Tagarchief: edelsteen

mrt17

Amblygoniet

Geplaatst op door
Standaard

categorie :  Sieraden, juwelen, mineralen en edelstenen

 

 

 

 

Het mineraal amblygoniet is een fluor-houdend

lithium–natrium–aluminium–fosfaat met de

chemische formule (Li,Na)AlPO4(F,OH).

 

 

 

az-amblygoniet-gr

 

 

Amblygoniet is genoemd naar het Griekse amblys (stomp), en gonos (hoek), deze steen wordt pas sinds korte tijd als edelsteen gebruikt. Het mineraal is zeer gevoelig voor temperatuurschommelingen en kan scheuren vormen.

 

 

amblygoniet

 

 

 

Ontstaan

 

Pegmatieten, metasomatieten.

 

 

 

 

 

Voorkomen

 

Fraaie edelstenen van amblygoniet komen uit Birma, Kazachstan, Brazilië, violetkleurige stenen uit Namibië, donkerblauwe uit Kenia. Mooie amblygonieten komen ook voor in de Verenigde Staten. In Europa worden ze gevonden in Duitsland, Frankrijk en Spanje, maar deze zijn niet van edelsteenkwaliteit. Geslepen amblygonieten zijn meestal zeer klein . In het Smithsonian Institution in Washington liggen een geslepen gele steen van 62,5 karaat en een eveneens een gele steen van 19,7 karaat.

 

 

 

 

Mineraal
Chemische formule (Li,Na)AlPO4(F,OH)
Kleur Kleurloos, wit, geel, grijs, blauw, groen, lichtviolet, roze
Streepkleur Wit
Hardheid 5,5-6
Glans Glasglans, vetglans
Opaciteit Doorzichtig, doorschijnend
Breuk Ruw, schelpvormig
Splijting zeer volkomen, goed
Kristaloptiek
Brekingsindices Np 1,611, Nm 1,622, Ng 1,637
Dubbele breking 0,022
Dispersie 0,020
Luminescentie Soms oranje, blauwachtig
Pleochroïsme Geen
Overige eigenschappen
Veredeling Niet bekend
Bijzondere kenmerken Geen

 

 

amblygoniethangerdoorboorddetail

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3d-gouden-pijl-5271528

 

 

 

 

JOHN ASTRIA

Advertentie
mrt6

Smaragd.

Geplaatst op door
Standaard

categorie :  Sieraden, juwelen, mineralen en edelstenen

 

 

 

Kenmerken van smaragd

 

Smaragd is al zeer lang bekend en geliefd, alle befaamde schatten uit de historie bevatten smaragden. De edelsteen is transparant en heeft een prachtige helder groene tint, die doet denken aan de natuur en het frisse groen van de lente. Het groen is zo bijzonder, dat die tint de eigen naam smaragdgroen kreeg. Smaragd is een variant van het mineraal beril (of beryl), net als z’n zusje aquamarijn. Beide stenen genieten faam als een koninklijke steen. Niet alle groene beril is smaragd. De kleur moet echt heldergroen, grasgroen of smaragdgroen zijn. In de praktijk zijn smaragd en groene beril moeilijk uit elkaar te houden.

Omdat de steen kostbaar is, wordt smaragd ook synthetisch nagemaakt. Als je door een microscoop kijkt, zie je duidelijke verschillen tussen natuurlijk gevormde en nagemaakte smaragd. Echte smaragd vertoont onregelmatigheden en kleurverschillen, terwijl de synthetische steen inwendig zeer regelmatig is. In de edelsteentherapie wordt de smaragd graag gebruikt vanwege zijn regenererende, herstellende werking. Veel huidklachten verminderen door het dragen van een sieraad met smaragd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Herkomst van de naam

 

Over de betekenis van de naam smaragd bestaan verschillende theorieën. Zeker is dat het woord smaragd is afgeleid van Latijn smaragdus. De herkomst van Latijnse woord is echter onduidelijk. Het kan ontleend zijn aan Grieks smaragdos (‘groene steen’). Het zou echter ook ontleend kunnen zijn aan Grieks smaragein (‘donderen, onweren’). In dat geval zou smaragd ‘bliksemende steen’ of ‘dondersteen’ betekenen. De naam wordt ook wel verklaard uit Arabisch achmardi (‘groenachtig’) of Hebreeuws bâréket (‘schitterende steen’).

 

 

 

 

 

 

 

Door de eeuwen heen

 

Smaragd is al meer dan 4000 jaar bekend als heelsteen en als siersteen. Smaragd is in veel culturen het symbool voor macht, onsterfelijkheid en eeuwige jeugd, het steeds terugkerende groen na de winter. In de oudheid waren smaragden al geliefde edelstenen. Ze werden uit Boven-Egypte gehaald. Sommige mijnen zouden reeds 2000 v.Chr. in gebruik zijn. Bij de Egyptische farao’s was de smaragd zeer in trek. In Jabal Sukayt en Jabal Zabarah, vlakbij de Rode Zee, bevonden zich waarschijnlijk de beroemde smaragdmijnen van de farao’s.

In de tijd van Alexander de Grote (365-323 v.Chr.) werkten daar veel Griekse mijnwerkers. Vooral de smaragden van Cleopatra (96-30 v.Chr.) waren bekend. Rond 1817 zijn de resten van deze uitgebreide mijnen terug-gevonden. In het oude Griekenland (ca. 800-250 v.Chr.) werd de smaragd geassocieerd met de god Hermes, boodschapper van de goden. De smaragd werd verbonden met waarheid, waarachtigheid en welbespraaktheid.

Bij de Romeinen (ca. 600 v.Chr.-500 n.Chr.) waren alle groene stenen, en dus ook de smaragd, gewijd aan Venus, godin van de liefde. De kleur groen werd geassocieerd met de lente en met groeikracht. Bij opgravingen in onder andere Pompeji en Herculaneum zijn mooie sieraden met smaragd gevonden, zoals gouden ringen en oorbellen. De Romeinse keizer Nero (37-68) zou door een grote beril, vermoedelijk een smaragd, naar het spel der gla-diatoren gekeken hebben. Beril werkt als vergrootglas, en een kleurtje geeft de bloederige gevechten een ander aanzien. En misschien had Nero zo wel de zonnebril uitgevonden.

Bij de Azteken (ca. 1200-1500) was de smaragd de steen van de aarde en de vruchtbaarheidsgoden. Beelden van deze goden zijn altijd versierd met groene stenen, vooral met smaragd en jade. De groene kleur werd geas-socieerd met de regen die leven en vruchtbaarheid bracht. Middeleeuwse legenden vertellen dat de smaragd uit de kroon van Lucifer, de duivel, is gevallen. Smaragd zou dus eigenlijk een helse steen zijn. Maar juist daarom kon smaragd inzicht geven hoe demonen te werk gaan, en kon je door het dragen van een smaragden sieraad deugdzaam leven en duivelse invloeden uit de weg gaan. In sommige sprookjes kon je door een smaragd in je mond te nemen onzichtbaar worden, of de taal der dieren verstaan.

Volgens de mysticus Johannes van Ruusbroec (1293-1381) is de smaragd de steen van de uitstorting van de Heilige Geest in Christus. Het is de steen van geloof, hoop en liefde. Een inspiratiebron van de middeleeuwse alchemie was de zogenoemde Smaragden Tafel, de Tabula smaragdina. Het is een groot stuk smaragd waarin een tekst is gegraveerd. De tekst, toegeschreven aan de mythische wijze Hermes Trismegistus, is een alchemistische verhandeling over energie die alles gecreëerd heeft. Omdat de tekst in een smaragd is gekerfd, moét het wel waar zijn…

 

 

 

 

 

smaragden tafel

 

Boven een 17e-eeuwse afbeelding van de Smaragden Tafel door Heinrich Khunrath, 1606.

 

 

Spiritueel

 

* Smaragd laat je eerlijk naar jezelf kijken, waardoor je je vastgeroeste patronen ziet en deze kunt doorbreken.

* Smaragd opent je hartchakra en helpt je te leven vanuit een onvoorwaardelijke liefde voor je omgeving.

