Pasteltekening van John Astria
JOHN ASTRIA
.
.
Pasteltekening van John Astria
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Niemand kan om de onbeantwoorde vraag heen waar alles vandaan komt. Ook al geloof je heilig in evolutie, het moet toch een keer zijn begonnen. Gelovigen wijzen dan al snel naar God. Dat het ontstaan van alles een myste-rie is, kan niemand ontkennen. Maar een extra mysterie toevoegen, verplaatst het probleem alleen maar. Wie veroorzaakte God? Hoe kan er uit een niet-materiële God materie ontstaan?
De reden om niet in God te geloven, brengt ons bij het mysterie. Bij het denken over het begin van de kosmos staan atheïst en gelovige samen voor een ondoorgrondelijk mysterie. Misschien is er maar weinig wat zo samen-bindt als de mysteries van het begin en het einde. Daar staan we allemaal voor de grenzen van ons kunnen en denken. Niemand weet hoe het ooit begon. We waren er niet bij. De wetenschap zoekt met alle macht en komt tot ongekende inzichten. We weten dat het heelal uitdijt en dus ooit heel klein begon. Maar daarvoor? We tasten in het duister.
Christenen wijzen op het verhaal van de schepping. “In den beginne schiep God de hemel en de aarde …” Maar dat is een verwoording van een evenzo groot mysterie. Hoe zag dat eruit? Wat gebeurde daar precies? Wat was er voordat God schiep? Was er toen alleen maar God, zonder tijd en ruimte? En hoe kan tijd beginnen en ruimte ontstaan? Hoe we ook denken, het gaat ons ver te boven.
Levende schepping
Pasteltekening van John Astria
De theoloog Jürgen Moltmann probeert de schepping van de wereld in te kleuren met het idee van kenosis, het leeg maken. In Filippenzen 2: 7 wordt dit over Jezus gezegd: hij maakte zichzelf leeg door mens te worden. Molt-mann had de briljante ingeving om dit idee op de schepping toe te passen. Niet alleen Jezus maakte zich leeg door mens te worden, God had dat ook al eens gedaan. Denk je maar in, zo redeneert Moltmann, eerst was er alleen God: eeuwig en overal aanwezig. Toen God ging scheppen, kwam er ook niet-God: de aarde en de mens. God moest zich terugtrekken om ruimte te maken. Zo is de schepping van de wereld en van de mens een daad van zelfopofferende liefde van God.
Filippenzen 2: 5 – 8
5 Wees net zo bescheiden als Jezus Christus was. 6 Hij was God. Maar Hij vond dat niet zó belangrijk, dat Hij het niet los kon laten. 7 Nee, Hij heeft zelfs al zijn goddelijkheid opgegeven. Hij kwam naar de aarde om een dienaar te worden. Hij werd helemaal mens. 8 En als mens heeft Hij Zichzelf vernederd door God gehoorzaam te zijn tot de dood. Ja, zelfs tot de dood aan een kruis.
God als oorzaak van het heelal maakt het mysterie van het begin niet kleiner. Wel wordt het veel mooier. Er komt ruimte voor iets persoonlijks, misschien wel voor zelfopofferende liefde. Denk aan hoe een mens ter wereld komt: (als het goed is) als gevolg van een daad van liefde. Misschien is de mens zo ook wel het beeld van een schep-pende God. Ook God was niet alleen toen Hij de mens maakte: “Laat ons mensen maken.” De schepping van geestelijke wezens was al gebeurd.
.
.
.
.
.
Vanaf het begin van de schepping zijn er vijgenbomen. Na hun overtreding van Gods gebod probeerden Adam en Eva hun schaamte met vijgen bladeren te bedekken (Genesis 3: 7). Ook voor het moment dat Gods plan vol-tooid is, is er sprake van de vijgenboom, maar dan als beeld van vrede: “Maar zij zullen zitten, een ieder onder zijn wijnstok en onder zijn vijgenboom, zonder dat iemand hen opschrikt” (Micha 4: 4).
.
.
Genesis 3: 7
.
7 Toen zagen ze de waarheid: ze zagen dat ze naakt waren. Daarom maakten ze twee schorten van de bladeren van een vijgenboom. Zo hadden ze iets om aan te trekken.
.
.
.
.
