Categorie: religie/video
Bijbelstudie over gebed
preview en aankoop boek “De Openbaring “:
http://nl.blurb.com/books/5378870?ce=blurb_ew&utm_source=widget
.
Volgens de jongste onderzoekingen werd zij geboren in 1195 en was afkomstig uit een adellijke familie te Assisi. Ze was een jaar of achttien op het moment dat Franciscus daar met zijn aanstekelijke beweging begon. Naar diens voorbeeld brak ze met thuis, wist aan de greep van haar familie te ontsnappen, huwde net als Franciscus met Vrouwe Armoede en liet zich door hem het kloosterhabijt aantrekken.
Spoedig voegden zich andere vrouwen bij haar, onder wie haar zus Agnes die zij op spectakulaire wijze had helpen ontsnappen uit het ouderlijk huis. Veertig jaar lang stond zij aan het hoofd van het kloostertje van San Damiano, even buiten Assisi. Intussen groeide er tussen Franciscus en haar een hechte en diepe geestelijke vriendschap. Als hij niet zeker was van een bepaalde beslissing of niet wist hoe te handelen, liet hij zuster Clara om raad vragen, ook in zaken van gebed, boete, geestelijke leiding en apostolaat.
Franciscus stierf al in 1226 op 42-jarige leeftijd, luid beweend door zuster Clara en haar medezusters. Zij ging voort in de geest van Broeder Franciscus. Zo wist zij rond 1240 door het innige gebed dat ze deed geknield voor een monstrans met de Heilige Hostie erin, een dreigende inval van de Saracenen in Assisi te verhinderen. Vanaf dat moment wordt zij beschouwd als de redster van Assisi en van San Damiano.
Latere legendes weten zelfs te vertellen, dat zij bij die gelegenheid met de monstrans in de hand, onverschrokken de Saracenen tegemoet gegaan zou zijn, waarop dezen onverwijld de vlucht zouden hebben genomen. Zij stierf op 59-jarige leeftijd.
.
Dit alles vinden wij als volgt terug in een middeleeuws legendeboek Passional, uitgegeven te Augsburg in 1471-1472.
In de stad Assisi woonde een rijke edelman met een zalige, vrome vrouw; zij heette Torculana. Zij werd zwanger van het heilige kind Clara. Toen de tijd van baren nabij was, stapte zij een kerk binnen en ging voor een kruisbeeld staan en bad in grote ernst tot God dat Hij haar zou helpen bij de komende geboorte. Toen klonk er een stem: “Vrouwe, u zult een heilzaam licht baren dat de wereld verlichten zal.”
Daar was die vrouw heel blij over. En toen het kind eenmaal geboren was, wilde zij dat het Clara zou heten, want zij leefde in de hoop dat het de wereld zou verlichten, zoals de stem in de kerk haar beloofd had. Toen het kind de volwassen leeftijd had bereikt, leidde het een deugdzaam leven; ze nam een minimum aan voedsel tot zich.
De kleren die zij droeg, waren aan de buitenkant heel elegant en sierlijk, maar op het lijf droeg zij een ruw haren hemd. Haar hart was zuiver en haar lichaam kuis. Ze leidde kortom een goed leven. Toen kwam de tijd dat haar vrienden voor haar een geschikte huwelijkspartner gingen uitzoeken, maar zij deed er niet aan mee.
Sint Clara hoorde van de heilige levenswandel van Sint Franciscus. Ze verlangde ernaar hem eens te zien. Op zijn beurt hoorde Sint Franciscus van haar heilige levenswandel. Ook hij verlangde ernaar haar eens te zien en met haar te kunnen spreken. Hij zocht haar dus op.
Zij was daar blij mee. Sint Franciscus sprak heel vriendelijk met haar. Hij maakte haar duidelijk dat zij de wereld de rug moest toekeren en God tot echtgenoot moest kiezen. Zij hield ijverig vast aan dit woord. Ze zocht hem regelmatig op om nog meer van hem te leren. Aldus begon ze ernaar te verlangen alleen God te dienen; voor de wereld had ze geen oog.
Zo was Clara eens bij Franciscus in het bos bij de Onze-Lieve-Vrouwekerk, die Portiuncula heet. Ze spraken met elkaar over het zielenheil. Bij die gelegenheid zagen de mensen dat vurige stralen uit de hemel op hen neerdaalden. Het was toen vlak voor Palmzondag. Hij zei tot haar: “Op Palmzondag moet je in je mooiste kleren naar de kerk gaan, maar diezelfde avond moet je je vaders huis verlaten en je aan God toewijden.”
Clara deed wat hij zei: zij ging in haar mooiste kleren naar de kerk. Terwijl iedereen naar voren liep om een palmtakje in ontvangst te nemen, bleef zij heel devoot op haar plaats zitten. Dat zag de bisschop. Hij kwam het altaar af en gaf haar het palmtakje persoonlijk in de hand.
Diezelfde avond ontglipte zij uit het huis van haar vader. Zij liet al haar vrienden achter en kwam bij het Onze-Lieve-Vrouwekerkje van Portiuncula. Daar werd zij opgewacht door de broeders, die haar vol vreugde ontvingen.
Ze schoren haar de haren af. Vervolgens geleidde hij haar naar de Pauluskerk en beval haar daar voorlopig te blijven. Maar toen dit alles tot haar vrienden begon door te dringen, werden zij heel kwaad. Ze zochten haar daar op en zeiden: “Je moet de schande die je op je geladen hebt, onmiddellijk opheffen, want zoiets past niet bij een familie van adel!”
Daarop zei Sint Clara: “Niemand kan mij afbrengen van de dienst aan de almachtige God.” Ze liet hun zelfs haar afgeschoren haren zien. Kortom, ze voegde zich niet naar de woorden van haar vrienden. Hoopvol richtte zij haar hart op God en bad dat de woede bij haar vrienden zou wegebben.
Toen verhuisde zij op aanraden van Franciscus naar het kerkje van San Damiano. Daar bracht zij een groep tezamen en zette een orde op van veel vrouwen. Van toen af prees ieder haar zalig; haar roep drong overal door, zodat hertoginnen en gravinnen door haar heiligheid werden bewogen en intraden in haar orde.
Sint Clara was een nederige vrouw. Zij was vol lof over Franciscus en gehoorzaamde hem altijd. Zij droeg hem in haar hart, maar niet op de wereldse manier. Ze stond klaar voor al haar zusters, ze droeg eenvoudige kleren, ze waste haar zusters de voeten en bediende ze aan tafel. Ook vroeg ze aan de paus, Innocentius, of hij haar orde officieel wilde goedkeuren. Die was daar heel blij mee. Hij schreef haar eigenhandig de gevraagde brief.
Eens op een vastenavond had Sint Clara heel graag haar medezusters iets lekkers voorgezet. Zij riep dus de kelderzuster en vroeg of ze nog iets hadden. Maar zij zei: “Ik heb niets.” Toen dekte Sint Clara toch de tafel en knielde erbij neer; vervolgens vroeg zij God in haar gebed of Hij iemand de gedachte in wilde geven een brood en twee vissen naar het kloostertje te brengen.
Op datzelfde moment verscheen er inderdaad een vrouw; haar aangezicht straalde als de zon. Ze ging goed gekleed en ze droeg een mandje op haar hoofd. Dat mandje overhandigde zij aan de portierster met de woorden: “Geef dit maar aan Sint Clara.” De zuster vroeg haar toen: “Wie heeft u hierheen gestuurd?” Waarop die vrouw antwoordde: “Clara weet wel wie dit naar jullie gestuurd heeft.”
Toen verdween de mooie vrouw. De portierster bracht nu het mandje naar Sint Clara, en vertelde haar wat de mooie vrouw erbij gezegd had. Toen Sint Clara het mandje openmaakte, vond zij er twee gebraden vissen in en wat brood. Ze was heel blij en dankte God om zijn goede gaven. Vervolgens deelde zij het onder haar zusters uit; ze hadden meer dan genoeg.
De lieve maagd Sint Clara at alleen maar water en brood, terwijl ze op maandag, woensdag en vrijdag nooit schoenen droeg. Ze sliep ook niet in een bed met zachte veren, maar gewoon op de grond. In plaats van een hoofdkussen had ze een stuk hout.
Dat deed ze zo gedurende de lange vasten. Na Sint Maarten vastte ze elke dag door alleen water en brood te eten, terwijl ze drie dagen in het geheel niets at. Ze tuchtigde haar lichaam dermate dat ze er doodziek van werd. Daarop schreef de bisschop van Assisi haar voor, tezamen met Franciscus, dat ze geen enkele dag meer geheel in vasten door mocht brengen.