* Smaragd maakt rustig in het hoofd, kalmeert. Smaragd helpt je jouw innerlijke wijsheid aan te boren, je intellect en analytisch vermogen groeien.
* Smaragd trekt liefde, harmonie en overvloed aan.
* Smaragd is de steen van de Waarheid.
* Smaragd geeft emotionele veerkracht, en verzacht arrogantie, jaloezie en egoïsme.
* Hij helpt negativiteit om te zetten in positieve zaken. Smaragd bevordert het gevoel van algeheel welbevinden en het gevoel voor esthetiek. Smaragd is een steen die in crisistijden nieuwe richtingen en doelen laat zien.
* Smaragd symboliseert de krachten van de natuur, van groei en regeneratie op alle denkbare niveaus. De smaragd verbindt je met de krachten van de natuur. Hij leert je in harmonie met de natuur en jezelf te leven.

 

 

 

 

 

Chemische samenstelling

 

De insluitsels ondermijnen de structuur van de steen en maken deze kwetsbaar bij het bewerken. Daarom gebruikt men bij het bewerken vaak een rechthoekig slijpsel, het ‘smaragdslijpsel’. Daarin gedijt de smaragd het best.Smaragd is een beril, een aluminium-beryllium-silicaat. Chroom is de kleurgevende component, soms samen met vanadium. Alleen chroomhoudende groene beril wordt als smaragd beschouwd.

 

 

Samenstelling: Be3(Al,Chr)2Si6O18 + K, Li, Na, + (Cr, V)
Hardheid: 7,5 – 8
Glans: glasglans
Transparantie: doorzichtig, doorschijnend, ondoorzichtig
Breuk: klein, schelpvormig, ruw
Splijtbaarheid: onduidelijk
Dichtheid: 2,67 – 2,90
Kristalstelsel: hexagonaal

 

 

 

 

 

 

 

 

pijl-omlaag-illustraties_430109

 

 

 

 

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870

 

 

 

 

JOHN ASTRIA

JOHN ASTRIA

mrt2

Aventurijn

Geplaatst op door
Standaard

categorie :  sieraden, juwelen, mineralen en edelstenen

 

 

 

Algemeen

 

Aventurijn (ook wel: aventurien) is een mooie groene kwarts met ingesloten deeltjes fuchsiet, een soort mica. De-ze deeltjes veroorzaken een karakteristieke glinstering, de zogenoemde aventurisatie. Aventurijn heeft ook wel andere kleuren, zoals oranje, rood, wit en blauw. In de edelsteentherapie is de groene aventurijn verreweg het belangrijkste en wordt met aventurijn altijd de groene aventurijn bedoeld.

De aventurijn is een populaire edelsteen, vooral vanwege de glinstering. Hij is bovendien een zeer belangrijke heelsteen, omdat de steen veelzijdig is en niet duur. Via de huid werkt aventurijn zeer krachtig in op bijvoorbeeld botten en spieren. Maar ook zonder direct huidcontact laat de steen zich gelden. De steen moet wel in je directe omgeving zijn.

Hij heeft dan geen fysieke werking, maar wel een zeer sterke geestelijke, kalmerende werking. Aventurijn aan een sleutelhanger trekt het geluk aan. Aventurijn kan worden gebruikt als sieraad, in steenleggingen, in bad, in crè-mes, in water. Aventurijn is niet giftig. Dat maakt de steen heel geschikt voor behandeling van dieren of kinderen.

Let op: de naam aventurijn wordt ook wel gebruikt als verzamelnaam voor twee heel verschillende stenen, name-lijk aventurijnkwarts en aventurijnveldspaat. Deze veldspaat, ook bekend onder de naam zonnesteen, is geel-oranje en heeft totaal andere eigenschappen dan de kwarts aventurijn. Over die kwarts gaat het op deze webpa-gina.

Tegenwoordig wordt groen glas met ingesloten glinsterende koperdeeltjes wel gebruikt als imitatie voor aventurijn.

 

 

aventurijn2

 

 

 

trommelsteen

 

 

 

blauwe trommelsteen

 

 

 

Door de eeuwen heen

 

Aventurijn was in het Oude China zeer geliefd. De Chinezen beschouwden alle groene stenen als krachtige amu-letten voor een goede lichamelijke en geestelijke gezondheid, voor concentratie en voorspoed in het leven. Ze dachten ook dat de aventurijn potentieverhogend werkte. Het keizerlijk zegel was gemaakt van aventurijn; de steen werd yü (‘keizersteen’) genoemd.

De oudste voorwerpen van aventurijn die in China zijn gevonden, dateren uit de derde eeuw voor Christus. Het gaat vaak om sieraden en beeldjes. Populair was de aventurijnen schildpad, symbool van geluk en een lang leven. De Oude Grieken meenden dat aventurijn de drager ervan moed, optimisme, eerzucht en doelbewustheid geeft.

Later is de edelsteen uit de belangstelling geraakt. Pas sinds de jaren tachtig van de twintigste eeuw is aventurijn weer populair als edelsteen en heelsteen.

 

 

edelsteen_aventurijn_2

 

 

 

 

 

 

Spiritueel

 

* Aventurijn heeft een sterke geestelijke werking. De steen geeft inspiratie en stimuleert creativiteit en originaliteit. Leg de aventurijn op een plek waar je hem goed kan zien, of stop hem in je (broek)zak en speel er af en toe mee.
* Deze steen helpt te vinden wat voor jou het beste is, van welke dingen je blij en gelukkig wordt. Het dragen van een aventurijn in jas of broekzak geeft emotionele rust en een gevoel van welbevinden.
* Aventurijn geneest hartepijn en beschermt tegen energetisch vampirisme van liefde en warmte. Draag de steen op het hart!
* Bij droevenis en depressieve gevoelens heelt de aventurijn het hart en het hoofd. Malende gedachten komen tot rust.
* Verkeer je vaak in een negatieve of chaotische omgeving? Aventurijn beschermt tegen agressie en negatieve energieën.
* Vergroten van wilskracht en besluitvaardigheid? Tonen dat je echt leiderschapskwaliteiten bezit? Deze talenten en vaardigheden groeien door het dragen van aventurijn op de keel.

 

 

IMG_9304-921x1024aventurijn trommel

 

 

 

Chemische samenstelling

 

Aventurijn bestaat uit kwarts (siliciumdioxide) en wordt groen gekleurd door het chroom in de ingesloten fuch-siet. De fuchsietplaatjes veroorzaken de glinsterende aventurisatie. Andere kleuren aventurijn krijgen hun aventu-rescerende effect door ingesloten hematiet of lepidokrokiet.

 

 

Samenstelling: SiO2 + fuchsiet: KAl2[(OH,F)2/AlSi3O10] + (Cr), of hematiet: Fe2O3 + Mg, Ti, of lepidokrokiet: FeOOH

Hardheid: 7, maar met een korrelige structuur
Glans: glasglans, wasglans, harsglans
Transparantie: doorzichtig tot ondoorzichtig
Breuk: onregelmatig, schelpvormig, splinterig
Splijtbaarheid: geen
Dichtheid: 2,64 – 2,69
Kristalstelsel: trigonaal, microkristallijn

 

 

 

 

 

 

3d-gouden-pijl-5271528

 

 

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

 

 

 

John Astria

John Astria

 

strips.proxis.com

feb24

Jade / Jadeïet / Nefriet

Geplaatst op door
Standaard

categorie :  Sieraden, juwelen, mineralen en edelstenen

 

 

 

Kenmerken van jade

 

Jade staat bekend als een gelukbrengende groene edelsteen. Maar eigenlijk is jade een verzamelnaam van ver-schilende mineralen. En jade is weliswaar meestal groen, maar kan ook grijs, zwart, rood, paars, roze, lila, wit, geel of bruin zijn. Jade is te herkennen aan het vettige oppervlak, de typerende tint groen, en de zwarte vlekjes. De steen heeft bovendien een vezelige structuur, wat verwerking lastig maakt. De meest gewaardeerde en dure soort jade is smaragdgroen, en heet wel Imperial jade.

De bekendste leden van de jadefamilie zijn jadeïet en nefriet. Deze stenen werden oorspronkelijk door elkaar ge-bruikt, want ze waren nauwelijks van elkaar te onderscheiden in uiterlijk en gebruik. Een belangrijk verschil is dat nefriet veel vezeliger is. Voorwerpen van nefriet breken minder snel van voorwerpen van jadeïet. Later bleken er nog meer familieleden te zijn. De belangrijkste zijn de albietjadeïet (lichtgroen), de chloromelaniet (mosgroen tot groenzwarte) en de maw-sit-sit (lichtgroen tot grasgroen met zwarte vlekken en strepen).

