Categorie archief: Kamerplanten en bloemen

mrt13

Bitterzoet : Solanum dulcamara

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

266px-solanum_dulcamara-01_xndr

 

 

Goed te herkennen aan
overhangende trossen paarse (zelden witte), 5-tallige, knikkende, geurende, bloemen met tot een gele kegel vergroeide helmknoppen

 

09_heidijk_drunen_annie_2011_08_16-23

 

 

 

Algemeen

 

Bitterzoet is een zeer algemeen voorkomende, overblijvende plant en stelt weinig eisen aan grond, hoeveelheid licht en vochtigheid. Ze verdraagt zelfs zoute zeewind. Ze groeit op droge tot natte, min of meer voedselrijke grond in moerasbossen, aan waterkanten, op drijftillen, aan heggen, ook in de zeereep en op geknotte bomen.

 

 

 

 

 

Bloem

 

De bloeiperiode loopt vanaf juni tot en met september. De bloemen zijn paars met in het hart een opvallende gele kegel van vergroeide helmknoppen. Ze staan met 10 tot 25 bij elkaar in overhangende trossen. De kroonbladen van pas geopende bloemen staan eerst recht of zijn licht teruggeslagen; de kroonbladen van de bloemen, die langer open zijn liggen meestal tegen de steel. Elk kroonblad heeft aan de basis twee glanzende, groene vlekken met een witte rand. De bloemen ruiken aangenaam, maar bevatten geen nectar, hoewel dat door de glanzende, groene vlekken wel zo lijkt.

 

 

 

 

 

Blad en stengel

 

De donkergroene, soms paars aangelopen bladeren zijn aan beide zijden zacht behaard, langwerpig tot eirond, hebben een gave rand en een zwak hartvormige of afgeronde voet. De voet van de bovenste bladeren is vaak spiesvormig of het blad is 3-tallig geoord. De stengels zijn onderaan verhout, kunnen rechtop staan, op de grond liggen of zich winden om andere vegetatie.

 

 

 

 

 

Vrucht

 

De 1 cm grote, ovale bessen, die na de bloei gaan groeien, verkleuren van groen via geel naar rood en zijn glanzend. Ze bevatten vele zaden, die jaren kiemkrachtig blijven. De rijpe bessen zijn zacht en eetbaar voor vogels, die zo mede zorgdragen voor de verspreiding van de plant. Voor de mens zijn ze zeer giftig!

 

 

 

 

 

Toepassingen

 

Bitterzoet bevat glycosiden. Als je op de stengel kauwt proef je eerst de bittere smaak van de glycosiden. Dan gaat het speeksel met de glycosiden reageren en komt er sacharose vrij, dat zoet smaakt. Zoals de meeste nachtschade-soorten is bitterzoet giftig! Ondanks de giftigheid wordt bitterzoet gebruikt in de fytotherapie. Het heeft een vochtafdrijvende, ontstekingremmende en bloedzuiverende werking.

 

 

 

 

 

Weetje

 

Omdat bitterzoet een waardplant is voor de bruinrotbacterie, die besmetting van het oppervlaktewater kan veroorzaken, wordt de plant gezien als een probleem in de land- en tuinbouw. Bestrijding is niet makkelijk, omdat elk stukje wortel dat achterblijft, kan uitgroeien tot een nieuwe plant.

 

 

4195324642_629e060a2c_b

 

 

 

Algemeen

 

– nachtschadefamilie (Solaneceae)
– overblijvend
– zeer algemeen
– 30 tot 200 cm

Bloem
– paars, zelden wit
– vanaf juni t/m september
– tros
– stervormig
– 10 tot 15 mm
– 5 kroonbladen, vergroeid
– 5 kelkbladen, vergroeid
– 5 meeldraden
– 1 stijl

Blad
– verspreid
– enkelvoudig
– eirond tot langwerpig
– top spits
– rand gaaf
– voet zwak hartvormig of afgerond
– veernervig
– zacht behaard

Stengel
– rechtop, windend of liggend
– weinig behaard of kaal

zie wilde bloemen

 

 

 

 

 

 

 

 

pijl-omlaag-illustraties_430109

 

 

 

mijne kop a4

mrt13

Boekweit : Fagopyrum esculentum

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

 

