Category, categorie: The Bible explained/De Bijbel uitgelegd: video
.
.
Psalm 123 • Our eyes look to the Lord
.
Psalmen 123 . Onze ogen kijken naar de Heer
.
Paul LeBoutillier
.




Het stollingsgesteente gabbro is een mafisch dieptegesteente met tussen de 48 en 52% silica. Gabbro is het mafische equivalent van graniet en het dieptegesteente-equivalent van het uitvloeiingsgesteente basalt. Door diepere en dus langzame afkoeling zijn relatief grotere kristallen ontstaan dan bij het gesteente doleriet. De mineralen die in gabbro voorkomen zijn onder andere olivijn, pyroxeen, amfibool, magnetiet en biotiet.
Ook veldspaat (lichtgekleurde plagioklaas) komt in de doorgaans donkere gabbrogesteenten voor. In gabbro zal men geen vrije kwarts aantreffen, dit in tegenstelling tot continentaal gesteente. Ontsloten gabbro zoals in de Zwitserse Alpen heeft een ruw, schuurpapierachtig, oppervlak. Een gabbro is een zeer donker, bijna zwart gesteente. Dioriet is een diepgesteente dat tussen graniet en gabbro in staat.
ruw
Gabbro is een dieptegesteente dat ontsloten raakt bij tektonische opheffing bij orogenese of obductie. Het wordt gevormd in de kern van mafische vulkanen en onder oceanische korstt. In bepaalde delen van de Zwitserse Alpen is gabbro duidelijk ontsloten.
Een vaak als natuursteen gebruikte gabbro komt uit het Zuid-Afrikaanse Bushveld complex. Dit gesteente werd al voor de Tweede Wereldoorlog naar Europa geëxporteerd, en wordt “Rustenburg” of “Bon Accord” genoemd naar de betreffende groeves. Deze natuursteen is beter bekend als Nero Impala.
| Indeling der stollingsgesteenten | ||||
|---|---|---|---|---|
| % SiO2 | uitvloeings- gesteente |
gang- gesteente |
diepte- gesteente |
|
| felsisch | >~70 | ryoliet | granofier | graniet |
| ~70-63 | daciet | granodioriet | ||
| intermediair | 63-52 | andesiet | dioriet | |
| mafisch | 52-45 | basalt | doleriet | gabbro |
| ultramafisch | <45 | komatiiet | peridotiet | |


