Alle mineralen uit de jadefamilie worden veel gebruikt in de edelsteentherapie, omdat ze een grote variëteit aan klachten en kwalen kunnen helen. Het bekendst is de werking op blaas en nieren. Vanwege de grote vraag is het voor handelaren verleidelijk om stenen die op jade lijken onder de naam jade op de markt te brengen. Aventurijn bijvoorbeeld wordt vaak als India-jade aangeboden, prasem als Afrikaanse jade, vesuviaan als California-jade, car-neool als rode jade, serpentijn als Chinese jade, en rhodoniet als rode Peking-jade.

Jade is de nationale steen van China. Jade is ook de nationale steen van de Amerikaanse staten Alaska, Californië en Wyoming. Onder de naam greenstone (‘groene steen’) is nefriet de nationale steen van Nieuw-Zeeland. Maw-sit-sit is de nationale steen van Birma (Myanmar).

 

 

jadeiet

 

 

 

RUW

 

 

 

 

 

 

 

Herkomst van de naam

 

 

  • Jade is kort voor jadeïet. Dat woord is afgeleid van Spaans piedra de ijada,’steen voor de lendenen’. Men wist dat de steen nierkwalen kon genezen, maar men dacht vroeger dat de nieren aan de zijkant van de rug zaten, net onder de ribbenkast.
  • Nefriet is afgeleid van Lapis nephreticus (‘nierensteen’), van Latijn lapis (steen) en Grieks nephros (‘nier’). Dit was oorspronkelijk de naam die apothekers gebruikten voor jadeïet. Later, nadat ontdekte was dat jade in feite twee verschillende mineralen waren, werd deze naam toegewezen aan het nieuw ontdekte mineraal.
  • Albietjadeïet (of jadeïetalbiet) is jadeïet met veel albiet. Die naam is afgeleid van Latijn albus (‘wit’).
  • Maw-sit-sit is genoemd naar zijn vindplaats, het dorpje Maw Sit Sit in noordwest-Birma.
  • Uit de Jonge Steentijd (ongeveer 11.000 v.Chr.) zijn gebruiksvoorwerpen van jade, zoals messen en bijlen, gevonden. Jade was heel gewild materiaal voor het maken van wapens. Toen wapens later vooral van brons en ijzer werden gemaakt, bleven wapens van jade geliefd voor rituelen. Uit deze tijd zijn ook jade sieraden, jade kralen en kleine vormpjes jade met een vetergat gevonden.

 

 

draak van jade

 

 

 

ruw

 

 

 

Door de eeuwen heen

 

In China was jadeïet en vooral nefriet al vanaf 5000 v.Chr. in gebruik voor gebruiksvoorwerpen en rituele voor-werpen. In China werden groene stenen hogelijk gewaardeerd, vooral als ze de typerende groene kleur van jade of aventurijn hadden. Ze heetten dan yü, Chinees voor ‘jade, aventurijn, groene steen’. Yü gaf zijn bezitter een goede gezondheid, een lang leven en vooral voorspoed. Het was de steen van de Keizer en als zodanig het sym-bool van de Staat en de Macht. Het keizerlijke zegel was vervaardigd van yü. In China was smaragdgroene yü kostbaarder dan goud.

Jade werd verwerkt in allerlei gebruiksvoorwerpen (mondstukken van waterpijpen, schaaltjes, theekopjes, schacht van kalligrafeerpenselen, sieraden). Door de steen dagelijks te beroeren, zou het de bezitter goed vergaan. Jade werd ook meegegeven aan de doden, voor een gelukkig verblijf in het hiernamaals. Vaak werden kleine voor-werpjes of amuletten op het gezicht of de borst van de overledene gelegd. Rijke mensen droegen in hun graf kleding die geheel uit plaatjes jade was vervaardigd. Naast de groene jade werden – en worden – ook witte en zwarte jade zeer gewaardeerd. Nog steeds zijn amuletten van jade populair bij Chinezen.

 

Ook in de grote rijken van de Maya’s (300-900 n.Chr.) en de Azteken (1200-1500) in Midden-Amerika stond de groene jade voor geluk, voorspoed, lang leven en onsterfelijkheid. Ook daar werden grafgiften van groene stenen meegegeven aan de doden. Jade was vooral een steen voor de rijken. Er zijn voorwerpen gevonden met prachtig gesneden figuren en tekens van jade. Van oudsher werden jadeïet en nefriet in Midden-Amerika gebruikt tegen kwalen van blaas en nier. In de zestiende eeuw name de Spaanse veroveraars deze stenen en hun toepassing mee naar Europa.

In Nieuw-Zeeland was en is de jade een geliefde en heel belangrijke steen. Het gaat daarbij om de steen die wij nu nefriet noemen, die traditioneel in Nieuw-Zeeland greenstone of pounamu heet. Al eeuwen worden daar van jade wapens en sieraden gemaakt. Jade was belangrijk als ruilmiddel voor de handel. De Maori, de inheemse be-volking van Nieuw-Zeeland, dragen halssieraden van jade, de zogenaamde hei-tiki. Die sieraden gingen vaak van generatie op generatie over en speelden een belangrijke rol in de traditie.

Pas in de tweede helft van de negentiende eeuw werd vastgesteld dat wat men altijd als jade had beschouwd, eigenlijk twee verschillende mineralen waren: jadeïet en nefriet. Kort daarna werd als variant van jadeïet de chloromelaniet ontdekt, en in 1963 volgde de ontdekking van maw-sit-sit.

 

 

jadeiet Msya

 

 

 

 

 

 

africanjadepalmstones

 

 

 

 

Chemische samenstelling

 

Jade kan allerlei kleuren hebben, afhankelijk van de samenstelling van de insluitsels. Jade vertoont vaak donkere vlekken van magnetiet. De typerende groene kleur van de jadeïet wordt bepaald door kleine hoeveelheden inge-sloten chroom en ijzer. Hoe meer ijzer, hoe groener. Hoe meer chroom, hoe briljanter groen. Albietjadeïet is ja-deïet dat veel albiet bevat en kan daardoor zelfs wit zijn. Nefriet krijgt zijn groene kleur vooral door ijzer, waarbij het ingesloten magnesium de kleur intensiveert. IJzer alleen geeft gele, rode en bruine tinten. Een beetje man-gaan maakt lila, violet. Magnetiet maakt zwart.

Nefriet is een vervilt fijnvezelig aggregaat, sterk verwant aan actinoliet. Nefriet is nog taaier dan jadeïet. Het komt ook vaker voor dan jadeïet. Chloromelaniet is groen door de sporen chroom. Chloromelaniet is eigenlijk een mengsel van diopsied, jadeïet en aegirien. Ook bij maw-sit-sit is de groen kleur te danken aan chroom. Deze steen heeft in vergelijking met jadeïet minder aluminium en meer chroom.

 

 

Samenstelling: jadeïet, chloromelaniet: NaAl(SiO2)3 + Ca, Cr, Fe, Mg, Mn

nefriet: Ca2(Mg,Fe)5[(OH,F)(Si4O11)]2
maw-sit-sit: Na(Al, Cr)0,5Si2O6 + Cr, Fe, Mg, Mn
Hardheid: jadeïet, maw-sit-sit, chloromelaniet: 6,5 – 7
nefriet: 6 – 6,5
Glans: glasglans, vetglas, zijdeglans
Transparantie: doorschijnend, doorzichtig, ondoorzichtig
Breuk: jadeïet, maw-sit-sit, chloromelaniet: schelpvorming
nefriet: oneffen, ruw, splinterig
Splijtbaarheid: geen
Dichtheid: jadeïet, chloromelaniet: 3,25 – 3,36
nefriet: 2,90 – 3,02
maw-sit-sit: 2,5 – 3,5
Kristalstelsel: monoklien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

voorpagina openbaring a4

 

 

 

pijl-omlaag-illustraties_430109

 

 

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

 

 

  

JOHN ASTRIA

JOHN ASTRIA

feb20

Larimar / Pectoliet

Geplaatst op door
Standaard

categorie : sieraden, juwelen, mineralen en edelstenen

 

 

 

Kenmerken van larimar

 

Larimar is een prachtig hemelsblauwe tot zeeblauwe edelsteen. De steen wordt maar op één plek ter aarde ge-vonden, in de Dominicaanse Republiek. De lokale priester Miguel Domingo Fuertes Loren ontdekte de vindplaats in 1916. De steen kreeg toen de naam blauwe pectoliet, vanwege de grote verwantschap met pectoliet, dat meestal wit of grijs is. Larimar heet ook wel Atlantissteen of dolfijnsteen. Larimar is zeldzamer dan diamant. De edelsteen wordt in de Dominicaanse Republiek verwerkt tot sieraden, meestal in zilver gezet. Het is de nationale steen van de Dominicaanse Republiek. Larimar zorgt voor innerlijke vrijheid en zelfverwerkelijking. De steen sti-muleert je om je eigen koers te varen. Je bent de architect van je eigen leven en je leert je grenzen verleggen.

