categorie: Religie/video/Openbaring
Bijbel College Openbaring deel 13
preview en aankoop boek “De Openbaring “:
http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget

Pasteltekening van John Astria


.
.
.
.
.
De christelijke vervolging begon bij Jezus zelf. Hij werd tijdens zijn berechting ronduit gevraagd: “Bent u de messias, de Zoon van de Gezegende?” Jezus liet geen ruimte voor twijfel; Zijn eerste woorden waren: “Dat ben ik”. De godsdienstige elite in Jeruzalem wist wat Jezus hiermee zei. Het was voor hen glashelder dat Hij beweerde dat Hij God was. Daarom werd Jezus voor de misdaad van godslastering aan een Romeins kruis ter dood gebracht. Zo werd Hij de eerste martelaar voor wat later de christelijke Kerk zou worden.
.
.
.
De christelijke vervolging vormde een dramatisch onderdeel van de vroege kerkgeschiedenis. Ieder die vasthoudt aan het idee dat het leven, de dood en de opstanding van Jezus Christus een bedrog was dat door een groep discipelen in elkaar werd gestoken, zou eens een keer naar het erfgoed van het martelaarschap moeten kijken.
Elf van de twaalf apostelen, en een groot aantal van de andere vroege discipelen, stierven voor hun trouw aan dit verhaal. Dit is opvallend, omdat zij allemaal getuigen waren van de vermeende gebeurtenissen rondom Jezus en toch tot de dood hun geloof bleven verdedigen. Waarom is dit dan dramatisch, als je bedenkt dat veel andere mensen in de geschiedenis de martelaarsdood zijn gestorven voor een godsdienstig geloof? Omdat mensen niet voor een leugen sterven.
Kijk eens naar de menselijke aard door de geschiedenis heen. Geen samenzwering kan standhouden, wanneer het leven of de vrijheid van de samenzweerders op het spel staan. Sterven voor een geloof is één ding, maar wanneer talrijke ooggetuigen sterven voor een hun bekende leugen, dan is dat een heel ander verhaal.
.
.
.
.
.
Hier volgt een verslag van de vroege christelijke vervolging, samengesteld uit talrijke bronnen buiten de Bijbel, waarvan de belangrijkste Foxes’ “Christian Martyrs of the World” (oftewel: Christelijke martelaren van de wereld) is:
Rond 34 na Christus, een jaar na de kruisiging van Jezus, werd Stefanus Jeruzalem uitgegooid en tot de dood gestenigd. Ongeveer 2000 christenen ondergingen het martelaarschap in Jeruzalem in deze tijd.
Ongeveer 10 jaar later werd Jakobus gedood, de zoon van Zebedeüs en de oudste broer van Johannes, toen Herodes Agrippa aankwam als gouverneur van Juda. Agrippa verafschuwde de christelijke sekte van de Joden en vele vroege discipelen stierven tijdens zijn heerschappij een martelaarsdood, waaronder Timon en Parmenas.
Rond 54 na Christus stierf Filippus, een discipel uit Betsaïda in Galilea, de martelaarsdood in Heliopolis, in Phrygia. Hij werd gefolterd, in de gevangenis gegooid, en daarna gekruisigd.
Ongeveer zes jaar later stierf Matteüs, de belastinginner uit Nazareth die één van de Evangelieboeken schreef, in Ethiopië de martelaarsdood door het zwaard toen hij daar aan het prediken was.
Jakobus, de broer van Jezus, was een leider van de vroege kerk in Jeruzalem en was de schrijver van het Bijbelboek met dezelfde naam. Op 94-jarige leeftijd werd hij geslagen en gestenigd, en uiteindelijk werden zijn hersenen met een knuppel tot moes geslagen.
Mattias was de apostel die de vrijgekomen post van Judas invulde. Hij werd in Jeruzalem gestenigd en vervolgens onthoofd.
