| Deuteronomium 31 | 1 – 8 | Jozua volgt Mozes op |
|---|---|---|
| 9 – 13 | Voorschriften voor het bewaren en voorlezen der wet | |
| 14 – 29 | De afval van Israël aangekondigd | |
| 30 – 30 | Aankondiging van het lied van Mozes | |
| Deuteronomium 32 | 1 – 29 | Het lied van Mozes |
| Deuteronomium 29 | 1 – 29 | Vernieuwing van Gods verbond |
|---|---|---|
| Deuteronomium 30 | 1 – 20 | Beloften van verlossing |
Meester en Chohan van de vijfde straal – Groene straal – is verbonden aan het Derde oog Chakra en aan de Tempel van waarheid. Vorige incarnaties: De apostel Paulus in de tijd van Christus. Hij helpt om bewustzijn, spiritualiteit en ontvankelijkheid te brengen in alle gebieden van wetenschappelijke ontwikkeling. Hij is de grondlegger van het Anchoorse leven in Palestina.
Hilarion werd geboren in Tabatha, ten zuiden van Gaza, Palestina, rond het jaar 291 en stierf op het eiland Cypres in het jaar 371. Hij helpt ons onze vibratie te verhogen door ruimte te maken op het innerlijk vlak zodat we onszelf beter leren kennen. Hij helpt ons ook te herinneren wie onze ziel is en wat er opgeslagen ligt in de Akasha records.
Als jongen stuurde zijn ouders hem naar Alexandria om daar naar school te gaan. Daar bekeerde hij zich tot het christendom. Voordat hij stierf op gaf hij zijn enige bezit aan zijn trouwe leerling Hesychius. Zijn lichaam werd begraven dicht bij de stad Paphos, maar Hesychius haalde in het geheim zijn meester daar weg en bracht hem naar Majuma waar de heilige voor lange tijd had geleefd.
Goddelijke kwaliteiten
Waarheid, genezing, constantheid, verlangen om de overvloed van God te verwezenlijken door de ongerepte visie van de kosmische maagd.
JOHN ASTRIA
.
.
.
.
.
.
.
.
Ludwig van Beethoven wordt geboren op 16 of 17 december 1770 in een huis aan de Bonngasse nummer 18 in Bonn. Zijn geboortedatum is niet zeker. Wel is duidelijk dat hij is gedoopt op 17 december en dat het in katho-lieke kringen in die tijd verplicht was een pas geboren kind binnen vierentwintig uur te laten dopen. Beethoven kwam uit een Vlaamse familie die zich halverwege de achttiende eeuw in Bonn had gevestigd. Zijn vader, Johann van Beethoven, was beroepszanger aan het hof van de keurvorst van Keulen. Zijn moeder, Maria Magdalena kreeg voor en na de geboorte van Ludwig enkele kinderen die al vroeg stierven. Zijn twee jongere broers, Caspar Karl en Nikolaus Johann groeiden gezond op.
.
.
Beethoven groeide op in een muzikale familie. Zijn vader verdiende zijn geld met zingen, en ook zijn grootvader was muziekleraar geweest. Johann was een hardvochtige vader die de jonge Ludwig dwong om piano te leren spelen. Aan deze brute opvoeding hield Ludwig zowel muzikale discipline als argwaan tegenover menselijke mo-tieven over. Johann presenteerde zijn zoon graag als wonderkind, naar het model van Mozart, die al op zesjarige leeftijd optrad voor de Europese vorstenhoven. Beethoven gaf op 26 maart 1776 een concert in Keulen, maar werd door het publiek niet als wonderkind beschouwd.
.
.
Beethoven ging na dit optreden naar de Latijnse school, waar hij niet bijzonder goed presteerde. Hij ontwikkelde wel steeds meer interesse voor de piano en ging steeds meer improviseren in de muziek. Daar blonk hij het mees-te in uit. Hij oefende zich ook in vioolspelen en nam op eigen initiatief muziekles bij de organisten van Bonn. Hij kon nu op het orgel spelen van kapellen en kathedralen en speelde hoorn. Rond zijn tiende jaar ging hij zijn im-provisaties opschrijven. De muziekleraren hadden oog voor Ludwigs talent, en haalden hem van school. In de ja-ren die volgden, kreeg hij les van Christian Gottlob Neefe, de plaatselijke hoforganist.
