categorie : Boodschappen uit de kosmos
.
Pasteltekening van John Astria
DE REGENBOOG AAN DE HEMEL IS EEN SYMBOOL VAN HET
EEUWIGDUREND VERBOND TUSSEN GOD EN ALLE LEVENDE WEZENS
OP AARDE.
( Genesis 9 : 16 )
In het eerste boek van de Bijbel, Genesis, wordt een zondvloed beschreven. Er wordt verteld hoe God aan No-ach de opdracht geeft een ark te bouwen. Er zal een grote vloed komen die alle leven, mens en dier zal vernie-tigen omdat er groot onrecht en ongeloof onder de mensen is ontstaan. Van alle dieren neemt Noach een paar aan boord. Nadat Noach met zijn vrouw en kinderen aan boord gegaan is, komt er inderdaad een grote vloed die alles vernietigt.
Na veertig dagen en veertig nachten ronddobberen zendt Noach een raaf uit die niet meer terug komt. Dan zendt hij een duif uit om te zien of er al ergens land is. De duif keert eerst terug. De volgende keer dat Noach de duif uitzendt keert het dier terug met een olijftak. De derde keer komt het dier helemaal niet meer terug. Zo weet Noach dat de wereld weer bewoonbaar is. Uiteindelijk strandt Noach in het Ararat gebergte.
Zoals de regenboog de aarde omspant, zo omspant Gods trouw de wereld Die trouw ligt vast in het verbond met Noach
De regenboog zien we als de zon laag aan de hemel staat. Als de regendruppels door het zonlicht vallen gedra-gen zij zich als prisma’s en splitsen zij het licht in regenboogkleuren. Elke regendruppel heeft zijn eigen regen-boogje.
Zoals de regenboog de aarde omspant, zo omspant God met zijn oeverloze liefde en ontferming de wereld. De veelkleurige regenboog wordt teken van zijn trouw die vastligt in het verbond dat Hij met Noach sluit. Het Noa-chitische verbond draagt een ander karakter dan Gods verbond met Abram en Mozes. Het verbond met Noach is een bondgenootschap met al wat leeft.
God is niet de God die achter en boven de rampen staat. Het zondvloed verhaal wil ons daarentegen leren dat wij nergens zeker van zijn. Hoe groot is in dit opzicht het verschil met het verhaal dat ons wil wijsmaken dat er meer-dere goden bestaan en dat wij mensen slachtoffers zijn van hun grillen.
God beschouwt de mensen als zijn bondgenoten. Net als de eerste hoofdstukken van het boek Genesis is het gericht tegen het pure heidendom van de volken rondom Israël. Het is geschreven tegen de afgoden van Egypte en Babel, tegen de idee dat de zon en de maan goden zouden zijn, tegen de idee dat de God van Israël de God van de rampen is waar de wereld vol van is. Hij is niet de God van het water, de God die er plezier aan beleven zou dat de wereld ondergaat.
Hij is niet de God van de dood, maar de God ven het leven. Terecht werd het zondvloed verhaal gelezen met Pa-sen. God wil niet dat deze wereld kapot gaat. Hij wil dat de mens leeft. Zoals Paulus schrijft:
Ik ben verzekerd, dat noch dood noch leven noch heden noch toekomst, noch hoogte noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die is in Messias Jezus, onze Heer (Rom8:38 en 39).
Regenboog in de Bijbel
De regenboog wordt in het Oude Testament met hetzelfde Hebreeuwse woord aangeduid als de boog van de strijder. In het overige Oude Testament is de boog van God een symbool van Gods toorn. De regenboog die na de zondvloed in de wolken verschijnt (gen. 9,12-17) is echter het symbool van Gods genade en een teken van het verbond tussen Mij en de aarde. Toch moet er samenhang bestaan tussen deze beide voorstellingen: het feit dat de strijdboog van God in de wolken geplaatst werd zal verhinderen dat de wateren ooit zullen zwellen tot een zondvloed. De toorn richt zich dus tegen de wateren; het gevolg daarvan is een zegen voor de mensheid. Ez 1,28 let alleen op het grootse van het natuurverschijnsel en beschouwt het als een passende vergelijking voor de heerlijkheid van God. Orthodoxe joden zullen, als ze een regenboog zien, altijd een kort gebed als dank uitspreken.