Andreas was de broer van Petrus die door heel Azië heen preekte. Bij zijn aankomst in Edessa werd hij gearresteerd en aan een kruis gehangen, waarvan de twee uiteinden kruiselings in de grond werden gestoken (dit is waar de naam “Andreaskruis” vandaan komt).
Marcus werd door Petrus tot christen bekeerd en hij schreef Petrus’ verslag over Jezus in zijn Evangelie. Marcus werd door de bevolking van Alexandrië in stukken gescheurd voor Serapis, hun heidense afgod.
Het lijkt erop dat Petrus in Rome ter dood werd veroordeeld en gekruisigd. Hiëronymus stelt dat Petrus op eigen verzoek ondersteboven werd gekruisigd, omdat hij zichzelf onwaardig vond om dezelfde kruisdood als zijn Heer te sterven.
Paulus leed in de eerste vervolging onder Nero. Het geloof van Paulus was zo sterk, zelfs met het martelaarschap in het vooruitzicht, dat de autoriteiten hem naar een besloten plaats brachten om hem daar met het zwaard te executeren.
In ongeveer 72 na Christus werd Judas, de broer van Jakobus die gewoonlijk Taddeüs werd genoemd, in Edessa gekruisigd.
Bartolomeüs preekte in verschillende landen en vertaalde het Evangelie van Matteüs naar het Indisch. Hij werd barbaars afgeranseld en toen door de heidenen aldaar gekruisigd.
Tomas, ook wel Didymus genoemd, preekte in Parthia en India, waar hij door een groep heidense priesters met een speer werd doorboord.
Lucas was de auteur van het Evangelie met zijn naam. Hij reisde met Paulus door verscheidene landen. Er wordt algemeen aangenomen dat hij door heidense priesters in Griekenland aan een olijfboom werd opgehangen.
Barnabas, uit Cyprus, werd in 73 na Christus zonder veel bekende feiten vermoord. Simon, met de achternaam Zelotes, preekte in Mauretanië, Afrika en zelfs in Groot-Brittannië, waar hij in ongeveer 74 na Christus werd gekruisigd.
Johannes, de “geliefde discipel”, was de broer van Jakobus. Vanuit Efeze werd hij naar Rome gebracht, waar hij in een ketel met kokende olie werd gegooid. Op wonderbaarlijke wijze ontsnapte hij zonder enige verwondingen. Domitianus verbande hem daarna naar het eiland Patmos, waar Johannes het laatste boek van de Bijbel, Openbaring, schreef. Hij was de enige apostel die aan een gewelddadige dood ontsnapte.
.
.
Maar de vervolging van christenen vertraagde de groei van het christelijk geloof in de eerste eeuwen na Jezus niet. Zelfs nadat de vroege leiders een afschuwelijke dood waren gestorven, bloeide het christendom in het hele Romeinse Rijk op.
Hoe kunnen deze historische martelaren gezien worden als iets anders dan krachtig bewijs voor de waarheid van het christelijk geloof, een geloof dat gefundeerd is op historische feiten en ooggetuigenverslagen.
.
.
.
.
.
.
Pasteltekening van John Astria
Voordat Jezus wegging heeft Hij beloofd de gelovigen niet alleen te laten. De Heilige Geest wordt ons gegeven om met God verbonden te blijven. Maar ook om, geholpen door de ingevingen van die Heilige Geest, het Evangelie van Christus te kunnen verkondigen. Als mensen zijn we niet in staat op eigen kracht de volle leer van Jezus’ Blijde Boodschap (= Evangelie) te verkondigen. De Heilige Geest helpt ons daarbij.
We vieren de Eerste en Tweede Pinksterdag nadat we in de negen dagen daarvoor (vanaf Hemelvaartsdag) hebben gebeden voor de komst van de Heilige Geest (de Pinksternoveen) We bidden dat er een goede voedingsbodem mag zijn, dat de mensen Hem accepteren, naar Hem luisteren en door Hem naar de Vader worden gebracht voor het eeuwige geluk. Ook de Apostelen met Maria, de Moeder van Jezus, wachtten zo op de komst van de Heilige Geest.