Beethoven hield zich vooral met muziek bezig in zijn jonge jaren. Hij mocht al snel invallen voor Neefe, en werd opgenomen in de muzikale gemeenschap van Bonn. In 1787 overleed Ludwigs moeder, waardoor hij angstig en depressief werd. De rijke weduwe Hélène von Breuning nam hem onder haar hoede. Zij maakte deel uit van de hoogste culturele kringen in Bonn. De jonge Ludwig werd de pianoleraar van haar vier kinderen en leerde hier o-ver zaken die hij door zijn korte schooltijd gemist had. Hij leerde over de schoonheid van de Duitse literatuur, de lyrische poëzie, geschiedenis en natuurwetenschap. Even later behaalde hij een graad in de Wijsbegeerte aan de nieuw gestichte universiteit van Bonn. De waardering voor de mooie Duitse literatuur zou later in zijn werk nog terugkomen.
.
.
.
.
.
Aan het einde van de achttiende eeuw was Wenen de politieke en culturele hoofdstad van Centraal Europa. Hoe-wel het een kleine stad was –er woonden slechts 250.000 mensen- had het geheel een metropolitische uitstraling. Door de centralisatiepolitiek van Maria Theresia en Joseph II was de administratie van de stad en de omliggende gebieden van het rijk in Wenen gevestigd. Dat betekende dat een derde van de bevolking ambtenaar was. Maria Theresia en Joseph II hielden een sombere, en zelfs ascetische leefwijze aan die weerspiegeld werd in hun politiek.
Er werd nauwelijks geïnvesteerd in het culturele leven, waardoor deze taak door de adel van Wenen werd overge-nomen. De stad kende een aantal belangrijke adellijke families die hun tijd doorbrachten met concertbezoeken, theatervoorstellingen, wandelingen, bals en andere evenementen. Dankzij de grote interesse in muziek was de stad een trekpleister voor componisten en pianoleraren. Beethoven kwam op 10 november 1792 in Wenen aan. Hij huurde een piano en leerde dansen, om zo te kunnen integreren in de aristocratische kring.
.
.
Beethoven was al eens eerder in Wenen geweest om een bezoek te brengen aan Mozart. Er wordt gezegd dat de twee elkaar ontmoet hebben, maar dat is niet zeker. Ze zouden muziek gespeeld hebben voor elkaar, en Beet-hoven zou over Mozart hebben gezegd dat zijn werk ‘hakkerig’ was. In werkelijkheid was Mozart op dat moment druk bezig met het componeren van zijn opera Don Giovanni. Beethoven zelf kreeg te horen dat zijn moeder ern-stig ziek was, en haastte zich terug naar Bonn. Toen Beethoven later opnieuw in Wenen arriveerde, was Mozart al overleden. Een andere beroemde inwoner van Wenen was de componist Haydn. Ludwig nam les bij hem, maar de twee konden het niet met elkaar vinden. Beethoven vond dat hij weinig leerde, en Haydn had weinig interesse in hem. Zijn eerste openbare concert in de stad gaf hij op 29 maart 1795 in het Burgtheater.
.
.
Wenen kohlmarkt 18 e eeuw
.
.
Mozart
.
.
Haydn
.
.
.
Beethoven had al kennis gemaakt met de Duitse literatuur van zijn tijd. Hij had bijzonder veel waardering voor de schrijvers Goethe en Schiller. Deze auteurs behoorden tot de literaire stroming van de Duitse Romantiek. Beet-hoven zou hun werk later gebruiken in zijn muziekstukken. De romantiek was een reactie op de Franse verlichting, die in Europa veel opschudding had veroorzaakt. Het verlichtingsdenken was gericht op democratisering en ge-lijkheid, en leidde in 1789 tot de Franse revolutie, waarbij het Franse koningshuis op gewelddadige wijze ten val werd gebracht.