En God vervolgde: ‘Als teken van dit verbond tussen mij en de aarde, plaats ik mijn boog in de wolken. Steeds als ik boven de aarde de wolken samen drijf en de regenboog in de wolken zichtbaar wordt, zal ik denken aan het verbond met jullie en met alle andere levende wezens. Nooit zal er meer een watervloed komen die alles wat leeft, weg zal vagen. Als ik de boog in de wolken zie, zal ik denken aan het verbond dat voor altijd zal bestaan tussen mij en alle levende wezens op de aarde.
In het Nieuwe Testament wordt een klassieke Griekse term gebruikt voor de lichtschijn rondom de troon van God (Openb 4,3) en het hoofd van de engel.
Pasteltekening van John Astria
|
In vele culturen werd de regenboog beschouwd als een vriendelijk gebaar van God aan de mensen. In de Bijbel verschijnt er na de zondvloed een regenboog, als teken dat God nooit meer een zondvloed over de aarde zal la-ten gaan; de regenboog is als het ware zijn handtekening van dit verbond tussen Hem in de hemel en zijn men-sen op aarde. In de christelijke kunst wordt Christus vaak afgebeeld als wereldheerser, zittend op de regenboog. De regenboog geldt daar ook als symbool van verzoening tussen God en de mensen.
In het christendom van de middeleeuwen werden de drie hoofdkleuren van de regenboog symbolisch uitgelegd: blauw als de kleur van de zondvloed, rood als de kleur van de wereldbrand en groen als de kleur van de nieuwe aarde. Anderen hebben meer aandacht voor de zeven kleuren en leggen ze uit als de zeven gaven van de Heilige Geest. Soms wordt de regenboog gezien als symbool voor Maria, die de voorspraak is voor de mensen op aarde bij God in de hemel. Zo ontstond de devotie voor Onze Lieve Vrouwe van de Hemelboog (= Iris). Volgens een Spaans voornaamwoordenboek is de vrouwennaam Iris daarvan afkomstig.
Pasteltekening van John Astria
In de islam heeft de regenboog vier basiskleuren: rood, geel, groen en blauw, zinnebeelden van de vier elemen-ten: vuur, aarde, lucht en water. In het oude China beschouwde men de regenboog als de vereniging van yin en yang. Soms werd de regenboog daar voorgesteld als een slang met een kop aan allebei de uiteinden: de ene zoog het water op uit de noordelijke zee om het via de andere kop in de zuidzee weer uit te spuwen.
Dit gegeven komt ook voor in de culturen van Afrika, India en de indianen: dan stelt men zich de regenboog voor als een draak (symbool van vruchtbaarheid!), die zijn dorst lest in de zee. Bij sommige stammen in Afrika ziet men de regenboog ook als brenger of bewaker van schatten. Of als een beschermende arm om de hele aarde!
De Inca-indianen hadden een bijzondere verering voor de regenboog. Zij had te maken met de zonnegod. De Inca-vorsten die zich beschouwden als afstammelingen van de zon, beeldden hem af op hun wapens en schilden. Andere indianen-culturen zien in de regenboog een ladder waarlangs je naar de hemel kunt klimmen.
Hindoes en boeddhisten geloven dat wie in het stadium van de regenboog aanbelandt, op de drempel staat om het ideaal te bereiken, en op te gaan in de gelukzalige stilte. In het volksgeloof wordt vaak verteld dat de regen-boog rijkdom en voorspoed zal brengen. Waar haar uiteinden de aarde raken zou een pot met goud te vinden zijn.
.
.
Neem deze tekst goed door en visualiseer het tafereel ; vraag dan om een gunst
.
Ga op een zachte ondergrond liggen en ontspan je, let op je ademhaling en zet alle zorgen van de dag opzij. Neem daar je tijd voor.
.
Pasteltekening van John Astria
.
Ziehier de betekenis van de hele symboliek zoals de Meesteres van alle zielen deze openbaart:
.
.