Voor degenen die soms overvallen worden door gedachten zoals jaloezie, afgunst, wraak, argwaan.
De uiteindelijke verovering van alles zal plaatshebben door liefde en zachtaardigheid. Wanneer we deze twee kwaliteiten voldoende ontwikkeld hebben zal niets ons nog van ons stuk kunnen brengen, omdat we dan altijd mededogen hebben en geen weerstand zullen bieden.
Hulst groeit in kreupelhout en bosland, het zaad wordt door vogels verspreid. Het wordt gevonden in bossen, struikgewas, heggen en rotsige ravijnen tot 550 m hoog in de bergen.
Voor alle sterk negatieve stemmingen: boosheid, jaloezie, verbittering, woede, afgunst, argwaan, wraak, haat, geweld, humeurigheid, minachting, pesterij, egoïsme, frustratie – iedere stemming die tegengesteld is aan liefde.
.
Beste lezer, God wil dat u weet hoe de zonden in de wereld kwamen en dat de gevolgen daarvan zijn het lijden en de dood. Lucifer, een zeer vooraanstaande engel, wilde niet buigen voor Gods kroon op de schepping, de mens. Hij misleidde de eerste bewoners op aarde door middel van de leugen en de zonde werd geboren. Daardoor zon-derde de mens zich af van God. De perfecte relatie tussen God en de mens was niet meer. De zonde is dus ont-staan door een geestelijk schepsel dat de het eerste mensenpaar Adam en Eva verleidde met een leugen.
Omdat uit een onvolkomen mens geen zondeloos iemand kan geboren worden, noemt men het de erfzonde. De mens stond op zijn eigen benen en Lucifer werd de duivel, ook Satan de tegenstrever genoemd. Hij kreeg vrij spel en door zijn steeds groeiende macht op de mens werd de aarde een plek geteisterd door oorlogen, ziektes, hongersnood, moord en andere ellende. Satan beweerde in de hemel, voor de troon van God, dat geen mens ooit zondeloos zou kunnen leven, wat een kapitale inschattingsfout bleek. God stuurde zijn eigen Zoon Christus naar de aarde om zoenoffer te worden als losprijs voor de zonden. Indien Christus zondeloos bleef tot het einde van zijn leven, was de duivel verslagen.
Christus, De Messias kwam naar de aarde, predikte het woord van God, liet door mirakels zien wie hij was en bleef zondeloos tot op het kruis. Onmiddellijk wist Satan dat het einde van zijn bestaan in zicht was. Daarom raast hij nu als een wild monster over de aarde om zoveel mogelijke zielen met zich mee te sleuren in de toekomstige, eeuwige vuurpoel. Door zijn overwinning op het kwade is Christus de advocaat van de gelovigen voor de troon van God. Wie in Hem gelooft en zijn zonden belijdt zal nooit sterven. Hij verplicht u tot niets, zijn wens is dat u tot Hem komt in vrije wil.
Het kwade zal ooit letterlijk vernietigd worden. In de Openbaring staat waar het met deze wereld en de mens naartoe gaat. Via zijn laatste hoofdstuk in de Bijbel geeft God signalen van het begin van de eindtijden als waar-schuwing. God wil dat geen enkele ziel verloren gaat. Het is nooit te laat om te geloven in de kruisdood van Christus als zoenoffer voor onze zonden en dat te belijden .
Pasteltekening van John Astria
Het is duidelijk dat God een plan heeft voor de toekomst van de mens, de aarde en het kwade. Zolang echter de strijd tussen Satan en God over de soevereiniteit van het universum niet volledig afgehandeld is moeten wij ster-ven. Toch reikt God ons nu al de hand om in alle omstandigheden het leven door te komen, ook in lijden en dood. Hij wil ons nu reeds een tipje van eeuwig geluk laten ervaren.
De liefde van God en Christus voor de mens was zo groot dat één van de machtigste engelen in de hemel, Lucifer, moest wijken. God weet dat enkele duizenden jaren van lijden niet zullen opwegen tegen de oneindigheid van later hemels geluk. Ooit zal er een nieuwe hemel en aarde komen waarop de mens in een volkomen liefdevolle omgeving woont in harmonie met plant en dier. Voor ons gelovigen zal de toekomst zo groot zijn dat het nu met menselijk verstand niet te vatten is.
De dag dat Satan definitief verslagen is wordt het zaad van de zonde uit ons hart verwijderd en zal het verleden, met al zijn pijn en verdriet, uit onze herinneringen verdwijnen. Laten wij niet vergeten dat wij nu reeds elke dag beroep kunnen doen op Christus door gebed. Indien u Hem roept is hij er. U zal zelfs binnen deze onvolkomen wereld bijgestaan worden al zijn de resultaten niet direct merkbaar. Voor alles is er een tijd. Roep Hem, en u zal verhoord worden.
Pasteltekening van John Astria
Onze-Lieve-Vrouw van Smarten is een katholieke advocatie van Maria. Dit feest wordt jaarlijks op 15 september, de dag na het feest van de Kruisverheffing gevierd. Doorheen de eeuwen kent OLV van Smarten een grote verering binnen het volksgeloof.
Met dit feest gedenkt de Katholieke Kerk de zeven smarten van Maria:
Er zijn strenge regels hoe een Dolorosa wordt afgebeeld, hierdoor ze is nadrukkelijk te onderscheiden van een Piëta en van stabat Mater. In de westerse iconografie wordt Onze-Lieve-Vrouw van zeven Smarten afgebeeld als een vrouw van wie het hart doorstoken is met zeven zwaarden. Vaak wordt ze als oudere vrouw afgebeeld, waarbij alle aandacht uitgaat naar de expressie op het gezicht. Vaak neemt Maria een biddende en berustende houding aan. Normaal draagt ze eenvoudige kleding zoals voor Joodse vrouwen geldt. In de 17de-eeuwse Spaanse canon wordt Maria veelal gekroond voorgesteld en draagt ze een grote mantel uit zwart fluweel die kostbaar is geborduurd.
Onze-Lieve-Vrouw van de Zeven Weeën, Los Llanos de Aridane
María Santísima de la Amargura, Sevilla.
Nuestra Señora de los Dolores Coronada, Camas
Onze-Lieve-Vrouw van de Eenzaamheid, Parla
Onze-Lieve-Vrouw van Victorie, Huelva


