Categorie archief: Kamerplanten en bloemen

apr5

Gele kamille : Anthemis tinctoria

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

 

 

Goed te herkennen aan
– de gele op gewone margriet lijkende bloemhoofdjes en
– de viltig behaarde omwindselblaadjes en
– de geveerde bladeren met gelobde tot diep gezaagde slippen

 

 

 

 

 

Algemeen

 

Gele kamille is een overblijvende, licht viltig behaarde plant van 30 tot 60 cm hoog. Ze is zeldzaam in stedelijke gebieden, elders zeer zeldzaam. Ze groeit open, droge grond langs spoorwegen en op zandvlakten en oude muren. De plant is zeer decoratief en is tevens bruikbaar als zandbinder. Ze wordt daarom wel in nieuwe bermen, op taluds en zandterreinen in stedelijke gebieden ingezaaid.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Ze bloeit vanaf juni tot en met september met grote bloemhoofdjes, die een hart van gele buisbloemen en een rand van gele drie-tandige straalbloemen hebben. De omwindselblaadjes zijn viltig behaard.

 

 

 

 

 

Blad

 

De enigzins viltig behaarde bladeren zijn geveerd met gelobde tot diep ingesneden slippen.

 

 

 

 

 

Toepassing

 

Het is van oudsher bekend dat bloemknoppen, bloemen en uitgebloeide bloemen van deze plant uitstekende gele, bruingele, olijfgroene en goudoranje kleurstoffen op kunnen leveren. Deze werden ooit gebruikt om stoffen voor kleding een kleurtje te geven.

 

 

 

 

 

Vergelijkbare soorten

 

Binnen de groep composieten met gele buis- en gele straalbloemen zijn gele kamille en gele ganzenbloem de enige twee met naar verhouding korte brede straalbloemen. Ze zijn daaraan makkelijk te herkennen. Om gele kamille en gele ganzenbloem uit elkaar te kunnen houden kijk je naar het blad. Het blad van gele ganzenbloem is kaal, iets vlezig, blauwgroen van kleur, grof getand tot veerspletig. Het blad van gele kamille is viltig behaard en geveerd met gelobde tot diep ingesneden slippen.

 

 

gele ganzenbloem

 

 

 

Algemeen

 

– composietenfamilie (Asteraceae)
– overblijvend
– zeldzaam tot zeer zeldzaam
– 30 tot 60 cm

Bloem
– geel
– vanaf juni tot en met september
– bloemhoofdje
– buis- en straalbloemen
– 2 tot 5 cm
– viltig behaarde omwindselblaadjes

Blad
– verspreid
– enkelvoudig
– geveerd
– top spits
– rand gelobd tot diep gezaagd
– veernervig
– viltig behaard

Stengel
– rechtop
– licht viltig behaard

zie wilde bloemen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

apr5

Gele ganzenbloem : Glebionis segetum

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

 

 

Goed te herkennen aan
– de goudgele op gewone margriet lijkende bloemhoofdjes met
– breed vliezig gerande omwindselblaadjes en
– de vlezige, blauwgroene, onregelmatig getand/gespleten bladeren

 

 

 

 

 

Algemeen

 

Gele ganzenbloem is een eenjarige plant van 30 tot 60 cm hoog en komt plaatselijk algemeen voor in de Lage Landen. Ze groeit open, vochtige tot droge, voedselrijke, zandige, omgewerkte grond in akkers en bermen.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Ze bloeit vanaf juni tot de herfst met grote goudgele bloemhoofdjes, die een hart van gele buisbloemen en een rand van gele drie of zes-tandige straalbloemen hebben. De omwindselblaadjes zijn breed vliezig gerand.

 

 

 

 

 

Blad

 

De bladeren van gele ganzenbloem zijn iets vlezig, blauwgroen van kleur, grof getand tot veerspletig. De bovenste zijn half stengelomvattend, de onderste steelachtig versmald.

 

 

 

 

 

Vergelijkbare soorten

 

Binnen de groep composieten met gele buis- en gele straalbloemen zijn gele kamille en gele ganzenbloem de enige twee met naar verhouding korte brede straalbloemen. Ze zijn daaraan makkelijk te herkennen. Om gele kamille en gele ganzenbloem uit elkaar te kunnen houden kijk je naar het blad. Het blad van gele ganzenbloemen is iets kaal, vlezig, blauwgroen van kleur, grof getand tot veerspletig. Het blad van gele kamille is viltig behaard en veerdelig met gelobde tot diep ingesneden slippen.

