Tagarchief: wortel

Gezond fruit: zuurbes

Standaard

categorie : Gezondheid en gezondheidsproducten

.

.

.

.

Gezond fruit: zuurbes

.

De berberis vulgaris, oftewel de zuurbes, is een 1 tot 2 meter hoog wordende struik met heel veel stekende doornen. Vandaar dat je de struik nogal eens tegenkomt als afscheiding van tuintjes. Maar van oudsher werd de struik al gebruikt als afscheiding in wallen om het vee op zijn plek te houden, samen met onder andere de meidoorn.

In de herfst draagt deze struik prachtige langwerpige bessen (model van een klein worstje) die ongelooflijk zuur zijn. Onze ouders gebruikten de berberis vulgaris bij ontstekingen die met koorts gepaard gaan. Dit had een verkoelend effect. Maar ze gebruikten de berberis vulgaris bij nog meer ongemakken, zoals bij hoesten (problemen van de luchtwegen) en bij gal- en spijsverteringsklachten (sterk antibacterieel). De berberine is een heel bekend natuurgeneeskundig product gebruikt in fytotherapie en homeopathie.

.

Voor uitwendig gebruik

.

Bij aambeien en beenkramp kun je het blad en de bast van de twijgen gebruiken. Je maakt een kompres door een linnen of katoenen doek te dompelen in thee die je 10 minuten getrokken hebt van het blad en de bast. Dit is voor uitwendig gebruik. De blaadjes en thee niet innemen. De blaadjes zijn giftig!

.

Voor inwendig gebruik

.

De struiken komen veel voor in het Midden-Oosten. De bessen die in de natuurvoedingswinkels verkocht worden komen daar vandaan. In het Midden-Oosten wordt dankbaar gebruik gemaakt van de bessen door ze toe te voegen aan salades, rijstschotels, toetjes en gebak. Beroemd in Iran is een rijstschotel met berberis en saffraan.

.

.

.

Werkzame stoffen zuurbes

.

In de fytotherapie wordt met name de wortel en de wortelbast gebruikt. Soms wordt de bes en het blad eveneens aangewend voor medicinale doeleinden. De belangrijkste werkzame stof in zuurbes is de alkaloïde berberine. Daarnaast zitten de alkaloïden jatrorrhizine, palmatine, oxyacanthine, magnoflorine, berberubine, berbamine, columbamine, isoterandine en chelidoninezuur erin. Voorts bevat de zuurbes resinen, tanninen en vitamine C.

.

Zuurbes voor de spijsvertering

.

De bittere alkaloïden berberine en oxyacanthine maken van zuurbes een eetlustopwekkend middel. Daarnaast is het een maagversterkend middel. Het zorgt ervoor dat er meer galzuren worden aangemaakt zodat het eten beter verteerd kan worden. Daardoor is het goed voor de spijsvertering in het algemeen en worden voedingsstoffen beter opgenomen in het lichaam. Hierdoor zorgt het tevens voor een laxerende werking. Verder is het zurige van de bes een middel dat braakneigingen indamt. In de fytotherapie wordt zuurbes ingezet bij de volgende indicaties:

Dyspepsie,

Anorexia,

Lever- en galstuwingen,

Galstenen,

Galkolieken,

Misselijkheid, braakgevoelens,

Constipatie.

.

.

.

.

Zuurbes bij nierproblemen

.

Zuurbes heeft een urinedrijvende werking. Er zitten stoffen in die de nieren stimuleren in hun werking. Op deze manier worden ongewenste afvalstoffen beter uit het lichaam afgevoerd en kunnen nierproblemen zoals nierstenen niet of minder snel ontstaan. Er geldt een contraindicatie voor het gebruik van zuurbes bij nierproblemen als met tijdens een nieraandoening koorts heeft. Mocht de patiënt geen koorts hebben dan kan de zuurbes worden aangewend bij:

Nefrolithiasis of nierstenen,

Oedeem,

Urineretentie,

Ureterpijnen.

.

Overige medicinale werkingen zuurbes

.

De zuurbesbast is een tonicum voor de bloedvaten en wordt bij spataderen en aambeien ingezet. De antibacteriële werking van zuurbes wordt gebruikt bij infectieuze diarree, giardiasis, oppervlakkige ooginfecties, leishmaniasis, malaria, trichomoniasis en trypanosomiasen.