 

 

larimar

 

 

 

 

 

 

Herkomst van de naam

 

De naam larimar ontstond in 1974, toen de Dominicaan Miguel Mendez de vindplaats herontdekte. Hij noemde het mineraal naar zijn dochter Larissa, koosnaam Lari, en het Spaanse woord mar (’zee’), vanwege de zeeblauwe kleur.

 

 

Larimar

 

 

 

Door de eeuwen heen

 

De larimar is nog niet zo lang bekend in de westerse wereld. De Indiaanse stammen in Amerika en de oor-spronkelijke bevolking van de Dominicaanse Republiek kenden de larimar wel. De edelsteen werd gebruikt als amulet en talisman. Men geloofde dat de larimar ’s nachts boze geesten op een afstand hield en de drager en zijn familie beschermde tegen dodelijke ziektes en natuurrampen.

Bijzonder is de verbintenis van de larimar met het mythische Atlantis. Eén van de dialogen van de klassieke Griekse filosoof Plato (428-347 v.Chr.) verhaalt over een rijk dat Atlantis heet, groot en machtig, maar ten onder gegaan door verschrikkelijke aardbevingen en vloedgolven. Over het algemeen wordt Atlantis in de Middellandse Zee gesitueerd. De Grieken geloofden dat de mensen van Atlantis konden spreken met de dolfijnen; daarom werd de dolfijn het symbool van Atlantis.

De beroemde Amerikaanse helderziende Edgar Cayce (1877-1945) geloofde echter dat Atlantis niet in de Middel-landse Zee lag, maar in het Caribisch gebied. Velen geloven daarom dat La Hispaniola (Haïti en de Dominicaanse Republiek) restanten zijn van het verzonken Atlantis. De larimar zou nog herinneren aan dat grote verloren rijk. Vandaar dat deze steen ook wel Atlantissteen of dolfijnsteen wordt genoemd.

 

 

beadsandsphere

 

 

 

Spiritueel

 

* Larimar maakt je ervan bewust dat je de architect bent van je eigen leven, en dat je met je wil invloed hebt op ziekte en gezondheid. Het laat je zien dat er geen grenzen zijn behalve die jij jezelf oplegt. Het helpt je die grenzen te verruimen of te slechten.
* Larimar maakt rustig bij nervositeit en zenuwachtigheid.
* Larimar neemt blokkades weg in de energiebanen van het lichaam, opent de meridianen.
* Larimar helpt om heftige emoties als angst, woede, jaloezie los te laten. Het geeft innerlijke rust en tevredenheid.

 

 

 

 

 

Chemische samenstelling

 

Larimar is een zeldzame variant van pectoliet. Pectolieten zijn van zichzelf wit tot grijzig. De mooie zeeblauwe kleur wordt veroorzaakt door ingesloten kobalt (Co) en koper (Cu). Soms heeft larimar ook de kleuren wit, wit-blauw, groen, grijs of rood in zich. Rood wordt veroorzaakt door sporen ijzer.

 

 

Samenstelling: Ca2 Na [H Si3 O9] + (Co, Cu, Fe, K, Mn, P)
Hardheid: 4,5 – 5
Glans: glasglans, zijdeglans
Transparantie: doorschijnend tot ondoorzichtig
Breuk: oneffen tot conchoïdaal
Splijtbaarheid: perfect
Dichtheid: 2,74 – 2,88
Kristalstelsel: triklien

 

 

 

 

 

 

3d-gouden-pijl-5271528

 

 

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

 

 

 

JOHN ASTRIA

JOHN ASTRIA

feb18

De Agaat

Geplaatst op door
Standaard

categorie : sieraden, juwelen, mineralen en edelstenen

 

 

 

Algemeen

 

Agaat is een grotendeels fijnkristallijne doorzichtige, maar soms ook opake variëteit van kwarts en een subva-riëteit van chalcedoon. De chemische structuur van agaat is identiek aan jaspis, vuursteen, hoornkiezel en agaat wordt vaak samen met opaal gevonden. Agaat bestaat vooral uit vervlochten kristallen kwarts en moganiet (beide kwarts, maar met een andere kristalstructuur, respectievelijk trigonaal en monoklien). Een agaat heeft vaak een parallelle bandering (of concentrische dunne lijnen).

In het algemeen zijn agaten samengesteld uit chalcedoon (een zeer fijnvezelige vorm van kwarts), soms in com-binatie met één of meer grofkristallijne varianten van kwarts, zoals amethist, rookkwarts, gecombineerd met car-neool en/of jaspis. Ook komen de mineralen calciet (calciumcarbonaat) en celadoniet (een bleekgroen mineraal behorend tot de chlorietgroep) voor.

Karakteristiek voor agaten is de groene buitenkant, ook wel huid genoemd, rond de binnenste blaas. Die minerale huid bestaat uit één of meer silicaatmineralen, zoals celadoniet, chloriet en saponiet. Agaten worden gevormd in gesteente waarin zich blazen, scheuren of spleten bevinden, zoals in het vulkanisch gesteente andesiet en in ba-salt. De in scheuren of spleten gevormde agaat wordt aderagaat of nerf-agaat genoemd. Agaten komen ook voor in sedimentgesteenten of afzettingsgesteenten en – eenmaal losgemaakt uit de matrix – als zwerfsteen.

Sommige agaten tonen een structuur alsof materiaal naar buiten is geperst, via een kanaal of een ontsnappings-tuit. Hoe exact agaten worden gevormd is nog steeds een raadsel. Mogelijk ontstaan agaten uit zeer dicht gelei-achtig silicaat in een afgesloten kleine ruimte, onder hoge druk. De kleurrijke, gestreepte exemplaren worden ge-bruikt als halfedelsteen. De naam agaat komt van het Griekse Ἀχάτης, Achatès, de naam van de huidige rivier de Dirillo in het zuiden van Sicilië, waar agaten en andere chalcedonen gevonden werden. Agaat wordt wel gebruikt om bladgoud bij boekversiering te polijsten.

 

 

agaat-1

 

 

 

 

 

 

 

 

Vindplaatsen

 

Agaatverbindingen vormen zich als oplossing van kiezelzuur in holten in oudere rotsen. De stenen kunnen kunst-matig worden bevlekt om kleurcombinaties te verkrijgen die levendiger zijn dan die gevonden worden in de na-tuur. De belangrijke bronnen van agaat zijn Brazilië, Uruguay en de Verenigde Staten (Oregon, Washington en rond het Bovenmeer). Dichter bij Nederland en België wordt ook agaat gevonden in de Hunsrück in Duitsland, en in Auvernge in Frankrijk. In het grind dat door de Rijn is meegevoerd, komt ook een enkele keer agaat voor.

 

 

 

.

Chemische samenstelling

 

Agaat is kwarts met ingesloten ijzer, aluminium, mangaan en soms andere elementen. Zuivere kwarts is helder wit of kleurloos transparant. Agaat vertoont vooral aardkleuren, zoals rood, bruin, oranje en geel. Deze worden ver-oorzaakt door ijzer en soms mangaan. Groene en blauwe kleuren worden veroorzaakt door koper of nikkel en soms aluminium. Zwart komt door ingesloten koolstof. De agaat die uit Zuid-Amerika wordt geïmporteerd, heeft minder levendige kleuren dan de Duitse agaat. Om die reden wordt deze agaat vaak kunstmatig gekleurd. Van-wege het ingesloten water behoort agaat ook tot de chalcedoonfamilie. Agaat bevat soms andere leden van de kwartsfamilie, zoals bergkristal, opaal of carneool.