In Duitsland en Oostenrijk werd met afgrijzen gereageerd op de ontwikkelingen in Frankrijk. De adel vreesde te-recht voor de komst van de revolutionairen uit Frankrijk. In intellectuele kringen vond men de Fransen overdreven gewelddadig. De revolutie vormde ook voor Beethoven een bedreiging, aangezien hij leefde in de kringen van de Weense aristocratie. Beethoven was democratisch gezind, maar dreigde toch persoonlijke geraakt te wor-den van de revolutie. Hij vond zijn antwoord op de ontwikkelingen in de Duitse Romantiek.
.
.
In de literaire kringen van Berlijn en Jena ontstond in 1797 de Duitse Romantiek. Deze intellectuele beweging werd gevormd door schrijvers als August Wilhelm Schlegel, Schelling en Novalis. Zij wilden, net als de verlich-tingsdenkers en revolutionairen ook de maatschappij veranderen, maar streefden naar een samenleving die meer esthetisch dan politiek was. Ze vonden het verlichtingsdenken kil en te rationeel. Er was geen ruimte meer voor emoties, of voor de natuur en de plek van de mens daarin. De verlichting had God vervangen door de rede, maar maakte daardoor van de rede zelf een nieuwe, strenge god.
Een te rationeel wereldbeeld zou tot nihilisme leiden, en de mens zijn plek in de natuur en in de maatschappij ontnemen. Tegenover deze strengheid en ontheemding streefden de romantici naar een herwaardering van de natuur. De sleutel naar de vrijheid was niet langer de politiek, maar de kunst. De esthetische staat werd het ideaal van de romantici. Immers, als de wereld zelf een kunstwerk werd, zou de mens daarin zin en betekenis vinden.
.
.
Natuur is belangrijke Inspiratie. het gaat om persoonlijk gevoel !!
.
.
.
Eén van de bekendste romantici is de filosoof en dichter Friedrich Schiller. Zijn boek Brieven over de esthetische opvoeding van de mens is één van de belangrijkste werken van de romantiek. Op bevlogen wijze schrijft Schiller dat hij geen heil meer ziet in de politiek, en dat alleen de kunst tot vrijheid zal leiden. Schiller staat bekend om zijn nadruk op het ‘spel’ van de kunst. Daarnaast is hij bekend van zijn gedicht Ode aan de Vreugde, een werk dat later door Beethoven nog beroemder zal worden gemaakt.
.
.
.
.
.
Schiller was zijn leven lang bevriend met de Duitse schrijver Goethe. Zijn werk Het leiden van de jonge Werther wordt gezien als een klassieker van de Duitse romantiek. In dit werk verlangt de jonge Werther hevig naar een onbereikbare liefde en pleegt uiteindelijk zelfmoord. Hoewel Goethe in de beginjaren sympathie had voor de ro-mantici, ging hij zich er later meer van distantiëren. Hij vond dat sommige romantici teveel geobsedeerd waren door de ik-cultus. Bovendien ambieerde hij wel een belangrijke rol in de politiek, iets waar de meeste romantici niet meer in geloofden.
.
.
.
.
.
Beethoven had veel belangstelling voor het werk van Goethe en Schiller. In 1809 werd hij uitgenodigd om de mu-ziek te componeren bij een toneelstuk van Goethe, Egmont. Het hoftheater van Wenen had besloten om twee producties te programmeren: Schillers Wilhelm Tell en Goethes Egmont. De muziek bij Schillers stuk werd gecomponeerd door Gyrowetz.
.
.
Eén van de absolute hoogtepunten in de geschiedenis van de muziek, is de opvoering van Beethovens Negende Symfonie. Hij was in 1816 al begonnen aan het stuk, maar maakte het pas rond februari 1824 af. Deze legen-darische symfonie werd voor het eerst opgevoerd op 7 mei 1824 in het Kärntnertortheater in Wenen. De zaal zat tot de nok toe vol en de verwachtingen van de beroemde componist waren hoog. Beethoven was echter zelf niet de dirigent. Het ging al enige tijd niet goed met zijn gezondheid, en hij had last gekregen van geruis en gepiep in zijn oren. Dit leidde er uiteindelijk toe dat hij volledig doof werd.