De Heilige Geest is de Derde Persoon van de Ene God, naast de Vader en de Zoon. Het is een mysterie maar toch een werkelijkheid wanneer je de Heilige Schrift leest. Bijvoorbeeld het moment waarop Jezus, de Zoon, gedoopt wordt met de Heilige Geest en waarbij de Vader de Zoon de zending geeft.
De Heilige Geest wordt vaak afgebeeld als Vurige tongen, omdat de leerlingen vol vuur waren van de Boodschap die ze gingen verkondigen en ze in alle talen de mensen konden toespreken.
Ook als duif wordt de Geest verzinnebeeld, omdat de duif voor reinheid, zachtmoedigheid, hemelse inspiratie, vrede en de ziel staat. De Heilige Geest is inderdaad de bezieling voor de Kerk om ook in onze tijden de boodschap van God onder de mensen te brengen.
Het is een moeilijk voor te stellen wat er die op die dag in Jeruzalem gebeurde. De apostelen zaten bij elkaar, in afwachting van de belofte van God. Waarop ze precies zaten te wachten, wisten ze niet. Ineens was er het geluid van de wind, was er het vuur en spraken de apostelen met andere tongen. Buitenstaanders kwamen toelopen op al die vreemde dingen en hoorden tot hun verwondering de apostelen spreken in hun eigen taal: de Geest van God had bezit genomen van de apostelen. In de tijd erna gebeurden dingen die niemand voor mogelijk hield. De apostelen genazen mensen, zoals voordien Jezus had gedaan. Zo werd vervuld wat Jezus had voorzegd:
Met het pinksterfeest is nóg een belofte uitgekomen, die van de aanwezigheid van de Geest van de Waarheid die tot in eeuwigheid bij de mens zal zijn. Dat betekent dat sinds het Pinksterfeest de wereld is veranderd. De mens is niet verweesd, maar de mens heeft inwoning gekregen van de Geest van God.
In het Johannes-evangelie is sprake van de ‘gewone’ wereld en van de geestelijke wereld. Het is maar een klein zinnetje, maar de betekenis is enorm: de wereld in haar gewone doen kan de Geest niet ontvangen, want die ziet de Geest niet en kent Hem niet, zegt Jezus. De gewone mens ziet de gewone dingen, maar ziet niet wat er achter of in de dingen aan waarheid wordt geopenbaard.
Om dat te zien, heb je de Geest nodig. Dat is geen aanvulling op het mens-zijn, maar het is inwoning van de Geest: de mens is een ander mens geworden. De mens-met-de-Geest ziet de dingen die van het Koninkrijk zijn en die doet de dingen van het Koninkrijk.
De tegenwoordige mens leeft diep in het materialisme. Niet alleen als consument van luxe, maar ook in het denken. Alleen wat zichtbaar is, of gemaakt kan worden, wat nuttig is voor de economie en meetbaar is als prestatie, geldt als waardevol. Het Pinksterfeest, en alles wat daarmee samenhangt, heeft daarom ook nauwelijks nog verbinding met de werkelijkheid van alledag.
Het zou wel eens de grootste opgave voor de gelovige mens kunnen zijn te leren de werkelijkheid te zien als materiële uitdrukking van een geestelijke wereld. Eeuwenlang hebben christenen zo gedacht en gevoeld. Het is de opgave om als mens die volop leeft in de eigen tijd te zoeken naar de werkelijkheid van God. De Geest, die op het Pinksterfeest de apostelen vervulde en sindsdien is uitgewaaierd over de aarde, is nog dezelfde.
