaterbril, mogelijk de voorouder van de moderne duikmaskers.

Cousteau trouwde in 1937 met Simone Melchior. In de Tweede Wereldoorlog was hij spion en ontwikkelde tijdens de oorlog samen met Emile Gagnan de “Aqua-lung” (gereed in 1943), de basis van de huidige duikapparatuur. Na de oorlog ontwikkelde hij technieken voor het opruimen van zeemijnen in Franse havens en verkende hij scheepswrakken.

In 1950 kocht hij zijn beroemde schip, de Calypso, waarmee hij menig film en boek over de onderwaterwereld maakte. Eén van zijn films won de belangrijkste prijs op het filmfestival van Cannes in 1956. Deze werken droegen veel bij aan de populariteit van de onderwaterbiologie.

 

.

de Calypso

 

 

Cousteau ontwikkelde in 1963 samen met Jean de Wouters een onderwatercamera genaamd “Calypso-Phot”, later gelicentieerd aan Nikon en werd zo de “Nikonos”. Samen met Jean Mollard ontwikkelde hij de “SP-350”, een tweepersoons duikboot die een diepte van 350 meter onder het wateroppervlak bereikte. In 1965 werd het experiment herhaald en bereikten twee voertuigen een diepte van 500 meter.

 

.

de SP-350

 

Cousteau werd benoemd tot directeur van het oceanografisch museum van Monaco, vormde een onderzoeksgroep (the Underseas Research Group) in Toulon, was de leider van de werkgroep voor saturatieduiken (langdurig verblijf op de zeebodem, de eerste bemande onderwaterkolonies) en is één van de weinige buitenlanders die toegelaten werd tot de Amerikaanse Academy of Sciences.

Cousteau ontwikkelde zich in deze tijd tot milieuactivist. Bekend is o.a. zijn steun aan een massaal protest in 1960 in Frankrijk tegen storting van radioactief afval in zee. Een grote groep volwassenen en kinderen wisten toen de trein met afval tegen te houden, en terug te laten keren.

 

 

Jacques Yves Cousteau COLLECTION CHRISTOPHEL

Jacques Yves Cousteau

 

 

 

3d-gouden-pijl-5271528

 

.

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

 

.

JOHN ASTRIA

JOHN ASTRIA

 

 

 

 

 

apr14

Napoleon Bonaparte, de kleine korporaal

Geplaatst op door
Standaard

categorie : beroemde mensen

 

 

 

Napoleon Bonaparte

 

Afkomst van Napoleon Bonaparte

 

Napoleon Bonaparte, misschien wel een van de belangrijkste politieke leiders uit de moderne tijd, werd geboren op 15 augustus 1769 in Ajaccio, de hoofdstad van het Franse eiland Corsica. Zijn ouders waren afkomstig uit de lagere adel en dus relatief welvarend. Hij genoot een strenge opvoeding.

 

 

 

 

 

Jeugd van Napoleon Bonaparte

 

In zijn jeugd werd al snel duidelijk dat Napoleon een grote toekomst had. Zijn vader, die advocaat was, zorgde ervoor dat de jonge Napoleon op 9-jarige leeftijd een studiebeurs kon krijgen. Hij vertrok naar Autun, op het Franse vasteland, om daar Frans te leren en later zijn opleiding op een militaire academie te vervolgen.

 

 

 

 

 

Napoleons carrière en het begin van de Franse Revolutie

 

Napoleon doorliep de militaire opleidingen die hij volgde glansrijk en werd al op 16-jarige leeftijd benoemd tot tweede luitenant in het Franse leger. Dit was in 1785, vier jaar voordat de Franse Revolutie losbarstte. Toen deze in 1789 uitbrak, sloot de jonge Napoleon zich aan bij de revolutionaire Jacobijnen, een belangrijke fractie van voorstanders van de omverwerping van het oude Franse regime. Hij leidde op Corsica een regiment van vrijwillige Revolutionaire troepen en werd in 1792 benoemd tot officier in het reguliere Franse leger.

 

 

 

Napoleon en zijn eerste succes in de Franse Revolutie

 

Tijdens de Franse Revolutie begon de grote zegereeks van Napoleon. Om te beginnen baarde hij in 1795 veel opzien door een opstand in Parijs neer te slaan. Op dat moment waren de Jacobijnen overigens al afgezet en was de chaos in Frankrijk groot. Napoleon liet het leger dat hij leidde schieten op een groep koningsgezinde demonstranten en toonde hiermee zijn grote betrouwbaarheid. Dit was zijn eerste belangrijke overwinning. Er zouden er nog vele volgen.

 

 

Franse Revolutie

 

 

De Italiaanse veldtocht

.

Door de overwinning in Parijs werd Napoleon aangesteld als opperbevelhebber van het Franse leger dat Italië moest veroveren. De Fransen waren inmiddels overal in Europa oorlog aan het voeren en wilden vanuit Italië het laatste grote rijk, dat van Oostenrijk, aan kunnen vallen. Deze Italiaanse veldtocht begon in 1796 en Napoleon behaalde in de Italiaanse gebieden het ene succes na het andere. In 1797 was het leger van Napoleon al zover dat het Oostenrijk dwong om grondgebied af te staan. Verschillende Italiaanse gebieden waren veroverd en de populariteit van Napoleon in Frankrijk nam enorme vormen aan, hij werd inmiddels ‘de redder van Frankrijk’ genoemd.