De vijgenboom is een loofboom, waarvan de nieuwe bladeren pas laat in het voorjaar verschijnen. Hij is een snelle groeier, omdat zijn wortels zich diep in de grond boren en over een groot gebied verspreiden. Na zeven jaar draagt hij voor het eerst vrucht. Wat opvalt is dat je in de Bijbel nooit over zijn bloemen leest. En hierin ligt zijn geheim: die zitten in de vrucht. De bestuiving van de vijgenboom is opvallend, er zijn namelijk zowel mannelijke als vrouwelijke vijgenbomen. Er is een bepaald soort wesp waarvan het vrouwtje, die in een mannelijke boom uit het ei komt, door een nauwe opening van de vijg naar buiten vliegt.
Daarbij raakt zij het mannelijke stuifmeel aan, dat zij vervolgens naar een vrouwelijke boom brengt, met het doel daar haar eieren te leggen. Dat lukt haar niet, want de vrouwelijke bloemstijlen zijn te lang, dus komen er geen larven voort. Maar de bestoven bloemen zijn wel vruchtbaar. De Here Jezus gebruikt de vijgenboom in zijn leer vooral als beeld van het volk Israël. In Lucas 13: 6-9 vergelijkt Hij zijn volksgenoten met een onvruchtbare vijgen-boom, die rijp is om omgehakt te worden. Als hovenier is Hij bereid hen een laatste kans te geven door hen te bemesten, d.w.z. hen nog krachtiger aan te spreken op hun verantwoordelijkheid.
.
.
Lucas 13: 6-9
.
.6 Jezus legde hun dit uit met een verhaal: “Er was iemand die in zijn wijngaard een vijgenboom had geplant. Op een dag ging hij kijken of er al vijgen aan zaten. Maar hij vond niets. 7 Toen zei hij tegen de tuinman: ‘Ik kom nu al voor het derde jaar kijken of er vijgen aan deze boom zitten, en ik vind er nooit één. Hak hem nu maar om! Waarom zou hij een stuk grond in beslag nemen als dat helemaal geen nut heeft?’ 8 De tuinman antwoordde hem: ‘Heer, laat hem dit jaar nog staan. Dan zal ik eerst nog eens de grond omspitten en er mest bij doen. 9 Als er dan het volgende jaar vijgen aan zitten, is het goed. Maar als hij dan nóg geen vijgen krijgt, moet u hem maar omhakken.’ ”
.
.
.
.
Maar deze extra inspanning bleek tevergeefs, want een half jaar later vervloekt Hij een vijgenboom in de buurt van Jeruzalem, omdat die wel bladeren, maar geen vruchten heeft (Matteüs 21: 18-22). Dit is geen ongeduld, maar een levend beeld van de natie Israël die de schijn van godsdienst toont, maar in werkelijkheid geen godsvrucht voortbrengt.
.
.
Matteüs 21: 18-22
.
18 ’s Morgens vroeg ging Jezus terug naar de stad. Hij had honger. 19 Hij zag een vijgenboom langs de weg staan en liep erheen om te kijken of er vijgen aan zaten. Maar er zaten alleen bladeren aan. En Hij zei tegen de boom: “Ik wil dat er nooit meer vijgen aan jou groeien!” Onmiddellijk verdroogde de boom. 20 Toen de leer-lingen dat zagen, waren ze erg verbaasd en vroegen: “Hoe kan het dat de vijgenboom zo plotseling is ver-droogd?” 21 Jezus antwoordde: “Luister goed! Ik zeg jullie: als jullie geloof hebben en niet twijfelen, dan zullen jullie niet alleen doen wat er met de vijgenboom is gebeurd. Maar zelfs als jullie tegen deze berg zeggen: ‘Kom van de grond en gooi jezelf in de zee,’ dan zal dat gebeuren. 22 Alles waar jullie vol geloof om bidden, zullen jullie krijgen.”
.
.
.
.
De Here past dit beeld ook toe op zijn wederkomst (Lucas 21: 29-31). Het uitlopen van de boom duidt op het weer opbloeien van Israël als natie, iets dat in recente tijden werkelijkheid is geworden. De zomer van zijn Koninkrijk komt er aan.
.
.
Lucas 21: 29-31
.
29 En Hij legde het hun uit met een voorbeeld: “Kijk eens naar de vijgenbomen en de andere bomen. 30 Zodra je ziet dat er blaadjes aan beginnen te komen, weet je dat de zomer eraan komt. 31 Zo kunnen jullie ook weten dat als al deze dingen gebeuren, het Koninkrijk van God eraan komt. 32 Luister goed! Ik zeg jullie dat de men-sen van deze tijd dit nog zullen meemaken. 33 De hemel en de aarde zullen ophouden te bestaan, maar mijn woorden zullen altijd blijven.