De keuzes die de mens nu moet maken om de Geest wel of niet te kunnen zien, zijn ook dezelfde. Ook al zijn het bewustzijn en de belevingen anders dan toen, de Geest wil in ons wonen en ons tot mensen maken die anders denken en anders doen.
pasteltekening van John Astria
Pinksteren
Met het Pinksterfeest vieren we de uitstorting van de Heilige Geest. We kennen de verhalen van de wind en het vuur. De vreemde talen en de mensen die tot geloof komen. Maar Wat is dat eigenlijk, de Heilige Geest, Wie is dat eigenlijk? Wat doet de Heilige Geest vandaag?
Christus Zelf geeft het antwoord in Johannes 16. Hij zegt dat de Heilige Geest komt. We kunnen de Heilige Geest vergelijken met een zaakwaarnemer. Iemand die erg druk en heel belangrijk is, neemt een zaakwaarnemer in dienst. De zaakwaarnemer neemt, zoals het woord al zegt, de zaken waar. Wat zo’n zaakwaarnemer doet is hetzelfde als wat een ambassadeur in een ver land doet. Een ambassadeur neemt ook de zaken waar namens het land van herkomst.
De Heilige Geest vertegenwoordigt Christus. Dat is een rijke belofte. De Heere Jezus gaat met Hemelvaartsdag wel naar de Vader, Hij verlaat deze wereld, maar dat is geen reden tot droefheid.
Nee, het is een grote blijdschap want de Heilige Geest is gekomen. De Heilige Geest komt in plaats van Jezus, Hij komt als de advocaat, de zaakwaarnemer. Hij behartigt de zaken van de Heere Jezus.
Hoe komt de Heilige Geest?
Kunnen wij iets merken van de Heilige Geest? Ja, zegt Jezus, de Heilige Geest zal spreken. De Heilige Geest spreekt van Christus. De Heilige Geest doet niets liever dan Christus groot maken. Iemand heeft gezegd dat de woorden van Christus het leerboek vormen van de Heilige Geest waaruit Hij zijn leerwerkzaamheid beoefent. Nooit is het komen van de Geest los te maken van de Heere Jezus. Juist in het Woord en in de prediking verbindt deze Geest ons aan Christus.

De Heilige Geest
Pasteltekening van John Astria
Kun je weten of de Heilige Geest
in je leven aan het werk is?
Het antwoord is ja. Daar komen we achter wanneer we voor onszelf weten wie Jezus is en wat Zijn werk voor ons betekent. Wanneer we in de zonde leven, in verkeerde denkbeelden blijven, dan is dat niet het werk van de Heilige Geest dan bedroeven we Hem. Maar wanneer we met al onze schuld en
zonde bij het kruis van Christus neerzinken, dan is het de Heilige Geest die ons op Christus doet zien.
Komt de Heilige Geest ook tot mij persoonlijk?
Ja, daar begon de Heilige Geest al mee in de doopbediening. Gedoopt in de Naam van de Heilige Geest. Toen al beloofde de Geest u toe te eigenen wat we in Christus mogen ontvangen.
Waarom spreekt de Heilige Geest?
De Heilige Geest spreekt opdat de Heere Jezus in het middelpunt van uw en jouw leven zal staan. Opdat Hij zal schitteren in ons leven. De Heilige Geest komt om ons aan Jezus te verbinden. Hij werkt in opdracht van Jezus om de kruisverdienste, de verzoening in ons te leggen. De Heilige Geest doet niets liever dan ons in geloof en bekering aan Christus te verbonden opdat we in Christus zijn. Dat is de heel intieme en persoonlijke eenheid met Christus Jezus.
De Heilige Geest komt om ons de waarheid te leren en te laten zien dat het hopeloos is buiten Christus. Maar ook dat er door het bloed van Christus redding en eeuwig behoud is.
De Geest komt niet om Zelf in het middelpunt te staan. De Heilige Geest heeft slechts één doel en dat is van Christus spreken. Hij, de gekruisigde Christus moet centraal staan. Dat betekent dat wij al helemaal niet centraal staan. Niet ons geloof, onze bevinding maar Zijn Naam en eer en daden.
Hoe wordt Christus verhoogd? Hij wordt verhoogd in onze schuldbelijdenis en het vluchten tot Hem, dat is door het geloof.