De heilige maagd besteedde veel tijd aan de lof van God; ze bad heel vurig en langdurig, waarbij ze vaak huilde. Toen ze eens ’s nachts zo aan het bidden was, verscheen haar de duivel in de gedaante van een zwart kindje met de woorden: “Je moet niet zoveel huilen, anders word je nog blind.” Waarop zij antwoordde: “Wie God wil zien, is niet blind.” Toen verdween de boze geest.
In die tijd had je een graaf, die Vitalis heette en heel flink was in het vechten. Hij had het op de stad Assisi gemunt. Hij had gezworen dat hij haar zou veroveren, en nu trok hij tegen haar op. De burgers waren doodsbenauwd. Toen Sint Clara ervan hoorde, sprak zij tot al haar dochters: “Wij hebben veel aan de stad te danken; we moeten dus vurig tot God bidden dat Hij haar spaart.”
Ze strooide as op haar hoofd; dat deden de anderen ook. “Nu bidden we allemaal vurig tot God, dat Hij de stad spaart voor haar vijanden.” Zij baden vurig. En God verhoorde hun gebed. Hij kwam te hulp, zodat de vijanden meteen al de dag erop ertussenuit gingen.
Sint Clara had een zus die rijk was en van wie ze veel hield. Zij bad nu vurig voor die zus bij Onze Lieve Heer dat Hij haar zou weten te bewegen tot een geestelijk leven. Dat deed Onze Lieve Heer. Op de zestiende dag koos zij voor het klooster. Die zus, Agnes, werd door de Heilige Geest geroepen en ze meldde zich bij haar zus met de woorden: “Mijn allerliefst zusje, ik wil van nu af Onze Lieve Heer dienen.” Daar verheugde Sint Clara zich over. Zo kwam Agnes bij haar in het klooster.
Toen dat doordrong tot haar vrienden, kwamen er twaalf van hen naar het klooster. Ze spraken haar heel vriendelijk aan: “Waarom ben je hier naar toe gegaan? Kom vlug weer met ons mee, terug naar huis!” Daarop zei Agnes: “Ik wil niet meer weg bij mijn lief zusje. Daarop werd één van de ridders zo kwaad dat hij handtastelijk werd en haar een vuistslag toediende.
Desnoods zou hij haar het klooster uitslepen, waarop hij haar aan haar haren vastpakte. Doodsbenauwd smeekte zei: “Toe lief zusje, help mij!” Sint Clara riep nu vurig de hulp in van Onze Heer. Nu bleek Sint Agnes ineens zo zwaar te zijn geworden, dat een hele mensenmenigte haar nog niet over het kleinste beekje zou hebben kunnen dragen.
Toen ze dat bemerkten, begonnen ze de spot met haar te drijven: “Ze heeft natuurlijk lood gegeten; daarom is ze zo zwaar.” Een neef hief al de vuist om haar desnoods een doodklap te verkopen. Toen vloeide er een ontzettende pijn in zijn arm. En dat bleef zo. Daarop smeekte Sint Clara dat ze zouden verdwijnen en haar zusje Agnes rustig bij haar zouden laten.
Die lag intussen voor lijk op de grond. Grommend gingen haar vrienden inderdaad weg. Toen stond ze vrolijk op. En Sint Franciscus gaf ook haar zijn zegen om in de orde te treden. Eens was Sint Clara ziek. Ze liet zich rechtop zetten met een steuntje in de rug. Ze vouwde een doek uit, waaruit men vijftig corporales moest maken ter ere Gods.
In de kerstnacht gingen alle vrouwen naar de metten, maar Sint Clare was er te ziek voor en bleef alleen achter. Toen bracht zij zich voor ogen hoe het kleine kind, onze Heer Jezus Christus, geboren werd. Ze had ook dolgraag de metten bijgewoond om God lof te brengen. Op datzelfde moment klonk het gezang dat de broeders van Franciscus ten gehore brachten, haar in de oren.
En ook het orgel hoorde ze, terwijl de kerk toch ver weg was. De volgende ochtend vertelde zij het haar dochters. En ze weende veel tranen, toen ze dat vertelde. Sint Clara had veertig jaar in het klooster doorgebracht, toen God besloot haar uit de wereld weg te nemen. Een maagd uit het Sint-Paulusklooster ontving er een visioen over: het was haar alsof zij zich in het klooster van Sint Clara bevond en ze zag hoe al haar dochters om haar huilden.
Toen verscheen er een bijzonder mooie vrouw aan het hoofdeinde van Sint Clara’s ziekbed met de woorden: “Je hoeft niet te huilen om Sint Clara, want zij zal niet sterven, totdat God zelf komt met zijn leerlingen.” Daarop verscheen de paus die haar het Lichaam van Christus uitreikte. Nu vroeg Sint Clara aan hem of hij zich persoonlijk het lot van de zusters zou willen aantrekken. Dat beloofde hij, en hij heeft zijn belofte ook gehouden. Zo lag zij daar doodziek achterover. Haar dochters zeiden haar dat ze iets moest eten.
Daarop antwoordde zij: “Als er wat kersen waren, zou ik het proberen.” Maar het was kerstmis. Dus die hadden ze niet. De broeder had een kersenboom, en hij zag er een tak aan vol met rijpe kersen. Die brak hij af en bracht hem haar. Zij at ervan, en liet er ook van brengen aan andere zieken. Hoewel zij alles bijeen zeventig dagen zo ziek gelegen had zonder te eten, wist zij toch haar zusters te bemoedigen en haar broeders te bevestigen in de dienst aan God en ze gaf ze allen haar zegen.
Spoedig daarna verschenen er vele maagden in witte gewaden aan haar bed met gouden kruisjes op. Onder hen bevond zich Onze Lieve Vrouw; ze droeg een kroon; er ging een zachte lichtglans van haar uit, met het gevolg dat het kloostertje midden in de nacht hel verlicht was. Toen boog Onze Lieve Vrouwe zich tot Clara voorover. Op dat moment gaf zij de geest; deze werd opgevoerd naar de eeuwige vreugde.
Haar dochters waren zeer verdrietig, ja alle mensen in de stad die ervan hoorden. Er kwamen veel mensen toelopen. Zes dagen daarna kwam de paus met zijn kardinalen; ze bezongen Sint Clara met grote devotie, en droegen haar naar de Sint-Joriskerk. Dan hadden de burgers van de stad haar dichter bij zich. Daar werd ze met grote plechtigheid begraven.
Later hoorde paus Alexander de Vierde van alle wondertekenen die Sint Clara bewerkstelligde. Hij kwam dus met het kollege van kardinalen, bisschoppen en priesters en verhief haar plechtig tot de eer der altaren. Dat gebeurde twee jaar na haar dood. Er werd vastgelegd dat men haar elk jaar zou vieren op de derde dag na Sint Laurentius.
.
Haar lichaam is nog steeds te zien in een glazen schrijn in haar basiliek te Assisi. Zij is medepatrones van Assisi (Italië) en van Santa-Clara op Cuba; in Nederland is er een St-Claraziekenhuis in Rotterdam; in Gorkum zijn een tehuis en een school naar haar genoemd. In Californië zijn er een plaats, een gebergte (‘sierra’) en een rivier naar haar genoemd; Bahia kent een stadje Santa Clara; Ecuador een eiland Isla Santa Clara en Utah een rivier.
Zij wordt afgebeeld als claris (met bruin- of zwartwollen habijt, dat om het middel enigszins is opgebonden), met de staf van de abdis, met een kruis, een lelie (symbool van maagdelijkheid), regelboek, en zeer vaak met een monstrans en soms met een brandende lamp (verwijzing naar haar naam en naar Jezus’ verhaal van de wijze maagden).
Zij is patrones van de wasvrouwen, naaisters en borduursters, en van de vergulders. Zij wordt ook aangeroepen tegen oogkwalen en koorts (zelf had zij daar 27 jaar last van). In 1958 werd zij door Paus Pius XII uitgeroepen tot patrones van de televisie: in het jaar voor haar dood was zij al zo verzwakt dat zij zelfs met kerstmis haar cel niet kon verlaten om in Assisi, drie kilometer verderop, de nachtmis bij te wonen.
Het verhaal vertelt dat zij vanaf het ziekbed in haar cel voor haar ogen de kerstplechtigheden in de kerk van Assisi zag gebeuren. Mede op grond van deze legende wordt haar voorspraak ingeroepen tegen oogkwalen; daar wordt ook de betekenis van haar naam (‘klaar’, ‘helder’) mee in verband gebracht. Zij helpt ook koortslijders; dat komt omdat het water uit haar bron, de ‘Fontaine de Sainte Claire’ in het Franse plaatsje Guéret geneeskrachtige werking bleek te hebben vooral voor koortspatiënten.
.
.
.