 

Goed te herkennen aan
– de grote pijl- of hartvormige bladeren en
– de losse aarvormige trossen witte bloemetjes en
– de donkere vruchtjes, die qua vorm op beukennootjes lijken

 

 

 

 

 

Algemeen

 

Boekweit is geen inheemse wilde plant, maar een eenjarig landbouwgewas, oorspronkelijk afkomstig uit Midden- en Oost-Azië. Vroeger werd boekweit verbouwd op schrale zandgrond. Ten opzichte van de huidige gewassen is de opbrengst te laag om verbouw lonend te maken en wordt ze alleen nog gebruikt als nectarplant voor honingbijen, zit ze in zaaimengsels en in vogelvoer.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Boekweit bloeit vanaf juni tot en met augustus met kleine witte of roze bloemetjes, die gegroepeerd zitten in losse pluimen in de bladoksels en aan het einde van de stengel. De bloemetjes hebben 5 bloemdekbladen, geen aparte kroon- en kelkbladen.

 

 

 

 

 

Blad

 

De bladeren zijn groot, pijl- of hartvormig, meestal iets langer dan breed. De stengel is roodachtig.

 

 

 

 

 

Vrucht

 

Voordat de bloei ten einde is zijn er al rijpe vruchtjes. Ze zijn driehoeking en lijken sterk op kleine beukennootjes. Elk vlak heeft scherpe randen, in tegenstelling tot Franse boekweit, waarvan de vruchtjes getande randen hebben. De vruchtjes zijn 2x zo lang als het (nog niet verdroogde) bloemdek. De vruchtjes van Franse boekweit zijn 3x zo lang als het bloemdek.

 

 

 

 

 

Vergelijkbare soorten

 

boekweit : wit of roze bloemdek, vruchtjes scherp driehoekig en twee maal zo lang als het bloemdek.

 

Franse boekweit : groen bloemdek, vruchtjes getand driehoekig en drie maal zo lang als het bloemdek.

 

 

 

 

 

Algemeen

 

– duizendknoopfamilie (Polygonaceae)
– eenjarig
– schaars landbouwgewas
– 15 tot 60 cm

Bloem
– wit of roze
– vanaf juni t/m augustus
– aarvormige tros
– stervormig
– 5 tot 7 mm
– 5 bloemdekbladen, niet vergroeid
– 8 meeldraden
– 3 stijlen

Blad
– verspreid
– enkelvoudig
– pijl- of hartvormig
– top spits
– rand gaaf of gegolfd
– voet pijl- of hartvormig
– hand-/netnervig

Stengel
– rechtop
– aan 1 kant behaard
– roodachtig
– rolrond

zie wilde bloemen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

mrt12

Bijenorchis : Ophrys apifera

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

bloem6-g

 

 

Goed te herkennen aan
de orichideebloemen met drie roze of lila soms witte kroonbladen met groene middennerf en een bruine, geelgroen gevlekte, onderaan behaarde, gewelfde middenlob.

 

 

bijenorchis

 

 

 

Algemeen

 

Bijenorchis is een overblijvende plant van 20 tot 50 cm, die bloeit in juni en juli. Ze groeit op grazige, enigszins vochtige, kalkhoudende grond in kalkgraslanden en bermen, aan slootkanten en op opgespoten terreinen. Ze is zeldzaam en in Nederland wettelijk beschermd. De laatste 20 jaar is ze behoorlijk in aantal toegenomen.

 

 

Bijenorchis

 

 

 

Bloem

 

De bloeiwijze is een ijle aar van 2 tot 8 bloemen. Bijenorchis vormt in het najaar een rozet en gaat zo de winter door. De bloem zit ingewikkeld in elkaar. Ze heeft 3 buitenste, gekleurde bloemdekbladen, variërend van roodachtig wit tot lila of roze met een groene middennerf. Ze kunnen afstaan of teruggeslagen zijn. Dan de 2 binnenste, veel kleinere bloemdekbladen, die wat aan hoorntjes doen denken. Deze zijn groen of roodachtig en behaard.