.

Dosis en waarschuwing

.

De wortel moet slechts in beperkte mate gegeten worden. De voorgeschreven maximum dosis is 0.6 gram, driemaal daags. Van de wortel wordt een kort afkooksel die je als thee kan drinken. Hiervoor wordt 40 gram per liter water gebruikt en er wordt aangeraden hier drie koppen thee per dag van te drinken teneinde de medicinale werkzaamheid te verkrijgen. Je kunt een tinctuur of moedertinctuur kopen op basis van een voorschrift van en fytotherapeut. Zuurbes wordt niet gegeven aan zwangere vrouwen omdat het de baarmoeder te veel stimuleert. Bij irritatie van het maagdarmslijmvlies wordt zuurbes niet voorgeschreven omdat het een te prikkelende werking heeft.

.

.

.

.

Hoestsiroop

.

Voor een hoestsiroop pers je de rijpe bessen, door ze in de blender te doen. Voeg zoveel honing toe dat het gelijke delen zijn en het mengsel een beetje te pruimen is (minder zuur). Dit mengsel niet verhitten! Roer het mengsel elke dag om. Zo krijg je een verzadigde oplossing. Na circa 14 dagen kun je dit mengsel in een donker glas op een koele plaats bewaren tot gebruik. Om het langer te bewaren moet het mengsel verzadigd zijn door de honing.

.

Jam

.

Voor de berberisjam, -confiture  of -compote kun je de bessen aan de kook brengen met een pectinegeleer-middel (bijvoorbeeld Marmello), geleisuiker of stevia. Daarna de potjes op de kop wegzetten tot gebruik. Heerlijk voor onder andere op je boterham of in je muesli. Zo serveer je gezondheid op je bord met berberis vulgaris.

.

.

.

.

.

.

Advertentie

Stinkende gouwe : Chelidonium majus

Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

2131

 

 

Goed te herkennen aan
– de 4-tallige, helder gele bloemen met talrijke meeldraden en
– de licht blauwgroene onderkant van de tere bladeren

 

 

chistotel_bolshoi_i_ee_lechebnye_5

 

 

 

Algemeen

 

Stinkende gouwe is een zeer algemeen voorkomende overblijvende plant van 30 tot 90 cm hoog. De plant groeit op licht beschaduwde, voedselrijke, matig droge, omgewerkte grond, vooral in stedelijk gebied, ook in lichte loofbossen, langs heggen, onder struikgewas en op ruige plaatsen, soms op muren.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Ze bloeit vanaf mei tot de herfst met helder gele, lang gesteelde bloemen, die met twee tot zes in een losbloemige bloeiwijze staan. De bloemen hebben talrijke meeldraden, vier kroonbladen en twee al snel afvallende kelkbladen.

 

 

 

 

 

Blad

 

De tere bladeren zijn verspreid behaard (evenals de stengel) en oneven geveerd met een drie-lobbig eindblaadje. De onderkant is blauwgroen.

 

 

 

 

 

Toepassingen

 

Alle delen van de plant, ook de wortel, bevatten een oranje-geel melksap, dat een scherpe smaak heeft en bijtend werkt. Vroeger werd dat sap gebruikt om wratten te verwijderen. In de kruidengeneeskunde en homeopathie wordt de plant gebruikt bij aandoeningen van het maag- en darmstelsel, de galwegen en de lever.

 

 

 

 

 

Algemeen

 

papaverfamilie (Papaveraceae)
– overblijvend
– zeer algemeen tot vrij zeldzaam
– 30 tot 90 cm

Bloem
– geel
– mei tot de herfst
– schermvormige tros
– 1 tot 2 cm
– stervormig
– 4 kroonbladen, niet vergroeid
– 2 kelkbladen, die snel afvallen
– veel meeldraden, zelden meer dan 20
– 1 stijl

Blad
– verspreid
– enkelvoudig
– veervormig ingesneden
– top stomp
– rand gekarteld
– voet gevleugeld
– veernervig
– verspreid behaard
– onderkant licht blauwgroen

Stengel
– rechtop
– verspreid behaard
– rolrond

zie wilde bloemen

 

 

stinkende-gouwe

 

 

 

 

3d-gouden-pijl-5271528

 

 

 

mijne kop a4

1 Thimotheüs 6 ; 10 de wortel van alle kwaad is geldzucht

Standaard

categorie : religie

 

 

money

.