Door het geloof verstaan wij, dat de wereld door het Woord Gods tot stand gebracht is, zodat het zichtbare niet ontstaan is uit het waarneembare.
De zichtbare wereld is ontstaan of voortgekomen uit de onzichtbare wereld. Alles om u heen heeft zijn oorsprong in de onzichtbare wereld. Alles wat u kunt waarnemen met uw zintuigen, is ontstaan uit de onzichtbare wereld. De onzichtbare wereld was er eerst en daarna pas de zichtbare wereld.
Eerst komen dingen tot stand in de geestelijke wereld, alvorens ze zichtbaar zijn in de natuurlijke wereld. De onzichtbare wereld is reëler, meer werkelijkheid dan de zichtbare wereld. Als de zichtbare wereld voortgekomen is uit de onzichtbare wereld, dan is de onzichtbare wereld belangrijker en van een hogere orde dan de zichtbare wereld.
Wat we vandaag in de natuurlijke of zichtbare wereld zien, is een reflectie van wat er zich afspeelt in de geestelijke of onzichtbare wereld. De dingen die men ziet, zijn oorspronkelijk voortgekomen uit de onzichtbare wereld. Het wil niet zeggen omdat we dingen niet kunnen zien of waarnemen met onze zintuigen, dat ze niet bestaan.
Radiogolven kunnen niet met onze zintuigen waargenomen worden, alhoewel we omringd zijn met radiogolven. Met de juiste instrumenten kan men deze onzichtbare golven wel zichtbaar en hoorbaar maken. Zo zijn er in de onzichtbare wereld dingen aanwezig, die alhoewel ze er zijn, niet zichtbaar of waarneembaar zijn met onze natuurlijke zintuigen.
.
.
.
.
.
In de eerste plaats spreekt de Bijbel erover, zodat we er weet van hebben. Daarnaast hebben we de openbaring van Gods Geest. Door uw geestelijke wedergeboorte, ontvangt u het geloof waardoor u de dingen, die zich in Gods hemels, onzichtbare rijk bevinden, kunt zien.
U zou geloof het zesde zintuig kunnen noemen waarmee u in de geestelijke wereld dingen of personen, kunt bemerken, bespeuren, voorstellen of geestelijk inzicht krijgt.
.
Jezus antwoordde en zei tot hem: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, tenzij iemand wederom geboren wordt, kan hij het Koninkrijk Gods niet zien. Jezus antwoordde: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, tenzij iemand geboren wordt uit water en Geest, kan hij het Koninkrijk Gods niet binnengaan. (Johannes 3:3,5 )
.
Iemand die niet wedergeboren is kan de dingen van Gods Koninkrijk niet zien noch binnengaan. Jezus spreekt hier ook over Gods Koninkrijk Ingaan. In het Grieks betekent dit ook in bezit nemen. Eerst moeten we het Koninkrijk en al Zijn zegeningen zien en dan pas kunnen we ze in bezit nemen. Daarom is het ook zo belangrijk kennis te hebben van Gods wil. Gods wil vinden in Zijn Woord, de Bijbel. Maak dit gebed van Paulus voor de Kolossenzen tot een persoonlijk gebed.
Hemelse Vader ik bid dat ik vervuld mag worden met de juiste en nauwkeurige kennis van Uw wil, in alle wijsheid en geestelijk inzicht, zodat ik waardig mag wandelen en U in alles mag behagen, in elk goed werk vrucht draag en groei in de juiste en nauwkeurige kennis van U, terwijl ik met alle kracht bekrachtigd wordt, overeenkomstig de sterkte van Uw heerlijkheid, om met blijdschap in alles te volharden en geduld te oefenen.
Daarbij dank ik U Vader, U heeft mij bekwaam gemaakt om deel te hebben aan de erfenis van de heiligen in het licht. U heeft mij getrokken uit de macht van de duisternis en overgezet in het Koninkrijk van de Zoon Uwer liefde. (naar Kolossenzen 1:9-13 )
Zoals in de Bijbel staat geschreven is genezing Gods wil voor u. Krijg hierover de juiste en nauwkeurige kennis, zodat u hiervan doordrongen bent. In het licht van Gods Woord ontdekt u uw erfenis, wat Jezus voor u gedaan heeft. God heeft u bekwaam gemaakt om er deel aan hebben. Denk niet dat het niet voor u weggelegd is. God heeft u bekwaam gemaakt!
.
Gezegend zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, DIE ONS GEZEGEND HEEFT MET ALLE GEESTELIJKE ZEGEN IN DE HEMELSE GEWESTEN IN CHRISTUS. (Efeziers 1:3 )
.
God heeft u gezegend met alle geestelijke zegen in de hemelse gewesten in Christus. In uw geest, waar Christus woont, bent u gezegend met alle geestelijke zegen. Het Goede Nieuws is dat God ook Zijn geloof aan u heeft gegeven, om al Zijn zegeningen, inclusief uw genezing, in bezit te kunnen nemen en Hij openbaart u in Zijn Woord, hoe u dat kunt doen. Hoe u de genezing die in uw geest reeds aanwezig is, kunt laten manifesteren in uw lichaam.
.
.
.
.
.
De ongeestelijke, niet wedergeboren mens of de natuurlijke mens, gaat alleen maar af en leeft alleen naar wat zijn 5 zintuigen hem vertellen. Daardoor is hij geestelijk gehandicapt, schiet hij tekort en begrijpt hij niets van de geestelijke wereld. Hij kan dat ook niet omdat hij geestelijk blind en dood is(Efeziërs 2:1).
.
Iemand die geloof heeft, heeft geen uitleg nodig.
Voor iemand die geen geloof heeft, is geen uitleg mogelijk.
St. Thomas Aquinas
.
Een natuurlijk denkend, ongeestelijk mens, begrijpt niets van de geestelijke waarheden, het is dwaasheid voor hem (1 Korintiërs 2:14). Een niet geestelijk wedergeboren mens kan Gods Koninkrijk niet zien. Sommige dingen lijken hem dwaas. Geestelijke dingen kunnen niet door het natuurlijke verstand gevat worden.
Voor iemand die wedergeboren is, is dit compleet anders. In zijn geest is iets gebeurd. Zijn geest die voorheen geestelijk dood was, afgesneden was van God, is wedergeboren door de inwoning van Gods Geest. Hij is geestelijk, een totaal nieuwe schepping. God plaatste hem geestelijk in Christus.
.
.
.
.
.
In Christus bent u een nieuwe schepping! Geestelijk bent u opnieuw geschapen. In het Grieks worden hier woorden gebruikt die ernaar verwijzen dat u de eigendom bent geworden van uw Maker. Toen God uw geest herschiep, bent u Zijn eigendom geworden, u bent deel geworden van Hem! Klaargemaakt voor de nieuwe hemel en de nieuwe aarde en voor Zijn Koninkrijk!
Zie, het nieuwe is gekomen ! Het woord “zie” staat hier in de gebiedende wijze, er op duidend dat we het extra aandacht moeten geven. En alhoewel Jezus zei dat het Koninkrijk van God niet waarneembaar is met de natuurlijke zintuigen, is het wel waarneembaar met onze geestelijke zintuigen. Het nieuwe IS gekomen, uw genezing inclusief !
Nu hebben we niet de geest die tot de wereld hoort ontvangen, maar de Heilige Geest die uit God is , opdat wij zouden realiseren en bevatten en waarderen de gaven van Gods gunst en zegen die God zo vrij en rijkelijk aan ons geschonken heeft. (1 Korintiërs 2:12 )
Gods Geest openbaart wat God in genade rijkelijk aan u geschonken heeft. Gods Geest verbergt geen dingen voor u, maar toont Gods gaven van gunst en zegen aan u. Het is aan elk wedergeboren christen om zich dit te realiseren (te beseffen wat er in zijn geest gebeurd is), te bevatten (geestelijk te pakken) en te waarderen (God er voor te danken).
Het is goed om hier even bij stil te staan en tijd te maken, te mediteren over de geweldige dingen die God voor u en in u gedaan heeft. Toen u geestelijk wedergeboren werd, is er iets groots in u gebeurd, iets wat niet met woorden te omschrijven is, maar geestelijk moet gepakt worden.
.
.
.
.
.
“Hemelse Vader, help mij te beseffen wat er bij mijn geestelijke wedergeboorte in mijn geest gebeurd is. Help mij dit te vatten en te waarderen. Open mijn geestelijke ogen en oren voor Uw Koninkrijk, zodat ik het kan binnengaan en kan genieten van het overvloedige leven in Christus”.