 

 

gele kamille

 

 

 

gele kamille

 

 

 

Algemeen

 

– composietenfamilie (Asteraceae)
– eenjarig
– plaatselijk algemeen tot zeer   zeldzaam
– 30 tot 60 cm

Bloem
– goudgeel
– vanaf juni tot de herfst
– bloemhoofdje
– buis- en straalbloemen
– 3,5 tot 6 cm
– omwindselblaadjes met vliezige rand

Blad
– verspreid
– enkelvoudig
– lancetvormig of veervormig
ingesneden
– top spits
– rand grof getand tot
veerspletig met getande slippen
– veernervig
– vlezig
– blauwgroen
– bovenste half stengelomvattend
– onderste steelachtig versmald

Stengel
– rechtop, iets vertakt
– kaal
– rolrond, iets gegroefd

zie wilde bloemen

 

 

gele ganzenbloem

 

 

 

 

 

apr4

Gelderse roos : Viburnum opulus

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

 

 

Goed te herkennen aan
– (hoge) struik met in juni witte, platte bloeiwijzen,
– waarvan de randbloemen duidelijk vergroot zijn of
– vanaf augustus met glanzend rode bessen én
– de handvormig gelobde bladeren

 

 

 

 

 

Algemeen

 

Gelderse roos is een dichte struik van 1,5 tot 3 meter hoog met iets hangende takken. Ze is algemee voor komend in de lage landen. Ze groeit op natte tot vochtige, voedselrijke grond in loofbossen en struikgewas.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Gelderse roos bloeit in juni met witte bloemen, die in een platte, schermvormige bloeiwijze bij elkaar staan. De buitenste, steriele bloemen zijn vergroot, hebben vaak ongelijke kroonbladen en dienen om insecten te lokken voor bestuiving van de kleine bloemen, die in het midden staan. De kleine bloemen zijn regelmatig. De bloeiwijze van Gelderse roos doet schermvormig aan, maar is een tuil.

Het verschil is de plaats van aanhechting van de bloemstelen. Bij een scherm zitten alle bloemstelen binnen één scherm op dezelfde hoogte, bij een tuil op verschillende hoogte. In de bloeiwijze van Gelderse roos is de lengte van de bloemstelen ongelijk, waardoor de bloemen nagenoeg op dezelfde hoogte uitkomen.

 

 

 

 

 

 

 

 

Blad en takken

 

De grote bladeren zijn handvormig, 3(soms 5)-lobbig en hebben een grof, onregelmatig getande rand. De bovenkant is kaal, de onderkant licht behaard. In de herfst kleuren ze prachtig donkerrood. Jonge takken hebben stompe kanten.

 

 

 

 

 

Toepassingen

 

De bessen van Gelderse roos zijn licht giftig en daarom voor mensen niet rauw eetbaar. Gekookt kunnen ze wel gegeten worden. De bessen blijven tot ver in de winter aan de struik hangen. Pas wanneer ze bevroren zijn geweest worden ze door vogels en kleine zoogdieren gegeten.

Gelderse roos heeft een bloeddrukverlagende, hart ondersteunende, kalmerende en krampwerende werking. In de fytotherapie wordt Gelderse roos onder andere toegepast bij stress gerelateerde klachten als hoge bloeddruk, hartkloppingen, migraine of spierkrampen.

 

 

 

 

 

 

 

 

Vergelijkbare soorten

 

Er zijn meerdere struiken met witte bloemen, zoals gewone en Amerikaanse vogelkers, gewone vlier en wilde lijsterbes. Gelderse roos is in bloei makkelijk van de andere te onderscheiden door de vergrote randbloemen in de bloeiwijze. Van de struiken met rode bessen is ze te onderscheiden door haar bladeren. Als enige heeft ze handvormig, grof getande bladeren.

 

 

vlier

 

 

 

Amerikaanse vogelkers

 

 

 

wilde lijsterbes

 

 

 

Algemeen

 

– muskuskruidfamilie (Adoxaceae)
– struik
– algemeen tot vrij zeldzaam
– 1,5 tot 3 m

Bloem
– (room)wit
– juni
– vlakke tuil
– kleine 4 tot 7 mm
– grote 1 tot 2 cm
– stervormig
– 5 kroonbladen, vergroeid
– 5 kelkbladen
– 5 meeldraden
– 1 stijl

Blad
– tegenoverstaand
– enkelvoudig
– handvormig
– top spits
– rand grof, onregelmatig getand
– voet afgerond of wigvormig
– hand- en veernervig
– zacht behaard