.
.
.
Chrysocolla is heel zacht en onregelmatig van structuur. Dat maakt deze edelsteen lastig te verwerken. De sieradenmakers prefereren daarom een mengvorm van chrysocolla met veel silicaat; dat maakt de steen harder en geeft een geweldige kleur groen. Deze kwaliteit wordt Gem Chrysocolla (‘edelsteen-chrysocolla’) of chrysocolkwarts genoemd.
De variant met veel helderrode insluitsels heeft een eigen naam: Sonora Sunrise. Het is een vergroeiing van blauwgroene chrysocolla met cupriet (rode vlekken) en soms tenoriet (zwarte aders). De variant werd populair na de vondst van edelstenen van hoge kwaliteit met heldere kleuren en scherp begrensde patronen.
Eilatsteen is een vergroeiing van chrysocolla met turkoois en malachiet.
Azulita is een handelsnaam voor de vergroeiing van chrysocolla, azuriet, malachiet, cupriet en dioptaas.
Chrysocolla is vanwege zijn mooie kleuren geliefd voor sieraden. De steen is echter vrij poreus, en daardoor gevoelig voor transpiratie, parfum en zeep. Sieraden van chrysocolla kun je beter niet in aanraking laten komen met schoonmaakmiddelen. Ze kunnen dan van kleur veranderen en minder mooi worden.
Van oudsher wordt chrysocolla gebruikt als bron van kopererts. Tegenwoordig wordt chrysocolla ook gebruikt als coating bij schepen, om het aangroeien van algen tegen te gaan.
Chrysocolla is een heel prettige edelsteen voor gebruik in de edelsteentherapie. De steen heeft een verruimende werking op de luchtwegen. Geestelijk geeft chrysocolla wijsheid en inzicht.
.
.
.De oude Egyptenaren (vanaf ongeveer 3300 v.Chr.) waren dol op chrysocolla. Ze meenden dat het een zwakkere soort turkoois was. De steen werd graag gebruikt voor het maken van een scarabee, een amulet voor de reis van een overledene naar het Dodenrijk, om de wedergeboorte in het hiernamaals te garanderen. De Egyptenaren dachten dat een sieraad van chrysocolla hielp bij het perfectioneren van de relatie tussen lichaam en geest. De steen werd ook gebruikt om groene verf te maken.
De oude Grieken (ca. 800-250 v.Chr.) en Romeinen (ca. 600 v.Chr.-600 n.Chr.) zagen de chrysocolla als steen van hoop. Daarnaast zou chrysocolla beschermen tegen tegenslag en geestelijke wonden. Turkooiskleurige stenen, zoals chrysocolla, waren gewijd aan Aphrodite/Venus, godin van de liefde, en garandeerden een interessant seksueel leven.
De geleerde Theofrastus (ca. 371-287 v.Chr.), een leerling van Aristoteles, besteedde reeds veel aandacht aan de chrysocolla. Hij schreef dat de mooiste kwaliteit uit Cyprus, en de mooiste kleur groen uit Spanje kwam.
Hij gaf uitgebreid informatie over de toepassingen van chrysocolla. Het was een belangrijke grondstof voor groene verf. Ook medicinaal was de steen belangrijk. In combinatie met was en olie desinfecteerde chrysocolla wonden. Met honing werd het gegeven bij angina en als braakmiddel.
Chrysocolla in oogdruppels kon wondjes rond de ogen genezen en littekens laten verdwijnen. Een chrysocolla pleister verminderde oogpijn. Ook wijdde hij uit over hoe je goud kan solderen met chrysocolla.
De informatie van Theofrastus werd later vrijwel letterlijk geciteerd (zonder bronvermelding) door de Romeinse wetenschapper Plinius de Oudere (23-79 n.Chr.), die de chrysocolla ook kende onder de naam amphidanes. Hij vertelde erbij dat de chrysocolla in India wordt opgegraven door mieren. De steen zou een soort magneet zijn voor goud.