.
Behoort tot de jaspis soort. Jaspis is een on-pure kwarts variant en is meestal rood, geel of bruin van kleur. Enkele veelvoorkomende soorten zijn: bloedsteen of heliotroop (groene jaspis met rode vlekjes), mookaiet, jaspisijzer, dalmatiër jaspis (crèmekleurige basis met bruinige en zwarte vlekjes), jaspis brecci (steen marmerachtig patroon) en regenboog jaspis (steen met rood en/of bruin streeppatroon).
Jaspis is een veel voorkomende steen en wordt o.a. gevonden in: Australië, Brazilië, India, Mexico, Rusland, Verenigde Staten en Zuid-Afrika.
samenstelling: SiO2
hardheid: 7
dichtheid: 2,6
Titanium kwarts zijn bergkristal punten, clusters en stenen die behandeld worden met o.a. titanium waardoor het oppervlak een olie-achtige glans met een regenboog aan kleuren gaat vertonen. Deze laag is permanent en kan er niet afgewassen worden.
In het christendomvan de middeleeuwen werden de drie hoofdkleuren van de regenboog symbolisch uitgelegd: blauw als de kleur van de zondvloed, rood als de kleur van de wereldbrand en groen als de kleur van de nieuwe aarde. Anderen hebben meer aandacht voor de zeven kleuren en leggen ze uit als de zeven gaven van de Heilige Geest. Soms wordt de regenboog gezien als symbool voor Maria, die de voorspraak is voor de mensen op aarde bij God in de hemel. Zo ontstond de devotie voor Onze Lieve Vrouwe van de Hemelboog (= Iris). Volgens een Spaans voornaamwoordenboek is de vrouwennaam Iris daarvan afkomstig.
In de Bijbel verschijnt er na de zondvloed een regenboog, als teken dat God nooit meer een zondvloed over de aarde zal laten gaan; de regenboog is als het ware zijn handtekening van dit verbond tussen Hem in de hemel en zijn mensen op aarde. In de christelijke kunst wordt Christus vaak afgebeeld als wereldheerser, zittend op de regenboog. De regenboog geldt daar ook als symbool van verzoening tussen God en de mensen.
Pasteltekening van John Astria
In de Islam heeft de regenboog vier basiskleuren: rood, geel, groen en blauw, zinnebeelden van de vier elementen: vuur, aarde, lucht en water.
In het oude China beschouwde men de regenboog als de vereniging van yin en yang. Soms werd de regenboog daar voorgesteld als een slang met een kop aan allebei de uiteinden: de ene zoog het water op uit de noordelijke zee om het via de andere kop in de zuidelijke zee weer uit te spuwen.
In de culturen van Afrika, India en de indianenkomt dit gegeven ook voor: dan stelt men zich de regenboog voor als een draak, symbool van vruchtbaarheid, die zijn dorst lest in de zee. Bij sommige stammen in Afrika ziet men de regenboog ook als brenger of bewaker van schatten. Of als een beschermende arm om de hele aarde!De Inca-indianen hadden een bijzondere verering voor de regenboog. Zij had te maken met de zonnegod. De Inca-vorsten die zich beschouwden als afstammelingen van de zon, beeldden hem af op hun wapens en schilden.
Andere indianen-culturen zien in de regenboog een ladder waarlangs je naar de hemel kunt klimmen.
Hindoes en Boeddhisten geloven dat wie in het stadium van de regenboog aanbelandt, op de drempel staat om het ideaal te bereiken, en op te gaan in de gelukzalige stilte.
In het volksgeloof wordt vaak verteld dat de regenboog rijkdom en voorspoed zal brengen. Waar haar uiteinden de aarde raken zou een pot met goud te vinden zijn.
.
.
.
.
Harajuku is de naam van een wijk in Tokyo, in welke zich enkele belangrijke winkelstraten en ontmoetingsplekken bevinden. Er ligt een treinstation, enkele parken, zoals het veelbezochte Yoyogi park, en woonwijken in de vorm van flats. Alles is er te vinden, van de duurste laatste mode tot heerlijk eten en snacks. Ook kun je er straat- en andere vormen van theater en vermaak vinden.