Takken
– rechtop

zie wilde bloemen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

apr4

Gekroesde melkdistel : Sonchus asper

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

 

 

Goed te herkennen aan – de gele bloemhoofdjes, die uitsluitend bestaan uit lintbloemen en
– de stekelige, vaak gekroesde, van boven sterk glanzende bladeren met ronde platte oortjes

 

 

 

 

 

Algemeen

 

Gekroesde melkdistel is een zeer algemeen voorkomende, eenjarige, stevige, iets blauwgroene plant van 30 tot 60 cm hoog. Ze groeit op open, vochtige, zeer voedselrijke grond in akkers, (moes)tuinen, braakliggende terreinen, tussen straatstenen en op omgewerkte grond.

 

 

 

 

 

 

Bloem

 

De bloeitijd is vanaf juni tot in de herfst. De bloemhoofdjes bestaan uit uitsluitend uit gele lintbloemen en staan in losse trossen bij elkaar. De onderkant van de buitenste lintbloemen is roodachtig. De hoofdjes zijn donkerder geel dan de hoofdjes van gewone melkdistel.

 

 

 

 

 

Blad

 

De langwerpige bladeren zijn donkergroen, van boven sterk glanzend, steviger en stekeliger dan van gewone melkdistel. Ze zijn niet ingesneden of ondiep gelobd, zelden veerdelig. Zijn de bladeren wel veerdelig dan is de eindslip nauwelijks groter dan de overige slippen, in tegenstelling tot gewone melkdistel, waarbij dat wel het geval is. De rand van de bladeren is stekelig getand, vaak iets gekroesd en de bladeren hebben ronde oortjes, die plat tegen de stengel aangedrukt zijn.

 

 

 

 

 

 

Vergelijkbare soorten

 

akkermelkdistel : heeft gele klierharen en stengelbladeren met ronde, tegen de stengel aangedrukte oortjes.
moerasmelkdistel : heeft zwarte klierharen en alle bladeren hebben een pijlvormige voet met spitse oortjes.
gewone melkdistel : geen klierharen, gedeelde bladeren met grote driehoekige eindlob en ongedeelde bovenste bladeren met spitse, afstaande oortjes.
gekroesde melkdistel : geen klierharen, stekelige, langwerpige bladeren met ronde, tegen de stengel aangedrukte oortjes.

 

 

moerasmelkdistel

 

 

 

akkermelkdistel

 

 

 

gewone melkdistel

 

 

De 4 melkdistels behoren tot de gele composieten met uitsluitend lintbloemen; de groep met grote of kleine paardenbloem-achtige bloemhoofdjes.

 

 

 

Algemeen

 

– composietenfamilie (Asteraceae)
– eenjarig
– zeer algemeen
– 30 tot 60 cm

Bloem
– geel
– vanaf juni tot in de herfst
– hoofdjes in losse tros
– alleen lintbloemen
– 1 tot 2,5 cm

Blad
– verspreid
– enkelvoudig
– ongedeeld langwerpig of gelobd
– top spits
– rand getand of gegolfd
– voet (half) stengelomvattend
– veer- of netnervig

Stengel
– rechtop
– glad en kaal
– soms bovenaan behaard
– kantig tot rolrond

zie wilde bloemen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

apr3

Geelhartje : Linum catharticum

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

 

 

Goed te herkennen aan
– de witte, 5-tallige, kleine bloemetjes
– met een geel hart
– op vochtige tot vrij natte plaatsen (o.a. duinvalleien)

 

 

 

 

 

Algemeen

 

Geelhartje is een laag, blauwgroen plantje, dat groeit op open plaatsen met vochtige tot vrij natte, al of niet kalkhoudende grond in duinen, op kalkgraslanden, in heide op leem, schraallanden, op afgravingen, zandplaten en soms in trilveen. Ze is plaatselijk algemeen voorkomend in de Lage Landen. Ze staat op de rode lijst als kwetsbaar.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Geelhartje bloeit vanaf juni tot en met augustus. De bloemen staan op draadvormige, ronde stelen en vormen samen een ijle bloeiwijze. Geopende bloemen staan rechtop, knoppen hangen over. Ze hebben 5 witte kroonbladen, die aan de basis geel gekleurd zijn, waardoor geelhartje (zoals de naam al zegt) een geel hartje heeft. Dat wordt nog versterkt door de gele meeldraden en stijlen.