Deze informatie werd vervolgens vrijwel letterlijk tot diep in de middeleeuwen doorgegeven door schrijvers als Albertus Magnus (ca. 1200-1280).
Schilders in de Middeleeuwen gebruikten vermalen chrysocolla en andere koperverbindingen als groen pigment.
In 1808 werd chrysocolla voor het eerst beschreven als zelfstandig mineraal. Dit was het werk van de Franse geoloog en mineraloog Brochant de Villiers.
.
.
Chrysocolla is een waterhoudend kopersilicaat. Het mineraal komt voor in oxidatiezones van kopererts. De zwarte insluitsels zijn tenoriet (CuO). De rode insluitsels zijn stukjes cupriet (roodkopererts, Cu2O).
De steen is poreus en gaat gemakkelijk verbindingen aan met andere elementen dan koper. Je vindt dan ook vaak mengvormen van chrysocolla met azuriet, cupriet, hemimorfiet, malachiet, opaal, smithsoniet, turkoois of varisciet. Hieraan dankt de chrysocolla zijn aantrekkelijk uiterlijk.
.
.
Samenstelling: CuSiO3.2H2O + Al, Fe, P, CuO2
Hardheid: 2 – 4
Glans: dof tot glasglans
Transparantie: meestal ondoorzichtig, heel soms zwak doorschijnend
Breuk: schelpvormig
Splijtbaarheid: geen
Dichtheid: 2,2 – 2,5
Kristalstelsel: rombisch, soms amorf
.
.







.
.
.
.
.
.
.
Ze waren lange tijd het mooiste Hollywoodkoppel, en velen waren er kapot van toen het huwelijk op de klippen liep (al dan niet door toedoen van Angelina Jolie). Wat er gebeurde met de ring die Brad zelf hielp ontwerpen en ongeveer 500.000 dollar kostte, is niet bekend.
.
Eva Longoria kreeg van Tony Parker een unieke diamanten ring (emerald cut) die meer dan 500.000 dollar waard was. Het huwelijk hield 3 jaar stand, het koppel was zeven jaar samen.
.
.
Ondertussen zijn Jen & Ben versie 2.0 zeven jaar getrouwd en hebben ze drie kinderen. Ben bezegelde zijn aanzoek met een ring die 500.000 dollar kostte en een diamant van 4,5 karaat bevatte.
.
.
.
Een iets kleinere ring dan die van zus Kim, maar Khloe en Lamar zijn wél nog altijd getrouwd. Met een ring van 12,5 karaat die 850.000 dollar kostte heeft ze ook niet bepaald te klagen.
.
.
.
.
voor ‘Jen from the block’ toverde Ben een ring van 1,2 miljoen uit zijn zak met een roze diamant van 6,1 karaat. Marc Anthony deed beter voor J.Lo: zijn ring telde een diamant van 8,5 karaat (en was met één miljoen dollar iets goedkoper). Ze scheidden in 2011 na 7 jaar huwelijk.
.
Ook Charles schoof zijn Camilla een miljoen dollar om de vinger. De diamant werd vierkant gesneden. Boze tongen zeggen dat de ring niet zoveel waard zou zijn als de titels er niet aan vastgeplakt waren.
.
Na drie jaar vroeg Mike Comrie Hillary Duff in 2010 ten huwelijk met een diamant van 14 karaat en een prijskaartje van 1 miljoen euro. Hillary Duff was zo trots dat ze een foto nam van de foto en die op Twitter plaatste. Paparazzi hebben dan weer een foto van haar terwijl ze de foto neemt.

.
De verlovingsring die Russell Brand voor Katy Perry in gedachten had was niet goed genoeg. De Amerikaanse zangeres stuurde de Britse komiek wandelen met de opdracht binnen de week met iets beter te komen. Het werd een ronde diamant van 12 à 13 karaat en een prijskaartje van 1,3 miljoen. Katy zei ‘ja’, maar twee jaar later was het sprookje alweer voorbij.