Tijdens de opvoering van de symfonie stond Beethoven naast de dirigent. Het publiek was razend enthousiast en gooide met hoeden en zakdoeken. De onrust was zo groot, dat zelfs de politie eraan te pas moest komen. Ludwig kon het applaus niet horen, maar draaide zich om, zodat hij, tot zijn grote vreugde, de mensen kon zien klappen.
.
.
Het thema van de symfonie kon niet toepasselijker zijn. De vreugde van het publiek en de componist was gewel-dig groot. Voor het stuk had Beethoven een tekst gebruikt van Schiller, genaamd Ode aan de Vreugde. Het werd gezongen als koorfinale in een verder instrumentaal stuk. Het thema van de vreugde, de prachtige muziek en het romantische ideaal maken het stuk tot één van de meest gewaardeerde kunstwerken ooit. Het werd dan ook in 1972 gekozen als volkslied door de Raad van Europa. In 1985 werd het officieel het volkslied van de Europese Unie.
.
.
.
.
.
Beethoven was de laatste jaren van zijn leven regelmatig ziek. Hij had mogelijk in 1796 al tyfus opgelopen. Eind 1826 kreeg hij een longontsteking die hij nog te boven kwam. Hoewel het met zijn gezondheid bergafwaarts ging, bleef hij componeren zolang hij kon. In december werd er geelzucht en waterzucht (een levensbedreigend oedeem) geconstateerd. Beethoven bleef nog drie maanden ziek. Hij ontving nog vele vrienden en kennissen uit zijn tijd in Bonn en Wenen.
De mensen waren begaan met zijn lot en hij ontving mooie cadeaus. Op 26 maart 1827 overleed de grote com-ponist om vijf uur ’s middags, op dezelfde datum en tijd als waarop hij zijn debuut als wonderkind had gemaakt. Drie dagen later werd het lichaam van Beethoven vanaf de binnenplaats van het Schwarzpanierhaus naar het kerkhof gebracht. De kist werd gevolgd door een lange stoet mensen. Naar schatting liepen er tussen de tiendui-zend en dertigduizend mensen mee.
.
.
.
.
.
.
.
.
JOHN ASTRIA
.
.
Maria van Fatima met de rozenkrans
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Bidden en vasten kan gedefinieerd worden als een vrijwillige onthouding van voedsel met het doel om je scherp te stellen op gebed en gemeenschap met God. Bidden en vasten gaan vaak hand in hand, maar dit is niet altijd het geval. Je kunt bidden zonder te vasten, en je kunt vasten zonder te bidden. Wanneer deze twee activiteiten worden gecombineerd en aan Gods glorie worden opgedragen, bereiken zij hun maximale effectiviteit. Het reserveren van een bepaalde tijd voor bidden en vasten is niet een manier om God te manipuleren, zodat Hij zal doen wat jij verlangt. In plaats daarvan is het veel meer een kwestie van jezelf scherpstellen op God en op Hem vertrouwen voor de sterkte, de voorziening en de wijsheid die je nodig hebt.
Het Oude Testament vereiste bidden en vasten slechts bij één gelegenheid, namelijk op de Grote Verzoendag (Jom Kipoer). Dit gebruik werd de vastendag (Jeremia 36:6) of het vasten (Handelingen 27:9) genoemd. Mozes vastte 40 dagen en 40 nachten op de berg Sinaï, toen hij de wet van God ontving (Exodus 34:28). Koning Josafat riep op tot vasten in heel Israël, toen zij op het punt stonden om door de Moabieten en Ammonieten te worden aangevallen (2 Kronieken 20:3). De bevolking van Nineve reageerde op de prediking van Jona met vasten en het dragen van rouwkleden (Jona 3:5).
Bidden en vasten werd vaak gedaan in tijden van onrust of moeilijkheden. David vastte toen hij vernam dat Saul en Jonatan waren gedood (2 Samuël 1:12). Nehemia nam een periode van bidden en vasten in acht toen hij vernam dat Jeruzalem nog steeds in puin lag (Nehemia 1:4). Darius, de koning van Perzië, vastte de hele nacht nadat hij gedwongen was om Daniël in de leeuwenkuil te gooien (Daniël 6:18).