Wij realiseren ons eerst wat er in de geestelijke wereld gebeurd is, om het later realiteit zien te worden in de natuurlijke wereld! Hoeveel wedergeboren christenen nemen de zegeningen en gunsten van Gods Koninkrijk in bezit? Hoeveel christenen zijn zich geestelijk bewust dat ze tot een ander Koninkrijk behoren en zijn dit Koninkrijk binnengegaan om te genieten van al Gods gaven van gunst en zegen?
.
.
.
.
.
.

Aambeien – abortief – adstringerend – anticatharraal – antihistaminisch – antimicrobisch – antiontsteking – antipyretisch – antiseptisch, urinewegen, wonden, zweren – antispasmodisch – artritis – asthenia – bloedcirculatie stimulerend – bronchitis, chronisch – cardiac, tonisch – carminatief, aerofagie, flatulentie – wonden, huidaandoeningen, mondzweertjes – digestief – eczeem – emmenagoog – expectorant, bronchitis, laryngitis, griep – fungicide – gingivitis – hoest, vastzittende – huidverzorging, kloven – koude huid – infectieziekten – luchtwegenaandoeningen – menstruatie, onregelmatige – microbedodend – mond/keel ontsteking – mondzweren – ringworm – rimpels – sedatief – slijmoplossend – spruw – stimulans – slijmvliezen en longgebied – stomachisch – tonisch – verkoudheid – voetschimmel – witte vloed – wonden.

Verdampen: bij luchtweginfecties, zere keel, stemverlies, bronchitis, verkoudheid, hoest, meditatie, gebed.
Huidverzorging: bij kloven, bevordert epitheelvorming, is huidherstellend, wondjes, zweertjes, ontstoken huid, samentrekkend, wondhelend. Schimmeldodende werking bij candida, zwemmerseczeem.
Gorgelen bij tandvleesontstekingen, aften.
Stimulant voor het zenuwstelsel.
Tonische eigenschappen.
Bevordert de hartactie en ademhaling.
Geestelijk: net als wierook voor gebed en meditatie. Het geeft helderheid, inzicht en innerlijke rust. Bevordert en versterkt de spiritualiteit. Verwarmend en stimulerend. De olie is van grote waarde voor mensen die het gevoel hebben dat ze emotioneel zijn vastgelopen en die weer verder willen met hun leven. Brengt je terug bij je wortels. Heeft zoals wierook een licht kalmerend effect op het zenuwstelsel en brengt de geest tot rust.
Gebruiken in tijden van ziektes en problemen.
De meeste etherische oliën kunnen niet zonder risico ingenomen worden. Gebruik etherische oliën uitsluitend inwendig als u voldoende kennis heeft of raadpleeg een arts. Over het algemeen is echter de werking bij uitwendig gebruik sterker dan bij inwendig gebruik.



Ben jij bang om te bidden voor iemand die op sterven ligt? De dood is nabij en je bent er om te troosten. Maar ben je in staat om dit te doen? Weet je wel hoe je dit kunt doen? De angst die je hebt en het verdriet dat je voelt bevinden zich ook in het hart en het verstand van diegene die stervende is. Vecht er niet tegen, maar omarm dit gevoel en deel het met hem of haar.
Jezus zei in de Bergrede in Matteüs 5:4:
“Gelukkig die verdriet hebben, want zij zullen getroost worden.”
Nu jij verdriet hebt, samen met iemand die stervende is of samen met iemand die een naaste heeft verloren, kun je hen troosten. Je bent gezegend, omdat je iemand anders kunt zegenen. Hierdoor zul je ook zelf troost vinden.
Wanneer je gebeden voor stervende mensen aan de Heer aanbiedt, kun je in hun geest een strijd om te overleven ontwaren. De gezondheid van onze geest is verbonden aan de strijd om ons aan het leven vast te klampen. Zieke en zwakke mensen zullen toch proberen om hun leven te behouden als hun geest sterk is. Ze vechten een strijd die al verloren lijkt te zijn, een stervend mens zal elke mogelijke leefkwaliteit aanvaarden wanneer dit wordt aangeboden.
Jezus zei dat Hij het leven is (Johannes 14:6);
Hij geeft het leven in overvloed, in al zijn volheid (Johannes 10:10);
Hij zei dat Zijn woorden geest en leven zijn en dat het vlees (het lichaam) ons niet kan helpen (Johannes 6:63);
Hij belooft dat iedereen die in Hem gelooft eeuwig leven zal hebben (Johannes 6:47).
Het leven waaraan we ons vastklampen en waar we voor vechten kan nu meteen in Jezus gevonden worden en zal aan de andere kant van de gruwelen des doods worden verwezenlijkt.
De dood vindt plaats wanneer de strijd om het lichaam te behouden is verloren. De stervende zal de reis aanvaarden die de geest zal moeten maken. En Jezus kent die reis. Hij heeft die reis zelf gemaakt. Hij maakte deze voor jou en voor mij beschikbaar (Johannes 11:25). Alleen Jezus is de rechter over wie het eeuwige leven zal erven. Verlaat dit leven daarom in Zijn liefdevolle, rechtvaardige, genadige en waardige handen.
Er is hoop en goed nieuws dat jij in je gebeden voor een stervend mens kan bieden. Het goede nieuws is dat de dood nu is verslonden in de overwinning (1 Korintiërs 15:54-57). Dankzij Jezus hebben we hoop! Onze hoop is de terugkeer van Jezus om Zijn mensen tot Zich te roepen en de belofte van het eeuwige leven.
De Bijbel herinnert ons er vaak aan dat we naar zijn terugkeer zouden moeten verlangen en ons aan Zijn belofte moeten vasthouden, zodat we toch verder kunnen gaan. Voor de gelovige is de dood de poort naar de belofte van het eeuwige leven: we zullen dan onze aardse lichamen van ons afwerpen en in de aanwezigheid van God binnentreden (1 Korintiërs 15:50-53).
“Gezegend is God, de Vader van onze Heer Jezus Christus, die ons in zijn grote barmhartigheid herboren liet worden tot een leven van hoop door de opstanding van Jezus Christus uit de dood, tot een onvergankelijke, onbederfelijke en onaantastbare erfenis, die voor u is weggelegd in de hemel. In Gods kracht geborgen door het geloof, wacht u op de redding die al gereed ligt om op het einde van de tijd geopenbaard te worden.
Daarom bent u vol vreugde, ook al hebt u nu, als het zo moet zijn, voor een korte tijd te lijden onder allerlei beproevingen. Die dienen om de deugdelijkheid van uw geloof te bewijzen, dat zoveel kostbaarder is dan vergankelijk goud, dat toch ook door het vuur gelouterd wordt. Dan zullen, wanneer Jezus Christus zich openbaart, lof, heerlijkheid en eer uw deel zijn.
Hem hebt u lief zonder Hem ooit gezien te hebben. U gelooft in Hem, hoewel u Hem ook nu niet ziet, en u zult vervuld zijn van een onuitsprekelijke en hemelse vreugde, wanneer u het einddoel van uw geloof, uw redding, bereikt.”
Geef deze hoop aan de stervenden, zodat zij vrede kunnen vinden. Jezus zal hen op het moment van hun dood tegemoet treden, net zoals Hij dat voor de dief aan het kruis deed, in Lucas 23:39-43. Ons geloof maakt zich sterk tegen de angst voor de dood en brengt ons niet alleen troost, maar zelfs vreugde.
“Moge de God die onze hoop is, u vervullen met alle vreugde en vrede in het geloven, zodat u overvloeit van hoop, door de kracht van de heilige Geest.” (Romeinen 15:13)
Lieve Hemelse Vader, Met een verzwaard hart komen wij tot U. U bent de Almachtige Schepper God, heilig en vol genade en liefde. Onze harten zijn verzwaard omdat een leven ons zal verlaten. De dood overspoelt ons, Heer. De angst probeert ons te overweldigen.
Wij danken U Vader, omdat U dankzij Jezus onze pijn en ons verdriet op een heel persoonlijke manier kent. Ik dank U, omdat Jezus de weg weet door deze duistere schaduw. Neem de hand van onze dierbare broeder/zuster en toon Uzelf aan hem/haar. Bescherm onze harten en onze gedachten, bewaar deze in Jezus Christus. Neem wat van U is terug en breng het in de eeuwigheid om bij U te zijn.
In Jezus is de dood slechts een schaduw. Jezus heeft het verdriet en de pijn ervan verslonden. Dank U Jezus voor het kruis. Dank U Jezus voor de opstanding. Heer, wij staan nu voor U en wij erkennen dat U de Heer over alles bent, de poortwachter van het eeuwige leven. Uw genade en Uw liefde zijn bestendig, ook al lijken onze zonden alsmaar toe te nemen.
Neem onze handen, Heer, en leid ons hier doorheen. Wij leggen onze angsten aan Uw voeten. Uw belofte is dat U – en U alleen – zal komen om ons mee naar ons eeuwige thuis te nemen.