Het meest opvallend is de 3-lobbige lip (is een vergroeid binnenste bloemdekblad), die bestaat uit een 1 grote, gewelfde, onderaan behaarde, bruine, geelgroen gevlekte middelste lob en 2 kleinere, omhoog gebogen, behaarde, bruine zijlobben. Het vlekkenpatroon op de middenlob varieert sterk van plant tot plant. Tot slot de groene, gebogen stempelzuil. De bloem lijkt op een steel te staan, maar dat is het vruchtbeginsel.

 

 

 

 

 

 

 

 

Algemeen

 

– orchideeënfamilie (Orchidaceae)
– overblijvend
– zeldzaam tot zeer zeldzaam
– wettelijk beschermd
– 20 tot 50 cm

Bloem
– roze, lila, wit, groen, bruin
– juni en juli
– ijle aar
– orchideebloem
– 10 tot 13 mm
– 6 bloemdekbladen
– 1 stempelzuil

Blad
– verspreid
– enkelvoudig
– lancetvormig
– top spits
– rand gaaf
– voet (half) stengelomvattend
– parallel nervig

Stengel
– rechtop
– glad en kaal
– rolrond

zie wilde bloemen

 

 

 

 

 

 

pijl-omlaag-illustraties_430109

 

 

JOHN ASTRIA

mrt11

Bezemkruiskruid : Senecio inaequidens

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

266px-senecio_inaequidens

 

 

Goed te herkennen aan
– de helder gele voor kruiskruid kenmerkende bloemhoofdjes en
– de lange, smalle, lijnvormige bladeren tot 5 (8) mm breed

 

 

img_7404-gr-bezemkruiskruid

 

 

 

Algemeen

 

Bezemkruiskruid is een sterk vertakte, overblijvende plant van 0,2 tot 1,10 meter hoog, oorspronkelijk afkomstig uit Zuid-Afrika. Met de aanvoer van wol is bezemkruiskruid in Europa terecht gekomen. Ondanks haar afkomst uit Zuid-Afrika kan ze goed tegen vorst.

Hoewel ze zich bijna een halve eeuw heeft gedragen als adventief plant, is ze nu ingeburgerd en algemeen voorkomend. Je vindt bezemkruiskruid langs spoorwegen, aan rivieroevers, in bermen (ook langs snelwegen), op omgewerkte grond en in de duinen.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Bezemkruiskruid is rijk bloeiend vanaf juni tot en met december met helder gele bloemhoofdjes, die bestaan uit een hart van gele buisbloemen, omgeven door 10 tot 15 iets naar beneden gerichte, glanzende, gele straal- bloemen. De hoofdjes staan in een losse pluim.

 

 

 

 

 

Blad en stengel

 

De (half) stengelomvattende bladeren met geoorde voet zijn wat vlezig en smal, 2-5(-8) mm. De rand is gaaf tot getand. De stengel is sterk vertakt, aan de voet verhout en soms rood aangelopen.

 

 

 

 

 

Algemeen

 

– composietenfamilie (Asteraceae)
– overblijvend
– algemeen tot vrij zeldzaam
– sterk toenemend
– 20 tot 110 cm

Bloem
– geel
– vanaf juni t/m december
– hoofdje
– buis- en straalbloemen
– 18 tot 25 mm

Blad
– verspreid
– enkelvoudig
– lijnvormig
– top spits
– rand gaaf of getand
– voet geoord
– een-nervig
– (half)stengelomvattend

Stengel
– rechtop
– sterk vertakt
– soms rood aangelopen
– glad en kaal
– meerkantig

zie wilde bloemen

 

 

bezemkruiskruis-nof

 

 

 

 

pijl-omlaag-illustraties_430109

 

 

JOHN ASTRIA

mrt10

Betonie : Stachys officinalis

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

11181

 

 

Goed te herkennen aan
– de uit rijkbloemige schijnkransen bestaande schijnaren
– met helder roze lipbloemen
– de schijnaren staan op lange stelen,
– die hooguit 3 bladparen hebben, die meestal ver uit elkaar staan

 

 

16

 

 

 

Algemeen

 

Betonie is een overblijvende plant van 30 tot 90 cm hoog, die groeit op matig vochtige, lemige of kalkrijke grond op grazige hellingen en aan bosranden. Ze is zeer zeldzaam en verwilderd vanuit tuinen. Ze staat op de rode lijst als zeer zeldzaam en sterk afgenomen.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Betonie bloeit vanaf juni tot en met augustus. De bloeiwijze bestaat uit rijkbloemige schijnkransen, die samen een dichte tot tamelijk losse schijnaar vormen. De aangenaam geurende bloemen zijn helder roze, soms wit. De bovenlip is langwerpig tot eirond en tenslotte terug gebogen. De onderlip is 3 lobbig. De twee zijlobben zijn eirond, de middenlob is groter, omgekeerd eirond tot hartvormig.