.
.
.
.
.
.
Gedriet, ook wel gedritiet, is een mineraal dat tot de amfibool (hoornblende) groep hoort van de inosilicaten. Het mineraal kan wit, grijs, groen, bruin en zwart van kleur zijn, die in verschillende waaiervormige tekeningen op de steen voorkomen.
Gedriet is vernoemd naar het de plaats Gèdres, in de Héas Vallei in Frankrijk.
Gedriet wordt onder andere gevonden in Frankrijk, Scandinavië, Australië en de VS.
.
samenstelling: Mg2(Mg3Al2)(Si6Al2)O22(OH)2
hardheid: 5,5 – 6
dichtheid: 3,25
.
.
.
Het mineraal pyromorfiet is een chloor-houdend lood–fosfaat met de chemische formule Pb5(PO4)3Cl. Het meestal groene of bruine pyromorfiet heeft een diamantglans, een witte streepkleur en het mineraal kent een imperfecte splijting volgens het kristalvlak [1011]. Het kristalstelsel is hexagonaal. Pyromorfiet heeft een gemiddelde dichtheid van 6,85, de hardheid is 3,5 tot 4 en het mineraal is niet radioactief.
.
.
.
.
.
De naam van het mineraal pyromorfiet is afgeleid van de Griekse woorden πῦρ, pur (“vuur”) en μορφή, morphē, dat “vorm” betekent. Het mineraal werd zo genoemd vanwege de aard van de rekristallisatiereactie als het gesmolten werd.
.
.
.
.
.
Pyromorfiet is een mineraal dat als secundair mineraal voorkomt in de geoxideerde zones van lood-houdende ertsen. De typelocatie is niet gedefinieerd, maar het mineraal wordt onder andere gevonden in de San Andrés mijn in Villaviciosa, provincie Córdoba, Spanje.
.
.
.
.
|
Pyromorfiet
|
||
. |
||
| Mineraal | ||
| Chemische formule | Pb5(PO4)3Cl | |
| Kleur | Grijswit, geel, groen of bruin | |
| Streepkleur | Wit | |
| Hardheid | 3,5 tot 4 | |
| Gemiddelde dichtheid | 6,85 kg/dm3 | |
| Glans | Diamant | |
| Splijting | [1011] Imperfect | |
| Kristaloptiek | ||
| Kristalstelsel | Hexagonaal | |
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Vochtig houden
Phoenix Canariensis palmen zijn planten die veel water verbruiken. De grond mag nooit uitdrogen. Maar pas op dat de palm niet met zijn wortels in het water staat. Controleer geregeld met een vinger in de grond of deze nog vochtig is. Wanneer de grond droger wordt kan je de Phoenix Canariensis opnieuw water geven.
De hoeveelheid is afhankelijk van verschillende factoren zoals de standplaats en grootte van de kamerplant. Begin daarom met kleine hoeveelheden water per gietbeurt. Is de grond na 5 dagen nog steeds erg nat, geef dan minder per gietbeurt.
Wanneer de Phoenix Canariensis buiten staat zal de palm nog meer water verbruiken. Vooral op warme dagen is dagelijks water noodzakelijk.
De Phoenix Canariensis is gevoelig voor spint wanneer de palm binnen staat. Vooral op kantoren waar de lucht droger is. Het is daarom raadzaam om deze palm 2x per week te sproeien. Dit werkt preventief tegen spint. De palm geregeld verwennen met een zomers regenbuitje is nog beter.
Zonnig
Plaats de Phoenix Canariensis op een zonnige standplaats. Het blad verdraagt direct zonlicht. Ook buiten kan de palm in de volle zon staan. Ouder blad kan verbranden in het directe zonlicht, maar het nieuwe blad is hier prima tegen bestand. Wanneer de Phoenix Canariensis te donker staat, zal de palm geen nieuw blad aanmaken.
Plaats deze kamerplanten 1 tot 2 meter voor het raam. Zodat de palm minimaal 5 uur direct zonlicht ontvangt.
Overdag: +/- 6 °C
‘S nachts: +/- 1 °C
Het komt de palm ten goede wanneer deze in de winter koeler staat dan de normale kamer temperatuur
Je kunt de Phoenix Canariensis verpotten direct na aanschaf, maar doe dit bij voorkeur in het voorjaar. Gebruik universele potgrond of palm grond. Gebruik een sierpot waarbij de diameter minimaal 20% breder is dan de vorige. Geef na het verpotten iets minder water zodat de wortels opzoek gaan naar water. Dit zal het herstel van eventuele beschadigde wortels versnellen. Bij hogere temperaturen groeien wortels sneller, dit is de reden dat de lente het ideale moment is om te verpotten. Een grotere wortelkluit komt de gezondheid ten goede, verpot daarom eens per 3 jaar.