 

 

 

Napoleons zegetocht gaat verder: de veldtocht in Egypte

 

Na de succesvolle Italiaanse veldtocht laat Napoleon zich met geroofde Italiaanse kunst bejubelen in Parijs. De regering in Parijs, het Directoire, begon zich zorgen te maken om de macht die Napoleon als gevolg van zijn populariteit naar zich toe trok. Napoleon begon echter aan de volgende opdracht: de Britten op zee bestrijden, zodat Frankrijk een groter koloniaal rijk kon worden dan het Britse Rijk was. Hij trok met een vloot naar de Middellandse Zee om voor de kust van Egypte tegen de Britten te vechten. Ook dit werd een groot succes. Napoleon slaagde er in 1799 in om via Alexandrië Caïro te veroveren. Hij had in deze strijd zeggenschap over een leger van 32.300 soldaten.

 

 

Veldtocht naar Egypte

 

 

 

Napoleon grijpt de macht

 

Ondertussen werd Frankrijk steeds meer geteisterd door interne problemen. Er was enorme inflatie, er werden op militair gebied verliezen geleden en het werd steeds duidelijker dat de macht van het Directoire tanende was. Een van de drie leiders van het Directoire, Emmanuel Joseph Sieyes (1748-1836), plande een staatsgreep en vroeg Napoleon hierbij om hulp. De staatsgreep van 18 Brumaire vond op 9 november plaats. Hoewel Sieyes zichzelf als nieuwe leider van de Franse Republiek in gedachten had, zorgde Napoleon er tijdens deze staatsgreep voor dat hij zelf de machtigste man in Frankrijk werd. Het Napoleontische tijdperk begon.

 

 

 

Napoleon consolideert zijn macht

 

Aanvankelijk was Napoleon één van de drie consuls die de Franse Republiek moest leiden, maar doordat hij de militaire macht in handen had kon hij de andere machthebbers gemakkelijk aan de kant schuiven, waardoor hijzelf oppermachtig werd. Op papier was er echter nog een aantal jaren sprake van een verdeling van de macht, maar daar maakte Napoleon stapsgewijs een einde aan. Hij veranderde de schijndemocratie die Frankrijk op dat moment was langzaam maar zeker in een dictatoriale staat waarvan hij zelf de leiding had.

 

 

 

Napoleon wordt keizer

 

Napoleon slaagde er in de jaren daarna in om al zijn politieke tegenstanders te verslaan. Dit deed hij onder meer door vrede te sluiten met Groot-Britannië en de Paus, hierdoor werden de interne problemen in Frankrijk kleiner, waardoor Napoleons macht juist groter werd. In 1802 liet hij zich tot consul voor het leven benoemen. Twee jaar later, in 1804, laat hij zichzelf tot keizer kronen. Vanaf dat moment heeft Napoleon dus echt alle macht in Frankrijk in handen. Dit zal uiteindelijk zorgen voor enorme veranderingen, niet alleen in Frankrijk, maar ook in de rest van Europa.

 

 

Keizer Napoleon

 

 

 

Napoleons hervormingen

 

Napoleon voert een groot aantal hervormingen door in Frankrijk, waarvan vele tot op de dag van vandaag bestaan. Hij zet een efficiënt bureaucratisch systeem op, waardoor steeds meer centraal kan worden gereguleerd. Zo voert hij overal dezelfde lengtematen en gewichten in en zorgt hij ervoor dat het onderwijs door de staat wordt gereguleerd. Ook zorgt Napoleon voor een einde aan de enorme inflatie in Frankrijk door in 1800 de Bank van Frankrijk in het leven te roepen. Verder weet hij de macht van de katholieke kerk in te perken door deze aan de staat te binden.

 

 

Code Civil

 

In 1804 komt er onder leiding van Napoleon een geheel nieuw wetboek tot stand. Hierin worden verschillende idealen uit de Franse Revolutie vastgelegd. In dit wetboek, dat Code Civil heet maar ook wel Code Napoleon wordt genoemd, wordt onder andere de persoonlijke vrijheid van iedere burger vastgelegd. Ook wordt in de Code Civil gewaarborgd dat iedereen gelijk is voor de wet en wordt de macht van de kerk nog verder ingeperkt. Bij deze zogenaamde gelijkheid voor de wet kan overigens wel worden opgemerkt dat mannen aanzienlijk meer rechten kregen dan vrouwen. Ook werd in de Code Civil eens te meer vastgelegd dat de burgerij in Frankrijk leidinggevend was.