 

 

 

 

 

Blad en stengel

 

De vierkante, onvertakte stengel is kort behaard en heeft 1 tot 3 paar glanzende, kort gesteelde of zittende bladeren. Meestal staan de bladparen behoorlijk ver uit elkaar, waardoor de stengels kaal lijken. Naast de stengelbladeren zijn er ook wortelbladeren, die tijdens de bloei vaak al verdord zijn. De wortelbladeren hebben dezelfde vorm als de stengelbladeren, zijn alleen groter en langer gesteeld.

 

 

 

 

 

 

Toepassingen

 

Betonie kent vele medische toepassingen; het werkt ontstekingsremmend en wondhelend en wordt in de fytotherapie onder andere voorgeschreven bij hoge bloeddruk en stressgerelateerde hoofdpijn.

 

 

 

 

 

Algemeen

 

– lipbloemenfamilie (Lamiaceae)
– overblijvend
– zeer zeldzaam
– op de rode lijst
– ook als tuinplant
– 30 tot 90 cm

Bloem
– helder roze, zelden wit
– vanaf juni t/m augustus
– schijnkrans
– lipbloem
– 12 tot 18 mm
– 5 kroonbladen, vergroeid
– 5 kelkbladen, vergroeid
– 4 meeldraden
– 1 stijl

Blad
– tegenoverstaand
– enkelvoudig
– langwerpig
– top stomp of spits
– rand gekarteld
– voet hartvormig
– netnervig
– behaard
– glanzend

Stengel
– rechtop
– kort behaard

zie wilde bloemen

 

 

krauterbuch-g

 

 

 

 

pijl-omlaag-illustraties_430109

 

 

JOHN ASTRIA

mrt8

Bernagie : Borage officinalis

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

bernagie-120720-191

 

 

Goed te herkennen aan
– de prachtig blauwe bloemen met spitse kroonbladen en
– de ruwe beharing van de hele plant

 

 

borago1-1

 

 

 

Algemeen

 

Bernagie is een makkelijk herkenbare, ruwharige, eenjarige, 20 tot 60 cm hoge plant, die in tuinen wordt gekweekt als keukenkruid en vandaar uit is verwilderd. Ook wordt ze uitgezaaid. Oorspronkelijk is ze afkomstig uit Zuid-Europa. Je kan haar vinden op zonnige, warme, open plaatsen, liefst met omgewerkte grond, zoals akkers, ruigten, puinhopen en langs wegen.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Ze bloeit vanaf juni tot de herfst met prachtig blauwe bloemen, die in de knop roze zijn. Die roze kleur verdwijnt gedurende de bloei en gaat via paarsblauw over naar blauw. De half-knikkende bloemen hebben vijf spitse kroonbladen en in het hart een dubbele ring van witte schubjes, waar de zwart-paarse meeldraden en stijl uitsteken.

 

 

 

 

 

Toepassingen

 

Bernagie kent vele toepassingen. Door de eeuwen heen is ze gebruikt als medicinale plant. Dat blijkt uit de toevoeging “officinalis”, wat “geneeskrachtig” betekent. De eetbare bloemen worden tegenwoordig onder andere gebruikt in salades. Ze smaken naar komkommer. Bernagie wordt daarom ook wel komkommerkruid genoemd. Uit de zaden wordt olie gewonnen, borage-olie. In de fytotherapie wordt de olie gebruikt tegen huidveroudering, zwangerschapsstriemen, eczeem en premenstrueel syndroom.