.
.
Een van de meer choquerende scheidingsaankondigingen van een koppel dat elk jaar de huwelijksgeloften vernieuwde. De verlovingsring kostte Seal anderhalf miljoen euro voor een ring met een diamant van 10 karaat. Zijn huwelijk met topmodel Heidi Klum hield bijna zeven jaar stand.

.
In goede en slechte tijden, in gezondheid en ziekte: Catherine Zeta Jones en Michael Douglas hebben al enkele moeilijke hindernissen moeten nemen sinds hun huwelijk in 2000. Ze waren pas enkele maanden samen toen Michael een ring van 2 miljoen dollar en een diamant van 10 karaat presenteerde aan Catherine.
.
.
Het Hollywoodhuwelijk van het jaar, met veel drama en speculatie vooraf. Het eindigde in een sisser 72 dagen later. Over de ring van 20,5 karaat en een geschatte waarde van 2 miljoen dollar is meer geschreven dan over eender welke andere ring: hij zou niet echt gekocht zijn, Kim zou hem willen houden en haar ex moeten betalen, hij zou gekregen zijn als deel van de publiciteitscampagne rond de Kardashians… wat er ook mee gebeurt: de ring bracht geen geluk.

.
.
Mariah Carey zou Mariah Carey niet zijn als ze niet iets speciaals zou hebben: een verlovingsring met 59 diamanten bijvoorbeeld, met een geschatte waarde van 2,5 miljoen dollar.
.
.
.
.
Als je de rijkste vastgoedmagnaat in de VS bent, kan je je wel wat veroorloven. In 2004 ging Donald Trump op zijn knie zitten voor model Melania Knauss met in de hand een verlovingsring van 3 miljoen dollar en een diamant van 15 karaat. Toen was het de duurste verlovingsring ooit. Maar dat duurde niet lang.
.
.
Paris & Paris zijn jarenlang een aan/af-koppel geweest. In 2005 zag het er even naar uit dat het voorgoed aan zou blijven, maar zelfs een verlovingsring van 24 karaat (een voor elk levensjaar van Paris Hilton toen) en een geschatte waarde van 4,7 miljoen dollar. De verloving duurde vier maanden, de relatie nog geen jaar. Paris (Hilton) probeerde de ring terug te geven (zegt ze), maar dat vond Paris (Latsis) niet nodig. Zijn familiefortuin wordt geschat op 7 miljard dollar.
.
.
De ring van Beyoncé is ‘maar’ 18 karaat, maar met zijn 5 miljoen dollar toch de op een na duurste ooit. Ondertussen is de zangeres vijf jaar getrouwd met rapper/producer Jay-Z en hebben ze een dochtertje Blue Ivy.
.
.
.
.
Chinees spreekwoord
.
.
.

.
.
De witte lelie wordt ook wel Madonna-lelie genoemd en is vaak te zien als religieus symbool in combinatie met de maagd Maria. Dezelfde witte lelie is echter ook op graven te vinden als symbool van de dood. Vaandels en vlaggen in de Middeleeuwen voerden het symbool van de lelie als teken van vrede. De lelie is sinds 1179 ook terug te vinden in het wapen van de Koning van Frankrijk.
.
.

witte lelie
.
.
.
Lelies behoren tot het plantengeslacht Liliaceae. Een paar bekende soorten zijn:
| Tijgerlelies | gespikkelde lelies met hangende bloemen |
| Oriëntaalse lelies | lelies met grote geurende bloemen |
| Aziatische lelies | de “normale” soort lelies met opstaande bloemen |
| Tulbandtype | lelies met sterk teruggeslagen bloembladeren |
| Trompetlelies | lelies met trompetvormige bloemen (bij de Longiflorum zijn de bloemen lang en dun) |
.
.
tijgerlelie
.
.
Oriëntaalse lelie
.
.
Aziatische lelie
.