Psalm 23:4 : “Al moet ik door dalen van duisternis en dood, ik ben voor geen onheil bang, want U bent bij mij: uw knots en uw staf geven mij nieuwe moed.”
Dank U voor de troost die wij in Uw aanwezigheid vinden. Door de Heilige Geest weten we dat U bij ons bent. Zend ons Uw vrede, Heer; de vrede die alle begrip te boven gaat. Laat ons niet aarzelen en twijfelen. Geef ons een geloof dat altijddurend is. Wij laten onze levens los en leggen deze in Uw handen.
Heer, terwijl we wachten en vooruitkijken weten we dat niemand van ons aan deze reis door de dood zal ontsnappen. Leer ons hoe we deze reis in geloof kunnen omarmen. Geef ons de kracht om de mensen te bemoedigen, die dichter bij het moment komen waarop ze U zullen ontmoeten.
Neem de vrees uit het hart van onze naaste, die U spoedig zal zien. Laat hem/haar vrede vinden in Uw barmhartigheid, troost in Uw liefde en kracht in Uw macht over de dood. Troost ons alstublieft, nu ons verdriet ons lijkt te overspoelen.
U bent een goede, een rechtvaardige en een liefdevolle Vader. Laat ons in deze schaduw van de dood alstublieft niet bitter worden. Maar doorsteek onze harten met een vreugde die we niet kunnen peilen of begrijpen. Een vreugde die boven alle verdorven dingen hier op aarde uitsteekt. Jezus, U huilde vanwege de dood en wij doen dat ook.
Maar het is een verdriet en een rouw die de vreugde aan de andere kant herkent. U bent de overwinnaar over alle dingen en dus vertrouwen we op U. Wij vertrouwen erop dat U zult doen wat juist is, wat uit liefde wordt gedaan. Zowel in de dood als in onze levens wordt Uw wil volbracht. U bent oppermachtig. Mogen we Uw aanwezigheid kennen, Heer. Maak ons altijd bewust van Uw liefdevolle hand, die ons door alle omstandigheden heen leidt. In de naam van Jezus bidden wij dit. Amen.
.
.
.
.
.
Hildegard von Bingen was een opmerkelijke vrouw en schrijfster wat uitzonderlijk was voor die tijd. Zij schreef belangrijke theologische werken en ze schreef ook over de natuur en de geneeskundige eigenschappen van planten, dieren en mineralen.
Bisschoppen, pausen, koningen en zelfs de keizer Frederik Barbarossas vroegen haar om advies. Veel hedendaagse uitgaven over kruiden en mineralen met geneeskundige krachten en esoterische eigenschappen zijn gebaseerd op haar werken.
Ze was de stichteres van het beroemde klooster Rupertsberg. Ze schreef en componeerde veel liederen en hield visionaire, soms apocalyptische preken die haar grote faam bezorgden.
De “arme, domme vrouw uit de Rijn” sprak ze over zichzelf maar toch was ze een van de belangrijkste morele pijlers die het geloof in die tijd voor de kerk herstelde. Volgens velen was zij het het beeld van een heilige en zuivere maagd sinds de Maagd Maria.
Nederigheid, bescheidenheid en ondergeschiktheid in het traditionele hiërarchisch systeem waren haar doelstellingen. Op basis van geloof moesten onderwijs en wetenschappelijk studie samen gaan voor het welzijn van iedereen. Zelfs tijdens haar leven werd zij als een heilige vereerd. Dit is terug te vinden in geschriften van katholieke kerk over martelaren en heiligen. Officieel is ze zalig maar nooit heilig verklaard.
Haar bijnaam was de Sibille van de Rijn.
.
.
De abdij in Eibingen vandaag
.
.
Hildegard von Bingen
.
.
Bernard van Clairvaux
.
.
.
Hildegard Van Bingen werd geboren in Bermersheim ( Midden- Duitsland ) in de zomer van 1098. Zij was het tiende kind van een adellijke familie die zeer toegewijd was aan God wat gebruikelijk was in die tijd. Drie van haar broers en zussen hebben ook hun leven gewijd aan de Kerk: één broer was deken in de kathedraal van Mainz, één broer was kanunnik in Tholey en haar zuster was non in hetzelfde klooster van Hildegard.
Op de leeftijd van drie jaar had Hildegard al visioenen met lichtverschijnselen die anderen niet zagen. Daarom verbergde ze haar gaven de daarop volgende jaren. Op achtjarige leeftijd stuurde haar familie Hildegard naar het Benedictijns klooster Disibodenberg nabij Bingen. Aan de buitenkant van het klooster was een soort gebouw met cellen opgetrokken en eenmaal dat men toetrad tot de gemeenschap werd de ingang dichtgemetseld.
In het klooster leidde men een streng religieus bestaan met een grote toewijding aan god. De kluizenares Jutta von Sponheim, een tante van Hildegard, was het hoofd van deze gemeenschap. Ook zij werd later heilig verklaard. Via een klein raam verbonden met het klooster bracht men hen eten en drinken en ook de ontlasting werd hierdoor verwijderd. De kloosterlingen mochten luisteren naar de dienst en de gezangen in de kerk. In hun simpele vertrekken besteedde men de tijd aan gebed en meditatie.
Onder het toeziende oog van Jutta werd Hildegard ingewijd in het kloosterleven. Haar eigenlijke titel was gravin. Jutta leerde haar lezen en schrijven in het latijn om Bijbelse teksten te interpreteren en de liturgie te bestuderen. In 1141 kreeg Hildegard ( 43 jaar )een visioen dat haar leven compleet zou veranderen.
Bij dit goddelijk visioen werd haar gevraagd notities te nemen van alles wat ze waarnam en die op papier te zetten. Hierdoor kreeg zij een opmerkelijk inzicht over geneeskundige krachten via het gebruik van kruiden en mineralen. In de jaren die daarop volgden vertelde Hildegard aan de monnik Volmar over haar visioenen en het goddelijke inzicht. Die monnik zou haar in het verdere leven steunen en begeleiden.
Hoewel Hildegard door haar eigen nederigheid nooit twijfelde over de goddelijke natuur van haar visioenen waren zij en Volmar bang om het aan de christelijke kerk mede te delen. Zij dachten dat het bezwarende geschriften konden zijn door het schisma uit die tijd. In plaats daarvan schreef ze een brief aan Bernard van Clairvaux om haar te adviseren waarop zij een wantrouwig antwoord terug kreeg.
Door de wonderbaarlijke genezing van Hildegard van een ernstige ziekte kregen haar visioenen plotseling een andere weerklank. Hildegard vertelde dat dit de wil van God was en plots werd er veel geloof gehecht aan wat zij schreef.
Bernhard van Clairvaux rapporteerde de geschriften aan paus Eugenius III op een synode (1145-1153). De paus toonde grote interesse voor de visioenen en geschriften van Hildegard. Hij riep Hildegard op om haar werk voort te zetten. Met deze pauselijke zegen heeft Hildegard haar eerste visionaire werk Scivias afgewerkt ( ken de wegen van de Heer ) wat haar een grote bekendheid bracht tot ver buiten de Duitse grenzen.
.
.
Het reinigende vuur kom uit de hemel en omvat Hildegard’s gedachten en ziel.
Hildegard schrijft haar visioen op en haar secretaris en vertrouweling Volmar maakt kopijen.
.
.
.
In 1150 Hildegard richtte zij met 30 andere nonnen een nieuw klooster op in de buurt van Bingen. Dit tot ergernis van de monniken van Disibodenberg die teleurgesteld waren door het verlies van een belangrijke bron van inkomen en roem. Later stichtte Hildegard aan de andere kant van de Rijn een klooster in Eibingen wat nu de huidige Abdij van St. Hildegard is.
Deze abdij verkeert in een goede staat maar het het klooster in de buurt van Bingen werd in de 30-jarige oorlog vernietigd. In de volgende jaren was Hildegard zeer productief. Na haar beroemde boek Scivias schreef ze twee boeken van profetische aard:
Liber vitae meritorum > Boek van de verdiensten van het leven(1150–1163)
Liber Divinorum Operum > Boek van Goddelijke werken (1163.)
Ook zijn 300 brieven bijzonder goed bewaard gebleven. Deze waren aan haar gericht door pausen, abten, koningen, eenvoudige monniken, nonnen en doodgewone mensen. Dit gaf de historici de kans om een nauwkeurig beeld van haar leven en doelstellingen te bestuderen.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
Hildegard was de eerste vrouw die op een algemeen positieve manier schreef over seksuele relaties. Van haar is ook een geschrift overgeleverd wat zou kunnen gelden als de vroegst bekende beschrijving van het vrouwelijk orgasme:
Het was verwonderlijk hoe zij als maagdelijke vrouw met geen seksuele ervaring een bijzondere visie had op seksualiteit. Volgens haar moest men het seksuele genot als positiefs ervaren en dat seks niet het werk van de duivel was. Zij beschreef hoe de kracht van het zaad het geslacht van het kind bepaalt door het belangrijke liefdespel van het koppel.