Er zijn veel westerse producten, zowel materièle spullen als eten, te vinden. Dit groeit hier hand in hand met de eigen levenswijze en ideeèn. Deze mengelmoes heeft bijgedragen aan het ontstaan van de speciefieke harajuku kledingstijl.
.
De jeugd doet zoals de jeugd overal en altijd doet, en zich afzettend tegen de heersende tradities, de maatschappij en de politiek, zijn de jongeren zich in deze wijk door de jaren heen steeds opvallender gaan kleden, geïnspireerd door het zeer brede scala aan beschikbare stijlen. De kledingstijlen lopen uiteen van jaren ’50 vetkuiven tot aan door manga geïnspireerde ruimtepakken. Gothic, punk, lolita´s, hip hop, pluche beesten, maffiapakken, je ziet het allemaal in Harajuku.
Sommigen houden het bij één stijl, anderen gebruiken van alles door elkaar heen, alsof ze op zoek waren naar een eigen identiteit, overstelpt werden met een overdaad aan invloeden en niet meer konden kiezen. De term “Harajuku” omvat al deze stijlen, of liever gezegd de mengelmoes ervan, die in deze befaamde wijk zijn ontstaan.
.
Wat erg populair is in de harajuku wereld, is het aanpassen van bestaande, liefst tweedehands, kleding aan je wensen. Met scharen, lijm, stickers, speldjes, verschillende soorten stoffen en wat naaiwerk wordt er een persoonlijk ensamble in elkaar gestoken. De nadruk ligt op originaliteit en individualisme.
Dit geldt ook zeker voor het haar; de meest waanzinnige kapsels passeren de Harajuku-revue. Blonderen is populair in Japan sinds ze kennis hebben gemaakt met de westerse cultuur, maar de aanhangers van de Harajuku stijl houden het daar niet alleen bij: het haar kan in alle kleuren van de regenboog geverfd zijn, soms tegelijk, het wordt in de wildste kapsels gestilleerd en anders kan er altijd nog een pruik worden gedragen.
Alles aan deze stijl is over de top. De make-up wordt niet vergeten natuurlijk, net als de kleding is deze vaak extravagant. Er worden glitters, liters mascara en eyeliner, veertjes, kleurlenzen, stoffen en papieren vormpjes (bloemetjes etc.) en noem maar op gebruikt om het gewenste effect te creëren.
De accesoires worden niet vergeten; de harajuku volgelingen maken hun outfits compleet door bijpassende schoenen, sokken, tasjes, hoofddeksels, parasols, belletjes en allerlei andere attributen. Als het niet te koop is, wordt het zelf gemaakt.
.
.
.
Met zijn veelkleurige opvallendheid doet deze stijl denken aan het rijk-gekleurde kabuki theater, of de uitbundig uitgedoste maiko, oiran en andere traditionele Japanse vormen van vermaak. Deze tradities, in welke ook de moderne Japanse entertainment zijn wortels heeft, zoals de manga en anime, hebben ook hun deel bijgedragen aan het inspireren van de Harajuku beweging.
Het is duidelijk dat het rijke kleurgebruik en het mixen van patronen, of stijlen in dit geval, het Japanse volk in het bloed zit. In de Japanse cultuur zijn er twee met elkaar botsende stijlen: Aan de ene kant heerst er een serene zen-achtige stijl, wat met het woord iki wordt aangeduid en de essentie vormt van gracieuze kalmte. Aan de andere kant is er de oogverdovende “herrie” van Japan’s meer eclectische stijlen.
Van oudsher werd dit verschil geassocieerd met het klassenverschil; hoe bonter, hoe informeler, of hoe meer “volks” iets was. Harajuku blijft een interessant fenomeen welke Japanse moderne en traditionele cultuur verenigt met de westerse moderne cultuur. Naast de culturele en andere betekenissen die het heeft, is het een artiestieke uitingsvorm waar ook de vele toeristen graag naar kijken.
May flowers always line your path and sunshine light your day.
May songbirds serenade you every step along the way.
May a rainbow run beside you in a sky that’s always blue.