 

 

De rijke man : Lucas 16: 19 – 31

 

Nu was er een rijk mens, en hij ging gekleed in purper en fijn linnen en vierde elke dag schitterend feest. Nu lag er ook een arme, genaamd Lazarus, aan zijn voorpoort, vol zweren, begerig zich te verzadigen met wat van de tafel van de rijke viel; maar zelfs de honden kwamen zijn zweren likken. Het gebeurde nu dat de arme stierf en door de engelen werd gedragen in de schoot van Abraham. De rijke nu stierf ook en werd begraven.

En toen hij in de hades zijn ogen opsloeg, terwijl hij in pijnen verkeerde, zag hij Abraham uit de verte, en Lazarus in zijn schoot. En hij riep de woorden: Vader Abraham, erbarm u over mij en zend Lazarus om de top van zijn vinger in water te dopen en mijn tong te verkoelen, want ik lijd smart in deze vlam. Abraham echter zei: Kind, bedenk dat u het goede hebt ontvangen in uw leven, en Lazarus evenzo het kwade; en nu wordt hij hier vertroost, maar u lijdt smart.

En bij dat alles is er tussen ons en u een grote kloof gevestigd, zodat zij die van hier naar u willen overgaan, niet kunnen, en zij vandaar niet naar ons kunnen overkomen. Hij echter zei: Ik bid u dan, vader, dat u hem zendt naar het huis van mijn vader, want ik heb vijf broers,opdat hij ernstig tot hen kan getuigen, zodat ook zij niet komen in deze plaats van pijn.

Abraham echter zei: Zij hebben Mozes en de profeten; laten zij naar hen luisteren. Hij echter zei: Nee, vader Abraham, maar als iemand van de doden naar hen toe gaat, zullen zij zich bekeren. Hij echter zei tot hem: Als zij naar Mozes en de profeten niet luisteren, zullen zij, ook al stond iemand uit de doden op, zich niet laten overtuigen.

* Lazarus komt op een plek terecht na zijn dood waar hij troost vindt 

* De rijke man komt na zijn dood terecht in Hades, een plek vol van pijnen

* Slechts een kloof scheidt de twee plekken van elkaar, zij kunnen zelfs met elkaar communiceren

* Het is onmogelijk om van de ene kant van de kloof naar de andere kant over te komen

* Al zou een dode terug komen om de ongelovigen te overtuigen zich te bekeren, dan zouden zij het niet doen

.

Op de inhoud van Lucas 16:19-31 ingaan is niet nodig want de tekst spreekt voor zich zelf, alleen de verzen 30 en 31 zeggen ons iets heel belangrijks want daar hebben wij in onze dagen ook nog steeds mee te maken. De rijke man wilde dat Lazarus naar zijn familie ging om hen te waarschuwen maar Abraham zei dat ook dat niet zou helpen, ze zouden zich niet bekeren.

.

 

Sinds de opstanding van Christus Jezus is er wél iemand geweest die in de dood was en weer opstond, Christus Zelf, en ook Hem geloofde de mensheid niet.

.

De mensheid heeft geen excuus want Hij heeft er voor gezorgd dat alles is na te lezen in Zijn brief, het Nieuwe Testament. Daarnaast zijn er ettelijke getuigen geweest die Hem in levende lijve hebben gezien na Zijn opstanding vanuit de doden. De weinige mensen die wel geloven dat Hij opstond en de Weg naar het eeuwige leven is zijn later misleid door mensen die in hun zucht naar geld en macht een valse weg hebben gewezen. Het begon al vlak na Zijn hemelvaart dat mensen uit eigen belang wilden handelen en kwanselen met het reddende Evangelie en de uitingen daarvan.

.

.

De aanbidding van de Mammon, de geldduivel

 

Pasteltekening van John Astria

.

 

.

Wat staat er precies in 1 Timotheüs 6 :10 ?

.

De Bijbeltekst luidt: ‘Want de geldzucht is een wortel van alle kwaad’. Het gaat niet om het geld op zich, maar om de geldzucht. Terloops zij opgemerkt, dat er in het Grieks voor kwaad geen lidwoord staat. Dat houdt in, dat de vertaling ‘wortel van alle kwaad’ juister zou zijn omdat er dan ruimte gelaten wordt voor de gedachte dat er meer wortels van kwaad zijn. De geldzucht wordt echter daardoor gekarakteriseerd dat er alle vormen van kwaad uit kunnen voortkomen, zoals leugen, bedrog, geweld, seksuele uitbuiting. Maar dit terzijde; de Schrift spreekt over de geldzucht als bron van alle kwaad.