Bidden en vasten komen ook voor in het Nieuwe Testament. Anna was altijd in de tempel, waar ze God dag en nacht diende met vasten en bidden (Lucas 2:37). Johannes de Doper leerde zijn discipelen om te vasten (Marcus 2:18). Jezus vastte 40 dagen en 40 nachten, voordat Hij door Satan werd beproefd (Matteüs 4:2). De gemeente in Antiochië vastte (Handelingen 13:2) en zond Paulus en Barnabas vervolgens op hun eerst zendingsreis (Handelingen 13:3). Paulus en Barnabas namen ook de tijd om te bidden en te vasten voor de aanstelling van de oudsten in de kerken (Handelingen 14:23).
Het Woord van God gebiedt gelovigen niet specifiek om tijd te besteden aan de combinatie van bidden en vasten. Maar toch is bidden en vasten iets wat we zeker zouden moeten doen. Veel te vaak ligt de nadruk van het bidden en vasten op de onthouding van voedsel. In plaats daarvan is het Christelijk vasten bedoeld om onze ogen van de dingen van deze wereld af te wenden en onze gedachten op God te concentreren.
Vasten moet altijd beperkt worden tot een vooraf bepaalde tijdsperiode, omdat een langere vastentijd onze lichamen schade kan toebrengen. Vasten is niet een methode om onze lichamen te straffen en het moet ook niet gebruikt worden als een dieetmethode. Het is niet de bedoeling dat we onze tijd in bidden en vasten gebruiken om gewicht te verliezen, maar veeleer om een diepere gemeenschap met God te bereiken.
Door onze ogen van de dingen van deze wereld af te nemen door middel van bidden en bijbels vasten, kunnen we ons beter scherpstellen op Christus. Matteüs 6:16-18 stelt: “Wanneer jullie vasten, zet dan niet zo’n somber gezicht als de huichelaars, want zij doen dat om iedereen te laten zien dat ze aan het vasten zijn. Ik verzeker jullie: zij hebben hun loon al ontvangen. Maar als jullie vasten, was dan je gezicht en wrijf je hoofd in met olie, zodat niemand ziet dat je aan het vasten bent, alleen je Vader, die in het verborgene is. En jullie Vader, die in het verborgene ziet, zal je ervoor belonen.”
Het doorbrengen van tijd in bidden en vasten zal niet automatisch de wensen vervullen van de mensen die vasten. Vasten of geen vasten, God belooft dat Hij onze gebeden alleen zal verhoren, als wij iets vragen wat overeenkomt met Zijn wil. 1 Johannes 5:14-15 vertelt ons: “Wij kunnen ons vol vertrouwen tot God wenden, in de zekerheid dat hij naar ons luistert als we hem iets vragen dat in overeenstemming is met zijn wil. En omdat we weten dat hij naar ons luistert, wat we hem ook vragen, weten we ook dat we alles al hebben gekregen wat we hem gevraagd hebben.”
In de tijd van de profeet Jesaja klaagden de mensen dat zij moesten vasten, maar dat God niet antwoordde op de manier die zij wilden (Jesaja 58:3-4). Jesaja reageerde hierop met de boodschap dat het uiterlijke vertoon van vasten en bidden, zonder de correcte houding in het hart, vruchteloos is (Jesaja 58:5-9).
Hoe kun jij weten of je wel volgens Gods wil bidt en vast? Bidt en vast jij voor dingen die God eer en glorie brengen? Openbaart de Bijbel duidelijk dat dit Gods wil voor jou is? Als wij iets vragen dat God niet eert of iets vragen dat niet overeenkomt met Zijn wil voor onze levens, dan zal Hij ons niet geven waar we om vragen, ongeacht of we vasten. Hoe kunnen we weten wat Gods wil is? God belooft ons wijsheid te geven als we er om vragen. Jakobus 1:5 vertelt ons: “Komt een van u wijsheid tekort? Vraag God erom en hij, die aan iedereen geeft, zonder voorbehoud en zonder verwijt, zal u wijsheid geven.”