.
tulbandlelie
.
.
trompetlelie
.
.
.
Een leliebol is geschubd met vlezige bladdelen. Lelies maken in tegenstelling tot andere bollen ook wortels aan de zijde waar de stengel uit de bol komt. De bloem van de lelie is klokvormig. Veel lelies hebben een heerlijke maar ietwat zware geur.
.
.
De Franse lelie is een symbool dat tot op de dag van vandaag kan worden teruggevonden in interieurdecoraties zoals behang, gordijnen, kussens, serviezen en siervoorwerpen, maar ook op veel vlaggen van Franstalige gebieden. Deze Fleur-de-Lys (of fleur-de-lis) heeft een historisch verleden dat terugvoert naar de kroning van Clovis (465 – 511), de koning der Franken.
De maagd Maria zou Clovis een lelie hebben gegeven en de olie voor de zalving van de koning zou uit de hemel zijn komen vallen. Vanaf dat moment werd de lelie een symbool van rechtstreeks van God verkregen macht.
In de loop der eeuwen nam het leliesymbool een steeds belangrijker plaats in. De Franse vlag toonde een tijdlang gouden lelies op een witte ondergrond. Pas na de revolutie tegen Karel X van Frankrijk in 1830 verdween het symbool definitief van de nationale vlag van Frankrijk. Er bestaat overigens enige onduidelijkheid over de naam. Lys of lis betekent in het Frans gewoon lelie, maar het symbool zelf is eigenlijk een gestileerde iris ook wel lis genoemd.
.
.

Franse lelie
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Goed te herkennen aan
– de paars, wollig behaarde meeldraden en
– de purperrode vlek aan de basis van de kroonbladen
Algemeen
Zwarte toorts is een overblijvende plant, die 60 tot 150 cm hoog die vrij algemeen voorkomt in de Lage Landen. Ze groeit op droge, matig voedselrijke grond in zandige bermen, ruig grasland, duinen, kapvlakten in bossen en op dijken.

Bloem
Zwarte toorts bloeit vanaf juni tot en met september. De bloemen hebben gele kroonbladen, die aan de voet purperrood gevlekt zijn. Ze staan met twee tot tien in dichte kluwens, die samen een aarvormige, meestal onvertakte bloeiwijze vormen.

Blad
Alle bladeren zijn van onderen zacht viltig behaard, de bovenkant is minder behaard. De onderste bladeren zijn duidelijk gesteeld met hartvormige voet. De bovenste bladeren zijn bijna zittend. Ook de stengel is een beetje viltig behaard.
Vergelijkbare soorten
|
keizerskaars : niet of kort aflopende bladeren.
koningskaars : drie van de vijf meeldraden zijn wit wollig behaard. Bladeren lopen langs de steel af tot het vorige blad.
stalkaars : heeft een sterk vertakte, wollig behaarde stengel met talrijke bloeiaren en krijgt daardoor een bossig uiterlijk.
melige toorts : alle helmdraden wit wollig behaard, meestal witte bloemen soms geel. Zeer zeldzaam.
mottenkruid : bruin/rood-achtige bloemknoppen, helmdraden paars wollig behaard.
|
Algemeen
– helmkruidfamilie (Scrophulariaceae)
– overblijvend
– van zeer zeldzaam tot plaatselijk vrij algemeen
– 60 tot 150 cm
Bloem
– geel
– vanaf juni t/m september
– aarvormige tros
– stervormig
– 1,2 tot 2,5 cm
– 5 kroonbladen, vergroeid
– 5 kelkbladen
– 5 paars behaarde meeldraden
– 1 stijl
Blad
– verspreid
– enkelvoudig
– langwerpig-eirond
– top spits
– rand gekarteld
– netnervig
– onderkant zacht viltig behaard
– onderste gesteeld met hartvormige voet
– bovenste bijna zittend
Stengel
– rechtop
– licht viltig behaard
– geribd of meerkantig
zie wildebloemen.be