.
.
.
.
Juwelen en sieraden waren voor Romeinen de manier om zich van het gewone ‘plebs’ te onderscheiden. Ze waren te duur voor de gemiddelde beurs en een juweel dragen betekende dat je er het geld en de status voor had.
.
.
.
.
.
Een Romeinse man van aanzien droeg zeker een zegelring. Hiermee kon hij zijn brieven verzegelen, en de afbeelding kon hij zelf kiezen. De siersmeden maakten er ware kunststukjes van. Caesar droeg een ring met de gewapende Venus. Augustus droeg eerst een ring met een sfinx, dan een ring met de buste van Alexander de Grote en uiteindelijk een ring met zichzelf erop. Pas in de keizertijd begonnen de Romeinen meer dan alleen een ring te dragen.
.
.
.
.
.
Deze ringen hadden doorgaans een grote waarde doordat er allerlei edelstenen in verwerkt waren. De ringen werden gemaakt van goud, zilver, lood, zink of brons. Senatoren droegen lange tijd alleen een ijzeren ring ten teken van hun hoge rang. Wie de ring zag, wist meteen dat hij met een senator te maken had en dat hij zijn respect voor deze hoge functie moest tonen. Vaak geloofden de mensen dat een ring een magische kracht had, vooral als de ring een edelsteen bevatte. De ring werd dan een talisman.
.
.
.
.
.
Vrouwen droegen ook ringen die doorgaans verfijnder en eleganter afgewerkt waren dan die van de mannen. Verder droegen Romeinse vrouwen graag prachtige sierspelden, haarspelden, haarbanden, diademen, armbanden, oorbellen, halssnoeren, halskettingen en enkelbandjes. Romeinse sieraden en juwelen waren vaak geïnspireerd door Griekse en Etruskische voorbeelden, maar werden doorgaans zwaarder, luxueuzer en duurder gemaakt. Aldus zetten de Romeinse edelsmeden een oude traditie verder en gaven er een nieuw elan aan.
.
.
.
.
.
Ook de Romeinse kinderen kregen juwelen en sieraden. Ze droegen bij de toga een zogenaamde bulla, een amulet aan een halsketting. Dit kreeg een kind bij de ceremonie enkele dagen na de geboorte waarbij het in aanwezigheid van de ouders en een hoogwaardigheidsbekleder zijn of haar neem kreeg.
.
.
.
.
.
Armbanden werden rond zowel de pols, de bovenarm als rond de enkel gedragen. Ze bestonden uit een platte cirkel van brons, goud of zilver. Soms was de cirkel onderbroken, en vaak werden sieraden in een armband geplaatst om er meer uitstraling aan te geven. Mannen droegen zelden armbanden. Ook aan kettingen hechtten Romeinen zeer veel belang. Ze waren van oordeel dat sommige kettingen magisch krachten hadden die de drager beschermden tegen allerlei kwalijke ziektes of tegenslagen. Algauw ontstond in dit soort kettingen dan ook een bloeiende handel.
.
.
.
.
.
In het begin van de Republiek gold een wet die vrouwen verbood meer dan één ons goud te bezitten. In de senaat werd fel geredetwist of deze als oubollig beschouwde wet moest afgeschaft worden. Seneca was van oordeel dat vrouwen hun vermogen met zich mochten meedragen, en dit voornamelijk aan de oren. Romeinse vrouwen hadden dan ook meerdere hangers in hun oren. De wet werd dan ook snel afgeschaft, wat andermaal een boost aan de Romeinse edelsmeedkunst gaf.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Goed te herkennen aan
– bleekgele bloemen met kroonbladen, die ongeveer zo lang zijn als de kelkbladen en
– veervormig ingesneden blad met een grote, brede eindslip
Algemeen
Moeraskers is een zeer algemeen voorkomende eenjarige plant van 20 tot 60 cm hoog. Ze groeit op open, natte tot vochtige, stikstofrijke grond in bermen, akkers, (moes)tuinen, langs waterkanten, in moerassen en tussen straatstenen.
Bloem
Ze bloeit vanaf juni tot en met september met bleekgele bloemen, die in een trosje staan. De kroonbladen van de bloemetjes zijn ongeveer even lang als de groengele kelkbladen.
Blad
De diep veervormig ingesneden bladeren zijn verdeeld in 3 tot 7 paar smalle, onregelmatig getande slippen en een grote, brede eindslip. De onderste zijn gesteeld, de bovenste meestal niet. Ze hebben kleine oortjes aan de voet.
Bijzonderheden
Moeraskers is een waardplant voor larven van de oranjetip en het klein geaderd witje. Ook is ze een pioniersplant, die verdwijnt als de vegetatie zich sluit. Na de vruchtvorming kan moeraskers rood verkleuren.
Herkennen Rorippa soorten
| – zijn de kroonbladen ongeveer even groot als de kelkbladen ? ja > moeraskers
– nee …. heeft het blad oortjes ? ja > Oostenrijkse kers – nee …. is het blad diep veervormig ingesneden met een smalle eindslip ? ja > akkerkers – nee …. is het blad diep veervormig ingesneden met een grote eindslip ? ja > valse akkerkers anders > gele waterkers |

moeraskers

blad moeraskers

Oostenrijkse kers

blad oostenrijkse kers

akkerkers

blad akkerkers

valse akkerkers

valse akkerkers

gele waterkers

blad gele waterkers
Algemeen
– kruisbloemenfamilie (Brassicaceae)
– eenjarig
– zeer algemeen
– 20 tot 60 cm
Bloem
– bleekgeel
– vanaf juni t/m september
– tros
– stervormig
– 3 tot 5 mm
– 4 kroonbladen, niet vergroeid
– 4 kelkbladen
– 6 meeldraden
– 1 stijl
Blad
– verspreid
– enkelvoudig
– veervormig ingesneden
– grote, brede eindslip
– top stomp
– rand onregelmatig getand
– voet geoord, (half)stengelomvattend
– veernervig
Stengel
– rechtop
– vrijwel kaal
– meerkantig
zie wilde bloemen