Als de vrouw tijdens de paring innig verbonden is met de man volgt er een totale eenmaking. Tijdens het gezamenlijke orgasme en zaadlozing komt een sterke warmte naar de hersenen die het paren beïnvloedt wat een zalig gevoel van totale harmonie geeft. Haar duidelijk antwoord werd haar niet altijd in dank afgenomen. Daardoor kwam zij enkele keren in aanvaring met het kerkelijke gezag.
.
.
.
Hildegard is overleden op 81 jarige leeftijd in het klooster van Rupertberg nabij Bingen op 17 September 1179. Zij werd begraven op het kloosterkerkhof van de Parochiekerk in Eibingen. Toen Hildegard stierf meldden de aanwezigen dat op dat moment vanuit de hemel een helder licht op haar sponde viel, zoals ze zelf in een visioen had waargenomen:”Mijn ziel gloeit als omringd door een vlammenzee. De jeugdige kracht, vulkanische uitbarsting van lenteachtige gratie.” Haar relieken werden in 1642 overgebracht naar de parochiekerk in Eibingen.
Hildegard van Bingen was de eerste vrouw die in Rome voorgesteld werd voor een heiligverklaring (1228). Ze werd al vereerd als een heilige tijdens haar leven. De Heilige Hildegard wordt gevierd op 17 september in het bisdom Speyer, Mainz, Trier en Limburg en de abdij Solesmes. Tegen het einde van de 16e Eeuw werd zij opgenomen in het Romeinse martelaren boek.
Haar heiligverklaring dateert van 10 mei 2012. Op 7 oktober 2012 werd zij als kerklerares erkend. Beide verklaringen werden door Paus Benedictus XVI uitgevoerd.
.
.
.
.
De tekening toont Hildegard tijdens het opnemen van een visie.
.
.
.
In het boek “Die Heilsteine der Hildegard von Bingen” beschrijft Hildegard het nut van mineralen voor meditatie en de heilzame eigenschappen op de moderne mens. 850 jaar geleden is het voor het eerst gedrukt en de hedendaagse herdrukte versie is voor vele mensen nog steeds relevant.
.
.
Hildegard beschrijft in haar boek de mineralen agaat, amethist, barnsteen (ligiriussteen), bergkristal calciet (kalksteen), carneool, chalcedoon, chrysoberyl, chrysopraas, diamant, gips (alabast) kalkolieth, (margariten ), magnetiet (magneetsteen), granaat (karbunkel), onyx, jaspis (heliotroop), peridoot, parel, prasemkwarts, sardonix, kwartsvarieteit, smaragd, topaas en zirkoon (hyacintsteen).
.
.
.
.
.
.
Het “gebed om verlossing” is het belangrijkste gebed dat we ooit zullen bidden. Wanneer we er klaar voor zijn om een christen te worden, zijn we er ook klaar voor om ons eerste echte gesprek met God te hebben, met de volgende componenten:
Wanneer we het gebed om verlossing bidden, dan laten we God weten dat we geloven dat Zijn woord waar is. Door het geloof dat Hij ons heeft gegeven kunnen we er voor kiezen om in Hem te geloven. De Bijbel vertelt ons:
“Zonder geloof is het onmogelijk God vreugde te geven; wie hem wil naderen moet immers geloven dat hij bestaat, en wie hem zoekt zal door hem worden beloond.” (Hebreeën 11:6)
Wanneer we bidden, vragen we God dus om het geschenk van onze verlossing. We gebruiken onze vrije wil om te erkennen dat we in Hem geloven. Deze uiting van geloof behaagt God, omdat we er in alle vrijheid voor gekozen hebben om Hem te leren kennen.
Wanneer we het gebed om verlossing bidden, moeten we toegeven dat we gezondigd hebben. Zoals de Bijbel over iedereen, behalve Christus, zegt:
“Iedereen heeft gezondigd en ontbeert de nabijheid van God.” (Romeinen 3:23)
Zondigen is niets anders dan tekort schieten, als een pijl die de roos maar niet kan raken. Wij schieten tekort tegenover de heerlijkheid van God, die alleen in Jezus Christus kan worden gevonden:
“De God die heeft gezegd: ‘Uit de duisternis zal licht schijnen,’ heeft in ons hart het licht doen schijnen om ons te verlichten met de kennis van zijn luister, die afstraalt van het gezicht van Jezus Christus.“ (2 Korintiërs 4:6)
Het verlossingsgebed erkent dus dat Jezus Christus de enige mens is die ooit zonder zonde heeft geleefd:
” God heeft hem die de zonde niet kende voor ons één gemaakt met de zonde, zodat wij door hem rechtvaardig voor God konden worden.“ (2 Korintiërs 5:21)
Pasteltekening van John Astria
Met Christus als onze standaard voor perfectie, erkennen we nu ons geloof in Hem als God, in overeenstemming met wat de woorden van de Apostel Johannes:
“In het begin was het Woord [Christus], het Woord was bij God en het Woord was God. Het was in het begin bij God. Alles is erdoor ontstaan en zonder dit is niets ontstaan van wat bestaat“ (Johannes 1:1-3)
Omdat God alleen een perfect, zondeloos offer kon aanvaarden en omdat Hij wist dat wij dat doel onmogelijk zouden kunnen bereiken, stuurde Hij Zijn Zoon om voor ons te sterven en de eeuwige prijs te betalen.
“Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.” (Johannes 3:16)
Pasteltekening van John Astria
Ben jij het eens met alles wat je hierboven hebt gelezen? Als dat zo is, begin je nieuwe leven in Jezus Christus dan nu meteen. Bid het volgende met ons:
“Vader, ik weet dat ik Uw wetten heb overtreden en dat mijn zonden mij van U hebben weggehouden. Het spijt me echt en ik wil nu van mijn vroegere zondige leven tegenover U weglopen. Vergeef mij alstublieft en help me om niet meer te zondigen. Ik geloof dat Uw zoon, Jezus Christus, voor mijn zonden stierf, dat Hij uit de dood is opgestaan, leeft en mijn gebeden hoort. Ik nodig Jezus uit om de Heer van mijn leven te worden, om vanaf vandaag in mijn hart te heersen. Stuur alstublieft Uw Heilige Geest om mij te helpen U te gehoorzamen en voor de rest van mijn leven Uw wil te volbrengen. Ik bid hiervoor in de naam van Jezus. Amen.”
Als je dit gebed om verlossing met ware overtuiging en met heel je hart hebt gebeden, dan ben je nu een volgeling van Jezus. Dit is een feit, zelfs als jij je nu niet anders voelt dan voorheen. Godsdiensten hebben jou misschien ooit doen geloven dat je nu iets zou moeten voelen; een warme gloed, een rilling of een soort mystieke ervaring. De werkelijkheid is dat je zoiets zou kunnen voelen… of niet.
Als je het verlossingsgebed hebt gebeden, en je meende het echt, dan ben je nu een volgeling van Jezus. De Bijbel vertelt ons dat je eeuwige redding nu veilig gesteld is!
“Als uw mond belijdt dat Jezus de Heer is en uw hart gelooft dat God hem uit de dood heeft opgewekt, zult u worden gered.” (Romeinen 10:9)
.
.
.
.
Mattheüs vertelt hoe Jezus rondtrok door heel Galilea en in de synagogen leerde. Hij verkondigde het goede nieuws van het Koninkrijk der hemelen en genas zieken onder het volk. Al snel stroomden van alle kanten de mensen toe om de wonderen te zien.
Lukas 6:12-19 vertelt overigens dat Jezus de nacht tussen de aankomst bij de berg en de grote rede, wakend heeft doorgebracht. Het is de enige keer dat wij lezen over een hele nacht vol gebed. Jezus begon niet te spreken voordat hij urenlang voor het volk geknield had liggen smeken bij de Vader.
Om te begrijpen wat Jezus de menigte leerde, is het goed om te kijken naar de omstandigheden waarin Jezus sprak. Politieke, godsdienstige omstandigheden werden nogal eens gebruikt om Zijn boodschap duidelijk te maken.
.
.

.
.
In de tijd waarin Jezus opgroeide, werd het godsdienstige klimaat gekleurd door vier belangrijke groeperingen: Sadduceeën, Farizeeën, Essenen en Zeloten. Van deze groeperingen konden de Farizeeën, de Zeloten en de Essenen niet leven met de bestaande toestand. Zij waren op zoek naar herstel van het door God uitverkoren volk.