 

 

 

 

 

Algemeen

 

– ruwbladigenfamilie (Boraginaceae)
– eenjarig
– verwilderd of ingezaaid
– 20 tot 60 cm

Bloem
– blauw
– vanaf juni tot de herfst
– schicht
– 1,5 tot 3 cm
– stervormig
– 5 kroonbladen, vergroeid
– 5 kelkbladen
– 5 meeldraden
– 1 stijl

Blad
– verspreid
– enkelvoudig
– onderste eirond, in een steel
versmallend
– bovenste langwerpig, zittend
– top spits
– rand gegolfd of getand
– voet gevleugeld
– veernervig
– boven- en onderkant ruw behaard

Stengel
– rechtop
– bovenaan vertakt
– ruw behaard
– rolrond

zie wilde bloemen

 

 

bernagie

 

 

 

 

pijl-omlaag-illustraties_430109

 

 

JOHN ASTRIA

mrt7

Beenbreek : Narthecium ossifragum

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

steel1-g

 

 

Goed te herkennen aan
– de helder gele stervormige bloemen met oranje helmknoppen en geel behaarde meeldraden
– na de bloei aan de mooie donker oranje doosvruchten omgeven door de resten van de bloem

 

 

4434-640

 

 

 

Algemeen

 

Beenbreek is een overblijvende, in grote groepen groeiende, zeldzame plant, die groeit op natte, zure grond in heide- en veengebieden. Ze staat op de rode lijst als zeer sterk afgenomen plant.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Ze bloeit vanaf juni tot en met augustus met gele bloemen, die in vrij dichte aarvormige trossen aan het einde van de tot 30 cm hoge stengels staan. De bloemen hebben zes bloemdekbladen, die aan de buitenkant een brede groene middenstreep hebben.

Na de bloei vallen de bloemdekbladen en meeldraden niet af, maar kleuren ze samen met de zaaddozen donker oranje. De helder gele bloemen met oranje helmknoppen zorgen ervoor dat beenbreek tijdens de bloeitijd makkelijk te herkennen is. En ook in het najaar blijft de plant vanwege de grote, donker oranje doosvruchten een mooie en opvallende verschijning.

 

 

 

 

 

Blad

 

Beenbreek heeft twee soorten bladeren, stengelbladeren en wortelstandige bladeren. De stengelbladeren zijn duidelijk kleiner dan de wortelstandige bladeren en staan min of meer plat tegen de stengel. De wortelstandige bladeren zijn langwerpig, zwaardvormig.

 

 

 

 

 

Toepassingen

 

Op de Shetland Eilanden werd deze plant zowel als verfstof, als in de geneeskunde gebruikt.

 

 

 

 

 

Algemeen

 

– beenbreekfamilie (Nartheciaceae)
– overblijvend
– zeldzaam voorkomend
– 10 tot 30 cm

Bloem
– geel
– vanaf juni t/m augustus
– aarvormige tros
– stervormig
– 2 tot 3 cm
– 6 bloemdekbladen, niet vergroeid
– 6 meeldraden
– 1 stijl

Blad
– verspreid of wortelstandig
– enkelvoudig
– zwaard- of lijnvormig
– top spits
– rand gaaf
– voet (half) stengelomvattend
– parallelnervig

Stengel
– rechtop
– niet vertakt
– kaal
– rolrond

zie wilde bloemen

 

 

botanische-tekening-gr-beenbreek

 

 

 

 

pijl-omlaag-illustraties_430109

 

 

JOHN ASTRIA

mrt6

Beemdkroon : Knautia arvensis

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

beemdkroon

 

 

Goed te herkennen aan
– het afgeplatte lila bloemhoofdje met 4-slippige bloemen en
– de sterk stralende randbloemen en
– de talrijke behaarde omwindselblaadjes en
– de door witte beharing grijsgroene stengels en bladeren

 

 

bloemen-beemdkroon

 

 

 

Algemeen

 

Beemdkroon is een overblijvende plant van 15 tot 60 cm hoog. Ze groeit op vochtige, kalkhoudende grond in grazige, vaak zandige bermen en op dijken, ook aan struikgewasranden en in de binnenduinen. Beemdkroon staat op de rode lijst als algemeen voorkomend, maar sterk afgenomen.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Beemdkroon bloeit vanaf juni tot en met september met afgeplatte lila (zelden witte, zeer zelden gele) bloemhoofdjes. De hoofdjes bestaan uit talrijke trechtervormige bloemetjes, elk met vier kroonslippen. De buitenste bloemen zijn vergroot en asymmetrisch. Door tabaksrook verkleuren de bloemetjes in het hoofdje van lila naar gifgroen. Daarom wordt ze ook wel het tabaksbloempje genoemd.

