categorie : religie
In de koran staan een aantal verzen die lijken te suggeren dat muslims ongelovigen moeten vermoorden. Maar is dat ook wat er staat? We bestuderen een voorbeeld:
.
.Hoe moeten we deze verzen begrijpen?
.
1. Context van het vers
Deze verzen handelen duidelijk niet hoe muslims met niet-muslims moeten omgaan, maar over hoe zij zich moeten gedragen in een oorslogssituatie. Het gaat met andere woorden over wat wij in België of Nederland de krijgswet noemen dewelke in onze landen ook niet van toepassing is op het burgerleven. In de islam geldt hetzelfde onderscheid: de krijgsleer is niet van toepassing op het burgerleven. Deze verzen handelen dus over soldaten in oorlogstijd.
Meerbepaald blijkt uit de sunnah en uit tafsirs dat deze verzen handelen over een situatie waarbij vijanden van de islam de prille, kleine muslimgemeenschap tot de laatste man wilden vermoorden. Het gaat dus om een strijd waarbij de tegenstanders de islam en de muslims wilden uitroeien en vernietigen. De koran gaf muslimsoldaten met dit vers toestemming om zich in zo’n situatie – die zowel het eigen leven als het voortbestaan van de islam bedreigde – gewapenderhand te verweren. Deze vijand die de muslims aanviel bleek toevallig ongelovig te zijn, maar het gaat niet over hun geloofsovertuiging, het gaat erom dat deze vijand de muslims wou uitroeien.
2. Betekenis
Analyseren we nu de verzen:
- “En bestrijdt op Gods weg hen die jullie bestrijden”
Hier wordt gesteld dat muslimsoldaten alleen mogen strijden om zich te verdedigen tegen een aanval door anderen, zij mogen alleen strijden tegen diegenen die hen bestrijden. Zij mogen dus niet als eerste aanvallen. Noteer ook dat in de islam alleen door het hoogste en legitiem gezag kan opgeroepen worden tot een gewapende strijd, zoals ook bij ons alleen de regering de oorlog kan verklaren. Extremisten die heden tegen dage geweld plegen overtreden dus de islam gezien zij op eigen houtje handelen tegen de wetten en beslissingen van de eigen overheden in en dus criminele en ontoelaatbare daden plegen, ook volgens de islam. - “maar overtreedt de grenzen niet, God bemint de overtreders [van de grenzen] niet.”
Ook in oorlogstijd, en zelfs in deze context waarbij de vijand muslims tot de laatste man wou vermoorden, krijgen muslimsoldaten hier de opdracht niet in onwettigheid te vervallen maar zich aan hoogstaande morele principes te houden. Zij mogen de grenzen daarvan niet overtreden. De islam schuwt extremismen en veroordeelt onrecht in alle omstandigheden. - “Doodt hen waar jullie hen aantreffen en verdrijft hen waarvandaan zij jullie verdreven hebben. Verzoeking is erger dan te doden.”
Het gaat om een gevecht tegen een vijand die de muslims aanvalt en die alle muslims wil uitroeien. Zoals ook in het krijgsrecht overal ter wereld, mag krachtens deze verzen een muslimsoldaat die vreest voor zijn leven, de tegenstander doden. In andere verzen stelt de koran als algemene regel dat alle leven heilig en onschendbaar is en dat “wie één mens doodt, het ware alsof hij de hele mensheid gedood heeft” (vers 5:32). Middels het vers dat we hier bespreken, wordt op deze algemene regel van onschendbaarheid van het leven een uitzondering gemaakt, omdat muslimsoldaten die aangevallen worden zich anders zouden moeten laten afslachten. - “Strijdt niet tegen hen bij de heilige moskee, zolang zij daarin niet tegen jullie strijden. Als zij tegen jullie strijden, strijdt dan tegen hen; zo is de vergelding voor de ongelovigen. Maar als zij ophouden, dan is God vergevend en barmhartig.”
Middels deze woorden wordt nogmaals gesteld dat muslims niet mogen aanvallen, maar dat ze zich enkel mogen verweren tegen een aanval en in die mate dat wanneer de vijand de gevechten staakt, muslimsoldaten (nieteggenstaande de vijand hen tot de laatste man wou uitmoorden) ook moeten ophouden met vechten. - “Strijdt tegen hen tot er geen verzoeking meer is en de godsdienst alleen God toebehoort.”
Volgens islamgeleerden betekent dit versdeel (in samenhang met andere verzen in de Koran) dat muslims de moordende aanval op hun gemeenschap moeten bestrijden tot op het moment dat zij zelf opnieuw hun geloof vrij kunnen beleven. Het betekent niet dat zij moeten strijden tot wanneer iedereen zich bekeerd heeft (de koran verbiedt bekeringen onder dwang). Het betekent wel dat wanneer de aanvallende vijand zou aanbieden het gevecht te staken op voorwaarde dat muslims het geloof van de vijand aannemen, dat zij daarin niet mochten toestemmen maar moesten strijden tot zij weer hun islam mochten en konden beleven. Wat de andere geloven maakt niet uit en is niet de zaak van muslims gezien de koran godsdienstvrijheid garandeert. Dus zelfs in het geval een vijand de islam aanvalt om die helemaal uit te roeien, mogen muslims zich enkel verweren tot de vijand de oorlog stopt en muslims zelf weer vrij hun geloof mogen beleven. - “Als zij ophouden, dan geen vergelding meer, behalve tegen de onrechtplegers.”
Dit laatste versdeel herhaalt nog eens dat muslims in die omstandigheden moeten stoppen met strijden zodra de vijand die hen wou uitmoorden de vijandigheden staakt, en zegt dat muslims geen vergelding mogen zoeken. Er wordt aan toegevoegd dat de onrechtplegers echter niet vrijuit zullen gaan. Oorlog is geen excuus voor het begaan van immoraliteiten, dus onrechtplegers onder de soldaten zullen voor de rechtbank moeten gebracht worden. Merk dus op hoe sterk zelfs het recht om zich te verdedigen telkenmale beperkt wordt.
3. Besluit
Staat hier, met andere woorden, dat muslims ongelovigen moeten vermoorden?
Zeer zeker niet. Geen enkel vers in de Koran handelt over een gewapende strijd tegen ongelovigen omwille van hun geloof. In bovenstaand vers gaat het om een vijand die de nog prille en kleine muslimgemeenschap volledig wou uitmoorden. Dat die vijand ongelovig was, doet in deze verzen niets ter zake. Het is geen vers over geloof of ongeloof, het is een vers over krijgsrecht.
DE ISLAM IS DE GOEDSCHIKSE
TEGENBEWEGING
TEGEN HET WARE CHRISTENDOM
preview en aankoop boek “De Openbaring “:
http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget
Mensensamenleving.me 