 

 

Code Civil

 

 

 

Napoleontische oorlogen

 

Op militair gebied ging het Frankrijk intussen voor de wind. Waar de Fransen voor Napoleons alleenheerschappij met wisselend succes al in oorlog waren met vrijwel elk ander land in Europa, kreeg Frankrijk onder zijn militaire bewind een groot deel van Europa onder haar macht. Sommige landen, zoals België en Nederland, werden direct ingelijfd bij het Franse Keizerrijk. Andere Europese landen werden bondgenoten van Napoleons Frankrijk of stonden onder indirecte controle. Napoleon behaalde het ene militaire succes na het andere. De oorlogen die hij voerde in de tijd dat hij keizer was, worden ook wel de Napoleontische oorlogen genoemd.

 

 

 

Napoleons invloed in Europa

 

De invloed die Napoleons Frankrijk op de bestuurlijke indeling van de landen die onder zijn heerschappij vielen had, was groot. Zo werd de Code Civil niet alleen in Frankrijk ingevoerd. Napoleon gebruikte het als exportproduct, waardoor het wetboek onder andere in België en Nederland werd ingevoerd. Maar dit was niet de enige verandering in Europa die direct of indirect door de heerschappij van Napoleon veroorzaakt werd. Zo verspreidden liberale ideeën zich over heel Europa, werden staten veel centralistischer en sterker en werd het nationalisme een populaire ideologie.

 

 

 

Napoleon en het bondgenootschap met Rusland

 

Een ander gevolg van Napoleons heerschappij in grote delen van Europa, is dat er onvrede was over zijn macht. In grote delen van zijn Rijk was veel  armoede en heerste hongersnood. Zo leidde Napoleons bondgenootschap met Rusland tot onvrede onder de Russische bevolking, onder andere onder handelaren, omdat de Russische economie leed onder het bondgenootschap. De Russische tsaar, Alexander I (1777-1825), zegde daarom in 1810 het bondgenootschap met Frankrijk op en herstelde de banden met Groot-Brittannië, van oudsher een vijand van Frankrijk.

 

 

Oorlog met Rusland in 1812

 

Hier was Napoleon niet van gediend en twee jaar later, in 1812, trok hij met een leger van liefst 600.000 man richting Rusland. Dit was op het moment het grootste leger dat ooit op de been was geweest. Het werd dan ook de Grande Armée (het grote leger) genoemd.  Napoleon verklaarde Rusland de oorlog en trok met zijn leger via Polen het land binnen. Aanvankelijk met enig succes, in september 1812 bereikte Napoleon met zijn leger Moskou. Maar de verliezen onder de Grande Armeé waren enorm en Moskou was geëvacueerd, waardoor de Russen de stad niet verdedigden en de tsaar nog steeds aan de macht was. Napoleon stelde vrede voor, maar dit werd door de Russen geweigerd.

 

 

veldtocht Rusland

 

 

 

De terugtocht uit Rusland

 

Napoleons troepen waren uitgeput en flink in aantal afgenomen. Ondertussen hadden de Russen nog een andere tactiek. Ze staken Moskou in brand, waardoor Napoleon zich in oktober 1812 gedwongen zag om zich met zijn leger, of wat er nog van over was, terug te trekken. De voorraden van de Grand Armeé waren uitgeput en de gevolgen voor het leger, dat uit soldaten van verschillende nationaliteiten bestond, waren enorm.

Er was tijdens de terugtocht vanuit Rusland nog maar 30.000 man over en het leger zou nog verder slinken, niet in de laatste plaats door de strenge winter. Volgens de overlevering bleef er van de Grand Armeé uiteindelijk nog maar 1000 man over. Hierdoor groeide het verzet tegen Napoleon, verschillende andere Europese landen verklaarden hem de oorlog. Ondertussen was Napoleon zelf al terug naar Parijs gevlucht, in een poging te redden wat er te redden viel. Maar het bleek te laat.

 

 

 

Napoleons verbanning naar Elba

 

Verschillende legers waren inmiddels opgerukt naar Parijs om een einde te maken aan de heerschappij van Napoleon. Napoleon wordt op 6 april 1814 gedwongen om af te treden. Hij werd naar het Italiaanse eiland Elba gestuurd, waar hij de heerschappij over kreeg. In Frankrijk werd de oude monarchie in ere hersteld. Toch was dit niet het einde van de politieke carrière van Napoleon.

 

 

Verbanning naar Elba

 

 

 

De heerschappij der honderd dagen

 

Na de val van Napoleon ontstond in Europa chaos en ook in Frankrijk was lang niet iedereen tevreden over de herstelde koninklijke macht. Koning Lodewijk XVIII (1755-1824) regeerde namelijk met harde hand. Napoleon ontsnapte vervolgens van Elba en keerde terug naar Frankrijk. Een groot deel van het leger had genoeg van koning Lodewijk XVIII en liep over naar Napoleon, die opnieuw de macht greep, tot grote schrik van andere Europese landen. Hij stelde dat hij Frankrijk op vreedzame wijze wilde gaan regeren, maar daar had de rest van Europa weinig vertrouwen in. En terecht, want al snel bleek dat Napoleon van plan was zijn grote macht te herstellen. Hij stelde een leger samen en trok richting het huidige België.