Ben jij je ervan bewust dat het altijd het beste is om het prijzen van God de eerste stap te maken? Heb jij wel eens in een situatie verkeerd waarin jij je helemaal alleen voelde? Of heb je wel eens met een moeilijke situatie in je leven te maken gehad waarin je niet wist wat te doen. Als we God prijzen, dan wordt elke omstandigheid in ons leven compleet, wezenlijk, voortreffelijk en de moeite waard.
Het woordenboek definieert prijzen als iemands lof zingen of bewondering uiten voor iemand. Het is een synoniem voor woorden als bewonderen, loven, eren en aanbidden. Een definitie van christelijke lofprijzing is het vreugdevol danken en loven van God, de viering van Zijn goedheid en genade. Dit impliceert dat lofprijzing alleen aan God toekomt.
Op de eerste plaats verdient God het om geprezen te worden. Hij is onze lofprijzing waardig:
Op de tweede plaats is het prijzen van God nuttig en voordelig voor ons. Door God te prijzen worden wij herinnerd aan de grootheid van God. Zijn macht en aanwezigheid in onze levens wordt in ons begrip versterkt.
Op de derde plaats wordt door lofprijzing kracht in jouw geloof ontladen, wat er toe leidt dat God voor jou in actie komt.
Het prijzen van God transformeert ook de geestelijke omgeving waarin we ons bevinden. 2 Kronieken 5:13-14 illustreert duidelijk de wijziging die plaatsvond toen de Levieten Hem eerden en dankten en de tempel gevuld werd met een wolk die de glorie van God uitdrukte.
Op de vierde plaats huist God in de atmosfeer van de lofprijzing. Psalm 22:3 zegt:
Als we een duidelijke manifestatie van Gods zegeningen en genade willen zien, dan hoeven we Hem alleen maar te prijzen, met heel ons hart, verstand en ziel.
Wie hoort God te prijzen? “Alles wat adem heeft, loof de Heer” zegt Psalm 150:6.
We kunnen de ware vreugde en de voordelen van het prijzen van God niet ontvangen, tenzij we Jezus Christus als onze Heer en Redder hebben ontvangen. Dan zijn we kinderen van God en leeft Hij in onze lichamen door middel van de Heilige Geest. Dit betekent dat God geprezen moet worden, waar we ons ook bevinden. 1 Korintiërs 6:19-20 stelt:
Matth. 22:36-37.
Door liedjes en hymnes te zingen, door te klappen, zelfs door uit vreugde te springen… de lijst van mogelijkheden is eindeloos. We kunnen God eren en prijzen met onze lichamen, met onze harten en gedachten of met de dingen die we doen. Er zijn vele manieren waarop we God kunnen prijzen! Ongeacht hoe je God prijst en aanbidt, het zou altijd moeten leiden tot een ontzag voor Gods macht, liefde en genade voor ons allemaal.
.
.
.
.
Heb je nog een oude collier van je grootmoeder liggen of een zilveren ring van je moeder? Draag ze. Volgens Britse modekenners maak je pas een statement als je de oude juwelen opnieuw aandurft. In tijden van crisis mag er wat blingbling gedragen worden.
.
.
.
.
.
Waar kan je oude juwelen vinden? Letterlijk overal. Misschien gewoon in je eigen schuif, zijnde een erfstuk van je oma. Soms gewoon op straat, ergens op een rommelmarkt of in een van die vele pittoreske winkeltjes met twee-dehands- en oude spulletjes die je wel in elke stad of grotere gemeente vindt. De zoektocht is al een deel van de pret.
.
.
.
.
.
Anderzijds brengen ook bekende ontwerpers als Lanvin, Gucci, Louis Vuitton en Chanel jaarlijks prachtige sie-raden uit die een oude vintage look hebben, alleen lijken deze juweeltjes wat aan populariteit in te boeten. Niet alleen zijn ze uiterst herkenbaar, maar verschijnen ze massaal in reclamecampagnes. Bovendien dien je er astro-nomische bedragen voor neer te tellen. Echte modeliefhebbers gaan voor die look, maar gebruiken hun eigen stijl. Geen betere manier om dat te doen dan met een echt en geen nagemaakt vintage juweel.