.

.

Hunkeren naar rijkdom in het boek Spreuken

 

Over die geldzucht maakt het Spreukenboek een paar rake opmerkingen, die we wel ter harte mogen nemen. We lezen er bijvoorbeeld deze waarschuwing in:‘Tob u niet af voor rijkdom… want plotseling maakt hij zich vleugels’. Als je meent het bezit in handen te hebben, glipt het je tussen de vingers door. Soms verwerft iemand zich in korte tijd rijkdom.

Hij heeft het geld echt in handen, maar dan komt daarna de tegenslag en verliest men zijn bezit. Of men gooit het geld in een leven van verkwisting over de balk. Wij kennen het gezegde: ‘Zo gewonnen, zo geronnen’ Een andere waarschuwing, nog ernstiger van aard, lezen we in Spr.28:20: ‘Maar wie naar rijkdom jaagt, blijft niet ongestraft’.

Het staat er niet met zoveel woorden, maar hier is kennelijk bedoeld dat men op oneerlijke wijze geld probeert te verwerven. De persoon die naar rijkdom jaagt, wordt in dit vers namelijk gecontrasteerd met ‘een betrouwbaar man’. Het hunkeren naar rijkdom gaat immers veelal gepaard met het gebruik van oneerlijke middelen om rijk te worden.

 

 

 

 

voorpagina openbaring a4

 

 

 

pijl-omlaag-illustraties_430109

 

 

 

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

 

 

 

JOHN ASTRIA

JOHN ASTRIA

De paardenbloem : taraxacum officinale

Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

.

 

77239-de-paardenbloem-als-groente

.

 

 

Algemeen

 

Iedereen kent de paardenbloem, een zeer algemeen voorkomende plant die bloeit vanaf maart.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Omstreeks half mei gaan de boeren maaien. Tot die tijd kunnen de weilanden geel gekleurd zijn van de paardenbloemen. Waar niet gemaaid wordt bloeit de paardenbloem door tot juli. Paardenbloemen hebben geen insecten nodig voor de bestuiving. Per bloem produceert de plant 200 vruchtjes, per plant ongeveer 15 bloemen, dus heel veel zaadjes. Daarnaast kan een klein stukje wortel weer uitgroeien tot een volwaardig plant.

 

 

 

.

 

DSCF4966 gedraaid

 

.

 

Bijzonderheden

 

Er zijn talloze soorten paardenbloemen. Alleen kenners kunnen ze uit elkaar houden. In Nederland zijn er ruim 200 soorten bekend, waaronder de moeraspaardenbloem, zandpaardenbloem en oranjegele paardenbloem.

 

 

 

 

 

 

 

 

Toepassingen

 

De paardenbloem kent vele toepassingen. Zo wordt ze tegenwoordig gekweekt voor homeopatisch toepas- singen. De bladeren kunnen als sla gegeten worden. De planten worden daarvoor in sommige landen in het donker gekweekt. Ze smaken dan minder bitter. Van de wortel kan surrogaat-koffie gemaakt worden en van de bloemhoofdjes geel gekleurde wijn. Ook dieren zijn dol op paardenbloemen en niet alleen de paarden. Ook je konijn vindt de blaadjes erg lekker.

 

 

Taraxacum sp_gehele plant

 

 

 

Algemeen

 

composietenfamilie (Asteraceae)
– overblijvend
– zeer algemeen voorkomend
– 5 tot 40 cm

Bloem
– gele lintbloemen
– maart tot juli, soms weer in de   herfst
– hoofdje
– 3 tot 6 cm
– buitenste omwindselblaadjes ; uitgespreid, binnenste rechtop

Blad
– rozet
– enkelvoudig
– langwerpig
– ingesneden tot driehoekig licht   achterwaarts gerichte lobben
– top spits of stomp
– rand getand
– voet gevleugeld
– veernervig

Stengel
– rechtop
– glad en kaal
– rolrond met melksap
– hol
– bladloos

zie wilde bloemen

 

 

 

 

.

3d-gouden-pijl-5271528

.