 

 

 

De Slag bij Waterloo

 

Napoleons bedoeling was om in België de Engelsen en de Pruisen te verslaan. Aanvankelijk boekten hij en zijn leger enig succes, maar op 18 juni 1815 komt het laatste leger van Napoleon toch echt ten val. Bij Waterloo wordt het verslagen door een vijandig Frans leger, het Engelse leger en een aantal Nederlandse troepen. Napoleon probeerde te vluchten, maar was uiteindelijk genoodzaakt zich over te geven aan de Engelsen. Na honderd dagen kwam er voor de tweede en laatste keer een einde aan de heerschappij van Napoleon.

 

 

Slag bij Waterloo

 

 

 

Verbanning naar Sint-Helena en overlijden

 

Napoleon vroeg asiel aan in Engeland en de Engelsen stemden hier mee in. Ze waren echter vastbesloten om hem niet in Europa te laten blijven en kozen ervoor om hem naar het eiland Sint-Helena te verbannen. Dit eiland ligt in de Atlantische Oceaan in de buurt van Zuid-Afrika. Omdat Napoleon na zijn eerste verbanning wist te ontsnappen, werd het eiland de rest van Napoleons leven streng bewaakt.

Hij schreef er zijn memoires en genoot wel enige vrijheid op het eiland, maar zijn gezondheid ging snel achteruit. Op 5 mei 1821 sterft Napoleon op Sint-Helena. Hij is op dat moment 51 jaar oud. Over de doodsoorzaak bestaan verschillende theorieën, maar het meest waarschijnlijk is dat hij stierf aan een vorm van maagkanker, hoewel er ook historici zijn die beweren dat hij is vermoord.

 

 

Verbanning naar St Helena

 

 

 

Waar of niet waar?

 

Er zijn een paar feiten over Napoleon die iedereen weet: hij was keizer van Frankrijk, hij veroverde half Europa, hij vond zijn Waterloo in Waterloo en hij was klein. Dat laatste lijkt nu niet te kloppen. Jarenlang is gedacht dat Napoleon 1 meter 57 was. Maar er zijn sterke aanwijzingen dat die lengte gebaseerd is op verkeerde meetgegevens.

Napoleon was degene die het metriek stelsel in Europa invoerde. Maar overal werd nog jarenlang het oude meetstelsel gehanteerd. En dus noteerde de Franse dokter Francesco Antommarchi na de dood van Napoleon op Sint Helena in het autopsierapport de lengte van Napoleon volgens het oude Franse stelsel: 5 voet, 2 inches.

De Engelsen namen dat klakkeloos over, zonder zich te realiseren dat de Franse inch iets langer is dan de Engelse inch. In werkelijkheid was Napoleon dus ongeveer 1 meter 70: de gemiddelde lengte van Fransen in die tijd. In zijn tijd stond Napoleon bekend als ‘de kleine korporaal’, maar dat kwam waarschijnlijk omdat de keizer zich omringde door lange lijfwachten. Leden van de Keizerlijke Garde moesten minimaal 1 meter 80 zijn.

 

 

Dodenmasker van Napoleon I Bonaparte, Luigi Calamatta, 1834

 

 

 

 

3d-gouden-pijl-5271528

 

 

 

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

 

 

 

JOHN ASTRIA

JOHN ASTRIA

 

 

Quality Film Collection Speciale Actie bij Proxis.com: 2+1 Gratis

 

 

music.proxis.com

mrt25

Jeanne d’Arc en de 100 jarige oorlog

Geplaatst op door
Standaard

categorie : beroemde mensen

.

.

d’Arc Jeanne

.

Jeanne d’Arc (1412-1431) speelt een doorslaggevende rol in de Honderdjarige Oorlog (1337-1453) maar wordt door de Bourgondiërs uitgeleverd aan de Engelsen, waarna ze op de brandstapel belandt. De in 1920 heilig verklaarde Jeanne d’Arc wordt vermoedelijk geboren in 1412 in de Franse plaats Domrémy.

.

.

art_04_xl

.

.

In de tijd dat ze leefde woedde de Honderdjarige Oorlog al jaren. Dit  conflict tussen de Fransen en de Engelsen had vooral de heerschappij over Frankrijk als inzet. Toen Jeanne een jaar of 13 was, hoorde ze stemmen van onder andere de aartsengel Michaël. De stemmen vertelden haar dat ze de Franse kroonprins Karel VII (1403-1461), die in die tijd slechts controle had over een stuk ten zuiden van de rivier de Loire, te hulp moest schieten in zijn strijd tegen de Engelsen.

.

Jeanne d’Arc in mannenkleding

.

Nadat Jeanne de stemmen in haar hoofd hoorde, besloot ze naar Karel VII toe te gaan. Om met de koning naar Reims te gaan, moest ze eerst helpen de stad Orléans te bevrijden van de Engelse overheersing. Jeanne d’Arc vertrok eerst naar Vaucolais waar een graaf woonde. Aan deze graaf vroeg ze hulp. Van hem kreeg Jeanne d’Arc een paard, een zwaard en een aantal man tot haar beschikking. Ook kreeg ze mannelijke kleding, zodat ze niet te veel op zou vallen.