.
.
.
.
.
“Steeds meer dames willen een uniek, persoonlijk stuk”, vertelt Mc Kee, fashionverantwoordelijke bij Harrods die met kennis van zaken kan spreken. “Meer nog, de dure nieuwe juwelen van ontwerpers blijven vaker liggen, ieder-een weet dat ze veel geld kosten en net dat aspect van het duur zijn getuigt bij sommigen van weinig smaak. Vin-tage juwelen ogen subtieler en je zal zelden iemand anders met hetzelfde stuk zien flaneren”. Dat unieke aspect van het vintage juweel is inderdaad niet te onderschatten.
.
.
.
.
.
Wil je toch meer een hedendaagse look, zijn er een heleboel ontwerpers die aan een oud stuk een moderne twist weten te geven. De Amerikaanse Tom Binns bijvoorbeeld, uiterst populair bij celebs, was pionier in de ‘nouveau vintage-look’. Hij gebruikt oude diamanten en maakt er letterlijk nieuwe juweeltjes van. Zijn stukken blijken elk seizoen uiterst populair bij Harrods. Even gegeerd is het juwelenmerk ‘House of Lavande’s’ dat oud en nieuw per-fect weet samen te smelten.
.
.
.
.
.
.
Als je oude juwelen wil laten schatten, moet je realistisch zijn en afstand doen van de sentimentele waarde die de juwelen voor je hebben. Ze kunnen een erfenis zijn van een dierbaar familielid, of je hebt ze ergens op de kop kunnen tikken voor een prijs die naar jouw gevoel een buitenkansje was. Maar als je de juwelen in geld wilt om-zetten, zal je rekening moeten houden met de realiteit en de prijs van de dag.
.
.
.
.
.
Zorg ervoor dat je vooraf kennis hebt van de juiste woordenschat alvorens je een schatting van je oude juwelen laat maken. Dat komt professioneler over en je zal minder snel in de zak gezet worden. Zoals ook gebruikelijk in de wereld van diamant, goud en zilver is de gebruikte terminologie om oude juwelen te benoemen Engels. Men spreekt er dan ook eerder van vintage juwelen in plaats van oude of antieke juwelen, maar in feite wordt hiermee exact hetzelfde bedoeld.
.
.
.
.
.
Zoals overal waar er geld mee gemoeid is moet je ook bij de aankoop van oude juwelen (of antieke juwelen, zo je wil) opletten voor vervalsingen en imitaties. Er valt nu eenmaal goed geld mee te verdienen, en dan is de verlei-ding om te gaan vals spelen nu eenmaal groot.
.
.
.
.
.
De mens heeft in de loop der eeuwen de kennis onder de knie gekregen om allerlei materialen te maken zoals glas, synthetische spinel, pyriet en kwarts om hiermee echte edelstenen in edele materialen zoals diamant, goud en zilver na te bootsen. Een praktijk die al bestond van op het ogenblik dat voorwerpen in deze materialen ge-maakt een vooraanstaande status kregen, en bij de Egyptenaren stonden al strenge straffen op de namaak van sieraden en juwelen, die er vooral een erefunctie hadden.
Ook in natuurlijke stenen leerden bedriegers om bepaalde veranderingen aan te brengen om ze zo voor waarde-volle edelstenen te laten doorgaan. Zo kan je echte stenen gemakkelijk kostbaarder maken door bepaalde scheurtjes of onvolkomenheden weg te werken of te verbergen.
.
.
.
.
.
Er bestaan ook wetenschappelijke technieken en methodes om te ‘foefelen’ met juwelen en edelstenen. Door een steen een warmtebehandeling te geven kan je namelijk de helderheid en de kleur beïnvloeden, een effect dat he-laas doorgaans slechts tijdelijk is. vervalsers zullen deze operatie dan ook liefst zo kort mogelijk voor de verkoop van hun materiaal uitvoeren. Soms worden de stenen gewoon in een vuur geworpen en wacht de vervalser de gang van de natuur af, een vrij amateuristische techniek maar ze durft wel eens vruchten af te werpen.