De Farizeeën vormden de stroming waar Jezus het meest mee te maken gehad heeft. Zij zagen het als hun opdracht het Joodse volk te bewaren bij de Thora. Het zijn vaak moedige mannen geweest, die met inzet van hun leven geprobeerd hebben het Joodse erfgoed te behoeden voor invloeden van buitenaf. Om er zeker van te zijn dat men niet per ongeluk de voorschriften van de Thora zou overtreden, werd er door hen een soort beschermde omheining aangebracht.
Zo werd bijvoorbeeld gesteld dat de sabbat een uur eerder moest beginnen om te voorkomen dat men per ongeluk te laat zou beginnen. Men ging hierin echter steeds eerder verder en men werd gedetailleerder in de voorschriften. Als drijfveer kunnen we veronderstellen dat het hen ging om het behoud van de eigenheid van Israël en de godsdienst. Kortom: in het algemeen waren de Farizeeën felle strijders voor het joodse geloof, vervuld met een oprechte afkeer van de heidense Romeinse bezetter.
Toch bemerken we bij Jezus een zekere felheid ten opzichte van de Farizeeën. Het betreft dan het feit ze anderen zware lasten opleggen. Op dertien jarige leeftijd treedt Jezus in de openbaarheid en begint met Zijn evangelieverkondiging. Letterlijk genomen betekent evangelie ‘goed bericht’. Een goed bericht in geval van overwinningen aan het front of berichten van belangrijke gebeurtenissen rondom de keizer die goddelijke eer genoot.
Het evangelie van het koninkrijk betekent: de goede en verblijdende tijding dat Gods koninkrijk gekomen is en steeds meer zichtbaar wordt. Het hemel rijk is daarbij niet hetzelfde als de hemel. Met het Koninkrijk der hemelen wordt bedoeld dat de hemel en het gezag van God de toon aangeven. Nu Jezus aantreedt, is deze toekomst nabij. Een blijde boodschap.
Deze heilsboodschap vormt de kern van de leer en het werk van de Messias Jezus. Later is de betekenis van het woord evangelie verbreed, maar de oorspronkelijke betekenis ten tijde van Jezus openbaring was de aankondiging van een nieuw tijdperk van Gods heerschappij op aarde. Een belangrijk gegeven met het oog op de Bergrede.
.
.
De Bergrede, zoals beschreven in Mattheüs 5 tot 7, kan op diverse manieren worden ingedeeld. Ze kan gezien worden als richtlijn voor het leven van een christen, die weet dat God hem elk moment van de dag ziet. Velen in de wereld om hem heen leven anders en houden geen rekening met God. In de Bergrede is dat terug te vinden in allerlei situaties, die op twee manieren worden bekeken. Het gaat dan om twee manieren van handelen, die tegengesteld zijn.
Je kunt aalmoezen geven en bidden als een geveinsde, huichelaar, maar dat kan anders. Je kunt schatten verzamelen en zorgen dat je rijk wordt, maar dat kan ook anders. Je kunt bezorgd zijn over allerlei dagelijkse dingen, maar dat kan anders. Je kunt peuteren aan de splinter in het oog van je naaste, maar dat kan ook anders. je kunt ingaan door de brede poort, maar dat kan ook zeker anders.
In het dagelijks leven gebeuren dingen vaak op de ene manier, maar als christen wordt er juist wat anders van je verwacht. Opvallend is dus het denken in tegenstellingen. De Bergrede laat zien dat het besef van Gods aanwezigheid gevolgen heeft voor de keuzes die je maakt. Gevolgen voor de verhouding die de christen heeft tot zijn naaste, die vaak dingen anders aanpakt.
.
.
De Bergrede is de grondwet van het koninkrijk van God, dat nergens op aarde te vinden is in de zin van een gebied van landsgrenzen. Christus richt dit op de harten van Zijn onderdanen. In de Bijbel is het voor iedere hoorder een uitnodiging om burger van dit Koninkrijk te worden.
Citaat van Jezus: Gaat in door de enge poort; want wijd is de poort en breed is de weg, die tot het verderf leidt, en velen zijn er, die door dezelve ingaan; want de poort is eng en de weg is nauw, die tot het leven leidt, en weinigen zijn er die dezelve vinden.
De weg om burger te worden is wedergeboorte en bekering. God heeft een volk voor zichzelf gewild dat hem toebehoort en dient. Daarvoor is de Heer Jezus op aarde gekomen om zichzelf te geven voor de zonden van de mens. Daardoor werd de tegenstrever van God, de satan, voor goed verslagen. Wie in het zoenoffer van het kruis gelooft ( zie Johannes 11: 24-26) krijgt de belofte van Jezus dat hij gered is.
.
.
.
.
Toen hij de mensenmassa zag, ging hij de berg op. Daar ging hij zitten met zijn leerlingen om zich heen.
Hij nam het woord en onderrichtte hen:
.
.
38 Jullie hebben gehoord dat gezegd werd: “Een oog voor een oog en een tand voor een tand.” 39 En ik zeg jullie je niet te verzetten tegen wie kwaad doet, maar wie je op de rechterwang slaat, ook de linkerwang toe te keren.
.
.
7 Bij het bidden moeten jullie niet eindeloos voort prevelen zoals de heidenen, die denken dat ze door hun overvloed aan woorden verhoord zullen worden.
8 Doe hen niet na! Jullie Vader weet immers wat jullie nodig hebben, nog vóór jullie het hem vragen.
9 Bid daarom als volgt: Onze Vader in de hemel, laat uw naam geheiligd worden,
10 laat uw koninkrijk komen en uw wil gedaan worden op aarde zoals in de hemel.
11 Geef ons vandaag het brood dat wij nodig hebben.
12 Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij hebben vergeven wie ons iets schuldig was.
13 En breng ons niet in beproeving, maar red ons uit de greep van het kwaad.
14 Want als jullie anderen hun misstappen vergeven, zal jullie hemelse Vader ook jullie vergeven.
15 Maar als je anderen niet vergeeft, zal jullie Vader jullie je misstappen evenmin vergeven.
.
.
.
.
.
.
Mohandas Karamchand Gandhi (2/10/1869 – 30/01/1948), vaak Mahatma Gandhi genoemd, was een Indiaas politicus. Na een rechtenstudie in Engeland vertrok Gandhi naar Zuid-Afrika, waar hij zich voor de Indiase bevolkingsgroep inzette. Na terugkeer in India werd hij leider in de Indiase onafhankelijkheidsstrijd.
Mahatma Gandhi was een van de grondleggers van de moderne staat India en voorstander van geweldloosheid als middel voor revolutie. Gandhi spande zich ook in voor verzoening tussen hindoes en moslims in India. Hij werd in 1948 in New Delhi vermoord door een extremistische hindoe.
Gandhi is in het Westen vooral bekend om zijn levensfilosofie van vreedzaam verzet, oftewel ‘satyagraha’. Het is dus wrang dat hij uitgerekend door geweld om het leven is gekomen door een radicale hindoe.
.
.
1. “Het verschil tussen wat we doen en wat we kunnen doen zou voldoende zijn om het grootste deel van de problemen van de wereld op te lossen.”
2. “Alleen christenen begrijpen niet dat Christus geweldloos was.”
3. “De liefde eist nooit rechten op, zij geeft ze altijd. De liefde lijdt steeds, koestert nooit wrok, wreekt zichzelf nooit.”
4. “Stilte verlicht je levenspad. Door niet te spreken, zie je duidelijker.”
5. “Alleen de waarheid zal standhouden; al het andere wordt door de vloed van tijd weggeveegd.”
6. “Gebed is de sleutel van de ochtend en de grendel van de avond.”
7. “Iemand kan je alleen je zelfrespect afnemen als je het hem geeft.”
8. “Het gebed is geen ijdel pleziertje van oude vrouwen. Als men het juist begrijpt en benut is het het machtigste middel tot de actie.”
9. “De aarde biedt voldoende om ieders behoefte te bevredigen maar niet ieders hebzucht.”
10. “De geest wordt onzuiver als het hart niet gewassen wordt door gebed.”
.
.
.
.
.
.


Bidden is iets vragen aan God. Je moet dan natuurlijk wel geloven dat er een God en dat Hij bestaat. En je moet ook geloven, dat God naar je wil luisteren en al evenzeer geloven, dat Hij ook kan doen, wat je vraagt.
Bidden kun je leren. De discipelen, die in hun joodse opvoeding toch echt wel hadden leren bidden, zagen in de omgang van de Here Jezus met Zijn Hemelse Vader iets wat ze niet kenden. Dat bracht hen tot de vraag: “Here, leer ons bidden”. En Jezus leerde hun een gebed.