.

Beleg van Orléans

.

Karel stond aarzelend tegenover de bedoelingen van Jeanne. Hij liet Jeanne d’Arc bij zich komen terwijl hij zelf in het gezelschap van andere hooggeplaatste edelen was. Karel VII zat niet op zijn troon, zodat het voor Jeanne d’Arc moeilijk was om hem te herkennen. Ze herkende de kroonprins echter meteen en knielde voor hem neer.  Op 6 mei 1429 begon het beleg van Orléans. Onder leiding van Jeanne d’Arc waren de Fransen aan de winnende hand. Op 8 mei 1429 verloren de Engelsen de controle over de stad Orléans.

.

Militaire confrontaties

.

Onder leiding van Jeanne d’Arc volgden nog meer overwinningen, waardoor de weg naar Reims bijna geheel in Franse handen kwam. Daarop vertrok kroonprins Karel VII richting Reims om zich tot koning van Frankrijk te laten kronen. De strijd was echt nog niet gestreden en Jeanne d’Arc trok vervolgens met een leger op naar Parijs om deze stad te veroveren. Hier was het gedaan met haar successen. Het leger van Jeanne d’Arc bleek minder sterk dan ze dacht en in Parijs werd ze opgepakt door Bourgondiërs, een zelfstandig volk dat zich verzette tegen de Fransen. Zij waren de Engelsen goed gezind en leverden Jeanne d’Arc uit aan hen.

.

Proces tegen Jeanne d’Arc

.

Uiteindelijk werd ze op 30 mei 1431 op de brandstapel ter dood gebracht. Toch zou haar inbreng in de Honderdjarige Oorlog van doorslaggevend belang zijn. Door de inzet van Jeanne d’Arc was het moreel van de troepen een stuk hoger en de troepen van Karel VII behaalden ook na Jeanne d’Arc’s dood de ene overwinning na de andere. In 1453 kwam er zo definitief een einde aan de Honderdjarige Oorlog in het voordeel van de Fransen. Jeanne d’Arc is altijd een heldin voor de Fransen gebleven.

.

François_Chifflart_Jeanne_d'Arc

.

.

Rouen 1431 – De Engelsen binden haar ruw op de brandstapel.Jeanne d’Arc bidt ondertussen samen met een priester. Ze vraagt hem of hij een kruis omhoog wil houden boven het vuur. Als de vlammen omhoog slaan op het marktplein van de Franse stad schreeuwt Jeanne drie keer ‘Jezus’. De sfeer op het plein is gedempt. Mensen huilen om het droevige lot van Frankrijks grootste heldin.

Het lijden van Jeanne d’Arc heeft in de eeuwen na haar dood mytische proporties aangenomen. Met als hoogtepunt haar heiligverklaring door de Paus in 1920. De reden waarom Jeanne zo tot de verbeelding spreekt is haar ongekende moed in combinatie met haar leeftijd: Jeanne was 16 toen ze ten strijde trok tegen de Engelse bezetter. Drie jaar later eindigde haar bevlogen leven als ‘ketter’ op de brandstapel.

Jeanne begon haar strijd na het horen van stemmen die haar ingaven het op te nemen tegen de Engelsen. Frankrijk was in een honderjarige oorlog met Engeland verwikkeld, die het noorden van Frankrijk bezet hield. Ze overtuigde de troonopvolger van Karel de VI om haar de leiding over het leger te geven. Gekleed als man in een harnas nam ze Orleans en later Reims in. In die laatste stad  zorgde ze er persoonlijk voor dat de troonopvolger tot koning Karel VII werd gekroond.

Jeanne en haar leger rukten op naar Parijs. Een aanval op die stad in1430 mislukte. Ze werd gevangengenomen door de Engelsen. Die wilde haar als ketter laten veroordelen om zo de legitimiteit van het koningschap van Karel VII te ontkrachten. Maar de Inquisitie sprak haar door een gebrek aan bewijs vrij. De Engelsen namen daar geen genoegen mee. Nadat ze haar hadden ‘betrapt’ op het dragen van mannenkleding, werd ze alsnog veroordeeld en nog dezelfde dag op de brandstapel gebonden. Haar veroordeling tot ‘ketter’ is in 1456 nietig verklaard.

.

.

3d-gouden-pijl-5271528

.

.

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

.

.

JOHN ASTRIA

JOHN ASTRIA

feb22

Honoré de Balzac

Geplaatst op door
Standaard

categorie : beroemde mensen

.

.

De Franse schrijver Honoré de Balzac werd geboren te Tours op 20 mei 1799 en overleed in Parijs op 18 augustus 1850. Balzac behoort tot de grootste romanciers uit de wereldliteratuur.

.

.

.

Door zijn vader werd hij tot de rechtenstudie gedwongen, maar hij weigerde de advocatuur. Om in zijn onderhoud te voorzien schreef hij, onder pseudoniem, een aantal melodramatische romans, die in geen enkel opzicht zijn latere genialiteit verraden. Een poging om fortuin te maken met een drukkerij (1825–1827) mislukte volkomen. Na de ondergang van zijn bedrijf had Balzac een grondige kennis gekregen van het zakenleven. Hij maakte echter zware schulden waarvan hij zich nooit heeft kunnen bevrijden, ondanks de geweldige productiviteit van zijn schrijverschap.