 

 

 

 

 

Blad en stengel

 

De stengels en bladeren lijken grijsgroen door de witte beharing. Hoe hoger de bladeren aan de stengel staan, hoe sterker ze in bladslippen zijn verdeeld. De onderste bladeren zijn meestal ongedeeld.

 

 

 

 

 

Toepassing

 

De plant heeft sappige bladeren die voor de liefhebber door de sla kunnen worden gemengd.

 

 

 

 

 

Vergelijkbare soorten

 

beemdkroon : afgeplatte bloemhoofdjes met 4-slippige bloemen en vergrote randbloemen, onderste bladeren ongedeeld.

duifkruid : afgeplatte bloemhoofdjes met 5-slippige bloemen en vergrote randbloemen, onderste bladeren veerdelig.

blauwe knoop : half-bolvormige, later bolvormige bloemhoofdjes met 4-slippige bloemen en zonder vergrote randbloemen.

 

 

Duifkruid

Duifkruid

 

 

 

Blauwe knoop

Blauwe knoop

 

 

 

 

Algemeen

 

– kamperfoeliefamilie (Caprifoliaceae)
– overblijvend
– vrij algemeen in Zuid-Limburg,
elders vrij tot zeer zeldzaam
– 15 tot 60 cm

Bloem
– lila (zelden wit, zeer zelden geel)
– vanaf juni t/m september
– hoofdje
– 2 tot 4 cm
– klok- of buisvormige bloemen
– 4 kroonbladen, vergroeid
– 4 meeldraden
– 1 stijl
– een aantal rijen bladachtige   omwindselblaadjes

Blad
– zeer variabel van vorm
– enkelvoudig
– bovenste bladeren :
– tegenoverstaand
– zittend
– veervormig ingesneden
– onderste bladeren :
– rozet
– gesteeld
– langwerpig tot lancetvormig
– top spits
– rand gaaf, grof gezaagd tot gekarteld
– veernervig
– behaard

Stengel
– rechtop
– behaard
– rolrond

zie wilde bloemen

 

 

botanische-tekening-gr-beemdkroon

 

 

 

 

pijl-omlaag-illustraties_430109

 

 

JOHN ASTRIA

mrt5

Basterdwederik : Epilobium

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

bergbasterwederik

bergbasterwederik

 

 

Goed te herkennen aan

– de roze of bijna witte bloemen met 4 hartvormige, donker geaderde kroonbladen en
– de slanke vorm van de plant met bovenin vaak talrijke schuin omhoog staande zijstengels.

 

 

 

 

 

 

Algemeen

 

Het geslacht van de basterwederikken omvat ongeveer 200 soorten en heeft een wereldwijde verspreiding. In het algemeen komen er 9 soorten voor die erg veel op elkaar lijken en daardoor lastig van elkaar te onderscheiden zijn. De 9de soort is het harig wilgenroosje, dat door grootte en kleur van de bloem makkelijk van de andere 8 te onderscheiden is.

De bloeiperiode van basterdwederikken is vanaf juni/juli tot en met augustus/september. Moerasbasterdwederik is de kleinste met een maximale hoogte van 60 cm. De anderen kunnen tot 80-90 cm hoog worden, kantige basterdwederik zelfs tot 1 meter.