And may happiness fill your heart each day your whole life through
De iris is een bloem die zich kan meten aan de regenboog. De bloem komt namelijk in bijna alle kleuren van de regenboog voor, op echt rood na. De connectie met de regenboog komt ook voort uit de Griekse mythologie. De godin Iris was daar een boodschapper tussen goden en mensen. Met haar gouden vleugels en soms gevleugelde voeten daalde zij geregeld af van de hemel naar de aarde. Zij koos dan altijd de weg langs de regenboog, waarbij de wind haar daarlangs voort blies.
De gevleugeldheid van Iris en haar kleurrijke tocht heeft de Iris waarschijnlijk haar naam doen bekomen. De iris staat te boek als een bloem met een uitbundig karakter.
De iris behoort tot het gelijknamige plantengeslacht Iris. De enige wilde soort in ons land is de Iris pseudacorus, ook wel Gele lis genoemd. De bloem wordt bedreigd met uitsterven en is beschermd. De irissen die als snijbloemen worden aangeboden zijn vaak blauw maar dat heeft meer met traditie dan met iets anders te maken. Bekende soorten zijn:
Blue Magic
Professor Blauw
Blue Diamond
Apollo (witgeel)
Madonna (wit)
De iris kent zoals gezegd een rijke variatie aan kleuren. De bloemen hebben een doorsnee van 5 tot 12 centimeter. Drie grote afhangende bloembladen (slippen) vormen het uiterlijk beeld van de bloem die erg sierlijk is. Dit specifieke uiterlijk maakt de iris uniek. De bloem lijkt nog het meest op een lelie of orchidee, twee andere grootheden in sierlijkheid.
De symbolische betekenis van de iris luidt: “Ik heb een boodschap voor jou”, geheel in lijn van de connectie met de eerder genoemde godin Iris.
Louis XVII liet in de twaalfde eeuw de fleur-de-lys in al zijn wapens zetten omdat deze bloem hem deed ontsnappen aan de dood. De bloem die aan de waterkant van de rivier de Lys bloeide, liet hem namelijk zien op welke plek hij veilig door het water naar de overkant kon waden zonder te verdrinken
Een lis (lys) groeit namelijk alleen in ondiep water. De bloem wordt in de volksmond overigens de Franse lelie genoemd, maar de bloem die later werd afgebeeld is eigenlijk een gestileerde lis oftewel een iris. Het symbool is tot op de dag van vandaag nog terug te vinden op onder andere vlaggen en voorwerpen.
Kunstenaars vereeuwigden de iris op hun eigen wijze. In de 15de eeuw werd de blauwe lis of Iris Germanica geschilderd door Hugo van der Goes. Natuurlijk is ook het schilderij Vaas met irissen van Vincent van Gogh bij iedereen wel bekend.
Een schone vaas met schoon water.
Snijbloemenvoedsel toevoegen
Niet teveel water in de vaas, ongeveer 5 cm is voldoende
Stengels schuin afsnijden.
Een lichte standplaats.
Niet in de nabijheid plaatsen van rijpend fruit om vroegtijdige veroudering te voorkomen.
wilde iris
Obsidiaan is ontstaan uit snel afgekoeld lava en wordt dus gevonden in vulkanische gebieden. Het is een opaak zwarte, glasachtige steen soms met witte, grijze of rode vlekjes. Een aantal soorten obsidiaan zijn bijvoorbeeld: apachetranen (doorzichtige, zwartbruine kiezelsteentjes van obsidiaan), mahonieobsidiaan (met roodbruine strepen), sneeuwvlok obsidiaan (met witte of grijze vlekjes) en regenboogobsidiaan. De steen die als blauw obsidiaan verkocht wordt is geen natuurlijke obsidiaansoort (vulkanisch glas) maar blauw gekleurd synthetisch glas.
Obsidiaan is afgeleid van de Romein Obsius. Hij haalde de eerste obsidiaan uit Ethiopië.
Obsidiaan kan o.a. gevonden worden in de Verenigde Staten (Yellowstone n.p.) en Schotland.
samenstelling: SiO2
hardheid: 5-5,5
dichtheid: 2,3-2,6