Hij wendde zich weer tot de literatuur. Met de historische roman Le dernier chouan (1829, later Les chouans getiteld), en het opzien verwekkende Physiologie du mariage (1829) verkreeg hij bekendheid. Honoré had een koortsachtige wijze van werken wat men kon afleiden uit zijn manuscripten, die soms onontwarbaar zijn veranderd en aangevuld.

Een enorm aantal romans, novellen en verhalen bracht hij bijeen onder de titel Comédie humaiine die verdeeld was in Etudes de mœurs, Etudes philosophiques en Etudes analytiques. In deze cyclus van geschreven romans en novellen, waarin dezelfde personen optreden in verschillende levensfasen en maatschappelijke situaties, wilde Balzac een zo volledig mogelijk beeld geven van zijn tijdgenoten na de val van Napoleon. Hij kondigde zelf zijn opus magnum aan als  ‘un drame à cent actes avec 400 ou 500 personnages’.

.

.

.

Als mens was Balzac niet vrij van snobisme en als stilist toont hij vaak gebrek aan goede smaak. Als psycholoog schiet hij te kort in de analyse van sympathieke vrouwenfiguren. Maar hij is groot als scheppend kunstenaar in de realistische uitbeelding van de milieus waarin zijn hoofdpersonen optreden, bij voorkeur ambitieuze ‘strebers’ of vertegenwoordigers van de zakenwereld of de geldhandel.

Ongeëvenaard is hij als schepper van figuren die ondanks de overdreven dimensies van hun hartstochten levende gestalten blijven, zoals de vrekken Gobseck (Gobseck, 1830) en Grandet (Eugénie Grandet, 1833), de moderne misdadiger Vautrin (Le père Goriot, 1835), de afgedankte soldaat van Napoleon, Bridault (La rabouilleuse, 1842), Goriot, slachtoffer van zijn ziekelijke vaderliefde (Le père Goriot, 1835) en baron Hulot, meegesleept door zijn erotische hartstocht (La cousine Bette, 1846).

.

.

.

.

.

Vrouwen hebben een grote rol gespeeld in Balzacs kunstenaarsbestaan. Zijn zuster Laure Surville was de morele steun in de eerste moeilijke jaren van zijn schrijverschap. Mme de Berny was zijn opofferende minnares, Mme Carraud zijn trouwe vriendin en raadgeefster en de markiezin de Castries was degene die hem toegang verschafte tot de aristocratische kring van de legitimisten. Ten slotte was er nog de Poolse gravin Mme Hanska, aan wie hij jarenlang bijna dagelijks schreef (Lettres à l’Etrangère). Een paar maanden voor zijn dood, huwde hij met haar.

.

Eveline Hanska

.

Sommige boeken van Balzac, die sterk de invloed had ondergaan van Swedenborg, hebben een mystieke inslag, zoals Louis Lambert (1832) en Séraphita (1834–1835). Aparte vermelding verdienen de virtuoze imitaties van Rabelais in Les contes drolatiques  (1832–1837). Van al zijn dramatische producten heeft alleen het toneelstuk Mercadet (1838, pas na zijn dood opgevoerd) artistieke waarde.

.

Honoré de Balzac
Honoré de Balzac (1842) Detail.jpg
Algemene informatie
Geboren Tours, 20 mei 1799
Overleden Parijs, 18 augustus 1850
Werk
Periode 19e eeuw
Genre Roman, Essay
Stroming Romantiek
Bekende werken La Comédie humaine: onder andere Les Chouans, 1829; Eugénie Grandet, 1833; Le Père Goriot, 1835; Le Lys dans la vallée, 1835; Illusions perdues, 1843

 

.

.

.

.

feb12

Louis Braille, de bedenker van het brailleschrift

Geplaatst op door
Standaard

categorie: beroemde mensen

.

.

Op vijfjarige leeftijd raakt Louis Braille als gevolg van een ongeluk met een priem blind aan beide ogen. Vervolgens besluit hij de rest van zijn leven te wijden aan het ontwikkelen van een aparte schrijfmethode voor blinden. Opmerkelijk genoeg creëert hij het uiteindelijke resultaat, het brailleschrift, met behulp van het werktuig dat hem oorspronkelijk verblindde: een priem. Louis Braille werd geboren op 4 januari 1809.

.

.

160

.

.

Louis Braille (1809-1852)

.

Hij was de Franse bedenker van het brailleschrift. Hij werd geboren op 4 januari 1809 in een dorpje vlakbij Parijs. Op driejarige leeftijd kreeg Louis bij een ongeluk in de werkplaats een kleine priem in zijn rechteroog, waardoor het geïnfecteerd raakte. Niet veel later sloeg de infectie over op zijn andere oog en rond zijn vijfde levensjaar was hij volledig blind.