Anderen maken gebruik van heel wat apparatuur en technologie. Voor sommige stenen is dit resultaat compleet onvoorspelbaar en je kan er de steen ook helemaal mee naar de vaantjes helpen. Aquamarijn zal bij verhitting bijvoorbeeld van groen naar blauw kleuren, maar helemaal zeker is dit niet. Het resultaat hangt af van de juiste verhoudingen van de stoffen waaruit de steen bestaat, en dat is zeker met het blote oog moeilijk te achterhalen.
.
.
.
.
.
Juwelen zijn een expressie van de persoonlijkheid van de drager. Die kan van dag tot dag verschillend zijn, naar-gelang je humeur en de situatie van het moment. Het is dus te verantwoorden om meerdere juwelen te hebben die je uiteraard niet allemaal tegelijk moet dragen. Vergelijk het met je kledij: werkkledij is toch ook verschillend van de kledij die je in je vrije tijd of tijdens een feestje draagt. Regelmatig van juwelen wisselen drukt uit dat je een avontuurlijk persoon bent, iemand die niet vastgeroest zit in gewoontes en zijn intuïtie durft te volgen.
.
.
.
.
.
Een gouden juweel uitkiezen doe je niet zomaar. Het is een taak waarbij je best niet over één nacht ijs mag gaan. Niet alleen omdat er een prijskaartje aan vast hangt, maar ook omdat je goud als het ware moet ‘verdienen’. Een gouden juweel staat nu eenmaal niet bij iedereen. Je kiest best voor een subtiel juweel dat je een zacht uiterlijk geeft en je persoonlijkheid mooi onderstreept zonder uit de toon te vallen. De gouden tip is dus: ga op zoek naar een origineel en verbluffend juweeldesign dat voor zichzelf spreekt en als vanzelfsprekend bij jouw persoon hoort.
.
.
.
.
.
Juwelen dragen is een gave die niet aan iedereen gegeven is, het is iets wat je als het ware moet aanvoelen. Een bepaald gouden juweel kan perfect bij de ene persoon passen, maar bij iemand anders net te veel zijn. Is je eerste indruk niet goed? Laat je dan nooit overhalen het juweel aan te kopen, want je zal je alleen maar bekocht voelen. Van groot belang is je allereerste gevoel. Eerst moet je het gouden juweel op zich uiteraard al mooi vinden. Is dat niet het geval, dan komt het nooit meer goed. Heb je een juweel gevonden dat je helemaal aanstaat? Dan is de tijd rijp om het grondig te passen. Zit het juweel goed rond je hals, pols, vinger, enkel? Neem dan uitgebreid de tijd om jezelf in de spiegel te bestuderen.
Ga je naar de juwelier: neem dan altijd een voldoende grote handspiegel mee waarin je gewoon bent jezelf te bekijken. Doorgaans heeft de juwelier zelf wel een spiegel, maar als dat niet het geval is dan kan je toch naar je-zelf kijken. In een andere spiegel kan je er net ietsje anders uitzien, hou daar rekening mee. Laat je leiden door je eigen gevoel, en reageer pas dan op de reactie van anderen. Geeft het juweel een goed gevoel en vind je jezelf mooi, dan moet je niet meer aarzelen. Als de prijs meevalt uiteraard.
.
.
.
.
.
Ook wanneer het gaat om een juweel dat op grotere schaal gemaakt wordt, moet je steeds kiezen voor een de-sign dat bij je persoonlijkheid past. De perfecte gouden ring om je look te accentueren, een schitterend halssnoer dat je stijl definieert, een armband die wel voor je pols gemaakt lijkt: leg de lat hoog bij het uitkiezen van je gou-den juweel. Simpeler is het natuurlijk wanneer je zelf een juweel laat ontwerpen. Zet alle elementen die in het ju-weel moeten zitten op een rijtje, en vooral ook wat je niet wilt. Op basis van deze informatie kan de edelsmid een juweel maken dat je als een tweede huid past.
.
.
.
.
.
.
.
.
John Astria
Mensensamenleving.me 