.
.
Geef eens per week vloeibare voeding voor palmen in de groei periode. Geef nooit een overdosis, ook niet na een periode dat de palm geen voeding heeft gehad. Het is aan te raden om de plant in zomer en het voorjaar te bemesten. Dit is niet nodig in de rustperiode (winter) en de herfst. Gedurende deze perioden groeit de plant namelijk niet. Lees de gebruiksaanwijzing voor de juiste dosering mest.
Bruine of gele bladeren (of bladpunten) zijn vaak de onderste bladeren van een palm. Meestal is er niets mis met de gezondheid van de palm, maar is dit het natuurlijke proces. Bovenin vormen zich weer mooie verse groene bladeren.
Indien veel bladeren, en niet alleen de onderste krans, bruin of geel worden. Kan dit het gevolg zijn van teveel of te weinig water. Ook kan een plotseling overgang naar teveel direct zonlicht de oorzaak zijn.
Dichtgeknepen blad is een teken van een lage luchtvochtigheid of een tekort aan water in de grond. De V-vorm van het blad staat onder gunstige omstandigheden open. Gaat de kachel aan, dan is de kans groot dat het blad zich samen vouwt.
Bruine bladpuntjes kun je simpelweg wegknippen met een gewone schaar. Verwijder de onderste laag bladeren indien deze lelijk worden. Dit gaat het gemakkelijkst indien je de veren naar beneden buigt en vervolgens zo dicht mogelijk bij de stam het blad afsnijd. Je kunt hier ook een sterke snoeischaar voor gebruiken. Pas hierbij wel op voor de doorns. De stam kan niet afgezaagd worden bij een palm, hierdoor zal de palm sterven.
Het vermeerderen van palmen kan alleen door middel van zaaien. Dit is een langdurig proces. Wil je dit toch doen, verhoog dan de temperatuur tot rond de 25 graden.
Het is zeldzaam dat de Phoenix Canariensis in de woonkamer bloeit. Alleen volwassen exemplaren bloeien, maar dit stadium is lastig haalbaar binnenshuis.
De Phoenix Canariensis is niet giftig. Maar pas wel op voor de doorns.
Phoenix Canariensis palmen zijn gevoelig voor spint. Dit kun je voorkomen door veelvuldig te sproeien (2x per week). Indien er toch spinsel aanwezig is, kan je het beste de palmen buiten plaatsen. Wind en regen zullen snel de spint(mijt) verdrijven.
JOHN ASTRIA
Goed te herkennen aan
– de kleine witte bloemetjes met 4 (soms 5) meeldraden en
– de 15 tot 25 mm lange vruchten, die ruim boven de bloemetjes uitsteken
Kleine veldkers is een overblijvend, zeer algemeen voorkomend, eenjarig plantje, dat groeit op open, vochtige tot droge grond aan wegen en dijken, in tuinen, plantsoenen en in de duinen.
Ze wordt 5 tot 35 cm hoog en bloeit vanaf maart tot en met juni met kleine witte bloemetjes, die aan het einde van de stengel in een trosje bij elkaar staan.
Vanuit het rozet, gevormd door de onderste bladeren, komen één of meerdere stengels. De stengels en de bladeren zijn min of meer behaard. Hoger aan de stengel zitten meestal 2 tot 4 oneven geveerde bladeren met 5 tot 9 lijnvormige of langwerpige deelblaadjes. De deelblaadjes van de rozetbladeren zijn ronder.
Algemeen
– kruisbloemenfamilie (Brassicaceae)
– eenjarig
– zeer algemeen
– 5 tot 35 cm
Bloem
– wit
– vanaf maart t/m juni
– tros
– stervormig
– 3 tot 4 mm
– 4 kroonbladen, niet vergroeid
– 4 kelkbladen
– 4 meeldraden
– 1 stijl
Blad
– bovenste verspreid
– onderste rozet
– samengesteld
– oneven veervormig
– top stomp
– rand gaaf
– veernervig
– verspreid behaard
Stengel
– rechtop
– niet of weinig vertakt
– kaal of weinig behaard
– meerkantig
zie wilde bloemen
John Astria
Mensensamenleving.me 