 

 

 

 

 

Blad en stengel

 

Elk plantje heeft meestal maar 1 stengel, die bovenin gevorkt vertakt is. De bladeren voelen ruw aan, hebben 1 nerf en staan tegenover elkaar. De onderste zijn eirond met stompe punt, de bovenste langwerpig met (toege)spitste punt.

 

 

 

 

 

Toepassingen

 

Geelhartje maakt stoffen aan die haar giftig maken; ze beschermt zich hiermee tegen vraat door planteneters. Maar hoewel giftig, vroeger werd ze gebruikt als laxeermiddel. In de homeopathie wordt ze nog steeds toegepast bij bronchitis, aambeien en diarree.

 

 

 

 

 

Vergelijkbare soorten

 

Geelhartje is door haar gele hart direct van de andere kleine witte bloemetjes te onderscheiden.

 

 

 

.

 

Algemeen

 

– vlasfamilie (Linaceae)
– een- of tweejarig, soms overblijvend
– plaatselijk algemeen tot zeer   zeldzaam, rode lijst
– 5 tot 20 cm

Bloem
– wit met geel hart
– vanaf juni t/m augustus
– alleenstaand
– stervormig
– 4 tot 6 mm
– 5 kroonbladen, niet vergroeid
– 5 kelkbladen
– 5 meeldraden, soms 4
– 5 stijlen, soms 4

Blad
– tegenoverstaand
– enkelvoudig
– eirond tot langwerpig
– top stomp, spits of toegespitst
– rand gaaf
– voet aflopend
– 1-nervig

Stengel
– rechtop

zie wilde bloemen

 

 

 

 

 

 

 

 

apr1

Bloeiend in maart in de Lage Landen.

Geplaatst op door
Standaard

categorie :  Kamerplanten en bloemen

.

.

Bloeiend in maart in de Lage Landen. Elke bloem wordt in de categorie ” Kamerplanten en bloemen ” beschreven : zie zoeken

.

.

bosanemoon

.

.

.

gele anemoon

.

.

.

gevlekt longkruid

.

.

.

gewoon speenkruid

.

.

.

groot hoefblad

.

.

.

herderstasje

.

.

.

Japans hoefblad

.

.

.

klein tasjeskruid

.

.

.

kleine veldkers

.

.

.

klimop ereprijs

.

.

.

maarts viooltje

.

.

.

paardenbloem

.

.

.

paarse dovenetel

.

.

.

prachtschubwortel

.

.

.

slanke sleutelbloem

.

.

.

vingerhelmbloem

.

.

.

winterpostelein

.

.

.

wrangwortel

.

.

.

zandhoornbloem

.

.

.

sneeuwklokje

.

.

.

klein hoefblad

.

.

.

klein kruiskruid

.

.

.

kluwenhoornbloem

.

.

.

lenteklokje

.

.

.

madeliefje

.

.

.

stinkend nieskruid

.

.

.

vogelmuur

.

.

.

vroegeling

.

.

.

winterakoniet

.

.

.

wit hoefblad

.

.

.

blauwe anemoon

.

.

.

grote sneeuwroem

.

.

.

holwortel

.

.

.

oosterse hyacint

.

.

.

.

.

apr1

Geel walstro : Galium verum

Geplaatst op door
Standaard

categorie: kamerplanten en bloemen

 

 

 

 

 

Goed te herkennen aan
– de pluimen kleine, gele, geurende bloemetjes en
– de zeer smalle bladeren, die in kransen om de stengel staan

 

 

 

 

 

Algemeen

 

Geel walstro is een overblijvende plant van 15 tot 120 cm hoog/lang, die groeit op open tot grazige, droge tot vrij natte, meer of minder voedselarme, meestal zandige grond. Ze komt zeer algemeen voor in de Lage Landen.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Ze bloeit vanaf juni tot de herfst met lange, smalle, rijkbloemige pluimen. De kleine, geurende, gele bloemetjes hebben 4 bloemdekbladen met een toegespitst topje. Ze produceren veel nectar en worden daarom veelvuldig bezocht door verschillende insecten.

 

 

 

 

 

Blad en stengel

 

De bladeren staan in kransen van 8 tot 12 rond de stengel, zijn lijnvormig, hebben een tot de middennerf omgerolde, gave rand en zijn aan de onderkant wit door beharing. De bovenkant is glanzend groen.
De kort behaarde stengels lijken vierkant, maar ze zijn rond met 4 smalle ribben, staan soms rechtop, maar vaker liggen ze op de grond of over andere planten.