 

 

 

Samenstelling: SiO2 + Al, C, Ca, Cu, Fe, Mg, Mn + (MnO2, nH2O)
Hardheid: 6 – 7
Glans: glasglans
Transparantie: doorzichtig, doorschijnend
Breuk: ruw, schelpvormig
Splijtbaarheid: geen
Dichtheid: 2,58 – 2,65
Kristalstelsel: trigonaal

 

 

agaat
Mineraal
Chemische formule SiO2 + Al, Ca, Fe, Mn
Kleur agaten zijn altijd meerkleurig met overwegend grijze, grijsblauwe en witte tinten, witgrijs, groen, rood en zwart
Streepkleur geen
Hardheid 6-7 Mohs
Gemiddelde dichtheid 2,6 kg/dm3
Glans glasglans, mat, zijdeglans
Opaciteit Doorzichtig tot doorschijnend
Breuk ruw, schelpvormig
Splijting geen
Kristaloptiek
Brekingsindices Ne 1,539-1,544, No 1,526-1,535
Dubbele breking 0,004 – 0,009
Luminescentie soms zwak tot felgeel, groenachtig, lichtblauw, wit
Overige eigenschappen
Veredeling kleuren, verhitten
Bijzondere kenmerken iriseren

 

 

 

 

 

 

 

 

typen agaat 

 

 

boomagaat

 

 

 

 

 

 

Botswana agaat

 

 

 

 

.

vuuragaat

 

 

 

 

 

witte agaat

 

 

 

 

 

 

fire crackle agaat

 

 

 

Door de eeuwen heen

 

De agaat wordt al meer dan 8000 jaar gebruikt. De naam agaat is gegeven door Theophrastus (371-287 v.Chr.), een Griekse filosoof en schrijver. In zijn tijd werden kleurrijke agaten gevonden langs de rivier Achates op Sicilië. Tegenwoordig heet deze rivier Dirillo en worden er weinig agaten meer gevonden. De Oude Egyptenaren heb-ben rolzegels, scarabeeën en kralen van agaat gemaakt.

Op Kreta zijn rolzegels van agaat uit het Minoïsche tijdperk (ca 2200 v.Chr.- 1700 v.Chr.) gevonden, met teksten in lineair A, het oudste Europese alfabet. De Oude Grieken maakten prachtige cameeën en intaglio’s, waarbij be-wust gebruik werd gemaakt van de verschillende kleurlagen van de agaat. Bij de camee werd de achtergrond om een onderwerp weggeslepen tot de onderliggende laag, zodat het onderwerp er fraai uitsprong. Bij de intaglio werd het onderwerp diep in de steen uitgekrast, zodat de onderliggende kleurlaag bloot kwam te liggen.

Uit de Romeinse tijd stammen prachtige zegelringen, cameeën en andere sier- en gebruiksvoorwerpen van a-gaat. De Romeinen gebruikten agaat als talisman tegen vergiftigingen door slangenbeten en (moedwillige) voed-selvergiftiging. Men onthulde vergiftiging door een hanger of ring van agaat in een beker drinken te dopen; bij contact met gifstoffen zou de steen verkleuren. De Romeinen dachten dat het dragen van agaat oogklachten kon verminderen en voorkomen. Ook dachten ze dat onweer en blikseminslag voorkomen kon worden door sieraden van agaat in huis te hebben. Romeinse en Griekse lijders aan epilepsie gebruikten agaat ter voorkoming van epileptische aanvallen.

Toen het Romeinse Rijk aan het eind van de vijfde eeuw ten einde liep, werd Perzië het middelpunt van hoog-ontwikkelde edelsteen-snijkunst. De Perzen gebruikten veelvuldig agaten. Men ontdekte hoe de kleur van agaten en andere stenen veranderd kon worden door ze te verhitten, al dan niet in combinatie met andere stoffen. In de Middeleeuwen dacht men dat je door agaat te dragen het weer gunstig kon beïnvloeden; regen en onweer zou-den afgewend worden, en een overvloedige oogst zou zo gewaarborgd zijn. Ook meende men dat mannen met sieraden van agaat seksueel zeer aantrekkelijk zouden zijn voor dames.

Men meende in de banden van de agaat heiligen en andere figuren te herkennen. Hieraan werd allerlei betekenis toegeschreven. In de vroegchristelijke tekst Physiologus (onderdeel van een manuscript uit de 9e eeuw) staat dat parelvissers een agaat aan een touw over boord gooien. De agaat trekt naar de parel en zo zouden ze meer pa-rels kunnen vinden. De parel wordt vergeleken met Jezus Christus, en de agaat met de Heilige Johannes. Jezus Christus en Johannes waren vrienden. De Duitse mystica Hildegard von Bingen (1098-1179) beval agaat aan als middel tegen geestesziektes, oogklachten, angina pectoris, miltsteken, maagklachten, koortsaanvallen en runder-pest.

Vanaf de 16e eeuw werd in Duitsland, en met name in Idar-Oberstein, agaat van edelsteenkwaliteit gevonden. De agaatmijnen in Duitsland zijn inmiddels uitgeput, maar Idar-Oberstein heeft nog steeds een reputatie op het gebied van de verwerking van agaat. Alleen wordt de agaat sinds de 18e eeuw geïmporteerd uit Zuid-Amerika, met name uit Brazilië. Je kunt nog steeds bij Idar-Oberstein langs de zogenaamde ‘Edelsteinstrasse’ agaatmijnen, stenenslijperijen en edelstenenwinkels bezoeken. De natuuronderzoeker en arts Adam Lonitzer (1528-1586) uit Marburg (Duitsland) beschrijft hoe de bont geaderde agaat zeer gevarieerde dromen kan schenken.

 

 

 

 

 

Spiritueel

 

* Agaat maakt rationeel, minder emotioneel. Het helpt bij het verwerken van verdriet. Agaat bevordert de innerlijke groei en de ontwikkeling van spiritualiteit.
* Agaat maakt gefocust en geeft welsprekendheid.
* Agaat geeft een gevoel van geborgenheid, harmonie en ingetogenheid. Het versterkt het contact met Moeder Aarde
* Agaat reinigt de aura van negatieve energieën.
* Het dragen van een witte agaat versterkt de intuïtie.
* Agaat beschermt. Angsten en fobieën worden minder met het dragen van agaat. Vooral roze agaat helpt. Let op de tekening van je agaat: stenen met regelmatige bandpatronen werken kalmerend. Agaten met grillige lijnen kunnen helpen vastgeroeste patronen te doorbreken. Agaten met bergkristal in hun kern geven fantasie en kunnen helpen bij concentratieproblemen.
* Chaos en wanorde worden te overzien en beheersbaar met mosagaat.

 

 

200px-Agate1_hg

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Agaat-roze

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

266px-Agate

 

 

 

 

 

 

 

 

3d-gouden-pijl-5271528

 

 

 

review en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

 

 

 

John Astria

John Astria

 

jan31

Robijn.

Geplaatst op door
Standaard

categorie :  Sieraden, juwelen, mineralen en edelstenen

.

.

Robijn

.

De bloedrode robijn siert de kronen van koningen en koninginnen en spreekt zeer tot de verbeelding. Alle schat-ten in sprookjes en legenden bevatten traditioneel robijn, naast smaragd, saffier en diamant. Oorspronkelijk wer-den alleen deze vier stenen ‘edelsteen’ genoemd, vanwege hun hardheid, schoonheid en zeldzaamheid. Alle andere sierstenen werden ‘halfedelsteen’ genoemd. Tegenwoordig wordt dit onderscheid niet meer gemaakt.

Robijn behoort tot de familie korund. Bevat korund een spoortje chroom, dan wordt de steen rood en heet hij robijn. Robijn is altijd een tint rood, variërend van roze tot donkerrood. Robijn kan zo donkerrood zijn dat hij zwart lijkt. Dan wordt hij zwarte robijn genoemd. In het verleden werd robijn ook wel karbonkel genoemd. De naam karbonkel werd vroeger gebruikt voor alle rozerode tot bloedrode stenen, zoals granaat, spinel, robijn en toermalijn. Men dacht dat het een en dezelfde steen was.

De robijn is het zinnebeeld van het bloed van de aarde. Zijn rode kleur wordt geassocieerd met liefde, voortplan-ting en het scheppen van nieuw leven. In vroeger tijden werd de robijn gezien als de eerste edelsteen, waaruit alle andere edelstenen geboren werden. Zuidoost-Azië levert sinds jaar en dag veel robijnen. Vooral de robijnen uit Birma zijn geliefd vanwege de fraaie rode kleur. De robijnen uit Birma, India en Sri Lanka zijn door eeuwenlange handel over heel Europa te vinden, vooral in kronen en andere kroonjuwelen. Korund van lage kwaliteit is niet geschikt om tot sierstenen te verwerken. Deze stenen worden als slijpmiddel en polijstmiddel gebruikt.