 

preview en aankoop boek “De Openbaring “: 

http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

 

.

 

John Astria

Pastinaak : Pastinaca sativa

Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

 

 

Goed te herkennen aan
– de gele platte schermen, bestaande uit kleine bloemetjes met naar binnen gerolde blaadjes en
– de geveerde bladeren

 

 

 

 

 

Algemeen

 

Pastinaak is behaarde, rechtop groeiende, tweejarige plant met een kantig gegroefde stengel, die groeit op vochtige, voedselrijke, grazige grond langs wegen, op dijken en in de uiterwaarden, ook op omgewerkte grond in de duinen. Ze wordt 40 tot 100 cm hoog. Ze is algemeen voorkomend in de Lage Landen.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Ze bloeit vanaf juli tot en met september met geurende gele bloemschermen, die bestaan uit 9 tot 20 ongelijke stralen. Het hoofdscherm is meestal groter dan de zijschermen. De bloemetjes zijn erg klein en hebben 5 naar binnen gerolde kelkblaadjes. De vruchtjes zijn plat en ovaal.

 

 

 

 

 

Bijzonderheden

 

De wortel heeft een crème-witte kleur en een anijsachtige smaak. De wortel was voor de introductie van de aardappel een belangrijk voedsel. Net als van een aantal andere schermbloemigen, zoals bv reuzenberenklauw, kan het sap van de plant tot huidverbranding leiden.

 

 

 

 

 

Vergelijkbare soorten

 

Vergelijkbare andere gele schermbloemigen zijn venkel en dille. Beiden zijn niet inheemse planten en worden gekweekt als keukenkruid. Zeer zelden kun je een verwilderd exemplaar treffen. Het verschil met pastinaak is gelijk te zien aan de bladeren. De bladeren van zowel venkel als dille zijn 3- tot 4-vouwdig geveerd met draadvormige slippen.

 

 

venkel

 

 

wortel venkel

 

 

 

dille

 

 

 

 

dille

 

 

 

 

Algemeen

 

– schermbloemenfamilie (Apiaceae)
– tweejarig
– algemeen tot zeldzaam voorkomend
– tot 100 cm hoog

Bloem
– geel
– vanaf juli t/m september
– scherm, 5 tot 20 stralen
– 1,5 mm
– stervormig
– 5 naar binnen gerolde kroonbladen
– 0 tot 2 omwindselblaadjes, die afvallen
– 5 meeldraden
– 2 stijlen

Blad
– verspreid
– samengesteld
– enkel, soms dubbel, geveerd
– eirond tot langwerpig
– top spits
– rand ongelijk gekarteld/gezaagd
– veernervig
– bovenkant vaak glanzend
– onderkant behaard tot kaal

Stengel
– rechtop
– behaard
– kantig, diep gegroefd

zie wilde bloemen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Heelblaadjes : Pulicaria dysenterica

Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

 

 

Goed te herkennen aan 
– aan de talrijke gele compacte bloemhoofdjes en
– de viltig behaarde stengels en bladeren

 

 

 

 

 

Algemeen

 

Heelblaadjes is een overblijvende plant van 60 tot 90 cm hoog. Ze komt algemeen voor in de Lage Landen. Ze groeit op zonnige tot licht beschaduwde, vochtige tot natte (brakke) plaatsen, zoals duinvalleien, bermen, dijken, oevers en graslanden. Ze breidt zich uit via ondergrondse uitlopers van de wortel en kan zo grote bestanden vormen. De plant is, op de gele bloemenhoofdjes na, geheel viltig behaard.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Heelblaadjes die bloeit vanaf juli tot en met september met gele bloemenhoofdjes van 1,5 tot 2 cm breed.

 

 

 

 

 

Blad en stengel

 

De bladeren zijn viltig behaard. Later worden ze aan de bovenkant kaal. De hoofdstengel vertakt zich boven het midden. De bloeiende zijstengels zijn vaak hoger dan de hoofdstengel.

 

 

 

 

 

Toepassingen

 

Heelblaadjes werd vroeger als geneeskruid gebruikt om wonden te helen en buikloop te stoppen (vandaar de soortnaam “dysenterica”). Bovendien zou ze vlooien op een afstand houden. Pulicaria betekent “vlooienkruid”.