 

 

 

 

 

Toepassingen

 

Geel walstro kent vele toepassingen. In Schotland wordt uit de wortel een rode en uit de bloemen een gele verfstof gewonnen. De kleurstof uit de bloemen wordt ook gebruikt om Chesterkaas zijn kleur en smaak te geven. Verder bevat de plant een enzym, dat melk doet stremmen en daarom bij kaasbereiding wordt gebruikt. In de fytotherapie wordt geel walstro onder andere gebruikt vanwege haar bloedzuiverende werking.

 

 

 

 

 

Vergelijkbare soort

 

Van alle walstrosoorten is geel walstro makkelijk te herkennen aan de smalle, rijkbloemige, gele pluimen. Voor vergelijking met andere soorten zie glad walstro en kruisbladwalstro.

 

 

glad walstro

 

 

kruisbladwalstro

 

 

 

Algemeen

 

– sterbladigenfamilie (Rubiaceae)
– overblijvend
– zeer algemeen tot zeldzaam
– 0,15 tot 1,2 meter

Bloem
– geel
– vanaf juni tot de herfst
– pluim
– stervormig
– 2 tot 4 mm
– 4 bloemdekbladen, vergroeid en
met kort topspitsje
– 4 meeldraden
– 2 stijlen

Blad
– kransstandig
– enkelvoudig
– lijnvormig
– top toegespitst
– rand gaaf en omgerold
– voet wigvormig
– 1-nervig
– glanzend
– onderzijde viltig behaard

Stengel
– rechtop of opstijgend
– glad en kaal
– rond met 4 smalle ribben
– kort behaard

zie wilde bloemen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

mrt30

Franjekelk : Tellima grandiflora

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

 

 

Goed te herkennen aan
de in een eindelingse, eenzijdige trosstaande groengele, klokvormige, knikkende bloemen met teruggeslagen franje-achtige kelkbladen, die soms rozerood verkleuren

 

 

 

 

 

Algemeen

 

Franjekelk is een overblijvende tuinplant uit Noord-Amerika, die in de Lage landen verwilderd voorkomt en wellicht ingeburgerd is.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Ze bloeit in mei en juni met groengele bloemen, die in een eenzijdige tros aan het einde van de stengel staan. De bloemen vallen op door hun franje-achtige kelkbladen, die soms rozerood verkleuren. De 5 kelkbladen zijn vergroeid en vormen een opgeblazen, vijftandige kelk. De franje-achtige kelkbladen komen tussen de kelktanden naar buiten en buigen zich in de loop van de bloeitijd helemaal terug.

 

 

 

 

 

Blad

 

De behaarde bladeren zijn in omtrek nagenoeg rond. Ze hebben een hartvormige voet. De rand is gelobd en getand. De onderste bladeren vormen een rozet en zijn lang gesteeld. De stengelbladeren zijn korter gesteeld. Naar boven toe worden de stelen korter; de bovenste bladeren zijn zittend.

 

 

 

 

 

Algemeen

 

– steenbreekfamilie (Saxifragaceae)
– overblijvend
– verwilderd, wellicht ingeburgerd
– 30 tot 75 cm

Bloem
– groengeel, soms rozerood verkleurend
– mei en juni
– eenzijdig, aarvormige tros
– klokvormig
– tot 1 cm
– 5 kroonbladen, vergroeid
– 5 kelkbladen, vergroeid
– 10 meeldraden
– 2 of 3 stijlen

Blad
– rozet en stengelbladeren
– enkelvoudig
– in omtrek nagenoeg rond
– top spits
– rand gelobd en getand
– voet hartvormig
– handnervig
– behaard

Stengel
– rechtop
– behaard
– rolrond
– groen tot roodbruin

zie wilde bloemen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

mrt30

Egelboterbloem : Ranunculus flammula

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

 

 

Goed te herkennen aan
– de 5-tallige, gele, glanzende, vrij kleine boterbloemen en
– de enkelvoudige, langwerpige tot lijnvormige bladeren

 

 

 

 

 

Algemeen

 

Egelboterbloem is overblijvende plant van 10 tot 45 cm hoog, soms tot 70 cm. Ze groeit op natte, matig voedselrijke grond in graslanden, trilvenen, op kapvlakten, langs bospaden en vennen. Ze is zeer algemeen voorkomend.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Egelboterbloem bloeit vanaf juni tot en met oktober met licht goudgele, glanzende, 5-tallige bloemen, die je direct herkent als boterbloemen. Ze zijn een stuk kleiner dan de bloemen van grote boterbloem en tonen ieler dan de bloemen van de scherpe boterbloem; de kroonbladen zijn smaller en vallen nauwelijks over elkaar heen. De kelkbladen zijn behaard, groengeel en staan vaak iets van de kroon af.