Robijn kan synthetisch gemaakt worden. Synthetische robijn wordt graag gebruikt voor precisie-gereedschap (lasers, masers). Echte robijn kun je onderscheiden van synthetische robijn door de steen te bekijken met een microscoop. Echte robijn bevat insluitsels als rutiel, gas en waterblaasjes. Synthetische robijn heeft een zeer regelmatige inwendige structuur. De robijn wordt in de edelsteentherapie regelmatig ingezet, bij uitputting en bij herstel na ziekte of operatie, omdat hij bloedversterkend is. Voeg een robijn toe aan pleegzuster bloedwijn en je hebt een extra sterk tonicum.

.

.

robijn

.

.

.

.

Herkomst van de naam

.

De naam robijn dook pas in de 12e eeuw op, en verving de tot dan gebruikelijke naam karbonkel. Robijn betekent ‘rode (steen)’. Het komt van het Middenlatijn rubinus, dat is afgeleid van het Latijnse woord rubeus, ‘rood’. De naam karbonkel is afgeleid van het Latijnse woord carbunculus, ‘kooltje vuur, gloeiende steen’. De naam korund is afgeleid van het Hindi-woord kurand of van het Sanskriet kuruvinda. Dat was in India de benaming van robijn. In het Sanskriet heet de robijn ratnaraj, ‘koning der edelstenen’, of ratnanayaka, ‘leider der edelstenen’. De stad Rat-napura in Sri Lanka is de ‘stad der edelstenen’, een historische vindplaats van granaten en robijnen.

.

.

.

.

Door de eeuwen heen

.

Al sinds de Bronstijd wordt de robijn gewaardeerd en gebruikt als siersteen. In het oude India gold de robijn als moeder van alle edelstenen en als zinnebeeld van de zon die alles laat groeien. Veel koninklijke sieraden als kro-nen, tiara’s en spelden bevatten daarom mooie bloedrode stenen. Zelfs zetels, als de beroemde 17e-eeuwse Pauwentroon, zijn rijkelijk getooid met deze steen die geluk en vruchtbaarheid zou brengen. Oosterse buikdan-seressen droegen graag een robijn of spinel in hun navel, omdat dit lustopwekkend en enthousiasmerend zou zijn.

Chhatrapati Manik is de naam van de robijn met de oudst bekende geschiedenis. Deze robijn wordt reeds ge-noemd in het Indiase epos Mahabharata, met teksten die duizenden jaren oud zijn. Het verhaal gaat dat Sri Raja Bir Vikramaditya, vóór het begin van onze jaartelling koning van een heilige stad in India. zichzelf uitriep tot Chhatrapati, ‘Opperkoning’. Hij wilde een kroon met 9 edelstenen, symbolen voor de negen planeten. De be-langrijkste plaats, die van de zon, moest ingenomen worden door een robijn. Deze robijn kreeg de naam ‘edel-steen van de opperkoning, oftewel chhatrapati manik. n het jaar 1934 was de Chhatrapati Manik in London te bewonderen, als centrale steen in een tiara met diamanten. Het is onbekend waar deze robijn zich momenteel bevindt.

De oude Grieken en Romeinen waren ook dol op rode edelstenen. Zij geloofden dat de robijn kracht gaf en wonden sneller liet genezen. Veel zwaardknoppen en schilden uit die tijd zijn dan ook met robijnen en spinellen versierd. De Romeinse wetenschapper Plinius de Oudere (23-79 n.Chr.) noemde de steen carbunculus, ‘kooltje vuur, gloeiende steen’. Men meende dat de karbonkelsteen licht gaf in het donker.

Uit de Middeleeuwen stamt de Wenzelskroon. Deze kroon is vervaardigd in 1347 voor de kroning van Karel IV tot koning van Bohemen. De kroon is vernoemd naar Wenzel I of Wenceslaus I (905-935), de beschermheilige van Bohemen. Deze kroon bevat een enorme ruwe robijn van 250 karaat. De overige rode stenen zijn spinellen. De Duitse mystica Hildegard von Bingen (1098-1179) schreef over de robijn: “Overal waar zich een karbonkel bevindt, kunnen de luchtdemonen hun duivelswerk niet verrichten.” De Duitse filosoof Albertus Magnus (1193-1280) schreef in zijn lapidarium (boek met beschrijving van edelstenen) “de kracht van alle andere stenen” aan de robijn toe. Hij meende net als Hildegard von Bingen dat de robijn gif in lucht en damp verdrijft.

Dankzij moderne onderzoeksmiddelen kunnen we vaststellen dat veel robijnen uit de Middeleeuwen eigenlijk geen robijn zijn. Bekend voorbeeld is de Black Prince’s Ruby. Deze enorme rode steen van 5 cm siert de Engelse staatskroon. Ooit behoorde deze steen toe aan Edward van Stockwood (1330-1376), bijgenaamd ‘de Zwarte Prins’. Nu weten we dat deze robijn eigenlijk een spinel is. Dit geldt ook voor de Timur-robijn, gevat in een ketting uit de Engelse kroonjuwelen. Dit is eveneens een fraaie rode spinel, afkomstig uit India. Het verschil tussen robijn en spinel is moeilijk te bepalen; de kleur en glans lijken heel veel op elkaar. De robijn is echter harder en dichter van structuur. De Peace Ruby, oftewel Vredesrobijn, is de naam van een beroemde robijn die werd gevonden in 1919, kort na het tekenen van het Verdrag van Versailles, het einde van de Eerste Wereldoorlog. Men hoopte dat het geven van deze naam de vrede zou helpen waarborgen.

.

.

.

.

Robijn cabochon

.

.

Spiritueel

.

* Robijn is een krachtige beschermer tegen negatieve energieën, zoals energetisch vampirisme.
* Robijn versterkt de wil en het ego. Hij maakt je doelbewust en wilskrachtig. Deze steen versterkt door rode kleur je mannelijke kant. Robijn is een goede steen voor timide mensen.
* Robijn verhoogt de concentratie en geeft plezier in wat je doet.
* Robijn laat je actief en gemotiveerd in het leven staan, maakt vrolijk. Je fantasie wordt gescherpt, je spontaniteit wordt vergroot.
* Robijn helpt ook om realistisch te blijven. Hij helpt de perfectionisten de lat wat lager te leggen, doelstellingen haalbaar te houden.
* Robijn maakt je initiatiefrijker, en laat je vaker het voortouw nemen.

.

.

.

.

Chemische samenstelling

.

Robijn is een korund. Deze groep verwante mineralen bevat de hardste stenen na diamant. Korund bestaat uit aluminiumoxide en is vaak grijzig, bruinig. Robijn heeft zijn rode kleur te danken aan ingesloten chroom. Alleen chroomhoudende korund geldt als robijn. Is korund roodgekleurd door andere elementen, dan is het zijn broertje saffier. Saffier is een korund die allerlei kleuren kan hebben. Robijn komt vaak voor als insluitsel in rotsgesteente. Vaak hebben deze robijnen een te lage kwaliteit voor economische exploitatie. Door het hoge soortelijke gewicht komen de robijnen vrij bij het verweren van het moedergesteente. Vervolgens worden ze door water meegevoerd. In Zuidoost-Azië, en vooral in Birma, India en Sri Lanka, worden zo concentraties van edelstenen gevonden in bochten en uitloop van rivieren, waar het water langzamer stroomt. Daar werden en worden robijnen vervolgens met de hand uitgezocht, geslepen en verhandeld.

.

.

robijn cabochons

.

.

Samenstelling: Al2O3 + Cr, Ca, Fe, Mg, Si, Ti, Zn + (Mn)
Hardheid: 9
Glans: glasglans, diamantglans (bij geslepen stenen van
edelsteenkwaliteit), mat of vettig (bij ruwe stenen)
Transparantie: doorzichtig, doorschijnend, ondoorzichtig
Breuk: schelpvormig, ruw, zeer bros
Splijtbaarheid: geen
Dichtheid: 3,97 – 4,05
Kristalstelsel: trigonaal-hexagonaal

.

.

ruwe robijn

.