Ondanks het ongeluk leerde Louis al snel omgaan met zijn beperkingen en maakte hij indruk op de lokale priester als een intelligente leerling. Op tienjarige leeftijd werd hij toegelaten tot het ‘Nationale Instituut voor Blinde Jongeren’ te Parijs. Daar kwam hij in aanraking met het ‘nachtschrift’, een systeem van reliëfcodes dat was bedacht door de Franse officier Charles Barbier om aan het front ’s nachts boodschappen door te kunnen geven.

Braille besloot het schrift aan te passen om het geschikt te maken voor blinden en presenteerde in 1829 de eerste versie van het brailleschrift. De rest van zijn leven wijdde hij aan het perfectioneren van het systeem. Louis Braille overleed 6 januari 1852, twee dagen na zijn 43ste verjaardag. Pas twee jaar na zijn dood werd het brailleschrift officieel ingevoerd als lesmethode op het Nationale Instituut voor Blinde Jongeren.

.

.

3d-gouden-pijl-5271528

.

.

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

.

.

JOHN ASTRIA

JOHN ASTRIA

dec25

Paul Cézanne

Geplaatst op door
Standaard

Categorie : Beroemde mensen 

 

 

 

De Franse kunstenaar Paul Cézanne werd op 19 januari 1839 geboren in Aix-en-Provence (Frankrijk).
Hij ging naar school in Aix, en sloot een hechte vriendschap met de beroemde romanschrijver Emile Zola.
Tussen 1859 en 1861 studeerde hij rechten, maar volgde in diezelfde tijd teken- en schilderlessen.
Tegen de wil van zijn onverzettelijke vader in koos Cézanne toch voor het kunstenaarschap en volgde in 1861 Zola naar Parijs. Zijn vader legde zich er toen maar bij neer en ondersteunde zijn zoon zodanig, dat deze financieel onafhankelijk was en zich geheel op de schilderkunst kon toeleggen, ook dankzij een enorme erfenis die hem later toeviel.

 

 

 

 

In Parijs studeerde hij korte tijd aan de Académie Suisse. In 1863 werd Paul Cézanne niet toegelaten tot de kunst-academie in Parijs en besloot zijn kunstopleiding te vervolgen bij de Académie Suisse. Tussen 1864 en 1869 zond hij werk in naar de officiële salon, maar zag zijn werk keer op keer geweigerd. Hij kopieerde werken van Eugène Delacroix en Nicolas Poussin in het Louvre, maar zijn werk werd te onbekwaam bevonden. Zijn schilderijen uit de jaren 1865-1870 vormen zijn vroege `romantische` periode: extreem persoonlijk, individualistisch werk, geweld-dadige onderwerpen en bizarre fantasieën in harde, sombere kleuren. Zwaar aangezet werk.

 

 

zelfportret

 

 

In Parijs ontmoette hij Camille Pissarri en anderen van de groep impressionisten aldaar. Cezanne bleef echter enigszins een outsider binnen die kringen. In 1874 deed Cézanne mee aan de eerste tentoonstelling van de im-pressionisten. Hoewel Cézanne ook deelnam aan de tweede tentoonstelling van de impressionisten, werd er weinig van hem verkocht. In 1882 werd voor het eerst werk van Cézanne toegelaten in `de Salon`.

Hij trouwde met Hortense Fiqet in 1886. Na de dood van zijn vader erfde hij een grote som geld, waardoor hij financieel onafhankelijk werd van zijn vrouw. Hij schilderde samen met Renoir in 1888. In 1894 bezocht hij Monet in Giverny en ontmoette hij de beeldhouwer Auguste Rodin. Een jaar later exposeerde Ambroise Vollard voor het eerst Cézanne`s werk in zijn beroemde galerie. In 1897 vestigde Paul Cézanne zich permanent in Aux-en-Provence. In de volgende jaren werkte hij aan zijn grote schilderij met de baders. Veelvuldig schilderde hij ook de Mont Sainte-Victoire vlak bij zijn huis, geschilderd vanuit zijn studio die uitkeek over het tussenliggende dal.

 

 

Hotense Fiquet

 

 

 

Monst Sainte Victoire vanaf de Bibemus

 

 

 

Mont Sainte Victoire

 

 

Tijdens de wereldtentoonstelling in Parijs in 1900 werden drie schilderijen van Cézanne tentoongesteld. Ook in het buitenland begon hij eindelijk door te breken. Tussen 1900 en 1905 schilderde hij zijn ´serie´ De baadsters (Les grandes baigneuses). Wanneer we ´De Baadsters´ van Cézanne aanschouwen, valt onmiddellijk de driehoeks-compositie op. De mystieke driehoek! Een dergelijk opbouwen in geometrische vorm is een oud beginsel dat tenslotte werd verlaten omdat het in academische formules stokvast raakte. Cézanne geeft dit principe een nieuwe zin, hier is de driehoek geen middel ter harmonisering van de groep, maar het duidelijk artistieke doel!