 

 

 

 

 

Bijzonderheden

 

Het blad en de wortel hebben een citroenachtige geur. Doet ook wel denken aan zeep.

 

 

 

 

 

Vergelijkbare soorten

 

Engelse alant : heeft grotere hoofdjes en langere straalbloemen.

 

 

 

 

 

 

Klein vlooienkruid : is veel kleiner en heeft veel kortere straalbloemen.

 

 

 

 

Algemeen

 

– composietenfamilie (Asteraceae)
– overblijvend
– plaatselijk algemeen voorkomend,   elders zeldzaam
– 60 tot 90 cm

Bloem
– geel
– hoofdje
– vanaf juli t/m september
– buis- en straalbloemen
– 1,5 tot 2 cm
– omwindselblaadjes met klierharen

Blad
– verspreid
– enkelvoudig
– onderste zittend
– bovenste (half)stengelomvattend met   oortjes
– langwerpig
– top spits
– rand verwijderd gezaagd en gegolfd
– voet hartvormig
– netnervig, aan de bovenkant verdiept, aan de onderkant duidelijk zichtbaar
– wit viltig behaard, later bovenkant   kaal
– geurend

Stengel
– rechtop
– boven het midden vertakt
– viltig behaard
– rolrond

zie wildebloemen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vlasbekje : Linaria vulgaris

Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

 

 

Goed te herkennen aan 
– de lichtgele bloemen, die lijken op de bloemen van leeuwenbekjes
– en de opvallend lange spoor aan de bloemen gevuld met nectar

 

 

 

 

 

Algemeen

 

Vlasbekje is zeer algemeen voorkomende overblijvende plant van 30-90 cm hoog, die bloeit vanaf juni tot de herfst. De bloemen staan in dichte trossen aan het einde van de rechtop groeiende stengel. Ze groeit in pollen, meestal in omgewerkte grond op droge tot voedselrijke grond op grazige plaatsen.

 

 

 

 

 

Bloem

 

De bloemen zijn lichtgeel, uitgezonderd de donkergeel tot oranje gekleurde verdikkingen op de onderlip. De onderlip wordt door een soort gewricht tegen de bovenlip gedrukt, zodat alleen zware insecten, zoals hommels en bijen, toegang hebben tot de bloem.

 

 

 

 

 

Bijzonderheden

 

Vlasbekje heeft wortels die wel een meter diep de grond in gaan. Als de plant verwijderd wordt, blijft er vaak een deel van de wortel achter, waaruit zich een nieuwe plant kan ontwikkelen. Daarnaast produceert een plant een groot aantal zaden. Dat aantal kan oplopen tot 32.000 per plant!

 

 

 

 

 

Toepassingen

 

In de volksgeneeskunde werd de plant gebruikt als laxeermiddel. In de middeleeuwen werd zij beschouwd als afweer tegen ziekten, die door tovenarij waren veroorzaakt.

 

 

 

 

 

Algemeen

 

– weegbreefamilie (Plantaginaceae)
– overblijvend
– zeer algemeen voorkomend
– 30 tot 90 cm

Bloem
– lichtgeel met geel tot oranje   verdikkingen
– vanaf juni tot de herfst
– aarvormige tros
– gespoorde lipbloem
– 2 tot 3 cm lang
– kroon vergroeid
– kroon langer dan kelk
– 4 meeldraden
– 1 stijl

Blad
– verspreid, onderste kransstandig
– enkelvoudig
– lijn- tot lintvormig
– top spits
– rand gaaf
– voet wigvormig
– 1-nervig

Stengel
– rechtop
– glad of met weinig klierharen
– rolrond

zie wilde bloemen

 

 

 

 

 

 

 

 

Vlasbekje : Linaria vulgaris

Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

 

 

Goed te herkennen aan 
– de lichtgele bloemen, die lijken op de bloemen van leeuwenbekjes
– en de opvallend lange spoor aan de bloemen gevuld met nectar

 

 

 

 

 

Algemeen

 

Vlasbekje is zeer algemeen voorkomende overblijvende plant van 30-90 cm hoog, die bloeit vanaf juni tot de herfst. De bloemen staan in dichte trossen aan het einde van de rechtop groeiende stengel. Ze groeit in pollen, meestal in omgewerkte grond op droge tot voedselrijke grond op grazige plaatsen.