.

ruw

.

.

pijl-omlaag-illustraties_430109

.

.

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

.

.

John Astria

John Astria

jan30

Rhodochrosiet

Geplaatst op door
Standaard

categorie :  sieraden, juwelen, mineralen en edelstenen

.

.

Kenmerken van rhodochrosiet

.

De rhodochrosiet staat bekend om zijn prachtige roze tot rode kleur. Die kleur is te danken aan het hoge gehalte mangaan; rhodochrosiet is dan ook een belangrijk mangaanerts. Hij vertoont meestal een roze met wit gebandeerd patroon. Daarnaast kan de rhodochrosiet ook rozerode, bruinrode, perzikkleurige of bruine tinten hebben.

.

Vanwege de roze tot rozerode kleur wordt rhodochrosiet ook wel mangaanspaat, rozenspaat of framboosspaat genoemd. Een veel gebruikte naam is ook Incaroos (Rosa del Inca). Dit omdat de Inca’s de steen al kenden. In de edelsteentherapie neemt de rhodochrosiet een belangrijke plaats in. Hij is zeer veelzijdig en lost allerlei blokkades in de aura op. Ook heeft hij een positieve invloed op psychische klachten, vooral klachten als gevolg van een ne-gatief zelfbeeld, zoals minderwaardigheidscomplexen. Regelmatig dragen van een rhodochrosiet-hanger bevordert een jeugdige uitstraling.

.

.

rhodochrosiet

.

.

.

.

Herkomst van de naam

.

De naam van rhodochrosiet is afgeleid van de Griekse woorden rhodon (roos) en chroos, (huidkleur). Dit verwijst naar de roze tot rode kleur van deze steen.

.

.

rhodochrosiet-trommelsteen

.

.

Door de eeuwen heen

.

Rhodochrosiet is al eeuwen bekend en geliefd, maar pas in 1813 werd de steen geclassificeerd als een nieuwe mineraalsoort. De ontdekking staat op naam van de Duitse mineraloog Friedrich Hausmann, die de steen ook zijn naam heeft gegeven. Vooral in Argentinië kent de verwerking van rhodochrosiet tot siervoorwerpen een lange ge-schiedenis. Rhodochrosiet werd er al in de dertiende eeuw gewonnen. De Inca’s troffen hem aan in hun zilver- mijnen. Daar was rhodochrosiet begeleidend mineraal van zilvererts, vaak in de vorm van stalagmieten. De Inca’s geloofden dat de rode kleur van de steen het versteende bloed van hun overleden heersers was.

In de oude culturen van Zuid- en Midden-Amerika werd rhodochrosiet veelvuldig gebruikt als geneeskrachtige en beschermende steen. Bij de indianen in deze streken had rhodochrosiet dezelfde symbolische betekenis als robijn bij de oude Grieken. Hij gold als de steen van het hart en de liefde. Door een amulet van rhodochrosiet te dragen, zou je de juiste partner vinden en ware liefde aantrekken. In Europa werd rhodochrosiet pas na de Tweede We-reldoorlog erkend als edelsteen. Sinds ongeveer 1950 is de rhodochrosiet in de handel als siersteen gezet in sieraden. Eerder werden van rhodochrosiet al wel siervoorwerpen gemaakt.

.

.

.

.

rhodochrosiet-traanvormig

.

.

Spiritueel

.

* Rhodochrosiet maakt kalm en vergroot de concentratie.
* Dit mineraal helpt je de wereld vol liefde en vertrouwen tegemoet te treden. Het geeft compassie en mededogen.
* Rhodochrosiet is een zeer beschermende steen voor overgevoelige mensen. Het beschermt tegen negatieve invloeden en mensen.
* Rhodochrosiet maakt minder egoïstisch.
* Het helpt bij allerlei angsten en fobieën.
* Rhodochrosiet maakt tevreden en blij, helpt zodoende bij depressie en mineur.

.

.

rhodochrosiet-knuffelsteen

.

.

Chemische samenstelling

.

Hoe groter de kristallen van de rhodochrosiet, hoe donkerder roze de kleur. Kleine kristallen zijn veel bleker roze dan grote kristallen met een gelijk gehalte mangaan.

.

Samenstelling: MnCO3 + Ca, Fe, Zn. De witte strepen zijn vooral calciet.
Hardheid: 3,5 – 4
Glans: glasglans
Transparantie: transparant tot doorzichtig
Breuk: schelpvormig
Splijtbaarheid: volkomen
Dichtheid: 3,4 – 3,7
Kristalstelsel: trigonaal

.

.

Rhodochrosiet
Rhodocrosite 6(Pérou).jpg
Mineraal
Chemische formule Mn2+CO3
Kleur Geelgrijs, bruin of rozerood
Streepkleur Wit
Hardheid 3
Gemiddelde dichtheid 3,69 kg/dm3
Glans Glas
Opaciteit Doorschijnend
Splijting [1011] Perfect
Kristaloptiek
Kristalstelsel Trigonaal

.

.rhodochrosiet-trommelsteen

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

pijl-omlaag-illustraties_430109

.

.

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

.

.

JOHN ASTRIA

jan27

Pyriet.

Geplaatst op door
Standaard

categorie :  Sieraden, juwelen, mineralen en edelstenen

 

 

 

Pyriet : algemeen

 

Pyriet wordt wel het goud der dwazen genoemd. Uiterlijk lijkt het sterk op goud. Het is messinggeel en oogt metalig. Zeldzaam is het allerminst: het is het meest voorkomende zwavelleverende mineraal. Pyriet staat bekend onder vele namen. De edelsteen wordt ook wel kattengoud of apachengoud (apachengold) genoemd. Apachen-goud is eigenlijk een verzamelnaam voor pyriet, chalcopyriet en pyrietagaat. De Indianen zouden deze stenen voor goud hebben gehouden.

De stenen speelden een belangrijke rol in hun tradities. Andere namen zijn ijzerkies, zwavelkies en ijzerblende. Kies en blende zijn van oorsprong Duitse namen voor zwavelverbindingen met een metaal. Typerend voor pyriet zijn de hoekige kristallen, vaak in de vorm van een kubus. Zijn de kristallen zuiver kubusvormig – met zes gelijke vlakken – dan wordt de steen wel duivelsdobbelsteen of Spaanse dobbelsteen genoemd.

Pyriet is een sterk aardende steen, die je met beide voeten op de grond zet. Een pyriet in je broekzak maakt opgewekt en vitaal, versterkt je innerlijke wijsheid en zelfvertrouwen. Pyriet laat je als een spiegel zien hoe je echt bent, met je goede en minder goede kanten. Het mineraal helpt je jezelf te aanvaarden zoals je bent.

 

 

pyriet_ijzer_1

 

 

 

77432_pyriet_peru_4900a_m

 

 

 

Herkomst van de naam

 

De naam pyriet is afgeleid van de Griekse woorden pyr (‘vuur’), pyrites (‘met vuur werkend, de smid’) en pyrites lithos (‘vuursteen’). Dit heeft te maken met het verschijnsel dat er vonken vrijkomen als je met pyriet op vuursteen slaat.

 

 

 

 

 

 

Door de eeuwen heen

 

 

Mensen in de prehistorie gebruikten pyriet als vuursteen. Ze maakten vonken door een pyriet tegen een vuursteen (keisteen of flint) of een andere pyriet te slaan. Doden kregen pyriet mee in hun graf om ook in het leven na de dood vuur te kunnen maken. Al in de oudheid werd pyriet bewerkt als edelsteen. De Oude Egyp-tenaren vervaardigden er mooie sieraden en spiegels van. Ook de Oude Grieken gebruikten pyriet voor sieraden en amuletten, en voor het maken van vuur.

In de Middeleeuwen werd pyriet als magische steen verwerkt in amuletten en als ‘verwarmende steen’ toegepast in de geneeskunde. Wie vaak last had van koude handen of voeten, kreeg een pyriet in zijn zak. De eerste vuur-wapens in de zestiende eeuw hadden een vuursteentje van pyriet. Later ging men hiervoor vuursteen gebruiken, omdat die steen betrouwbaarder en minder breekbaar is.