 

 

 

Soorten

 

Beklierde basterdwederik (Epilobium ciliatum)

 

beklierde

 

 

 

 

 

Bergbasterdwederik (Epilobium montaum)

 

berg

 

 

 

 

Bleke basterdwederik (Epilobium roseum)

 

bleke

 

 

 

 

Donkergroene basterdwederik (Epilobium obscurum)

 

donkergroene_basterdwederik_01

 

 

 

 

Harig wilgenroosje (Epilobium hirsutum)

 

harig-wilgenroosje

 

 

 

 

Kantige basterdwederik (Epilobium tetragonum)

 

epilobium_tetragonum_flower_kantige_basterdwederik_bloemen

 

 

 

 

Lancetbladige basterdwederik (Epilobium lanceolatum)

 

epilobium-lanceolatum-2-lancetbladige-basterdwederik-saxifraga-rutger-barendse

 

 

 

 

Moerasbasterdwederik (Epilobium palustre)

 

moeras

 

 

 

 

Viltige basterdwederik (Epilobium parviflorum)

 

viltige_basterdwederik_0

 

 

 

Algemeen

 

– teunisbloemfamilie (Onagraceae)
– overblijvend
– zeer algemeen tot uiterst zeldzaam
– 10 tot 100 cm

Bloem
– roze, (bijna) wit
– juni/juli t/m augustus/september
– alleenstaand
– stervormig
– 8 tot 18 mm
– 4 kroonbladen, niet vergroeid
– 4 kelkbladen
– 8 meeldraden
– 1 stijl

Blad
– (kruisgewijs) tegenoverstaand
– enkelvoudig
– eirond tot lancetvormig
– top spits
– rand getand of gaaf
– voet wig- of hartvormig of afgerond
– veernervig

Stengel
– rechtop
– glad en kaal of behaard
– rolrond met of zonder lijsten

zie wilde bloemen

 

 

 

 

pijl-omlaag-illustraties_430109

 

 

 

mijne kop a4

mrt5

Akkerwinde : Convolvulus arvensis

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

akkerwinde

 

 

 

Goed te herkennen aan
– 5 roze tot donkerbruine strepen aan de buitenkant en
– de langwerpige tot eironde bladeren met pijl- of spiesvormige voet

 

 

geheel2-g

 

 

 

Algemeen

 

Akkerwinde is een zeer algemeen voorkomende overblijvende plant. Ze groeit op open, matig vochtige, voedselrijke, meestal omgewerkte grond, vooral in grasland, bermen, op braakliggende terreinen en langs spoorwegen, ook op stenige plaatsen.

 

 

muur

 

 

 

Bloem

 

Ze bloeit vanaf juni tot en met september met naar vanille geurende bloemen, die alleen overdag geopend zijn. Bij slecht weer blijven ze ook overdag gesloten. De bloemen zijn lang gesteeld en staan alleen of met 2 in de bladoksels. Ze zijn egaal wit of roze, of met meer of minder duidelijke, roze of witte strepen. De kroon is wijd trechtervormig met aan de buitenkant 5 donkerroze soms bruinachtige strepen. De bloemen bloeien maar 1 dag.

 

 

 

 

 

Blad en stengel

 

De bladeren zijn langwerpig tot eironde en hebben een pijl- of spiesvormige voet. Akkerwinde heeft liggende of windende stengels tot 1 meter lang.

 

 

 

 

 

Vergelijkbare soorten

 

:

:

:

 akkerwinde : heeft geurende bloemen omsloten door overlappende schutbladen en langwerpige tot eironde bladeren met pijl- of spiesvormige voet.

 

 

 

 

 

 

haagwinde : heeft grotere bloemen dan akkerwinde, niet geurend, omsloten door niet overlappende schutbladen en pijl- tot hartvormige bladeren.

 

 

 

 

 

 

zeewinde : heeft roze/bleek purperen bloemen met 5 witte strepen

 

 

zeewinde

 

 

 

Algemeen

 

– windefamilie (Convolvulaceae)
– overblijvend
– zeer algemeen
– 20 tot 100 cm

Bloem
– wit en/of roze
– vanaf juni t/m september
– gesteeld alleenstaand
– trechtervormig
– 1 tot 3 cm
– 5 kroonbladen, vergroeid
– 5 kelkbladen
– 5 meeldraden
– 1 stijl

Blad
– verspreid
– enkelvoudig
– eirond tot langwerpig
– top stomp of toegespitst
– rand gaaf
– voet pijl- of spiesvormig
– veernervig

Stengel
– windend of bovengronds liggend
– kaal of weinig behaard
– rolrond

zie wilde bloemen

 

 

lindman

 

 

 

 

pijl-omlaag-illustraties_430109

 

 

 

JOHN ASTRIA