 

 

 

 

 

Bloem

 

De bloemen zijn lichtgeel, uitgezonderd de donkergeel tot oranje gekleurde verdikkingen op de onderlip. De onderlip wordt door een soort gewricht tegen de bovenlip gedrukt, zodat alleen zware insecten, zoals hommels en bijen, toegang hebben tot de bloem.

 

 

 

 

 

Bijzonderheden

 

Vlasbekje heeft wortels die wel een meter diep de grond in gaan. Als de plant verwijderd wordt, blijft er vaak een deel van de wortel achter, waaruit zich een nieuwe plant kan ontwikkelen. Daarnaast produceert een plant een groot aantal zaden. Dat aantal kan oplopen tot 32.000 per plant!

 

 

 

 

 

Toepassingen

 

In de volksgeneeskunde werd de plant gebruikt als laxeermiddel. In de middeleeuwen werd zij beschouwd als afweer tegen ziekten, die door tovenarij waren veroorzaakt.

 

 

 

 

 

Algemeen

 

– weegbreefamilie (Plantaginaceae)
– overblijvend
– zeer algemeen voorkomend
– 30 tot 90 cm

Bloem
– lichtgeel met geel tot oranje   verdikkingen
– vanaf juni tot de herfst
– aarvormige tros
– gespoorde lipbloem
– 2 tot 3 cm lang
– kroon vergroeid
– kroon langer dan kelk
– 4 meeldraden
– 1 stijl

Blad
– verspreid, onderste kransstandig
– enkelvoudig
– lijn- tot lintvormig
– top spits
– rand gaaf
– voet wigvormig
– 1-nervig

Stengel
– rechtop
– glad of met weinig klierharen
– rolrond

zie wilde bloemen

 

 

 

 

 

 

 

 

Peen : Daucus carota

Standaard

categorie : kamerplanten en bloemen

 

 

 

 

 

 

Goed te herkennen aan
– het roodpaarse bloemetje in het midden van (volgroeide)
– en de omwindselbladen met lijnvormige slippen

 

 

 

 

 

Algemeen

 

Peen is een stijf behaarde, overblijvende plant van 30 tot 90 cm hoog. Ze is zeer algemeen voorkomend in de Lage Landen. Ze groeit in vrije droge graslanden, in bermen, op dijken en in de duinen.

 

 

 

 

 

Bloem

 

Peen bloeit vanaf juni tot de herfst met witte, soms roze, platte schermen, die bestaan uit 20 tot 40 kleinere schermen. Op de plaats van het middelste kleine scherm staan meestal 1 of meer rood-paarse bloemetjes. Hierdoor is peen makkelijk te onderscheiden van de andere witte schermbloemigen.

De schermen bestaan uit kleine witte bloemetjes met 5 uitgerande kroonbladen. De buitenste bloemetjes zijn stralend en hebben ongelijke kroonbladen. Na de bloei gaan de buitenste stralen zich buigen en ontstaat een “vogelnestje”.

 

 

 

 

 

Bijzonderheden

 

De vruchtjes blijven hangen in de vacht van dieren en kunnen daardoor over grote afstanden verspreid worden. Peen is een belangrijke waardplant voor de rupsen van de koninginnenpage. De gekweekte vorm van peen heeft een vlezige oranje wortel, is minder behaard en heeft iets anders gevormde bladeren.

 

 

 

 

 

Vergelijkbare soorten met witte bloemschermen

 

Er zijn veel planten met witte bloemschermen. Zie voor vergelijking en herkenning van de (zeer) algemeen voorkomende soorten, die groeien in graslanden, akkers, bermen, langs heggen en bosranden de pagina “Sleutel algemene witte schermbloemigen“.

 

 

 

 

 

Algemeen

 

schermbloemenfamilie (Apiaceae)
– overblijvend
– zeer algemeen of vrij zeldzaam
– 30 tot 90 cm hoog

Bloem
– wit (soms roze)
– vanaf juni tot de herfst
– meervoudig scherm
– stervormig
– 1,5 tot 2 mm
– 5 kroonbladen, niet vergroeid
– 5 kelkbladen
– 5 meeldraden
– 2 stijlen

Blad
– verspreid
– samengesteld
– 2- tot 3-voudig geveerd
– top spits
– rand gaaf of gezaagd
– voet wigvormig of gevleugeld
– veernervig
– behaard

Stengel
– rechtop
– behaard

zie wilde bloemen