De Azteken en Inca’s in Midden- en Zuid-Amerika hebben zulke mooie sieraden van pyriet gemaakt, dat pyriet ook wel Incasteen wordt genoemd. In graftomben zijn bolle spiegels van pyriet teruggevonden. Deze zouden voor magische doeleinden gebruikt zijn. De indianen in Amerika maakten prachtige armbanden en andere sie-raden van pyriet, turkoois en zilver. In de negentiende eeuw, tijdens de regeerperiode van koningin Victoria (1837-1901), was pyriet een geliefd materiaal voor sieraden.

 

 

pyriet3_m

 

.

 

 

 

 

 

 

Spiritueel

 

* Pyriet geeft zelfkennis en helpt jezelf eerlijk te beoordelen en te accepteren, met al je goede en minder goede kanten.
* Mensen die erg in hun hoofd zitten, worden door de pyriet weer met beide benen op de grond gezet.
* Pyriet geeft zelfvertrouwen. Het neemt stress en spanning van zijn eigenaar over, waardoor de eigenaar rustig en kalm is. De steen moet daarom regelmatig ontladen, gereinigd en opgeladen worden.

 

 

 

pyrietruw

 

 

 

 

Chemische samenstelling

 

Pyriet is een ijzersulfide met gelijke hoeveelheden ijzer en zwavel. Is de verdeling anders, dan heb je geen pyriet maar markasiet. Markasiet is veel instabieler en kan na verloop van tijd door contact met zuurstof uit elkaar vallen. Pyriet heeft kubische kristallen met wel zestig verschillende uiterlijke vormen. Meestal gaat het om kubussen (zes vlakken), octaëders (acht vlakken) of dodecaëders (twaalf vlakken). De kristallen zijn vaak parallel gestreept op de zijkanten. Zijn deze patronen straalvorming, dan wordt de steen pyrietzon genoemd. Door het hoge ijzergehalte kan de pyriet gaan roesten als het in aanraking komt met water. Het mineraal heeft vaak roestige verweringsranden.

 

 

Samenstelling: FeS2 + Ag, As, Au, Co, Cu, Ni, Sb, Tl, Zn.
Hardheid: 6 – 6,5
Glans: metaalglans
Transparantie: ondoorzichtig
Breuk: ruw, schelpvormig
Splijtbaarheid: geen, onduidelijk
Dichtheid: 5,0 – 5,03
Kristalstelsel: kubisch

 

 

 

pyriet uit Peru

 

 

 

 

 

3d-gouden-pijl-5271528

 

 

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

 

 

JOHN ASTRIA

JOHN ASTRIA

 

 

 

 

jan23

Onyx

Geplaatst op door
Standaard

categorie :  Sieraden, juwelen, mineralen en edelstenen

.

.

 Kenmerken van onyx

.

De diepzwarte onyx is een kwarts, meestal ondoorzichtig en met afwisselend witte en zwarte lagen of banden. Heel soms bevat onyx ook dunne bruine randjes. De meest gewilde onyx is helemaal zwart; de meest voorkomende zwart met wit.

.

Echte onyx is zeldzaam. De meeste onyx die op de markt wordt aangeboden, is geen echte onyx. Het gaat vaak om flint (ook een zwart soort kwarts), zwart gebeitste agaat of ruw gepolijste obsidiaan met een diepe, matte kleur. Soms wordt de naam onyx gebruikt voor marmeronyx, een veelkleurig gesteente dat populair is bij het ma-ken van gebruiksvoorwerpen zoals kandelaars en asbakken. Onyx is van oudsher uiterst populair als heelsteen of als edelsteen in sieraden en amuletten. Nog steeds dragen mannen vaak onyx in ringen en manchetknopen. De steen is ook geliefd voor rozenkransen en rouwsieraden.

.

.

.

.

Herkomst van de naam

.

Het Griekse woord onyx betekent ‘vingernagel’. Waarschijnlijk is de naamgeving terug te voeren op de gelijkenis van de witte lagen met de witte maantjes en de witte randen die vingernagels hebben. Bovendien vertellen oude volksverhalen dat onyx een gunstig effect heeft op huid, haar en nagels.

.

.

paarse onyx

.

Door de eeuwen heen

.

De naam onyx werd in vroeger tijden gegeven aan stenen die wij nu agaat noemen. De steen die wij nu onyx noemen, heette vroeger jaspis. Pas sinds de 18e eeuw wordt de naam onyx alleen nog gegeven aan zwarte chal-cedoon. Dat doen we tegenwoordig nog steeds. Zowel in het oude Egypte als bij de klassieke Grieken en Rom-einen was de zwarte onyx een van de belangrijkste bescherm- en heelstenen. Alle klachten die met nagels, huid en haar te maken hadden, werden met onyx bestreden.

In het oude Egypte werd de zwarte onyx geassocieerd met Ra, de zonnegod. Volgens de bijbel werd onyx gevon-den in het land Havilah (letterlijk ‘Uitgestrekt zand’), waarschijnlijk was dat Egypte of Midden-Arabië. In Egypte zijn scarabeeën, potjes, kommen en andere gebruiksvoorwerpen van onyx gevonden. De oude Romeinen ge-bruikten onyx om cameeën en intaglio’s van te maken.. Een camee is een gesneden steen met een verhoogd reliëf; een intaglio heeft een verdiept reliëf. Ook zegelringen werden graag van onyx gemaakt. De was die ge-bruikt werd om de brieven dicht te plakken, bleef niet aan de kwarts vastzitten.

De oude Chinezen geloofden dat je angstige dromen en nachtmerries zou krijgen op een plaats waar onyx gevonden kon worden. Ook zou onyx stemmingmakerij en ruzies bevorderen. Zij noemden de onyx daarom ‘steen der droefheid’. Met de nieuwe kennis over China na de ontdekkingsreizen van Marco Polo, vatte deze gedachte ook post in middeleeuws Europa. De zwarte onyx werd als een ongelukssteen beschouwd, omdat hij angstig en neerslachtig zou maken. De steen stond daardoor bekend als ‘steen der egoïsten’ of ‘steen der droefheid’.

Oorspronkelijk was onyx in de Middeleeuwen de steen van Maria. In tijden van nood, zoals tijdens de pestepidemieën, geloofde men dat onyx een krachtig amulet tegen deze nare ziekte was. Daarom werd de steen veelvuldig in broekzak of als sieraad gedragen. Ook werd onyx wel verpulverd om het te kunnen innemen. De onyx zou magiërs helpen zich onzichtbaar te maken. In India en Pakistan gebruikte men onyx om de concentratie te verdiepen. Men droeg er graag zilveren sieraden met onyx als bescherming tegen het boze oog. Bij vrijwel alle volkeren, maar vooral bij de indianen, was en is onyx in gebruik als amulet tegen zwarte magie en ziektes.

.

.

.

.

Spiritueel

.

* Onyx is een goede steen voor spirituele groei. Helpt bij aantrekken en opnemen van die energieën uit de kosmos die nodig zijn voor heling en groei.

* Onyx helpt bij verwezenlijking van dromen en doelen. De steen helpt je deze doelgericht na te streven, zonder je te laten afleiden of beïnvloeden door je omgeving. Een goede steen als je gevoelig bent voor de mening van je omgeving.

* Onyx versterkt doorzettingsvermogen en zelfdiscipline, en maakt je geest helder. De steen helpt je analytisch en pragmatisch naar een probleem of blokkade te kijken.

* Onyx is een goede steen voor rouwverwerking. Helpt te kijken naar de goede dingen die geweest zijn, en daaruit kracht en inspiratie te putten.

.

.

.

.

Chemische samenstelling

.

Onyx is een silicaat. Het bestaat meestal uit zwarte en witte chalcedoon, scherp afgegrensd. De zwarte kleur ont-staat door fijnverdeeld ijzer en mangaanoxide. De witte kleur is ongekleurde chalcedoon. Nauw verwant aan onyx is sardonyx. Dat heeft geen twee, maar drie kleuren: naast zwarte en witte chalcedoon ook bruine sarder of carneool.

.

.

onyx-cabochon

.

.

Samenstelling: SiO2 + Fe, Mn, HO
Hardheid: 6,5 – 7
Glans: wasglans, zijdeglans
Transparantie: doorschijnend, ondoorschijnend
Breuk: ruw, schelpvormig, onregelmatig
Splijtbaarheid: geen
Dichtheid: 2,58 – 2,64
Kristalstelsel: trigonaal, microkristallijn

.

.

.

.

voorpagina openbaring a4

.

.

pijl-omlaag-illustraties_430109

.

.

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

.

.

 

JOHN ASTRIA

JOHN ASTRIA