 

 

De baadsters

 

 

Het artistieke streven krijgt een sterk abstracte bijklank. Om deze reden verandert Cezanne ook de menselijke proporties, de afzonderlijke lichaamsdelen worden heftiger naar boven toe, ze worden steeds lichter en gerekter. Waarom legt Cezanne hier weerom de klemtoon op het abstracte? Net zoals Maeterlinck gaat zoeken naar de innerlijke, abstracte klank van het woord, gaat Cezanne zoeken naar de innerlijke klank van de geometrische vorm. Beiden denken met deze primitieve vormelementen tot een veel expressievere uitdrukking van het innerlijk te komen dan met een gesloten tekst of een naturalistisch tafereel.

In Duitsland organiseerde Bruno Cassirer in Berlijn een tentoonstelling met werk van hem en dertig schilderijen van hem maakten deel uit van de belangrijke tentoonstelling van de Onafhankelijken in 1904. Paul Cézanne overleed op 22 oktober 1906 in Aix-en-Provence. De Franse schilder Cézanne die gedurende zijn leven maar weinig exposeerde en zich in toenemende mate in isolement terugtrok, wordt tegenwoordig beschouwd als een van de grondleggers van het modernisme in de schilderkunst. Cézanne was tijdgenoot van de impressionisten, en zijn werk dat speelt met licht en kleur is door het impressionisme beïnvloed, maar zijn werk loopt al vooruit op het expressionisme en het kubisme.

 

 

 

Post – impressionistische werken van Cézanne

 

 

stilleven met gips -1895

 

 

 

draaiende weg bij Montgeroult – 1898

 

 

 

zwart kasteel – 1904

 

 

 

baai van Marseille vanuit Estaque 1885

 

 

 

madame Cézanne – 1892

 

 

 

jongen met rode vest -1890

 

 

 

mand met appelen – 1893

 

 

 

Pierrot en Harlequin

 

 

 

de kaartspelers

 

 

 

Huis van Cézanne

 

 

 

stilleven met fruitmand

 

 

 

madame Cézanne op stoel

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

dec11

Josephine Baker

Geplaatst op door
Standaard

categorie: beroemde mensen

 

 

 

Als danseres is Josephine Baker hét symbool voor de levendige cultuur van de Afro-Amerikanen. Als ze naar Parijs vertrekt raken de Fransen diep onder de indruk van haar bijzondere manier van dansen in bijvoorbeeld de ‘jungle bananendans’. Van vaudeville danseres groeit ze uiteindelijk uit tot een van de best betaalde beroemdheden in de wereld. Josephine Baker werd geboren op 3 juni 1906.

 

 

circa 1925: Portrait of American-born singer and dancer Josephine Baker (1906 - 1975) lying on a tiger rug in a silk evening gown and diamond earrings. (Photo by Hulton Archive/Getty Images)

circa 1925: Portrait of American-born singer and dancer Josephine Baker (1906 – 1975) liying on a tiger rug in a silk evening gown and diamond earrings. (Photo by Hulton Archive/Getty Images)

 

Baker werd geboren als Freda Josephine McDonald in Saint Louis, Missouri. Ze groeide op in een arm gezin zonder vader. Josephine werkte als kind al als babysitter en dienstmeid bij rijke, blanke families om thuis bij te dragen in de kosten. Toen ze dertien jaar oud was, was Josephine kort getrouwd met Willie WeIs, waar ze in 1919 van scheidde. Twee jaar later hertrouwde Josephine met Willie Baker, maar ook dit huwelijk duurde niet lang. Na de echtscheiding behield Josephine echter wel de naam ‘Baker’.

Als jong volwassene koos Baker ervoor danseres te worden. In 1922 mocht ze in de musical ‘Shuffle Along’ dansen en toerde ze met haar dansgroep door Philadelphia. Vlak daarna maakte Baker haar debuut op Broadway in New York, waar ze in de show ‘Chocolate Dandies’ optrad. Baker maakte op velen een grote indruk door haar uitdagende manier van dansen.

Baker vertrok in 1925 naar Parijs om daar op te treden in het Théatre des Champs Elysées. In de show ‘La Revue Negre’ danste ze met andere Afro-Amerikanen op Jazz muziek. Baker was vooral bij veel linkse artistiekelingen in trek. Picasso en Hemingway waren hier enkele voorbeelden van. In 1926 voerde ze haar bekende ‘jungle bananen dans’ uit, slechts gekleed in een rokje van rubberen bananen. Datzelfde jaar opende Josephine de nachtclub ‘Chez Josephine’.

In de jaren ’30 maakte Josephine haar debuut als zangeres en speelde ze in verschillende films. Ze verkreeg in 1937 de Franse nationaliteit door haar huwelijk met de Fransman Jean Lion. Met het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog sloot Baker zich aan bij het Franse verzet en trad ze op voor de troepen in Afrika en het Midden-Oosten. Na de oorlog reisde ze meerdere keren naar de VS om deel te nemen aan demonstraties van de civil rights movement. Josephine bleef tot haar dood optreden als danseres. Ze overleed uiteindelijk op 12 april 1975 in Parijs aan een hersenbloeding.

 

 

 

 

pijl-omlaag-illustraties_430109

 

 

 

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

 

John Astria

John Astria