 

 

 

 

 

 

 

 

scherpe boterbloem

 

 

 

Blad en stengel

 

Jonge, niet bloeiende planten bestaan uit een rozet van lang gesteelde, driehoekige, gekartelde bladeren met afgeronde voet. Vanuit het rozet groeien opstijgende of liggende stengels, die eindigen in een bloeiwijze van een paar alleenstaande bloemen. De liggende stengels wortelen vaak op de onderste knopen, waar nieuwe rozetten gevormd worden. Als de plant bloeit zijn de rozetbladeren inmiddels afgestorven. Later vormt de plant opnieuw een rozet maar dan van elliptische bladeren met een wigvormige voet. De stengelbladeren van bloeiende planten zijn verwijderd en ondiep getand of hebben een gave rand.

 

 

 

 

 

Algemeen

 

– ranonkelfamilie (Ranunculaceae)
– overblijvend
– zeer algemeen tot zeldzaam
– 10 tot 45 (70) cm

Bloem
– licht goudgeel
– vanaf juni t/m oktober
– gesteeld alleenstaand
– 5 tot 15 (20) mm
– stervormig
– 5 kroonbladen, niet vergroeid
– 5 kelkbladen, behaard
– meer dan 20 meeldraden
– meer dan 20 stijlen

Blad
– verspreid
– enkelvoudig
– langwerpig tot lijnvormig
– top spits
– rand ondiep getand of bijna gaaf
– voet wigvormig of afgerond
– kromnervig

Stengel
– rechtop, opstijgend of liggend
– glad en kaal

zie wilde bloemen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

mrt29

Echte valeriaan : Valeriana officinalis

Geplaatst op door
Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

 

 

Goed te herkennen aan
– de lange, soms bovenaan vertakte stengels en
– de geurende zachtroze tot witte bloemschermen en
– de bladeren, die allemaal geveerd zijn met 9 – 21 paar blaadjes

 

 

 

 

 

Algemeen

 

Echte valeriaan is een zeer algemeen voorkomende overblijvende plant. Ze heeft veel vocht nodig. Ze groeit op natte tot vochtige, voedselrijke grond aan waterkanten, in grienden en moerasbossen, in ruige graslanden, op kapvlakten en in de duinen. Zodra ze geplukt wordt, gaat ze hangen. Ze wordt 60 tot 120 cm hoog.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Echte valeriaan bloeit in juni en juli. De bloemen zijn zachtroze tot wit en staan in een schermachtige bloeiwijze aan het einde van de stengel. Bloemen in de knop zijn roze. De meeldraden en stijl steken buiten de bloem.

 

 

 

 

 

Stengel

 

De stengels zijn, als ze vertakt zijn, alleen bovenaan vertakt.

 

 

 

 

 

Toepassingen

 

Echte valeriaan wordt gebruikt in de homeopatie en fytotherapie. De wortel bevat vluchtige olie en valepotriaten, die een zeer effectieve kalmerende werking hebben. Echte valeriaan kan gebruikt worden tegen nervositeit, stress, slapeloosheid en examenvrees. Het is een mild en doeltreffend plantaardig middel zonder gewenning of versuffing.

 

 

 

 

 

Vergelijkbare soort

 

Kleine valeriaan, tot 40 cm hoog, onderste bladeren ongedeeld en lang gesteeld, tweehuizig (dus mannelijke en vrouwelijke bloemen op aparte planten), staat op de rode lijst.

 

 

 

 

 

Algemeen

 

– kamperfoeliefamilie (Caprifoliaceae)
– overblijvend
– zeer algemeen tot vrij zeldzaam
– 60 tot 120 cm

Bloem
– roze, wit
– juni en juli
– bijscherm
– buisvormig
– 2,5 tot 5 mm
– 5 kroonbladen, vergroeid
– 5 kelkbladen
– 3 meeldraden
– 1 stijl

Blad
– tegenoverstaand
– samengesteld
– oneven geveerd
– top spits
– onderste deelblaadjes rand gezaagd
– bovenste deelblaadjes rand gaaf
– netnervig
– onderste gesteeld, bovenste zittend

Stengel
– rechtop
– soms bovenaan vertakt
– gegroefd
– onderaan verspreid behaard

zie wilde bloemen