Ook wij mogen bidden leren. God wil gebeden zijn. Dus laten we werk maken van het gebed. In ons persoonlijk leven en in ons gemeenteleven mag gebed een centrale plaats innemen. Om met elkaar te ontdekken wat bidden nu eigenlijk is en hoe we dit vorm kunnen geven is deze studie van de Bijbel een geweldig middel.
Veel mensen zeggen dat bidden onzin is. Bidden is ook onzin als je niet gelooft dat God bestaat. Bidden is ook onzin als je wel gelooft dat er een wezen bestaat dat God genoemd wordt, maar niet wilt aannemen dat Hij zich nog met ons bemoeit.
Geloven in God en geloven dat Hij naar je luistert is niet vanzelfsprekend. Het is moeilijk te begrijpen als je be-denkt dat er op hetzelfde ogenblik talloze mensen bidden en in vele talen. Eén ieder met zijn eigen problemen, moeiten en vragen.
Als je aanvaardt dat God al die gebeden kan horen, moet je geloven in een God die dat allemaal kan en die alles weet. Je moet dus geloven dat Hij almachtig en alwetend is. En als je wilt aannemen dat Hij naar je wil luisteren, moet je geloven dat Hij van je houdt en je liefheeft.
Bidden is erkennen dat je hulp nodig hebt. Je kunt het zelf niet meer. Je kunt niet meer op eigen benen staan, je eigen boontjes doppen. Je bent niet meer eigen baas. Bidden is jezelf afhankelijk erkennen. Veel mensen bidden niet meer. Wie niet gelooft dat God wil horen, wil helpen, kan helpen, kan ook niet bidden.
In de Bijbel wordt veel over het bidden gesproken en over mensen die bidden. De Bijbel spreekt over bidders die krijgen, waar zo om vroegen, die verhoord worden en over bidders die wel bidden, maar niet ontvangen waar ze om vroegen, die niet verhoord worden. Mag je daaruit concluderen, dat bidden soms wel, soms niet helpt? Lees eens mee wat er staat in Lucas 11 : 5-13. Jezus Christus zelf spreekt over het bidden. Hij doet heel merkwaardige uitspraken :
‘Bidt en u zal gegeven worden’.
Ieder die bidt, ontvangt. Wat je vraagt, dat krijg je. Dat lijkt nogal in tegenspraak met de feiten. Meestal lijkt bid-den niet veel uit te halen. Je kunt bidden om beterschap. Gebeurt het dan ook altijd? Je kunt bidden om werk. Heb je dat dan meteen de volgende dag? En als je geen verhoring kreeg op je gebed, heeft God je dan niet ge-hoord? En stel dat je wel werk kreeg, was dat dan het gevolg van je gebed?
Jacobus, waarschijnlijk een broer van Jezus en leider van de christelijke gemeente in Jeruzalem, schrijft daarover in het boek Jacobus 1 : 5-8.
5 Als u wilt weten wat God van u verwacht, vraag het Hem en Hij zal het u graag vertellen. Want Hij staat altijd klaar om ieder die Hem daarom vraagt, voldoende wijsheid te geven; Hij zal het u niet kwalijk nemen.
6 Maar als u Hem erom vraagt, moet u ook verwachten dat Hij het zal geven. Iemand die twijfelt, lijkt op een golf van de zee, die door de wind heen en weer gejaagd wordt.
7 Zo iemand moet niet denken dat de Here hem iets zal geven,
8 als hij twijfelachtig is en onzeker in zijn optreden.
In de eerste plaats is het belangrijk om niet te twijfelen aan God zelf.
‘Want wie tot God komt moet geloven dat Hij bestaat en een beloner is voor wie Hem ernstig zoeken’. (Hebr. 11 : 6).
In de tweede plaats ook niet twijfelen aan het horen van God. God wil altijd luisteren ook al vind je jezelf nog zo’n slecht mens. Bidden met de gedachte van “Baat het niet, het schaadt ook niet” is niet echt bidden. We moeten vast geloven dat God luistert, dat Hij elk gebed hoort. Er niet aan twijfelen dat Hij helpen kan en wil.
De Bijbel zegt dat we niet te gauw moedeloos moeten worden. We moeten blijven bidden en blijven zoeken. Je-zus vergelijkt (Matth. 7 : 7-12; zie ook Luc. 11 : 1-13) het bidden met zoeken en met het kloppen op een deur tot je wordt opengedaan en ontvangt. Jezus vertelt daarover een verhaal, een gelijkenis zoals dat in de Bijbel heet. (Luc. 18 : 1-8). Hij zegt dat als zelfs een onrechtvaardig, een slecht mens tenslotte toch luistert, dan zal God toch zeker horen, als we erg veel van Hem verwachten.
De Bijbel vertelt ook over gebeden die niet verhoord worden, hoewel God de gebeden wel gehoord heeft. Paulus, een gezondene door Jezus Christus om het evangelie te verkondigen (een apostel genoemd) schrijft over een ge-bed van hem dat niet werd verhoord in 2 Cor. 12 : 7-9.
Hij heeft een geweldige ervaring gehad, hij is in het hemelse paradijs geweest. Zelf weet hij niet of dat nu werke-lijk of in een soort visionaire toestand gebeurde. Hij hoorde woorden die hij niet verder vertellen mag. Iets om behoorlijk trots op te zijn. Maar om hem klein te houden krijgt hij een doorn in het vlees.
Hij zegt niet wat dat nou precies is, maar misschien was het iets als een ooglijden. Paulus bidt driemaal of God die doorn weg wil nemen. Het gebeurt niet. God zegt tegen hem: ‘Mijn genade is genoeg voor u’. Dat betekent: Mijn liefde, waarmee God de schuld van de zonde vergeeft, moet genoeg zijn.
Mozes, de leider uit het Oude Testament, heeft iets dergelijks ervaren (Deut. 3 : 23-28 en Num. 20 : 7-13). Omdat Mozes ongehoorzaam was geweest, mag hij van God het land dat de Israëlieten beloofd was niet binnengaan. Hij vindt dat heel erg. Daarom vraagt hij of hij niet toch het beloofde land mag binnentrekken. Maar God zegt: ‘spreek Mij over deze zaak niet meer’ .
Het gebed van Mozes is door God wel gehoord, maar Hij doet niet wat van Hem gevraagd wordt. Soms zegt God al van te voren dat een gebed niet verhoord zal worden. Hij verbiedt dan zelfs het bidden ( zie Jer. 14 : 7-12 en 15: 1).
Als je het gebed ziet als een middel om over God naar je eigen inzichten te kunnen beschikken, zal er zeker geen verhoring komen op je gebed. En bidden helpt ook niet als je het beschouwt als een middel dat ook wel eens te proberen zou zijn.
In de Bijbel staan veel gebeden. Als je die gebeden eens aandachtig leest, zijn er een paar dingen die telkens sterk opvallen. Dikwijls bidt men om vergiffenis en verlossing. In de Psalmen 25 bidt de dichter om verlossing, maar hij begint daar niet mee.
Blijkbaar is er iets dat de dichter nog meer beangstigt dan de haat van zijn vijanden. Zijn eigen schuld, zijn eigen zonde benauwt hem veel meer . Zonde, dat is niet doen wat God zegt en juist wel doen wat God verbiedt.
Daarom gaat zijn gebed om vergeving van de zonde voorop. Hoewel hij er vast van overtuigd is, dat God zijn ge-bed verhoren wil, vindt hij dat kennelijk toch niet zo’n vanzelfsprekende zaak.
Bidden is wikken en wegen. Ook overwegen en afwegen welke de juiste dosis is van de barmhartigheid en de rechtvaardigheid in de wereld en in ons eigen leven. Bidden is bekommerd zijn dat de naam van God zou gehei-ligd worden en dat zijn wil zou geschieden op de aarde als in de hemel.
Als wij niet bidden zal het verkeerd lopen met de schepping, met de wereld en met ons eigen leven. Sommige mensen hebben een zeer eenzijdige en oppervlakkige opvatting van bidden. Voor hen is bidden enkel vragen. Zij vragen dan meestal dingen in hun eigen belang en voordeel.
Tot in het bidden toe zijn ze nog met zichzelf bezig. Bidden is meeleven met God die de Schepper is en dus mee-leven met heel zijn schepping en mee bezorgd zijn opdat het goed zou zijn in de wereld.
Het gebed is er om ons los te maken van onszelf, om ons open te maken voor God en de wereld, voor Christus en de mensen. Mensen die niet bidden riskeren eng en enggeestig, klein en kleinzielig te worden. Bidden verruimt onze horizon en leert ons leven op de maat van God.